- «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ» (cd 115ο - 118ο)

115β΄. ΟΛΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»!

Τὴν Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, 9 Μαΐου 1965, ὁ π. Αὐγουστῖνος βρίσκεται πάλι στὸ λιμάνι τοῦ Πειραιῶς, στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Νείλου, ὑπὸ τὶς συνθῆκες ποὺ σημειώσαμε. Οἱ ἐνορῖτες, πρόσφυγες ἀπὸ τὴν Καλλίπολι τῆς Ἀνατολικῆς Θρᾴκης, ἔχτισαν τὸ ναὸ μὲ κόπους καὶ στερήσεις καὶ μὲ πρωτοστάτη τόν, ἀείμνηστο ἤδη, Τήνιο πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Ἀπέργη (1909-1962), καλὸ κληρικὸ ποὺ μνημονεύεται εὐφήμως. Κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ᾽60, μὲ τὴν αὔξησι τοῦ πληθυσμοῦ τῶν πόλεων λόγῳ τῆς ἀστυφιλίας, εἶχε ἀρχίσει νὰ δημιουργῆται νέφος ἀπὸ τὰ καυσαέρια καὶ ἡ ἀτμόσφαιρα νὰ ἐπιβαρύνεται. Ὡς πρὸς τὸ πνευματικὸ κλίμα τῶν ἡμερῶν, διαρκεῖ ἀκόμη ἡ ἀθεΐζουσα ἐκπαιδευτικὴ μεταρρύθμισις Παπανούτσου· γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸ κήρυγμα, μὲ τὸ δυνατὸ πασχάλιο μήνυμά του, ἔχει καὶ ἔντονη ἀπολογητικὴ - ἀντιρρητικὴ χροιά.

διάρκεια ὁμιλίας 29΄:50΄΄

116α΄. ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ ΔΕΝΤΡΑ

Μὲ οἰκειότητα ἐκφράζεται ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἀρχίζοντας τὸ κήρυγμά του στὴν Ἁγ. Μαρίνα Ἡλιουπόλεως τὴν Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου 16 Μαΐου 1965. Ἡ ἐργασία ἐκεῖ τοῦ μακαριστοῦ χαρισματούχου ἐξομολόγου π. Δημητρίου Παπαντώνη εἶχε ἀναδείξει τὸ ναὸ σὲ μιὰ ἄλλη «κολυμβήθρα Σιλωάμ». Παρὰ ταῦτα θὰ ἀσκήσῃ καὶ ἐδῶ ἤπιο ἔλεγχο, ἀποβλέποντας σὲ βαθύτερη καλλιέργεια τῶν ἐνοριτῶν. Δὲν διστάζει, δίπλα στὴν ἐλεήμονα Ταβιθά, νὰ προβάλῃ καὶ σύγχρονο παράδειγμα ἀπὸ τὴ Μυτιλήνη, ποὺ τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἑώρταζε τὸν πολιοῦχο της νεομάρτυρα Θεόδωρο τὸν Βυζάντιο (μαρτύρησε 16 Φεβρ. 1795). Ἐκεῖ, λοιπόν, ἕνας ὀρφανὸς νέος κέρδισε σὲ λαχεῖο 50 χιλιάδες δραχμ., καὶ ἀπ᾽ αὐτὲς στὴ μητέρα του ἔστειλε μόνο τὶς 5, ἐνῷ τὶς 45 τὶς προσέφερε γιὰ νὰ ντυθοῦν τὰ φτωχὰ παιδάκια ἑνὸς χωριοῦ.

διάρκεια ὁμιλίας 22΄:53΄΄

116β΄. ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ

Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος, 23 Μαΐου 1965. Γιὰ δεύτερη συνεχῶς Κυριακὴ μέσα στὸ Πεντηκοστάριο ὁ π. Αὐγουστῖνος κηρύττει στὸ ναὸ τῆς Ἁγ. Μαρίνης Ἡλιουπόλεως - Ἀθηνῶν, βεβαιώνοντας ἔτσι τοὺς δεσμοὺς ποὺ τὸν συνέδεαν μὲ τὴν ἐνορία αὐτὴ ἐξ αἰτίας τοῦ ἀλησμόνητου παπα-Δημήτρη. Θὰ πῇ κ᾽ἐδῶ, ὅπως καὶ στὴν προηγουμένη ὁμιλία, γιὰ τὶς δύσκολες ἐκεῖνες στιγμὲς ποὺ ζῇ ὁ ἀσθενὴς ὅταν τὸν ὁδηγοῦν μὲ τὸ φορεῖο στὸ χειρουργεῖο· μιλάει ἐκ πείρας· εἶχε ὁ ἴδιος τέτοια βιώματα, σχετικῶς πρόσφατα (τὸν προηγούμενο Αὔγουστο), στὸ νοσοκομεῖο «Εὐαγγελισμός». Ὁ Νασέρ, ποὺ μνημονεύει ἀναφέροντας ἐντυπωσιακὴ ματαίωσι ταξιδίου κάποιου ἐπιβάτου σὲ ἀεροπορικὴ πτῆσι, εἶνε ὁ γνωστὸς τότε ἡγέτης τῆς Αἰγύπτου Γκαμὰλ Ἀμπντὲλ Νάσερ (1954-1956 πρωθυπουργός, καὶ 1956-1970 πρόεδρος τῆς χώρας).

διάρκεια ὁμιλίας 27΄:00΄΄

117α΄. ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ!

Ἡ εἰκόνα τῶν ναῶν τὸ καλοκαίρι δὲν εἶνε εὐχάριστη· πολλοὶ φεύγουν σὲ ἐκδρομές· ἐλάχιστοι, μόλις τὸ 2%, ἐκκλησιάζονται. Ἡ Κυριακή, μὲ ὅσα γίνονται κατ᾽ αὐτήν, καταντᾷ διαβολική! θὰ τολμήσῃ νὰ πῇ ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἀρχίζοντας τὸ κήρυγμά του στὶς 30 Μαΐου 1965. Εἶνε Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ, καὶ μιλάει σὲ μεγάλο ναό – δὲν ξέρουμε ποιόν. Ἡ Πάρνηθα καὶ τὸ Πεντελικό, ποὺ ἀναφέρει, εἶνε γνωστὰ βουνὰ ποὺ περιβάλλουν τὴν πρωτεύουσα. Ἡ ἀπειλὴ ἑνὸς καταστρεπτικοῦ σεισμοῦ, ὡς τιμωρία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰ ἁμαρτήματά μας, δὲν εἶνε ἕνας τρόπος ἐκφοβισμοῦ· εἶνε ἀληθινὸς φόβος, ποὺ ὁ κήρυκας τὸν αἰσθάνεται ἔντονα. Καὶ αὐτὸ τὸ ἀρχαιολατρικὸ καύχημα, ἡ Ἀκρόπολις, γίνεται τότε ἀσταθὲς καὶ μάταιο. Ἡ ἔκφρασι «γῆ Μαδιάμ» ἀνάγει τὴν ἀρχή της στὴν καταστροφὴ τῶν Μαδιανιτῶν ἀπὸ τὸν Γεδεών.

διάρκεια ὁμιλίας 22΄:19΄΄

117β΄. ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Καὶ μετὰ ἀπὸ δύο ἑβδομάδες, τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς 13 Ἰουνίου 1965, παρακολουθοῦμε τὸν π. Αὐγουστῖνο νὰ κηρύττῃ σὲ ἀπροσδιόριστο –καὶ ἐδῶ δυστυχῶς– ναὸ τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ Οὖλεν, ποὺ ἀκοῦμε, ἦταν ἡ τότε ἑταιρεία ὑδάτων (βλ. καὶ cd70α΄Α). Τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ἐκδικαζόταν στυγερὴ ὑπόθεσι φόνου μιᾶς ἀθῴας κοπέλλας, ποὺ προκαλοῦσε μεγάλο ἀλλ᾽ ὄχι ἀγαθὸ ἐνδιαφέρον, ὑπὲρ τοῦ δράστου. Ὁ κήρυκας εἶνε κατανοητὸς ἀκόμη καὶ ὅταν ἡ γλῶσσα ποὺ χρησιμοποιεῖ εἶνε κάπως ἀνεβασμένη (λέει π.χ. τὴ λέξι ψιττακὸς ποὺ σημαίνει «παπαγάλος»). «Ρομάντζα» ὀνομάζει τὰ κοσμικὰ περιοδικὰ γενικεύοντας τὴν ὀνομασία ἑνὸς ἀπὸ αὐτά. «Σᾶς ἀπαγορεύω νὰ γελάσετε», λέει θέλοντας νὰ κρατήσῃ σὲ σοβαρότητα τὸ ἐκκλησίασμα. Τέλος ἔχουμε καὶ πληροφορία ὅτι ἀπὸ τότε δυστυχῶς προετοιμαζόταν τὸ ἔδαφος γιὰ τὸ αὐτόματο διαζύγιο.

διάρκεια ὁμιλίας 31΄:34΄΄

118α΄. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ

Καλοκαίρι τοῦ 1965 καὶ ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης συνεχίζει τὴν ἀποστολή του. Στὶς 20 Ἰουνίου, Κυριακὴ Α΄ Ματθαίου καὶ τῶν ἁγίων Πάντων, κηρύττει σὲ ἄγνωστο ναό. Τὸ πολίτευμα ἦταν ἀκόμη βασιλευομένη δημοκρατία. Στοὺς ναοὺς περιφέρονταν δίσκοι, ποὺ εὔχεται νὰ καταργηθοῦν –ὅπως καὶ ἔγινε. Γιὰ τὴν ἀσέβειά μας θὰ μᾶς κλείσῃ ὁ Θεὸς τὶς ἐκκλησίες, λέει μὲ θλῖψι, γιατὶ εἴμαστε θεομπαῖχτες. Ἐλέγχει τὰ θεάματα στοὺς κινηματογράφους καὶ τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας. Ὅταν λέει ὅτι «τὰ νοσοκομεῖα δὲν θὰ ἔχουν νοσοκόμες», ἐννοεῖ ἱεραποστόλους, ὄχι ἁπλῶς ἐπαγγελματίες (τὸ μηνιάτικο τότε ἦταν 1.000 δραχμ.). Δὲν ἀνέχεται τὸ κακὸ τῆς βλασφημίας. Καὶ τέλος, ὅταν λέει ὅτι «στρώνουν τὴν ἀμμουδιὰ μὲ χρυσάφι», ἐννοεῖ αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ ἐφοπλιστὴς Ὠνάσης στὸ ἰδιόκτητο νησάκι του τὸν Σκορπιό.

διάρκεια ὁμιλίας 24΄:26΄΄

118β΄. ΤΑ ΚΡΥΦΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

Ἀντικείμενο ἐλέγχου τοῦ ἐντεταλμένου κήρυκα εἶνε ἀσφαλῶς τὰ δημοσίως λεγόμενα καὶ πραττόμενα, αὐτὰ ποὺ γίνονται γνωστὰ καὶ σκανδαλίζουν προκαλώντας φθορὰ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ ἄλλα, ὅσα γίνονται κρυφὰ κ᾽ εἶνε ἄγνωστα, ἀσφαλῶς δὲν εἶνε πάντοτε οὔτε σκόπιμο οὔτε ἀκίνδυνο νὰ τὰ δημοσιεύῃ. Ὡστόσο συμβαίνουν καὶ αὐτά· κι ὅταν ὁ ἐργάτης τοῦ εὐαγγελίου διαπιστώνῃ ὅτι οἱ πολλοὶ πίνουν τὴν ἁμαρτία σὰν ἕνα ποτήρι δροσερὸ νερὸ καὶ οἱ ψυχὲς κινδυνεύουν, ὀφείλει νὰ τολμήσῃ νὰ μιλήσῃ καὶ γι᾽ αὐτά. Αὐτὸ λοιπὸν ἔκανε καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος στὶς 27 Ἰουνίου 1965, Κυριακὴ Β΄ τοῦ Ματθαίου. Κηρύττει στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Σπυρίδωνος Αἰγάλεω - Ἀθηνῶν. Ἦταν προπαραμονὴ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου & Παύλου καὶ τελείωνε ἡ καθιερωμένη νηστεία.

διάρκεια ὁμιλίας 16΄:11΄΄