- Τί κακὰ κάνουν οἱ χριστιανοὶ τὶς Ἀποκριὲς

τοῦ ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου

Ποιός μπορεῖ νὰ διηγηθῇ τὶς ἀταξίες, ποὺ κάνουν οἱ Χριστιανοὶ κατὰ τὴν περίοδο τῶν Ἀπόκρεω, καὶ μάλιστα στὰ νησιά; Στ᾽ ἀλήθεια, θὰ μποροῦσε νὰ πῇ κανείς, ὅτι τότε οἱ Χριστιανοὶ δαιμονίζονται ὅλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδοῦν ἀσυνείδητα, μέχρι καὶ αὐτοὶ οἱ πλέον γέροντες. Καί, ὅποιος δὲν χορέψῃ ἢ δὲν τραγουδήσῃ, θεωρεῖται τρελλός. Διότι οἱ ἄνδρες φοροῦν γυναικεῖα φορέματα καὶ οἱ γυναῖκες ἀνδρικά• διότι ντύνεται ὁ καθένας μὲ διαφορετικὰ ροῦχα καὶ μάσκες, τὶς κοινῶς ἀποκαλούμενες μουτσοῦνες• τότε δὲν ἔχει διαφορὰ ἡ ἡμέρα ἀπὸ τὴν νύκτα• διότι ἐξ ἴσου μὲ τὴν ἡμέρα καὶ ὅλη ἡ νύκτα ξοδεύεται σὲ χοροὺς καὶ μασκαριλίκια• τότε δὲν διαφέρουν οἱ λαϊκοὶ ἀπὸ τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς ἱερωμένους• διότι ὅλοι ἐξ ἴσου ἀτακτοῦν• τότε, γιὰ νὰ πῶ ἔτσι, πανηγυρίζει ἡ ἀσέλγεια, γιορτάζει ἡ ἀκολασία, εὐφραίνεται ἡ μέθη, ἀγάλλεται ἡ τρυφὴ καὶ ἡ ἀσωτία, χορεύει ὁ διάβολος μὲ δέκα μαντήλια καὶ μαζὶ μ᾽ αὐτὸν χορεύει ὅλο τὸ πλῆθος τῶν δαιμόνων• διότι τὸ κέρδος, ποὺ κάνουν μόνο στὶς ἀποκριές, δὲν μποροῦν νὰ τὸ ἀποκτήσουν σὲ ὁλόκληρο τὸ χρόνο. Λυπᾶται δὲ ἡ ἀρετή, στενοχωριέται ἡ σωφροσύνη, ὀδύρεται ἡ χριστιανικὴ σεμνότητα καὶ ἡ εὐταξία, διώχνεται ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ φόβος τῆς κολάσεως καὶ τῆς κρίσεως• πενθεῖ ὁ Χριστὸς καὶ θρηνοῦν ὅλοι οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ δίκαιοι.

Ὤ καὶ ποιός νὰ μὴν κλάψῃ, καὶ ποιός νὰ μὴ χύσῃ καρδιοστάλακτα δάκρυα, βλέποντας τὴν ἀπώλεια καὶ τὴν ἀνοησία αὐτῶν τῶν Χριστιανῶν; Αὐτοὶ εἶναι τόσο ἀνόητοι πού, ἀντὶ νὰ κερδίσουν ἀπὸ τὴ νηστεία τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, περισσότερο ζημιώνονται ἀπὸ τὶς ἀπόκριες καί, γιὰ νὰ κερδίσουν ἕνα, χάνουν ἑκατό• καὶ κάνουν οἱ ἄθλιοι σὰν τοὺς ἀνόητους ἐμπόρους, τρέχοντας σὲ ζημία καὶ ὄχι σὲ κέρδος• διότι ἀσύγκριτα μεγαλύτερη εἶναι ἡ βλάβη ποὺ δέχονται κατὰ τίς ἀπόκριες, παρὰ ἡ ὠφέλεια ποὺ λαμβάνουν ἀπὸ τὴν Τεσσαρακοστὴ ποὺ ἔρχεται. Ἵλεως, ἵλεως, ἵλεως νὰ γίνῃ ὁ Θεός. Καὶ μακάρι αὐτὸς νὰ φωτίση τοὺς ἁγίους ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς πνευματικοὺς καὶ τοὺς διδασκάλους, νὰ ἐμποδίσουν αὐτὰ τὰ κακὰ μὲ ἀφορισμοὺς καὶ μὲ ἐπιτίμια, ὅπως ὁρίζει καὶ ὁ ξβ΄ (62ος) Κανόνας τῆς ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς ΣΤ΄ (Ἕκτης) Συνόδου• «Τὰς οὕτω λεγομένας Καλάνδας, καὶ τὰ λεγόμενα Βοτά, καὶ τὰ καλούμενα Βουμάλια... κατά τι ἔθος παλαιὸν καὶ ἀλλότριον τοῦ τῶν Χριστιανῶν βίου, ἀποπεμπόμεθα, ὁρίζοντες μηδένα ἄνδρα γυναικείαν στολὴν ἐνδιδύσκεσθαι ἢ γυναῖκα τὴν ἀνδρᾶσιν ἁρμόδιον ἀλλὰ μήτε προσωπεῖα κωμικὰ ἢ σατυρικὰ ἢ τραγικὰ ὑποδύεσθαι• μήτε τὸ τοῦ βδελυκτοῦ Διονύσου ὄνομα τὴν σταφυλὴν ἐκθλίβοντος ἐν τοῖς ληνοῖς ἐπιβοᾶν… Τοὺς οὖν ἀπὸ τοῦ νῦν τι τῶν προειρημένων ἐπιτελεῖν ἐγχειροῦντας, ἐν γνώσει τούτων καθισταμένους, τούτους, εἰ μὲν κληρικοὶ εἶεν, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν, εἰ δὲ λαϊκοί, ἀφορίζεσθαι».

(Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν, λόγ. Β΄, μετάφρ. ἱερομ. Βενεδίκτου Ἁγιορείτου, ἔκδ. Συνοδίας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη Ἁγ. Ὄρους 2010)