- Προδοσία

Ο ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας πρὸς τὸν μαθητή του ἀπόστολο Τιμόθεο, περιγράφει τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐσχάτων καιρῶν. Ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ἀναφέρει καὶ ὅτι τότε οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶνε «προδόται» (Β΄ Τιμ. 3,3).

Τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων διακρίθηκε ἀπὸ τ᾽ ἀρχαῖα χρόνια γιὰ τὸν ἡρωισμό του. Λίγοι ἦταν αὐτοὶ ποὺ χαρακτηρίσθηκαν ὡς προδότες καὶ γι᾽ αὐτὸ αὐτοὶ ἔμειναν ὡς παραδείγματα πρὸς ἀποφυγήν, ὅπως ἐκεῖνος ὁ «Ἐφιάλτης» ποὺ πρόδωσε τοὺς 300 τοῦ Λεωνίδα στὴ μάχη τῶν Θερμοπυλῶν.

Στὶς μέρες μας ἔμελλε νὰ δοῦμε καὶ τὴ μεγαλύτερη προδοσία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶχαν ταχθῆ ὡς φρουροί της καὶ καπετάνιοι της. Ἀφοῦ πρῶτα τελείως ἀπερίσκεπτα καὶ ἀπρονόητα ἄφησαν νὰ διογκωθῇ ἕνα τεράστιο ἔλλειμμα προσπαθώντας μονάχα νὰ στήσουν ἕνα παραβὰν γιὰ νὰ τὸ καλύψουν, κατόπιν οἱ ἴδιοι ἔρριξαν τὸ προπέτασμα καὶ διαπόμπευσαν τὴν πατρίδα τους σ᾽ ὅλη τὴν ὑδρόγειο, γιὰ νὰ τὴν παραδώσουν ἔτσι τελείως ἀνυπεράσπιστη στὰ χέρια τῶν στραγγαλιστῶν δανειστῶν της. Καί, δυστυχῶς γιὰ τοὺς ἴδιους, ἀγνοοῦν θεληματικῶς ἢ ἀκουσίως τὴν ἐνοχή τους, προβάλλοντας ὡς πρόσχημα ὅτι καὶ ὁ λαὸς εἶχε βολευτῆ μὲ τὴν κατάστασι αὐτή, ἐνῷ οἱ ἴδιοι εἶχαν τὴν εὐθύνη. Καὶ τὸ δρᾶμα συνεχίζεται ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἐπιγόνους τους, μὲ τὸ νὰ προσπαθοῦν νὰ χαλκεύσουν στὴν Ἑλλάδα μας ὅσο τὸ δυνατὸν βαρύτερα δεσμὰ - ἁλυσίδες.

Ἡ κρίσι εἶνε βαθύτερη ἀπ᾽ ὅσο νομίζουμε. Ἀφορᾶ τὴν ἴδια τὴ συνέχεια ἢ ὄχι τοῦ ἑλληνισμοῦ.

Ὁ σημερινὸς Τζένγις Χὰν δὲν ἔρχεται ὡς κατακτητὴς, ἀλλὰ μὲ τὸν μανδύα τῆς παγκοσμίου ἑνώσεως ὑποδουλώνει τὰ κράτη ἔχοντας ὑποχείρια ὄργανά του τοὺς ἡγέτες τους. Ὅπως προφήτευσε ἡ Ἀποκάλυψις (17, 13), οἱ ἴδιοι οἱ ἡγέτες θὰ τοῦ παραδώσουν τὰ κράτη τους.

Ἀγανάκτησι - ἀναρχία

Ἕνας τρόπος ποὺ πολλοὶ συμπατριῶτες μας ἀντιδροῦν εἶνε ἡ λεγομένη ἀγανάκτησι. Ἄνθρωποι, ποὺ ἐξ αἰτίας τῶν σημερινῶν περιστάσεων ἔχουν βρεθῆ σὲ τραγικὲς οἰκονομικὲς καταστάσεις, ἀγανακτοῦν, ἀντιδροῦν καὶ προσπαθοῦν νὰ βροῦν τὸ δίκιο τους μὲ τὴ χρῆσι ἀκόμη καὶ βίας. Ἔτσι διογκώνεται καὶ τὸ λεγόμενο κίνημα τῶν ἀγανακτισμένων, γιὰ τὸ ὁποῖο ὅμως τίθενται πολλὰ ἐρωτηματικά, ὅσον ἀφορᾷ τὸ ποιοί τὸ κατευθύνουν.

Ἡ μασονία καὶ ἡ νέα ἐποχὴ γνωρίζουν νὰ ἐκμεταλλεύωνται καὶ τὴν ἀντίδρασι πρὸς ὄφελος δικό τους. Ἔτσι ἡ ἐγωιστικὴ ἀντίδρασι γίνεται τὸ ὑπόβαθρο μιᾶς ἀναρχουμένης καταστάσεως, ποὺ τελικῶς θὰ βοηθήσῃ στὴν ἐγκαθίδρυσι μίας νέας τυρρανίας, ἡ ὁποία θὰ ἐμφανιστῇ ὡς …σωτηρία.

Ὑπάρχει σωτηρία;

Δὲν εἶνε τυχαῖο ποὺ συμβαίνουν ὅλ᾽ αὐτὰ στὴν πατρίδα μας. Εἶνε ὁ λόγος ὅτι κάποιοι ἐποφθαλμιοῦν τὸν τεράστιο ὑπόγειο ἐπίγειο καὶ ἐναέριο πλοῦτο της καὶ τὴν σημαντικώτατη θέσι της στὴ Μεσόγειο; εἶνε τὸ ὅτι ἡ ὀρθόδοξη Ἑλ­λάδα εἶνε καρφὶ γιὰ τὰ σχέδια τῆς ἰσοπεδώσεως ποὺ ἐπιχειρεῖ ἡ ἐλεγχομένη παγκοσμιοποίησι; Κυρίως εἶνε τὸ ὅτι ἐμεῖς φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ περιπλανώμεθα μέσα στὰ βάθη τοῦ ὑλισμοῦ, τῆς σάρκας καὶ τῶν διαφόρων θρησκευτικῶν ἢ κοσμοθεωριακῶν πλανῶν. Ὅ­πως ἐπισήμανε ὁ ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἡ λέξι κρίσι εἶνε ἐξωραϊσμένη μορφὴ τῆς λέξεως «δίκη» ποὺ σημαίνει τὴν κρίσι τοῦ Θεοῦ. Οἱ καταστάσεις ποὺ ζοῦμε δὲν εἶνε ἀπρονόητες, τυχαῖες. Εἶνε γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ σπίτι τοῦ Πατέρα. Ἀλλὰ θὰ τὸ ἐπιχειρήσουμε;

Ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος προτρέπει τοὺς πιστοὺς ποὺ πέφτουν σὲ τέτοιου εἴδους ὀδυνηροὺς πειρασμοὺς νὰ χαίρωνται· ναί, νὰ χαίρωνται! «Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις». Γιατί; Διότι ἡ δοκιμασία τῆς πίστεως θὰ φέρῃ τὴν τελείωσι, τὴν ὁλοκλήρωσι τοῦ πιστοῦ· «γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν· ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι» (Α΄ Ἰακ. 1,2-4). Μαζὶ μὲ τὴν λύπη γιὰ τὰ τεκταινόμενα, γιὰ τὸν πόνο τῶν συνανθρώπων μας, πρέπει νὰ κρατήσουμε καὶ τὴ χαρὰ γιὰ τὴν δοκιμασία αὐτὴ ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἴμαστε στὰ χέρια τοῦ Πατέρα. Νὰ μετατρέψουμε τὴν κοσμικὴ λύπη σὲ πνευματικὴ λύπη καὶ πένθος γιὰ τὶς πτώσεις μας καὶ σὲ προσευχὴ γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ἀλλιῶς, ἡ λύπη θὰ μεταβληθῇ σὲ ἀπελπισία καὶ ἀπόγνωσι.