- ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ

Προσευχὴ στὸν Πρόδρομο

Ὦ Ἰωάννη,

ἁγνὲ βλαστὲ τοῦ Ζαχαρίου καὶ τῆς Ἐλισάβετ, φάρε φωτεινὲ στὸ σκοτάδι, φωνὴ ὁλόδροση στὴν κατάξηρη ἔρημο, ζωὴ ἀσκητικὴ μ᾽ ἐγκράτεια καὶ ταπείνωσι, μορφὴ ποὺ ἐγκωμίασε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, γλῶσσα αὐστηρὴ στὴν παρανομία ἀλλὰ γλυκυτάτη στὴν ἀρετή! Ὦ θεῖα χέρια ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ βαπτίσουν τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ!

Ἔγινες ἀθῷο θῦμα τῆς ἀκόλαστης χορεύτριας. Ἡ Σαλώμη ὅμοιο φαρμάκι τῆς ὕαινας μάνας της.

Τί νὰ πρωτοειπῶ γιὰ σένα; Ὅλα μου μηδαμινά, φτωχὸς ὁ νοῦς, πάμπτωχη ἡ γλῶσσα.

Σὺ ἔχεις χάρι ἀπ᾽ τὸ Χριστὸ νὰ πρεσβεύῃς· βρίσκεσαι πολὺ κοντά Του στὴ δέησι, μαζὶ μὲ τὴν Κεχαριτωμένη, τὴν Θεοτόκο Μαρία.

Μὴ μὲ ξεχνᾶς, ἅγιέ μου, σὲ ἱκετεύω, ἐγὼ τὸ βρώμικο σκουλήκι τῆς τωρινῆς ζωῆς. Θέλω κ᾽ ἐγὼ νὰ σωθῶ, νὰ ᾽ρθῶ κοντά σου, μεγάλε ἀσκητά, κοντὰ στὴν ἀνεκλάλητη χαρά. Μὰ δὲν τὸ ἀξίζω. Μὲ τὶς πρεσβεῖες σου ἂς τὸ ἐλπίζω, γιὰ νὰ μὴν ἀπελπισθῶ.

Σοῦ ἀσπάζομαι τὸ ἅγιο χέρι, ποὺ τὸ ἀκούμπησες στὴν πανακήρατη Κεφαλὴ τοῦ Χριστοῦ μας, ἡ ἐλάχιστη δούλη σου

Μαρία Κωνσταντουλάκη

Τορόντο 2012

Προτροπὴ πρὸς μετάνοια

(περ. ΠΡΩΤΑΤΟΝ, τ. 128/Ὀκτ.-Δεκ. 2012, σ. 139, ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ)

Τὸ νὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ ἐντοπίσει τί φταίει γιὰ τὴν κρίση τῶν καιρῶν μας καὶ τὴν κατάντια μας ὡς ἄτομα καὶ ὡς ἔθνος μᾶλλον δὲν εἶναι τόσο εὔκολο ὅσο φαίνεται, ἂν κρίνω ἀπὸ τὰ λεγόμενα διαφόρων «τηλεοπτικῶν ἀστέρων», ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ φιλοσοφούντων, θεολογούντων καὶ συμβουλευόντων ἀνθρώπων, ποὺ μιλοῦν μὲ μεγάλη δόση λαϊκισμοῦ… Ὑπάρχει μία γενικὴ πνευματικὴ παρακμή. Τὸ προηγηθὲν φοβερὸ «τσουνάμι» τοῦ εὐδαιμονισμοῦ μᾶς σάρωσε, τσάκισε κάθε ἀντίσταση καὶ ἀποστατήσαμε σὲ ἀπαράδεκτο βαθμό… Δὲν μὲ ἐλέγχει ἡ συνείδησή μου γιὰ κάποια μεγάλη ἁμαρτία καὶ εἶμαι γενικῶς χαρούμενος κι εὐτυχής, ἀλλὰ μὲ ἀπογοητεύει, μὲ ἀνησυχεῖ καὶ μὲ φοβίζει ἡ μέχρι τοῦδε ἀδράνεια τῆς ταλαίπωρης ζωῆς μου καὶ σκέπτομαι μήπως πίσω ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν «εὐτυχία» μου κρύβεται ἡ ἀπόρριψη τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ «πληρώνει» σ᾿ αὐτὴν τὴν ζωὴ καὶ οὐδὲν πλέον. Μ᾿ ἐντυπωσιάζουν τὰ κηρύγματα τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, διότι ὅλα σχεδὸν καταλήγουν προφητικὰ καὶ μὲ τὴ ζωηρὴ προτροπὴ πρὸς μετάνοια, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ σωστὴ ἀντίληψη τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως, ποὺ ὑπῆρχε ἀπὸ τότε καὶ ποῦ θὰ μᾶς ὁδηγοῦσε.

Θεσσαλονίκη, 7-11-2012