- Στοὺς λάτρεις τοῦ Θ. Ἀγγελόπουλου

κ. Διευθυντά,

Διάβασα τὸν ὀρυμαγδὸ ποὺ ἐξαπέλυσε ὁ Γ. Στρατάκης, π. νομάρχης Φλώρινας, κατὰ τοῦ, κατ᾽ αὐτόν, καντιωτισμοῦ, καὶ λυπήθηκα γιὰ τὴ γλῶσσα του καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς σκέψεώς του, διότι φαινόταν εὐγενικὸς καὶ λογικός. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὑπερεγκωμιαστικὸς ὁ Γιάννης μέχρι καὶ ἀποθεωτὴς τοῦ σκηνοθέτη Θ. Ἀγγελόπουλου. Ὅσα γράφει ὅμως δὲν εἶναι παρὰ ἡ προσωπική του γνώμη. Καὶ πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι ἡ ὑποκειμενικότητα ἔχει τὴν ἀξία της, ἀλλὰ δὲν παύει νὰ εἶναι ὑποκειμενικότητα.

Χωρὶς νὰ θέλω νὰ θίξω τὸν ἀποβιώσαντα Θ. Ἀγγελόπουλο, ποὺ ὁ ἀγαπητὸς Γιάννης, καὶ ὀλίγιστοι ἄλλοι, τὸν ἐνέταξε στὸν κόσμο τῶν ἡμιθέων, ἤθελα νὰ ρωτήσω·

Πέρα ἀπὸ τὰ ἀέρινα λόγια, σὲ τί ὠφελήθηκε ὁ πονεμένος λαὸς τῆς Φλώρινας καὶ τῆς περιφέρειας ἀπὸ τὰ γυρίσματα τοῦ Ἀγγελόπουλου; Ἀνέβηκε τὸ βιοτικό του ἐπίπεδο; Αὐξήθηκε τὸ οἰκογενειακό του εἰσόδημα; Λύθηκαν τὰ προβλήματά του; Οἱ ταλαίπωροι κομπάρσοι, ποὺ πρόσφεραν τὶς ὑπηρεσίες τους στὸ ἀδυσώπητο σινιάκι, τί λέγανε γιὰ τὴν πληρωμή τους;

Ποιοί μαθητὲς ἢ σπουδαστὲς τῶν ἐκπαιδευτηρίων τῆς πόλεως χόρτασαν ἢ ζεστάθηκαν ἢ σπούδασαν μὲ φαΐ, ζέστη, σπούδαστρα, ἀπὸ ἀγγελοπούλειες χορηγίες ἢ ἀνέγερσι σχετικοῦ ἱδρύματος;

Τὸν Θ. Ἀγγελόπουλο ἀντιμετώπισε ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία μὲ λόγο, ὄχι μὲ ἀνιστόρητα ἢ μὲ δυσφήμησι. Καὶ θὰ μποροῦσε ν᾽ ἀντιτάξῃ καὶ αὐτὸς τὸν ἀντίστοιχο ἀντίλογο. Βία δὲν ἄσκησε· οὔτε τὸν παρέπεμψε σὲ δικαστήρια. Αὐτὸς ὅμως ἦρθε στὴν πόλι σὰν κατακτητὴς καὶ σχεδὸν ἔβαλε τὰ σκηνικά του στὸ προαύλιο τοῦ πρώτου ναοῦ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἐνέταξε σ᾽ αὐτὰ καὶ τὰ παραποτάμια σπίτια χωρὶς ἐν πολλοῖς τὴ συγκατάθεσι τῶν νοικοκυραίων, κάποιον δὲ τὸν ἔσυρε στὰ δικαστήρια γιὰ δῆθεν συκοφαντικὴ δυσφήμισι, καὶ θὰ μποροῦσε αὐτὸς νὰ τοῦ τὸ ἀνταποδώσῃ μὲ τὸ ἴδιο νόμισμα, ἀλλὰ ἐπειδὴ αὐτὸς εἶναι «ἀπολίτιστος» καὶ «συκοφάντης» δὲν τοῦ τὸ ἀνταπέδωσε τοῦ «πολιτισμένου» καὶ «συκοφαντούμενου», μολονότι τὸ δικαστήριο ἐξέδωκε ἀθωωτική. Καὶ ὅταν τὸν κάλεσε ὁ μητροπολίτης νὰ μιλήσουν, ἀπαξίωσε νὰ προσέλθῃ. Μήπως στὸ ὄνομα τῆς δαιμονοποιημένης τέχνης ἔκανε τοῦ κεφαλιοῦ του καὶ δὲν λογάριαζε κανέναν;

Ποιοί γέροντες καὶ ἀπόμαχοι τῆς ζωῆς τοῦ βασανισμένου αὐτοῦ Τόπου, βεβαρημένοι ἀπὸ τὶς δεκαετίες τῆς ἡλικίας καὶ ὄχι λίγες φορὲς ἐγκαταλειμμένοι ἀπὸ τὴν ἀστοργία τῶν οἰκείων τους, ποῦ –ποιός ξέρει;– ἀνατράφηκαν μὲ θεάματα οἱονεὶ ἀγγελοπουλικῆς ἐπινοίας, ἔφαγαν ἕνα πιάτο ζεστὸ φαγητό, στεγάστηκαν σὲ ἕνα δωμάτιο ἢ σὲ ἕνα ἵδρυμα ἀγάπης καὶ ζεστασιᾶς, ἀναλώμασι τοῦ Θ. Ἀγγελόπουλου;

Πότε ἔσκυψε στὸν πόνο ἢ στὴν ἀνέχεια ἢ στὴν ἀρρώστια ἢ στὴν ἀπόγνωσι καὶ σκούπισε τὰ δάκρυα ἑνὸς ἔστω Φλωρινιώτη ὁ περὶ οὗ ὁ λόγος;

Πόσο τονώθηκε τὸ αἴσθημα τῆς ἀγάπης τοῦ ἐγκαταλειμμένου ἀπὸ τοὺς πολιτικάντηδες λαοῦ γιὰ τὸν Τόπο τους ἢ γιὰ τὴν ἱστορία τους ἢ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ τὴν παρουσία καὶ τὸν κινηματογραφικὸ λόγο τοῦ Θ. Ἀγγελόπουλου;

Πόσο ἔγινε γνωστὴ ἡ Φλώρινα ἀπὸ τὸν Θ. Ἀγγελόπουλο ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν κόσμο καὶ γιὰ ποιά καλὰ ἔργα του;

Ὁ Τόπος αὐτὸς δὲν ἔχει ἀνθρώπινες ἀξίες γιὰ νὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ εἶναι, φιλόξενος, πρόθυμος, γελαστός, ὥστε συνήθως ὁ κάθε ἐπισκέπτης ὅταν ἔρχεται νὰ τὸν ἀγαπᾷ καὶ νὰ μὴ θέλῃ νὰ τὸν ἀποχωριστῇ, καὶ παίρνει τὴν ἀξία του ἀπὸ καλλιτέχνες ἀμφιλεγόμενης ἀξίας;

Μήπως οἱ μοναδικὲς φυσικὲς καλλονὲς τῆς Φλώρινας, ποὺ ἀπὸ ἀβελτηρία καὶ ἄλλες ἀρετὲς τῶν πολιτικάντηδων δὲν ἔγιναν πόροι οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης, ἔγιναν μόνο γιὰ κάποιον τὸ μπὸν - φιλέ, καὶ ὁ χορτασμὸς τὸν παρωρμοῦσε νὰ φωνάζῃ μὲ τὴ ντουντούκα;

Ἀκούστηκε ποτὲ ὁ Θ. Ἀγγελόπουλος νὰ κάνῃ κάποια χρηματικὴ δωρεὰ γιὰ τὸν Τόπο αὐτόν, ποὺ λέει ὅτι τὸν ἀγάπησε (πῶς φαίνεται, ἆραγε, ἡ ἀγάπη του;), ἔστω καὶ συμβολική, ἢ νὰ ἀναλάβῃ τὶς σπουδὲς ἑνὸς φτωχοῦ Φλωρινιώτη φοιτητῆ; Μήπως ἡ ταπεινὴ καὶ ἀθόρυβη Φλώρινα ὑπῆρξε γι᾽ αὐτὸν καὶ γιὰ κάποιους ἄλλους μόνο ἕνας «μαστός»;

Ἀφοῦ στὴν πόλι αὐτὴ ὁ Θ. Ἀγγελόπουλος, κατὰ τὴ γνώμη τοῦ Γ. Στρατάκη, παίρνει προστιθέμενη ἀξία, ἂς προσθέσῃ λοιπὸν καὶ μία ἀκόμη πρότασι μετονομασίας τῆς Φλώρινας σὲ Ἀγγελοπουλόπολι, γιὰ νὰ πάρῃ καὶ ἄλλη ἀξία.

Μήπως τὰ ἀναφερόμενα στὰ ἐρωτήματα εἶναι μικρά, καὶ εἶναι μεγάλα τὰ ὅσα ὑλοποιοῦσε ἡ ἀδιαφανὴς φαντασία ἑνὸς στὸ Σακουλέβα μὲ τὸν ὁμιχλώδη ἰδεοληπτισμὸ (idee fixe) τῶν σεναρίων καὶ τῶν ντεκόρ;

Γιατί τόση μονομέρεια ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ θέλουν νὰ ναρκισσεύωνται γιὰ πλουραλισμό;

Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

Φλώρινα, 7-2-2012