- Τῼ ΠΑΤΡΙ ΗΜΩΝ ΕΥΓΝΩΜΟΝΩΣ

Ἦχος πλάγιος τοῦ πρώτου

Ὁ ἐκλιπὼν ἐπίσκοπος, διδάσκαλος σπουδαῖος,

Κυκλάδων γόνος πέφυκεν, Ὀρθοδοξίας κλέος.

Ἡ Πάρος τὸν ἐγέννησεν, ἡ νῆσος τῶν ὁσίων·

ἡ Λογγοβάρδα τὸν μυεῖ νὰ ζήσῃ βίον θεῖον.

Ὁ ὅσιος Φιλόθεος ὁ πρῶτος ὁδηγός του

καὶ μέχρι τέλους θὰ σταθῇ αὐτὸς πνευματικός του.

Νηστεύει καὶ προσεύχεται, ἐγκύπτει εἰς τοὺς Πατέρας·

παρασκευάζει ἑαυτὸν διὰ σκληρὰς ἡμέρας.

Ἐκεῖ τὴν κλῆσιν δέχεται καὶ ἐκ τῆς νήσου Ἴου

σπεύδει εἰς Μεσολόγγιον, μόνος ἐπὶ τοῦ πλοίου.

Ἐνδύεται τριβώνιον μοναχικὸν ἐκθύμως

λαμβάνει νέον ὄνομα, γίνεται Αὐγουστῖνος!

Ἦχος πρῶτος παθητικὸς

Ἡ θεία Πρόνοια τὸν κινεῖ ἀπὸ τόπου εἰς τόπον

καὶ εἰς μετάνοιαν καλεῖ πλήθη πολλῶν ἀνθρώπων.

Παλαίει κατὰ τοῦ κακοῦ ὑπὸ χειρίστους ὅρους

καὶ διεξάγει ἀκλινῶς ἀγῶνας νικηφόρους.

Ἐλέγχει πάθη, ἐκτροπὰς πτωχῶν τε καὶ πλουσίων,

λαοῦ καὶ ἀρχόντων σκάνδαλα, ποιμένων ἀναξίων.

Ἐπίσκοποι ἐπίορκοι ἀδίκως τὸν διώκουν,

ἀλλόφυλοι κατακτηταὶ νὰ ἐκλείψῃ ἐπιδιώκουν.

Εὐεργετεῖ, παρηγορεῖ, κάθε πτωχὸν συντρέχει,

ἀπὸ καρδίας συγχωρεῖ καὶ τοὺς πεινῶντας τρέφει.

Ἑλκύονται πλησίον του νέοι μὲ πόθους θείους

κι ἀνάπτει οὗτος ἐν αὐτοῖς ἔρωτας οὐρανίους.

Ἦχος βαρὺς διατονικὸς

Αἴφνης δὲ καὶ ἐπίσκοπος καθίσταται Φλωρίνης.

Δεκαετίαι ἡμερῶν εἰρήνης μὰ καὶ ὀδύνης.

Τὸ εὐαγγέλιον ἀνθεῖ, ὁ θεῖος λόγος τρέχει,

ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ τὸ ἐπίκεντρον κατέχει.

Αἱρέσεις, πλάναι, διαφθορά, δεινὴ ἀκολασία

τῆς ποίμνης του ἐκβάλλονται, λάμπει ἡ Ἐκκλησία.

Καὶ ὅταν πλήρης ἡμερῶν κατέρχεται τοῦ θρόνου,

ἐν ἡσυχίᾳ διέρχεται τὸ ἐπίλοιπον τοῦ χρόνου.

Ἐν τέλει αἰωνόβιος, εἰς εὔσημον ἡμέραν,

ἀναχωρεῖ ὡς ἔλεγε διὰ τὸ ὑπερπέραν.

Ὦ πάτερ πολυφίλητε, τὴν αἴτησίν μας δέχου·

μὴ λησμονεῖς τὰ τέκνα σου, ὑπὲρ ἡμῶν προσεύχου.

Ι. ΜΟΝΗ ΑΓ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

(συνετέθη κατ᾽ ἔμπνευσιν ἀπὸ Βατοπαιδινὸν ᾆσμα

καὶ κατεγράφη ὑπὸ τοῦ ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου)