- Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ & ΜΟΝΑΧΩΝ ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ

ΜΕΡΟΣ Β΄

Τὴν Διακήρυξι τῆς ἄτυπης συνάξεως Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν ὑπογράφουν: Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου, Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος, Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ἀμαρούσιον Ἀττικῆς, Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου, Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος, Ἄνω Γατζέας Βόλου, Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος, Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγ. Ὄρους, Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

8. Ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ κείμενα τῆς Μασονίας ἀποδεικνύεται, ὅτι ἀποδέχεται καὶ πιστεύει σὲ θεότητα, ποὺ καλεῖται Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.). Ἔχει μάλιστα, τελετές, ἀντίστοιχες μὲ ἐκεῖνες τῆς Ἐκκλησίας («μυστήρια» π.χ. γάμο, βωμούς, ναούς, λατρεία, σύμβολα, ἐγκαίνια ναοῦ, κηδεία) μὲ εἰδικὸ τελετουργικὸ τυπικό. Στὰ Μασονικὰ κείμενα ὁ Μ.Α.Τ.Σ. δηλώνεται μὲ τὰ ὀνόματα: Ἑωσφόρος, Διάβολος, Σατανάς, Βεελζεβούλ, Βελίαλ, Μπαφομέτ, Δαίμονας κ.λπ. Ἡ ὁμολογία λοιπόν, τῆς ἴδιας τῆς Μασονίας γιὰ τὸν θρησκευτικὸ χαρακτήρα της εἶναι σαφής [6]. Στὸ Σύνταγμα τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος (20.12.1949) δηλώνεται ρητά: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμὸς πιστεύει εἰς τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ ὑπὸ τὴν ἐπωνυμίαν Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος». Στὴ Μασονικὴ δὲ ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ Ν. Χ. Λάσκαρη, ἐκδιδόμενη μὲ τὴν ἄδεια τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, καὶ στὸ λῆμμα «Θρησκεία καὶ Τεκτονισμός», διαβάζουμε: «Ἡ τεκτονικὴ θρησκεία δὲν κάνει διακρίσεις. Δέχεται εἰς τοὺς φιλόξενους κόλπους της ἄνδρας παντὸς δόγματος, οὐδὲν δὲ ἀπολύτως θρησκευτικὸν δόγμα εὐνοεῖ ἢ ἀποδοκιμάζει... Ἡ θρησκεία τοῦ Τεκτονισμοῦ εἶναι ἡ γενικὴ θρησκεία τῆς φύσεως καὶ τῆς πρωταρχικῆς ἀποκαλύψεως –τῆς κληροδοτηθείσης ἡμῖν ὑπὸ ἀρχαίου τινὸς καὶ πατριαρχικοῦ ἱερατείου– ἐν τῇ ὁποίᾳ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δύνανται νὰ συνυπάρξουν». Ἀπροκάλυπτος εἶναι δηλαδὴ ὁ συγκρητισμὸς καὶ ὁ εἰδωλολατρικὸς χαρακτήρας τῆς Μασονίας, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀντιχριστιανικός της χαρακτήρας, κάτι ποὺ φαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν διεκδίκηση παγκοσμιότητος, ποὺ ἀντιστρατεύεται στὴν καθολικότητα καὶ οἰκουμενικότητα τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ Ἐκκλησίας. Αὐτὸ ὑπογραμμίζεται στὴν ἱστορικὴ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸ 1933, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Τεκτονισμὸς «δέν εἶναι ἁπλῆ τις φιλανθρωπικὴ ἕνωσις ἢ φιλοσοφικὴ σχολή, ἀλλ᾽ ἀποτελεῖ μυσταγωγικὸν σύστημα, ὅπερ ὑπομιμνήσκει τὰς παλαιὰς ἐθνικὰς μυστηριακὰς θρησκείας ἢ λατρείας. Ἀποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, ὅλως διάφορος ... καὶ ξένη τῆς χριστιανικῆς θρησκείας... Ζητοῦσα νὰ συμπεριλάβῃ ... εἰς τοὺς κόλπους αὐτῆς ὁλόκληρον τὴν ἀνθρωπότητα... ἀνυψοῖ ἑαυτὴν εἰς εἶδος ὑπερθρησκείας». Καὶ ὁ μακαριστὸς ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, φωτισμένος πνευματικὸς καὶ ἐπιφανὴς θεολόγος, ἐπισημαίνει ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς «φιλοδοξεῖ νὰ ἀποβῇ θρησκεία πάσης τῆς ἀνθρωπότητος... νὰ ἀποβῇ μία ὑπερθρησκεία» [7]. Κατὰ τὴν δήλωση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ἡ Μασονία εἶναι «ἀποκρυφιστικὴ παγανιστικὴ λατρεία, πολέμιος τῆς ἀμωμήτου Πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας». Εἶναι δηλαδὴ σαφῶς ἀντιχριστιανικὴ καὶ εἰδωλολατρικὴ θρησκεία καὶ πίστη. Οἱ Μασόνοι, κατὰ τὸν ἴδιο Μητροπολίτη, εἶναι «σατανολάτρες καὶ ἑωσφοριστές, ὀπαδοὶ τῆς θρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου» [8].

Διαπιστώνεται, ἐπίσης, ὅτι οἱ Μασόνοι, τουλάχιστον στίς ὑψηλότερες βαθμῖδες τους, εἶναι σατανολάτρες, προσευχόμενοι στὸν Ἑωσφόρο, ὡς Μπαφομέτ, ὅπως ὀνομάζουν τόν τραγόμορφο θεό τους. Ἐξ ἄλλου εἶναι ἀναντίρρητες καὶ οἱ σχέσεις τους μὲ τὴ Μαγεία. Ὁ καλὸς γνώστης τῆς Μασονίας P. Naudon μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι ὁρισμένα τυπικά... ἔβαλαν ἀκριβῶς σὰν σκοπὸ τους τὴν «ἄσκηση τῆς μαγείας, ποὺ μπαίνει στὴν ὑπηρεσία τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν ἐπενέργειά του πάνω στόν κόσμο» [9].

9. Ὁ ἰσχυρισμὸς τῆς Μασονίας, ὅτι δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ δὲν ἀναμειγνύεται στὶς πολιτικές ἐξελίξεις δὲν εἶναι ἀληθής. Ὁ θρησκευτικὸς χαρακτήρας τοῦ Τεκτονισμοῦ, ποὺ λειτουργεῖ ἐπεκτατικὰ καὶ οἰκουμενικά, συμπορεύεται μὲ τὴν ἐνεργὸ συμμετοχὴ στίς διεθνεῖς πολιτικὲς διαδικασίες. Ἡ πολιτικὴ δραστηριότητα ἀποβλέπει στὴν ἄσκηση ἐπιρροῆς σὲ πολιτικὰ πρόσωπα, γιὰ τὴ χειραγώγηση τῶν διεθνῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων. δὲν εἶναι, λοιπόν, καθόλου ἕνα φιλανθρωπικὸ σωματεῖο, ὅπως διατείνονται, μὲ σκοπὸ τὴν ἐπικράτηση τῆς ἠθικῆς σ᾽ ὅλο τόν κόσμο. Τὸ σκάνδαλο τῆς Ἰταλικῆς Στοᾶς Ρ 2 τὸ 1981 ἦταν μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἀποδείξεις γιὰ τὴ σχέση τῆς Μασονίας μὲ τὶς πολιτικὲς ἴντριγκες [10].

10. Μὲ τὴν πολιτικὴ δραστηριότητά της ἡ Μασονία ἀποδεικνύεται ἀντιδημοκρατική, ἀφοῦ ὑπονομεύει τὴν λειτουργία τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καὶ τὴν ἐθνικὴ ἀσφάλεια σὲ κρίσιμες μάλιστα περιόδους. Κατὰ τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφείμ «ἡ Λέσχη Μπίλντερμπεργκ εἶναι ὑπερστοά ... ἕνα αἴσχιστο διευθυντήριο παγκοσμιοποιήσεως, ποὺ ἀπεργάζεται τὴν διάλυση τοῦ Ἔθνους - Κράτους καὶ τὴν προώθηση στίς μάζες τῆς ἰδέας τῆς ἀναγκαιότητος μιᾶς παγκόσμιας ὑπερκυβερνήσεως» [11]. Καταφάσκει, λοιπόν, τοὺς στόχους τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, ποὺ εἶναι ἡ ἰσοπέδωση καὶ πολτοποίηση ὅλων τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς. Διότι καὶ οἱ πολιτικοὶ στόχοι τῆς Μασονίας ἀναδεικνύονται σὲ μιὰ παγκόσμια προοπτική. Ἡ τεκτονικὴ Ἑταιρεία Ἰλλουμινάτοι προβάλλει ἀπροκάλυπτα καὶ ὑποστηρίζει τὸν σχηματισμὸ τῆς «παγκόσμιας κυβέρνησης», ὅπως καὶ οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες, ποὺ ἔχουν ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὴ Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Παράλληλα ἡ Μασονία ἐκπαιδεύει τὰ μέλη της «ἔτσι ὥστε νὰ ἀποκτοῦν ἀσυνείδητα ἀκρισία πάνω σὲ σημαντικὰ ἐθνικὰ θέματα» [12].

11. Ἐξ ἄλλου, οἱ φρικτοὶ ὅρκοι ποὺ δίνουν οἱ Μασόνοι κατὰ τίς μυήσεις τους εὐτελίζουν τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο καὶ διχάζουν τὴν κοινωνία, διότι γίνεται διάκριση μεταξὺ τῶν «καθαρῶν» Μασόνων καὶ τῶν «βεβήλων», ὅλων δηλαδὴ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, μὲ συνέπεια τόν ἀποκλεισμὸ τῶν οἰκονομικὰ ἀσθενῶν, τῶν ἀγροτῶν, τῶν ἐργατῶν καὶ τῶν μαύρων ἀπὸ τοὺς κόλπους της. Ἀλλὰ καὶ οἱ Τέκτονες χαμηλῶν βαθμῶν ἀγνοοῦν τὰ εἰς τὶς ὑψηλότερες βαθμῖδες τεκταινόμενα. «Οἱ ἀμύητοι εἰς τοὺς ἀνωτέρους μασονικοὺς βαθμοὺς ἀποτελοῦν τραγικὰ θύματα πρωτοφανοῦς ἀπάτης...» [13].

12. Εἶναι, λοιπόν, εὐνόητο ὅτι ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν Ἑλλήνων Τεκτόνων, ὅτι παραμένουν πιστοὶ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀποδεικνύει, ὅτι ἀγνοοῦν τὸν Χριστιανισμὸ στὸ σύνολό του ἢ ὅτι μᾶς ἐξαπατοῦν. Αὐτὸ δέ, διότι δὲν φανερώνουν τὴν ἀληθινὴ ταυτότητά τους. Γι᾽ αὐτὸ ἰσχύει ἀπολύτως καὶ πάντοτε τὸ ἀσύμπτωτο καὶ ἀσυμβίβαστο τῆς ἰδιότητας τοῦ τέκτονος καὶ τοῦ (ὀρθοδόξου) Χριστιανοῦ. Αὐτὸ εἶναι ἡ διαπίστωση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων, ποὺ ἔχουν ἀσχοληθεῖ συστηματικὰ μὲ τὴ Μασονία.

Ὁ Μασονισμός, συγκαταλέγοντας καὶ τὸν Χριστὸ μεταξὺ τῶν «μυστῶν» του, ἐπιδιώκει τὴν παγίδευση τῶν Χριστιανῶν, προσπαθώντας νὰ δημιουργήσει τὴν ἐντύπωση, φυσικὰ στοὺς ἀθεμελιώτους στὴν χριστιανικὴ πίστη, ὅτι στοὺς κόλπους του σώζεται ὁ Χριστὸς τῶν Ἁγίων μας. Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἐπιτυγχάνει εἶναι ἡ κακοποίηση καὶ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας, μὲ τὴν ἄρνηση τῆς μοναδικότητας καὶ ἀποκλειστικότητάς του στὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου (Πράξ. 4,12). Κατὰ τὸν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Ἐλευθερουπόλεως κυρὸν Ἀμβρόσιον, «ἡ μύησις εἰς τὸν Μασονισμὸν παντὸς Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ ἀποτελεῖ ... ἀποκήρυξιν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ προσχώρησιν εἰς ἄλλην θρησκείαν». Ἀλλὰ καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸ 1933 διεκήρυξε, ὅτι «δέον τὰ πιστὰ τῆς Ἐκκλησίας τέκνα, ὅπως ἀπέχωσι τοῦ Μασονισμοῦ».

13. Στὸ σημεῖο ὅμως αὐτὸ διαπράττονται ἐγκληματικὰ λάθη ἀπὸ τοὺς Ἱεράρχες ἐκείνους, ποὺ δεχόμενοι διὰ τὶς Μητροπόλεις τους δωρεὲς ἢ χρηματικὲς προσφορὲς ἀπὸ μασονικὲς στοές, προάγουν καὶ ἐνισχύουν τὴν δράση τους. Τὰ εὐχαριστήρια γράμματα τῶν Μητροπολιτῶν αὐτῶν δημοσιεύονται κατόπιν στὰ τεκτονικὰ περιοδικὰ καὶ γίνονται ἔτσι ἡ καλύτερη διαφήμιση τῆς Μασονίας, καὶ ταυτόχρονα παραπλάνηση τῶν ἀδυνάτων καὶ ἀπληροφορήτων μελῶν τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος.

Ἐξ ἄλλου, Πατριάρχες καὶ Πατριαρχεῖα ἀπονέμουν συχνὰ παράσημα καὶ ἄλλες διακρίσεις σὲ γνωστοὺς ἐπισήμους Μασόνους, ὅπως δὲ ὑπῆρξαν καὶ περιπτώσεις –εὐτυχῶς ὄχι πολλές, ἀλλὰ πολὺ χαρακτηριστικές– τῆς εἰσόδου καὶ ἐντάξεως Πατριαρχῶν καὶ ἄλλων Ἱεραρχῶν σὲ Στοές. Αὐτὸ γίνεται γιὰ τὴν ἐξασφάλιση, κατὰ τὴ γνώμη τους, ὑποστηρίξεως ἐκ μέρους τῆς Μασονίας. Στὴν οὐσία ὅμως πρόκειται γιὰ προδοσία τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας καὶ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, συγχρόνως δὲ καὶ ἔκπτωση ἀπὸ τῆς ἀξίας τοῦ Κληρικοῦ καὶ Ποιμένος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.

14. Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάτι ἀκόμη χειρότερο. Δὲν γίνονται οἱ πρέπουσες ἐνέργειες γιὰ τὴν διάψευση τῶν ἀναγραφομένων στὰ τεκτονικὰ περιοδικὰ ὀρθοδόξων Κληρικῶν ὡς μασόνων. Τί ἄλλο ὅμως ἐπιτυγχάνει ἡ σιωπὴ αὐτὴ παρὰ νὰ ἐπιβεβαιώνει τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν Τεκτόνων; Καὶ ναὶ μὲν ἡ Μασονία, διὰ τὴν πρόκληση ἐντυπωσιασμοῦ, ἀναφέρει Ἱεράρχες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς μέλη της, ἀλλὰ μετὰ τὸν θάνατό τους, ὁπότε δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λάβουν ἐκ τῶν συκοφαντουμένων τὴν δέουσα ἀπάντηση.

Εἶναι ὅμως δυνατόν –καὶ ἀναγκαῖον– οἱ Ἐκκλησίες, Κληρικοὶ τῶν ὁποίων παρουσιάζονται ἀπὸ τὴν Στοὰ ὡς τέκτονες, νὰ διαψεύδουν δημόσια καὶ ἔντονα τὰ μασονικὰ δημοσιεύματα, καὶ διὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς μνήμης τῶν δῆθεν μασόνων Κληρικῶν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν καθησύχαση τῶν ψυχῶν τῶν πιστῶν καὶ τὸν ἐκ νέου τονισμὸ τοῦ ἀσυμβιβάστου τῆς ἰδιότητος τοῦ μασόνου μὲ ἐκείνην τοῦ Ὀρθοδόξου πιστοῦ.

Ὑποσημειώσεις:

[6]. Στὸ Μασονικὸ Περιοδικὸ «Πυθαγόρας-Γνώμων», 1935, σὲ ἄρθρο τοῦ θεωρητικοῦ τῆς Στοᾶς Α. Πάικ (PIKE) διαβάζουμε: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμὸς ἐπιδιώκει τὴν διάδοσιν μόνον τοῦ ἰδικοῦ του ῾πιστεύω᾽, καθ᾽ ὃ ἡ παγκόσμιος θρησκεία διδάσκεται ὑπὸ τῆς φύσεως καὶ τῆς λογικῆς. Αἱ Τεκτονικαὶ Στοαὶ δὲν εἶναι Ναοὶ Ἰουδαϊκοὶ ἢ Μουσουλμανικοὶ ἢ Χριστιανικοί. Ὁ Τεκτονισμὸς ἐπαναλαμβάνει τὰς ἠθικὰς ἀρχὰς ὅλων τῶν θρησκειῶν... Ἀπανθίζει ἐξ ὅλων τῶν ‘πιστεύω᾽, τὸ καλόν...». Πρβλ. Ν. Ψαρουδάκη, Μασονία. Ἡ Ἔχιδνα τοῦ Σιωνισμοῦ, ἔκδ. Ὀρθόδοξο Μέτωπο, Ἀθήνα 1991, σ. 116/117.

[7]. Ἀρχιμ. Ἐπιφανιου Θεοδωροπούλου, Ἡ Μασονία ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ἀληθείας, ἔκδ. Πάτμος, Ἀθῆναι 1965, σ. 18. Ὁ στόχος παραμένει πάντα σαφὴς καὶ συγκεκριμένος: Εἶναι ἡ προώθηση τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ στὰ ὅρια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ) μὲ τὴν ἀπαξίωση κάθε θρησκευτικῆς παραδόσεως καὶ τῶν ἰδανικῶν.

[8]. «Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ πρὸς τὸ Ὕπατο Συμβούλιο τοῦ 33ου τῆς «Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος», Ἐφημ. «Ὁρθόδοξος Τύπος», 30.11.2012.

[9]. Paul Naudon, Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός, μετάφρ. Γεωργίου Ζωγραφάκη, Ἀθήνα 1996, σ. 109/110.

[10]. Ἡ Στοά, σὲ συνεργασία μὲ τὴ Μαφία καὶ τὴν ἀμερικανικὴ CIA καὶ τὴν Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ συμμετεῖχε στὴν ἀνατροπὴ τῆς Ἰταλικῆς Δημοκρατίας καὶ τὴν ὑπαγωγή της στὴν ἐξάρτηση ἀπὸ τὶς Η.Π.Α. Βλ. Ν. Ψαρουδάκη, Μασονία. Ἡ ἔχιδνα..., ὅπ. π., σ. 90-98. Κ. Τσαρούχα, Ἡ Μασονία στὴν Ἑλλάδα, ἐκδ. Ἑλληνικὰ Γράμματα, Ἀθήνα 2004.

[11]. Βλ. ἄρθρο του στὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 1-5-2009. Στὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ Ἰλισσός, Ἰούλιος 1956, σ. 66, διαβάζουμε ὅτι «Ἡ παγκόσμιος Κυβέρνησις κατέστη ἀνάγκη».

[12]. Βλ. Βασ. Λαμπρόπουλου, Τὸ μαῦρο Λεξικὸ τῆς Μασονίας, Ἀθήνα 2001, σ. 13.

[13]. Στὸ ἴδιο, σ. 7 ἑπ.