- ΕΓΡΑΨΑΝ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ

Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης

Μὲ δέος, χαράν, ἀγαλλίαση καὶ βαθὺ σεβασμὸν ἐπισκέφθηκα σήμερον τοῦτο τὸν εὐλογημένον τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον ἀναπαύεται ὁ ἀείμνηστος μεγάλος Ἱεράρχης, ἀκούραστος ἐργάτης καὶ ἀγωνιστὴς τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἀείμνηστος Κυρὸς Αὐγουστῖνος.

Εὐχαριστῶ τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος μὲ ἀξίωσε νὰ τελέσω τὴν ἐπιμνημόσυνη δέησιν εἰς τιμὴν καὶ μνήμην αὐτοῦ, καθὼς καὶ τὴν Ἁγίαν Καθηγουμένην καὶ τὴν ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἡ ὁποία ἔδωκεν εἰς ἐμένα τὴν εὐλογίαν αὐτήν.

Ὁλοψύχως εὔχομαι, ὁ Κύριος νὰ ἀναπαύῃ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου Αὐγουστίνου, νὰ εὐλογῇ δὲ νὰ ἁγιάζῃ κατευθύνῃ καὶ νὰ φωτίζῃ ὅλην τὴν ἀδελφότητα εἰς τοῦ Θεοῦ τὸν δρόμον, γιὰ ἔτη πολλὰ καὶ εὐλογημένα.

Φλώρινα 5 Νοεμβρίου 2013

† Ὁ Κρήτης Εἰρηναῖος

――― * ―――

Ὁ διάκονος τῶν κρατουμένων

14/15 Ἰουνίου 2013 (Παρασκευή/Σάββατο)

Μιὰ ἀσίγαστη φωνὴ βαθειὰ μέσα μου, φωνὴ τῆς συνείδησης, μὲ φέρνει ὄχι μόνο νοερὰ ἐδῶ πάνω στὴν ἕδρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας, ἀλλὰ καὶ σωματικά, γιὰ νὰ ἐκφράσω τὴν ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη μου πρὸς τὸν μακαριστὸ Διδάσκαλο καὶ Πατέρα μου κυρὸ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ.

Ἐκεῖνον ποὺ μὲ χειραγώγησε μὲ τὸ φλογερὸ κήρυγμά του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἴδια ἀγάπη του, πρὸς τὸ γλυκύ μου «ἔαρ», τὸν Ἰησοῦ, τὸ Σωτῆρα μου Χριστό, γιὰ νὰ διακονῶ, μὲ τὴν εὐλογία Του, τὸ ἱερὸ θυσιαστήριο ἀπὸ τὸ 1959 (8 Νοεμβρίου) ὡς Διάκονος καὶ ἀπὸ τῆς 8ης Νοεμβρίου 1963 ὡς Πρεσβύτερος - Ἀρχιμανδρίτης. Ἀλλὰ καὶ τὸ θεῖο λόγο στὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις Ζιχνῶν καὶ Νευροκοπίου, Σιδηροκάστρου, Πελαγονίας καὶ Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς Πατρίδος μου, Σερρῶν καὶ Νιγρίτης καὶ Κασσανδρείας καὶ παράλληλα στὴν ἀπαξιωμένην καὶ περιθωριοποιημένη κοινωνία τῶν Κρατουμένων στὸ χῶρο τῶν Φυλακῶν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος, ἀξιωθείς, στὸ 83ον ἔτος τῆς ἡλικίας μου, νὰ δώσω τὴν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. 1,8) στὴ Νέα Ζηλανδία καὶ στὰ νησιὰ Φίτζι, στὸν Εἰρηνικὸ Ὠκεανό.

Ἕνα κερὶ ν᾽ ἀνάψω στὸ μνῆμα του καὶ νὰ συμπροσευχηθῶ μὲ τοὺς πνευματικοὺς αὐταδέλφους μου στὴν Ἀγρυπνία, γιὰ τὴν ἀνάπαυσι τῆς ψυχῆς Του, ἡ ὁποία ψυχή του πολλὲς πίκρες δοκίμασε καὶ ἀπεριόριστα καταπονήθηκε στὰ 104 χρόνια τῆς ἐπίγειας βιοτῆς του. Κι ὅταν αὔριο πάρω τὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς στὴ «Γαλιλαία» μας, πίσω θὰ ἀφήσω, ὅπως πάντα, τὴν καρδιά μου μὲ ὅλη μου, τὴν αἰώνια, εὐγνωμοσύνη μου.

Νὰ δῶ τοὺς αὐταδέλφους μου καὶ αὐτάδελφές μου Μοναχές, Νύμφες τοῦ Ἰησοῦ, οἱ ὁποῖες φιλοξενοῦν τὸ χοϊκό Του σκήνωμα στὸν αὔλειο χῶρο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Αὐγουστίνου, Ἐπισκόπου Ἱππῶνος, μεγάλη, πολλὴ μεγάλη εὐλογία, στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα τῆς καθεμιᾶς, στὴν μοναχική της ἄσκησι.

Νὰ δῶ καὶ τὸν Ἐπίσκοπον, διάδοχόν Του, Φλωρίνης, πνευματικὸ τέκνο του, κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΝ, ὁ ὁποῖος καὶ προεξῆρχε τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τοῦ Τρισαγίου στὸ μνῆμα τοῦ προκατόχου Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ.

Ὦ Ἰησοῦ μου, Σωτῆρα μου Χριστέ,

Σὲ θερμοπαρακαλῶ, ἄκουσε τὴν κραυγὴ τῆς ψυχῆς μου καὶ Μνήσθητι Ἐπισκόπου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, Διδασκάλου καὶ Πατρός μου, ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.

π. Γερβάσιος Ἰωάν. Ραπτόπουλος