- Προσευχὴ

Πατέρα σὰν τὸν ἄσωτοστὰ πόδια Σου προσπίπτω•τὴν σωτηρία μου, Ἀγαθέ,στὸ ἔλεός σου ρίπτω.Δὲν εἶμαι ἄξιος ἐγὼΠατέρα νὰ σὲ λέγω,μὰ ἐπειδή ᾽σαι εὔσπλαχνοςσ᾽ ἐσένα καταφεύγω.Καὶ ποῦ ἀλλοῦ, Πατέρα μου,ὁ ἄθλιος νὰ γυρίσω;ποῦ νά ᾽βρω ἄλλη ἀγκαλιά,δάκρυα πικρὰ νὰ χύσω;Ὅπου κι ἂν πῆγα ὁ φτωχός,

ἀνάπαυσι καμμία•

κι αὐτὸ ποὺ θεωροῦν χαρά,

βρώμα καὶ δυσωδία…

Μόνον ἐσύ, Πατέρα μου,

ἔχεις θερμὴν ἀγκάλη•

γι᾽ αὐτὸ καὶ ξαναγύρισα

σ᾽ Ἐσέ, Σωτῆρα, πάλι.

«Ἥμαρτον ἥμαρτον, Θεέ»,

ὁ ἄσωτος φωνάζω•

ἐλπίζοντας, Φιλάνθρωπε,

στὸ ἔλεος πλησιάζω…

Δέξου με σὰν τὸν ἄσωτο,

ντῦσε με τὴν στολή Σου,

δός μου τὸ δακτυλίδι Σου

καὶ κάνε με παιδί Σου.

Ἀξίωσε, Πανάγαθε,

καὶ τ᾽ ἄλλα τὰ παιδιά σου

νὰ ξαναβροῦν τὸ δρόμο Σου,

νὰ ᾽ρθοῦν πάλι κοντά Σου.

Νὰ ἀπολαύσουν καὶ αὐτὰ

τῆς θείας εὐσπλαχνίας

καὶ κληρονόμοι νὰ γενοῦν

Οὐράνιας Βασιλείας.

ἀρχιμ. ΜΑΞΙΜΟΣ Δ. ΚΑΡΑΒΑΣ

καθηγούμενος τῆς ἱ. μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς

Μηλοχωρίου Ἑορδαίας (Πτολεμαΐδος)

1-9-1996

[ἀπὸ τὴν συλλογή του ΥΜΝΟΙ &

ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Ἀθήνα 2013, σ. 45]