- Αἴτια τοῦ ἀδιεξόδου ἐκ τῆς κρίσεως (Β' ΜΕΡΟΣ)

Ἐπιστολὴ Ἁγιορείτου στὸν πρωθυπουργὸ

Τί πράττει ἡ Ἐκκλησιαστική μας ἡγεσία, διὰ νὰ ἀφυπνίσῃ τὸν καθεύδοντα πνευματικῶς ἑλληνικὸν λαόν;

Ποῦ εἶσθε μάρτυρες, ἱεράρχαι, ἀσκηταὶ καὶ ὁμολογηταὶ τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ κλαύσητε τὰ καθ᾽ἡμᾶς;

«Τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ», ὡς εἶπε Δανιὴλ ὁ προφήτης.

γ΄) Ἐν ὀνόματι τοῦ σεβασμοῦ εἰς τὴν «ἑτερότητα», δηλαδὴ τὴν πλάνην, καταργεῖται ἡ ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ «Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ. 15,15-16).

Ἡ ὑπεροχὴ τοῦ βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, συνετέλεσε εἰς τὴν ἀφομοίωσιν τῶν ξένων λαῶν, ποὺ ἐγκαθίσταντο εἰς τὰ ὅρια του βυζαντινοῦ κράτους. Τὸ κράτος συνειργάζετο μὲ τὴν Ἐκκλησίαν διὰ νὰ ἀπαλλάξῃ τοὺς μετανάστας ἀπὸ τὰς πλάνας τῶν δαιμόνων καὶ νὰ τοὺς κηρύξῃ τὴν ἐν Χριστῷ ἀλήθειαν.

Σήμερον ἡ Εὐρώπη καὶ ἡ Ἑλλάδα, ἐν ὀνόματι τοῦ σεβασμοῦ εἰς τὴν πλάνην, χωρὶς ἀγάπην εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ τὴν αἰώνιον ἀξίαν του, συντηρεῖ τὴν λατρείαν τῶν δαιμόνων, χάριν τῆς ψευδοειρήνης, ἡ ὁποία μακροπρόθεσμα θὰ δημιουργήσῃ συγκρούσεις, τύπου Κοσσυφοπεδίου καὶ Συρίας.

Ἡ γραμμὴ αὕτη προέρχεται ἀπὸ τὰς σκοτεινὰς Στοὰς τῆς Μασσωνίας καὶ τῆς ἀρρωστημένης παγκοσμιοποιήσεως.

Ἡ ἀληθὴς ἐλευθερία καὶ ἡ ἀληθὴς εἰρήνη, ὡς καὶ ἡ καταξίωσις τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου παρέχονται εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν κόσμον, μόνον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διότι μόνον ὁ Χριστὸς εἶναι νικητὴς τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ κακοῦ καὶ τῆς πλάνης καὶ τοῦ θανάτου.

Ἐξ αἰτίας τῆς διεφθαρμένης εὐρωπαϊκῆς ὁδηγίας «σεβασμὸς εἰς τὴν ἑτερότητα» ἐπιχειρεῖται, διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τοῦ Μ. Κων/νου καὶ ἐντεῦθεν, ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδόξου ἀγωγῆς τῶν ἑλληνοπαίδων ἀπὸ τὰ ἐκπαιδευτήρια τῆς χώρας.

Οἱ ψευδοθεοὶ τῶν θρησκειῶν ἐξισοῦνται μὲ τὸν ἕνα καὶ μόνον ἀληθῆ Τριαδικὸν Θεόν, διότι οἱ ἄνθρωποι σήμερον φοβοῦνται τὸ μαρτύριον καὶ τὴν ὁμολογίαν, τὴν ὁποίαν ὁ Χριστὸς ἀπαιτεῖ διὰ νὰ μᾶς ὁμολογήσῃ ἐνώπιον τοῦ οὐρανίου πατρός. Ὁποία κρίσις!

Ὀλίγοι ἄθεοι ἐκβιάζουν καὶ ἐπιβάλλουν εἰς τοὺς πολλοὺς τὰ ἄθεα καὶ πεπλανημένα φρονήματά των.

Οἰκονομικὰ δεινὰ

3. Οἰκονομικὰ δεινά, ἐπελθόντα εἰς τὸ ἑλληνικὸν κράτος μετὰ τὴν ἔνταξίν του εἰς τὴν ΕΟΚ τό 1981.

α΄) Τὰ 750.000 ἑλληνικὰ παντοπωλεῖα ἀντικατεστάθησαν ὑπὸ τῶν ἐν Ἑλλάδι εὐρωπαϊκῶν ὑπερκαταστημάτων (LIDL, CARREFOUR, PRAKTIΚER κ.λπ.), μὲ ἀποτέλεσμα τὰ τρία καὶ πλέον ἑκατομμύρια Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ἐτρέφοντο ἐξ αὐτῶν, νὰ στερηθοῦν περὶ τὰ 35 δὶς εὐρὼ ἐτησίως, τὰ ὁποῖα καταλήγουν εἰς τὴν Εὐρώπην.

β΄) Ἡ ἀνεξέλεγκτος εἴσοδος λαθρομεταναστῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα οὐ μόνον ἀπειλεῖ τὴν ὁμοιογένειαν τοῦ Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἔσχεν, ὡς ἀποτέλεσμα, ὥστε τὰ πρακτικὰ ἐπαγγέλματα νὰ περιέλθουν εἰς χεῖρας τῶν λαθρομεταναστῶν, αὐξάνοντα τὸν ἀριθμὸν τῶν γηγενῶν ἀνέργων Ἑλλήνων. Περὶ τὰ 30 δὶς εὐρὼ ἐτησίως φεύγουν εἰς τὰς χώρας τῆς καταγωγῆς των, ἀφορολόγητα καὶ λαθραίως.

γ΄) Μὲ τὰς εὐρωπαϊκὰς ἐπιδοτήσεις καὶ τὰς εὐρωπαϊκὰς πονηρὰς ὁδηγίας εἰς τὴν ἑλληνικὴν γεωργίαν, διεπράχθησαν τραγικὰ λάθη· ἐξερριζώθησαν ἐλαιόδενδρα, διὰ νὰ φυτευθοῦν γαρυφαλιές. Ἐξερριζώθη ἡ περίφημος καὶ μοναδικὴ εἰς τὸ εἶδος της σουλτανίνα τοῦ Ἡρακλείου Κρήτης. Πολλοὶ ἐκ τῶν γεωργῶν μας ἐσυνήθισαν εἰς τὴν ῥαστώνην (τεμπελιά) καὶ τὰς ἐπιδοτήσεις, πολλάκις δηλοῦντες ψευδῆ στοιχεῖα.

δ΄) Τὰ ἐγκληματικὰ λάθη καὶ ὁ ἄλογος ὑπερδανεισμὸς τῆς χώρας μετὰ τὸ 1981, ὡδήγησαν εἰς τὴν ἀπώλειαν τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ τὴν δέσμευσιν τῆς κρατικῆς περιουσίας κατ᾽ ἀρχήν, καὶ ἐν συνεχείᾳ εἰς τὸ ξεπούλημα αὐτῆς.

Οἱ Εὐρωπαῖοι ἐπιχειροῦν νὰ κατακτήσουν τὴν Ἑλλάδα χωρὶς πόλεμον, ἐπωφελούμενοι τῆς ἄφρονος πολιτικῆς τῆς ἡγεσίας της.

Μὴ ἀπατᾶσθε, κύριε Πρωθυπουργέ, ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος τῶν ἐκλογῶν τῆς 20ῆς Σεπτεμβρίου 2015.

Ὁ λαὸς δὲν ἐγκρίνει τὴν πολιτικὴν τῶν μνημονίων, ἂν καὶ εἶναι ἐγκλωβισμένος εἰς τὴν ἀπάτην τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ Εὐρώ. Ἡ ψῆφος του ἦτο ἀποτέλεσμα ἐλλείψεως ἐπιλογῆς καὶ ἀγανακτήσεως ἐναντίον τῶν προκατόχων κυβερνήσεων.

ε΄) Ἡ πολιτικὴ «τὸ εὐρὼ διὰ τὸ εὐρὼ» καὶ οὐχὶ διὰ τὸν πολίτην, ὁδηγεῖ εἰς τὸ ξεπούλημα τῆς κρατικῆς περιουσίας.

Μετ᾽ ὀλίγον τὸ κράτος θὰ ἔχῃ ἔσοδα μόνον ἀπὸ τὰ κενὰ βαλάντια (καὶ συντάξεις) τῶν ἐξουθενωμένων καὶ λιμοκτονούντων πολιτῶν.

Αἴτια τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου

Ἐν κατακλεῖδι ὀφείλω νὰ ὑπενθυμίσω εἰς τὴν Ὑμετέραν ἐξοχότητα, ὅτι τὰ αἴτια τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου ἦσαν τὰ κάτωθι:

1. Ἡ παρακμὴ τῶν Χριστιανικῶν ἀξιῶν εἰς τὴν ζωὴν τοῦ Βυζαντίου.

2. Ἡ ἀνικανότης καὶ τὰ τραγικὰ λάθη πολλῶν αὐτοκρατόρων.

3. Ἡ μόνιμος ἐπιβουλὴ τῆς Δύσεως ἀπὸ τοῦ Καρλομάγνου καὶ ἐντεῦθεν, ἐναντίον τοῦ Βυζαντίου, μὲ ἀποκορύφωσιν τὴν ἅλωσιν τῆς Κων/πόλεως τῷ 1204, ἐξ οὗ γεγονότος διεσπάσθη ἡ αὐτοκρατορία μέχρι τῆς πτώσεως αὐτῆς εἰς τοὺς Τούρκους τῷ 1453.

4. Ἡ παραμέλησις τοῦ στόλου καὶ ἡ παραχώρησις οἰκονομικῶν προνομίων εἰς τὰς Ἑνετικὰς πόλεις τῆς Β. Ἰταλίας. Ἔκτοτε τὴν οἰκονομικὴν ζωὴν τοῦ Βυζαντίου ἤλεγξαν οἱ Ἑνετοὶ μέχρι τῆς πτώσεώς του εἰς τοὺς Τούρκους, εἰς ἣν πτῶσιν συνετέλεσεν ὁ οἰκονομικὸς ἔλεγχος τῆς αὐτοκρατορίας ὑπ᾽ αὐτῶν.

5. Ἡ βαρεῖα φορολογία τῆς κεντρικῆς κυβερνήσεως τῆς Κων/πόλεως εἰς βάρος τῶν ἀνατολικῶν ἐπαρχιῶν Συρίας, Παλαιστίνης καὶ Αἰγύπτου ἐγένετο ἀφορμή, ὥστε οἱ γηγενεῖς πληθυσμοὶ τῶν περιοχῶν αὐτῶν, ἀγανακτισμένοι νὰ δεχθοῦν ὡς ἐλευθερωτὰς τοὺς Ἄραβας κατακτητὰς τὸν 7ον αἰῶνα.

6. Ἡ ἀπουσία τοῦ πνεύματος τῆς θυσίας καὶ ἡ στρατολόγησις διὰ τὴν ἄμυναν τοῦ κράτους ξένων μισθοφόρων, ἀντὶ τῶν γηγενῶν στρατιωτῶν, προξένησε τὴν ἧτταν τοῦ Ματζικέρτ τῷ 1071, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑποδουλωθῇ ὁλόκληρος ἡ Μικρὰ Ἀσία εἰς τοὺς Τούρκους ἐντὸς ἑβδομήκοντα ἐτῶν.

7. Εἰς τὴν πτῶσιν τῶν ἀνατολικῶν ἐπαρχιῶν τῆς αὐτοκρατορίας συνετέλεσε καὶ ἡ διαφοροποίησις τῶν ἐπαρχιῶν αὐτῶν ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καὶ τοῦ Νεστοριανισμοῦ. Τοῦτο ἐλυμήνατο τὴν πνευματικὴν ἑνότητα τοῦ κράτους καὶ ἐδημιούργησε τὰς ἀποσχίσεις.

Ὕβρις ἡ περιφρόνησις τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως

Ἡ στήριξις τοῦ Γένους κατὰ τὴν περίοδον τῆς Τουρκοκρατίας εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν γλῶσσαν καὶ τὸν πολιτισμὸν τῶν Ἑλλήνων, διέσωσαν τὸ ἔθνος εἰς τοὺς σκοτεινοὺς χρόνους τῆς Τουρκοκρατίας καὶ ἀπέτρεψαν τὸν ἐκμουσουλμανισμὸν αὐτοῦ καὶ τὴν ἀφομοίωσίν του εἰς τοὺς Τούρκους.

Ἡ ἀναβίωσις τοῦ πνεύματος τῆς θυσίας εἰς τοὺς ἥρωας τῆς ἐλευθερίας τοῦ 1821 καὶ ἡ στήριξις τῶν ἡρώων εἰς τὸν Τριαδικὸν Θεὸν ἐδημιούργησαν τὸ νέον Ἑλληνικὸν κράτος. Καρπὸς τῆς φιλοπατρίας καὶ τῆς εὐλαβείας των εἶναι ἡ πρόταξις εἰς τὸ πρῶτον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος τοῦ ὀνόματος τῆς ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος. Γι᾽ αὐτὸ τὸ θεϊκὸν ὄνομα καὶ γι᾽ αὐτὰ τὰ Ἑλληνικὰ χώματα ἔχυσαν τὸ αἷμά των.

Οὐδεὶς ἔχει δικαίωμα, εἴτε πρωθυπουργὸς ὀνομάζεται εἴτε ὁποιοσδήποτε πολίτης, νὰ καταπατῇ τὸ Θεϊκὸν αὐτὸ ὄνομα καὶ νὰ ξεπουλᾷ τὰ αἱματοβαμμένα Ἑλληνικὰ χώματα. Ὅσοι δὲν σεβασθοῦν τὰ ἀνωτέρω, θὰ λογοδοτήσουν εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ θὰ στιγματισθοῦν ἀπὸ τοὺς ἐπιγιγνομένους.

Τὸ ἄρθρον 33 τοῦ Συντάγματος προβλέπει τὸν τύπον τοῦ ὅρκου τὸν ὁποῖον δίδει ἐνώπιον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας: «Ὁρκίζομαι εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος…».

Αὐτονόητον τυγχάνει, ὅτι καὶ ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς χώρας καὶ οἱ βουλευταὶ τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου ὑποχρεοῦνται νὰ ὁρκισθοῦν εἰς τὸν αὐτὸν τύπον τοῦ ὅρκου.

Ἡ περιφρόνησις τοῦ διαχρονικοῦ πολιτισμοῦ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς των ἀποτελεῖ ὕβριν ἐναντίον τῶν προγόνων μας.

Θεωρῶ λίαν προσφυὲς νὰ κατακλείσω τὴν παροῦσαν ἔμπονον καὶ ὀδυνηρὰν ἐπιστολήν μου μὲ τοὺς ἀκολούθους λόγους τοῦ μεγάλου λογοτέχνου τοῦ νέου ἑλληνισμοῦ Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη:

«Ἄμυνα περὶ πάτρης θὰ ἦτο ἡ εὐσυνείδητος λειτουργία τῶν θεσμῶν, ἡ ἐθνικὴ ἀγωγή, ἡ χρηστὴ διοίκησις, ἡ καταπολέμησις τοῦ ξένου ὑλισμοῦ καὶ τοῦ πιθηκισμοῦ, τοῦ διαφθείραντος τὸ φρόνημα καὶ ἐκφυλίσαντος σήμερον τὸ ἔθνος, καὶ ἡ πρόληψις τῆς χρεοκοπίας.

Τίς ἠμύνθη περὶ πάτρης;

Καὶ τί πταίει ἡ γλαῦξ, ἡ θρηνοῦσα ἐπὶ ἐρειπίων; Πταίουν οἱ πλάσαντες τὰ ἐρείπια. Καὶ τὰ ἐρείπια τὰ ἔπλασαν οἱ ἀνίκανοι κυβερνῆται τῆς Ἑλλάδος» (Ἅπαντα, ἔκδ. Δόμος, τόμ. 5ος, σ. 254).

Ἐπὶ δὲ τούτοις διατελῶ

μετ᾽ἐξιδιασμένης τιμῆς καὶ εὐχῶν.

Ἱερομόναχος Δαμασκηνὸς

ἐν τῷ ἀσκητηρίῳ τοῦ Φιλαδέλφου

τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω

Κοινοποιεῖται: 1. Πρόεδρον τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, 2. Πρόεδρον τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, 3. Ἀρχηγὸν Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως, 4. Ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, 5. Τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ, 6. Τῷ Μακαριωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Ἀθηνῶν, 7. Τῷ Ἀρχιεπισκόπῳ Κρήτης, 8. Πρόεδρον Ἀρείου Πάγου, 9. Πρόεδρον Συμβουλίου Ἐπικρατείας, 10. Πρόεδρον Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, 11. Πρύτανιν Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, 12. Πρύτανιν Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, 13. Πρύτανιν Μετσοβείου Πολυτεχνείου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Α' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ