- Τὰ γνωρίσματα τοῦ ὀρθοδόξου ἱερέως καὶ ἐπισκόπου

(ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου, ἡ ὁποία ἔγινε τὸ 1971)

…Τελειώνω μὲ τὸ σύνθημα τοῦ ἀποστόλου Παύλου· «Εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾽ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1,8-9). Προσέξατε τί λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Ἐὰν κανεὶς λέῃ πράγματα τὰ ὁποῖα εἶνε ἀντίθετα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, τότε αὐτὸς –«εἴ τις», ὅποιος νά ᾽νε– «ἀνάθεμα»! Μπορεῖ νὰ εἶνε λαϊκὸς αὐτὸς ποὺ ζητάει νὰ βάλῃ δυναμίτη καὶ ν᾽ ἀνατρέψῃ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ· «ἀνάθεμα». Ἢ μπορεῖ νὰ εἶνε γυναίκα· «ἀνάθεμα». Ἢ μπορεῖ νὰ εἶνε παπᾶς· «ἀνάθεμα». Μπορεῖ νὰ εἶνε δεσπότης· «ἀνάθεμα». Μπορεῖ νὰ εἶνε ἀρχιεπίσκοπος· «ἀνάθεμα». Μπορεῖ νὰ εἶνε πατριάρχης· «ἀνάθεμα». Μπορεῖ νὰ εἶνε βασιλεύς· «ἀνάθεμα». Ἀκόμα προχωρεῖ ὁ ἀπόστολος καὶ λέει· Μπορεῖ νὰ εἶνε ἀπόστολος, νὰ εἶμαι ἐγώ· «ἀνάθεμα». Ἀκόμα κι ἂν ὑποθέσουμε ὅτι ἔρθῃ ἄγγελος ἀπὸ τὰ οὐράνια καὶ διδάξῃ ἐνάντια πρὸς τὰ δόγματα· «ἀνάθεμα»! Αὐτὸ τὸ «ἀνάθεμα» ἀκούγεται μέσα στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ καὶ σὲ ὅλη τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας.Ἀγαπητοί. Πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε μία πικρὰ ἀλήθεια. Ὅτι ὅσοι εἶνε ὀρθόδοξοι μέσα εἰς τὸ ἔθνος μας καὶ προσπαθοῦν καὶ ἀγωνίζονται νὰ κρατήσουν τὴν Ὀρθοδοξία, εἶνε ὀλίγοι, πολὺ ὀλίγοι. Τὸ ῥεῦμα τὸ μεγάλο, τὸ ἀπέραντο ῥεῦμα, εἶνε ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι σιγὰ - σιγὰ ἔχουν ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξο πίστι μας.

Θὰ πῶ ἕνα λόγο ποὺ ποτέ δὲν τὸν εἶπα. Θὰ τὸν πῆτε ἐγωιστικό, θὰ τὸν πῆτε ὅπως θέλετε. Ἀλλὰ σᾶς δίνω μιὰ ζυγαριά. Μιὰ ζυγαριὰ γιὰ νὰ ζυγίσετε παπᾶδες, δεσποτάδες, ὅλο τὸν κλῆρο καὶ ὅλους τοὺς θεολόγους. Ἡ ζυγαριὰ αὐτὴ ποιά εἶνε.

Ποιό εἶνε τὸ γνώρισμα τοῦ παπᾶ; Νὰ μαζεύῃ πρόσφορα, νὰ λειτουργάῃ, νὰ κάνῃ ὡραῖες ἀκολουθίες; Νὰ κηρύττῃ χαριτωμένα καὶ νὰ «χρηστολογῇ» (βλ. ῾Ρωμ. 16,18) ἀπὸ τὸν ἄμβωνα καὶ νὰ δακρύζουν τὰ μάτια μερικῶν δεσποιναρίων διὰ τοὺς στοχαστικούς του λόγους; Ποιό εἶνε τὸ γνώρισμα τοῦ παπᾶ - τοῦ δεσπότη σ᾽ αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια;

Τὸ γνώρισμα τοῦ δεσπότη καὶ τοῦ παπᾶ εἶνε ἡ μαχητικότης, εἶνε ἡ παρρησία. Εἶνε ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν… διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12). Ὅσοι διώκονται! Ἐὰν δῆτε παπᾶ, ἂν δῆτε θεολόγο, ἂν δῆτε μητροπολίτη ἢ ἀρχιεπίσκοπο ποὺ δὲν διώκεται, ἀλλὰ ἀπολαύει τῆς ἀγάπης καὶ ἐκτιμήσεως ὅλων – εἶνε ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Χριστός, «ὅταν καλῶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (Λουκ. 6,26)–, ἢ ἐὰν δὲν θέλῃ ν᾽ ἀντιμετωπίσῃ τὸ ῥεῦμα, τὴ χιονοστιβάδα αὐτὴ ἡ ὁποία κατέρχεται γιὰ νὰ διαλύσῃ τὸν κόσμο, νὰ ξέρετε πολὺ καλὰ ὅτι αὐτὸς δὲν εἶνε ὀρθόδοξος, δὲν βαδίζει καλῶς.