- ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

Τί εἶπε πρὸ 50 ἐτῶν ὁ π. Αὐγουστῖνος μὲ ἀφορμὴ τὴν τότε συνάντησι οἰκ. πατριάρχου καὶ πάπα στὰ Ἰεροσόλυμα

…Ἁλωνίζουν ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα οἱ αἱρετικοί, ἁλωνίζουν οἱ ἄθεοι, ἁλωνίζουν οἱ πάντες, διότι δὲν ἔχουμε ἐκκλησία ζῶσα καὶ ἐλευθέρα, διότι δὲν ἔχουμε ἐπισκόπους ποὺ νὰ ζοῦνε καὶ νὰ πεθαίνουν γιὰ τὴν πίστι μας• δὲν ὑπάρχουν. Καὶ τελειώνω, γιὰ νὰ κάνω πλέον τ᾿ ἀποκαλυπτήρια.

Ἐδῶ, ὁ καθένας ποὺ πῆγε στὴ θεολογικὴ σχολὴ καὶ φόρεσε τὸ ῥασάκι δὲν ἔχει πόθο νὰ πάῃ κάτω στὴν Οὐγκάντα, νὰ πάῃ στὴν Ἰαπωνία, γιὰ νὰ κηρύξῃ τὸ Χριστό• νὰ πάῃ ἐφημέριος ἐπάνω κοντὰ στὰ Σερβικὰ σύνορα, νὰ πάῃ ἱεροκήρυκας ἐπὶ τέλους. Θὰ καθήσῃ ἐδῶ μέσα στὴν Ἀθήνα καὶ θὰ γλείφῃ ναυάρχους, στρατηγούς• θὰ λουστράρῃ τὰ παπούτσια καὶ τοῦ τελευταίου ἀλήτη τῶν Ἀθηνῶν, γιὰ ἕνα καὶ μόνο σκοπό• νὰ γίνῃ δεσπότης, ν᾿ ἁρπάξῃ πατερίτσα. Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγάλο τους κακό.

Καὶ ἐνῷ αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν ἰδανικὰ κυνηγοῦν ἀπὸ πόρτα σὲ πόρτα, γιὰ ν᾿ ἀνεβοῦν σὲ ὑψηλὰ ἀξιώματα, οἱ ἄλλοι, ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουνε μέσα τους μιὰ μικρὰ εὐλάβεια, ποὺ πιστεύουν στὸ Θεό, ἀκοῦνε ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα καὶ τρέμει ἡ ψυχή τους.

Τὰ παλιὰ τὰ χρόνια, τὰ εὐλογημένα χρόνια, κόβανε αὐτιά, κόβανε τὶς μύτες των, γιὰ νὰ μὴ γίνουν ἐπίσκοποι. Καὶ τοὺς ἅρπαζε διὰ τῆς βίας ὁ λαὸς καὶ τοὺς ἔκανε ἐπισκόπους. Ἅρπαξε τὸν Μέγα Βασίλειο διὰ τῆς βίας, ἅρπαξε τὸν Χρυσόστομο διὰ τῆς βίας, ἅρπαξε τὸν Ἀθανάσιο διὰ τῆς βίας… Τώρα ἁρπάζουν αὐτοὶ διὰ τῆς βίας τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα. Ἰδοὺ ἡ μεγάλη διαφορά.

…Καὶ σᾶς ἐρωτῶ• Ἀπὸ τέτοιους δεσποτάδες, ποὺ μπῆκαν ὄχι ἀπὸ τὴν πόρτα ἀλλὰ ἀπὸ τὰ παράθυρα κι ἀπὸ τὰ κεραμίδια, μπορεῖς νὰ περιμένῃς κάτι καλό; Διότι γιὰ νὰ γίνῃ κανεὶς δεσπότης πρέπει νὰ εἶνε ἢ θεόκλητος ἢ δημόκλητος. Αὐτοὺς οὔτε ὁ Θεὸς τοὺς κάλεσε οὔτε ὁ λαὸς τοὺς διάλεξε. Καὶ ἐν γένει σήμερα τοὺς δεσποτάδες στὴν Ἐκκλησία μας οὔτε ὁ Θεὸς τοὺς καλεῖ οὔτε ὁ λαὸς τοὺς διαλέγει.

Νά λοιπόν, ἀγαπητοί μου, οἱ λόγοι διὰ τοὺς ὁποίους λέγομεν ὅτι• Οἱ συνθῆκες γιὰ νὰ γίνῃ ἡ ἕνωσι τῶν «ἐκκλησιῶν» εἶνε δυσμενεῖς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία.

Δὲν ἔχουμε καμμία ἐμπιστοσύνη στὸν Ἀθηναγόρα νὰ διαπραγματευθῇ τὸ μεγάλο αὐτὸ θέμα. Δὲν τοῦ ἔχουμε καμμία ἐμπιστοσύνη.

[ἀποσπάσματα ὁμιλίας ποὺ ἔγινε στὶς 26-1-1964 στὴν αἴθ. τῆς ὁδ. Ζωοδ. Πηγῆς 44 τῶν Ἀθηνῶν

ἀπὸ τὸ βιβλίο Προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, Φλώρινα 2005, σσ. 32-33, 35]