- «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ» (cd 95ο - 97ο)

γέρων ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ –Ἀθήνα

95α΄. Η ΠΡΟΤΙΜΗΣΙ Στὶς 22 Μαρτίου 1964, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ παραμονὲς τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου τῆς 25ης Μαρτίου, ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης κηρύττει ἐπὶ τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος στὸ ναὸ τῆς Ἁγ. Μαρίνας Ἡλιουπόλεως. Ἐκεῖ ἐφημέρευε ὁ φίλος του καὶ φημισμένος ἐξομολόγος, ἀείμνηστος τώρα πιά, π. Δημήτριος Παπαντώνης. Ἐντολὴ τοῦ καλοῦ ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου ἦταν, ὅλοι οἱ κήρυκες τὴν ἡμέρα αὐτὴ νὰ μιλήσουν γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Ὁ ἱεροκήρυκάς μας ὅμως δηλώνει ὅτι, γιὰ νὰ μὴν ἀδικήσῃ τὸ μεγάλο αὐτὸ θέμα, θὰ μιλήσῃ ἐπ᾽ αὐτοῦ τὸ βράδυ σὲ αἴθουσα (ἐννοεῖ στὴν ὁδὸ Ζωοδ. Πηγῆς 44)· ἐδῶ ἀφιερώνει στὴν Ὀρθοδοξία τὰ πρῶτα λεπτά. Σχετικὸ εἶνε καὶ τὸ ἄρθρο ποὺ ἔγραψε τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες μὲ τίτλο «Ἡ δραχμή» (βλ. περιοδικὸ «Χριστ. Σπίθα» φ. 270/Μάρτ. 1964 καὶ βιβλίο «Βασιλεύει τὸ ἀγκάθι» σσ. 274-286). διάρκεια ὁμιλίας 19΄:05΄΄ 95β΄. ΤΑ ΘΝΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ Τὴν ἑπομένη Κυριακή, Β΄ τῶν Νηστειῶν – 29 Μαρτίου 1964, ὁ ἱεροκήρυκας πηγαίνει στὸ ναὸ τοῦ Ἁγ. Κωνσταντίνου Κολωνοῦ - Ἀθηνῶν. Παρίσταται ἐπίσκοπος –δὲν γνωρίζουμε ποιός– καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ὁμιλεῖ μὲ τὴν εὐλογία του. Ἔχοντας ὑπ᾽ὄψιν ὅτι κάποιοι τὴν ὥρα τοῦ κηρύγματος δυσφοροῦν καὶ βιάζονται νὰ βγοῦν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, δηλώνει ὅτι θὰ εἶνε σύντομος. Ὅπως πολλὲς ἄλλες φορὲς ἔτσι κ᾽ἐδῶ ἐπαναλαμβάνει, ὅτι ὁ ἀπόστολος εἶνε ἀνάγνωσμα, πρέπει νὰ διαβάζεται, ὄχι νὰ ψάλλεται· δὲν θέλει τὰ κουραστικὰ «τσιγαρίσματα» τῶν ψαλτάδων. Τὴν ὄμορφη πρωινὴ ὥρα, ὅταν ὁ ἥλιος φωτίζει τὴν πλάσι, τὴ λέει μὲ μιὰ λέξι ἀνεύρετη στὰ λεξικά – δική του ἔκφρασι, τὴ λέξι μπονόρε. Δὲν λείπουν κ᾽ἐδῶ ἀναφορὲς γιὰ διαστημικὰ ταξίδια στὸ φεγγάρι καὶ τὸν Ἄρη. Προσκαλεῖ καὶ πάλι στὸ βραδινό του κήρυγμα στὴν αἴθουσα τῆς ὁδ. Ζωοδ. Πηγῆς 44.

διάρκεια ὁμιλίας 14΄:34΄΄

96α΄. ΑΝΑΓΚΗ ΙΕΡΕΩΝ

Τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως 5 Ἀπριλίου 1964 ὁ ἱεροκήρυκας Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ὁμιλεῖ στὸ ναὸ Ἁγ. Ἀποστόλων Ὑμηττοῦ. Ἐφημέριος ἐκεῖ ἦταν ὁ π. Νικόλαος Κουλουριώτης (βλ. καὶ cd 66β΄). Ὁ Ὑμηττὸς εἶνε βουνὸ τοῦ λεκανοπεδίου Ἀττικῆς ὀνομαστὸ γιὰ τὸ μέλι του, στοὺς πρόποδες τοῦ ὁποίου βρίσκεται ἡ συνοικία τῆς ἐνορίας. Ἐδῶ ὁ ἐλεγκτὴς τοῦ κλήρου γίνεται ὑποστηρικτὴς τοῦ θεσμοῦ τῆς ἱερωσύνης. Τὸ «Δὲν χρειαζόμεθα παπᾶδες» ἦταν ἡ τότε κυβερνητικὴ ἄποψι. Τὸ Κολωνάκι ἐθεωρεῖτο ἀριστοκρατικὴ συνοικία. Ὅταν λέει «οἱ ἄθεοι τῆς Μόσχας» ἐννοεῖ τὸν ἀστροναύτη Γιούρι Γκαγκάριν. Τὸ «τεράστιο σκάνδαλο» ποὺ ἀναφέρει ἦταν μία ἀποτυχημένη ἀρχιεπισκοπικὴ ἐκλογή (βλ. καὶ cd 47α΄), ἐνῷ ὁ σεβαστὸς γηραιὸς ἀρχιερεὺς εἶνε ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Χατζησταύρου ὁ ἀπὸ Καβάλας.

διάρκεια ὁμιλίας 20΄:01΄΄

96β΄. ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΥΡΙΟΥ

Ὁ Ὑμηττὸς βρίσκεται ἀνατολικὰ τῶν Ἀθηνῶν – καὶ ἀξίζει νὰ σημειωθῇὅτι στὸ θέμα, ποὺ ἀνέπτυξε ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐκεῖ προφορικῶς, θὰ ἐπανέλθῃ καὶ ἀργότερα γραπτῶς (βλ. τὸ ἄρθρο του μὲ τίτλο «Ἀλάνθαστον μέτρον» στὸ περιοδικὸ «Σπίθα» φ. 287/1965, σ. 2). Ἀκολουθώντας τον λοιπὸν τώρα θὰ βρεθοῦμε, μετὰ ἀπὸ μία βδομάδα, στὰ δυτικά προάστια τῆς πρωτευούσης. Τὴν Τετάρτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, 12 Ἀπριλίου 1964, ἔρχεται νὰ κηρύξῃ στὸ Αἰγάλεω, στὸ ναὸ τοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος. Ὁ Λυκαβηττὸς καὶ ἡ Πάρνηθα, ποὺ ἀναφέρει, εἶνε γνωστὲς κορυφὲς τοῦ λεκανοπεδίου. Θλιβερὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἐποχῆς εἶνε ὁ διεθνὴς ἀνταγωνισμὸς μεταξὺ τῶν μεγάλων δυνάμεων Ἀμερικῆς καὶ Ῥωσίας, καθὼς καὶ ὁ φόρος αἵματος ἀπὸ διάφορα δυστυχήματα ἢ ἐγκλήματα ποὺ ἔκανε τὶς ἐφημερίδες νὰ «στάζουν αἷμα».

διάρκεια ὁμιλίας 19΄:32΄΄

97α΄. ΘΕΛΕΙΣ ΧΑΡΑ;

Φθάνουμε πλέον στὰ πρόθυρα τῆς Μ. Ἑβδομάδος τοῦ ἔτους 1964. Στὶς 26 Ἀπριλίου, Κυριακὴ τῶν Βαΐων, τὸ πρωὶ ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης κηρύττει ψηλὰ–ὅπως δείχνει ἡ ἀντήχησι–ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγ. Τριάδος Κεραμεικοῦ. Εἶνε ὁ γνωστὸς μεγάλος ναὸς ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Πειραιῶς, ἀπέναντι ἀπὸ τὴν τότε παλαιὰ λαχαναγορά. Ὁ ὁμιλητὴς εἶχε κάνει ἐκεῖ παλαιότερα (σὲ Κυριακὲς τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, τὸ Μάρτιο τοῦ 1961) μεγάλα ἑσπερινὰ κηρύγματα, ἐπὶ τοῦ ἀειμνήστου κτίτορος τοῦ ναοῦ π. Νικολάου (ὁ ναὸς κτίσθηκε τὸ 1955). Ἤρεμα, χωρὶς ἔντονο ὕφος, ζητάει ἀπὸ τὸν ἐπίτροπο τοῦ ναοῦ, νὰ σταματήσῃ ἡ περιφορὰ τοῦ δίσκου, ὥστε νὰ γίνῃ ἡσυχία καὶ ἡ προσοχὴ τοῦ ἐκκλησιάσματος νὰ μείνῃ ἀπερίσπαστη στὴ διδασκαλία.

διάρκεια ὁμιλίας 25΄:03΄΄

97β΄. ΠΕΡΙΛΥΠΟΣ

Πρωτομαγιὰ καὶ Μεγάλη Παρασκευὴ τοῦ 1964. Στὴν ἀκολουθία τῆς Ἀποκαθηλώσεως τὸ μεσημέρι ὁ π. Αὐγουστῖνος κηρύττει στὸ μεγάλο ναὸ τοῦ Ἁγ. Κωνσταντίνου κοντὰ στὴν πλατεῖα Ὁμονοίας τῶν Ἀθηνῶν, ψηλὰ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα. «Βογγάει ἡ θάλασσα» λέει, καθὼς θυμᾶται παιδικά του ἀκούσματα στὴν ἀκρογιαλιὰ τῆς Πάρου. Μὲ δυσφορία ἀναφέρεται σὲ κληρικοὺς καὶ «πατριαρχάδες» – γιατί; τὸν Ἰανουάριο εἶχε προηγηθῆ μία οἰκουμενιστικὴ καινοτομία, ἡ συνάντησι τοῦ τότε πατριάρχου Ἀθηναγόρα μὲ τὸν πάπα Παῦλο ΣΤ΄στὰ Ἰεροσόλυμα. Πονάει, αὐτὸς ποὺ ὑπηρέτησε καὶ ὡς στρατιωτικὸς ἱερεύς, γιὰ τὴν ἀδικία τῶν συμμάχων εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὴν στάσι τους προφανῶς στὸ Κυπριακό, καὶ δὲν διστάζει νὰ χαρακτηρίσῃ ὡς σφαγέα δύο ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων τὸν τότε πρωθυπουργὸ τῆς Τουρκίας· ἐννοεῖ, χωρὶς νὰ τὸν κατονομάζῃ, τὸν Ἰσμὲτ Ἰνονού.

διάρκεια ὁμιλίας 34΄:46΄΄