- Μιὰ ἱστορία γιὰ νὰ θυμᾶσαι

Ἄκουσα πρὶν μερικὲς μέρες σὲ μία ὁμιλία ἕνα περιστατικὸ ἀπ᾽ τὸ Γεροντικὸ ποὺ μὲ ἄγγιξε πολύ... Θὰ σ᾽ τὸ πῶ ὅπως τὸ συγκράτησα. Συγχώρα μου τυχὸν λάθη περιγραφικά...

Ἦταν, λέει ἡ ἱστορία, ἕνας γέροντας στὴν ἔρημο. Στὴν ἴδια περιοχή, μερικὰ χιλιόμετρα μακριὰ ζοῦσε ἕνας ἄλλος μοναχός. Καὶ ποῦ καὶ ποῦ βρισκόντουσαν καὶ τὰ λέγανε. Ὁ μοναχὸς σεβόταν τὸ γέροντα πολὺ καὶ κάποια μέρα τοῦ λέει•―Γέροντα, σ᾽ εὐχαριστῶ πολύ! Μὲ βοηθᾷς πολὺ στὸν ἀγῶνα μου. Θὰ σ᾽ ἀγαπῶ γιὰ πάντα.Κι ὁ γέροντας τοῦ ἀπαντᾷ•―Κ᾽ ἐγώ, παιδί μου. Καὶ νὰ μὴ ξεχνᾷς• θὰ σ᾽ ἀγαπῶ ὅ,τι καὶ ἂν γίνῃ. Ἀκόμη κι ἂν ἐσὺ πάψῃς νὰ μ᾽ ἀγαπᾷς.Πράγματι, μερικὰ χρόνια ἀργότερα, ὁ μοναχὸς φθόνησε τὸ γέροντα. Καὶ ἄρχισε νὰ τὸν κατηγορῇ σὲ ἄλλους καὶ νὰ τὸν συκοφαντῇ. Οἱ ἄλλοι μοναχοὶ καὶ οἱ περαστικοὶ τὸ ἔλεγαν αὐτὸ στὸ γέροντα. Μὰ ἐκεῖνος γαλήνια τοὺς ἀπαντοῦσε•

―Τὸν ἀγαπῶ σὰν ἀδελφό μου. Ὅ,τι κι ἂν γίνῃ, ὅ,τι κι ἂν λέῃ.

Ἀργότερα, ὁ μοναχὸς ἐκεῖνος συντετριμμένος ζήτησε συγγνώμη κ᾽ ἔβαλε μετάνοια στὸ γέροντα.

Κι ὁ γέροντας τοῦ εἶπε•

―Θυμᾶσαι ποὺ μοῦ ᾽χες πεῖ ὅτι θὰ μ᾽ ἀγαπᾷς γιὰ πάντα; Καὶ σοῦ ἀπάντησα, ὅτι θὰ σ᾽ ἀγαπῶ ἀκόμη κι ἂν ἐσὺ πάψῃς νὰ μ᾽ ἀγαπᾷς;

Αὐτὴ εἶνε ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη! Ἡ ἀσύλληπτα ἀληθινή, ἡ ὁλοκληρωτικὰ μοναδική. Ἡ ἀσύνορη, ἡ ἀπροϋπόθετη. Ποὺ δὲ γνωρίζει φραγμοὺς οὔτε ἐμπόδια οὔτε φθείρεται ἀπ᾽ τὰ πάθη καὶ τὸ χρόνο.

Μακάρι νὰ τὴν μαθαίνουμε καθημερινά, καλή μου ψυχή...

(ἀπὸ τὸ διαδίκτυο)