- ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΛ(Ε)ΩΠΑΣ

Ἐκοιμήθη ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ

Εσίγησε στὸν μάταιο τοῦτο κόσμο τὸ στόμα τοῦ φλογεροῦ ὁμολογητοῦ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐδῶ στὴν Κόρινθο, τοῦ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΛΩΠΑ.

Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες, ἡ φλογερὴ καρδιὰ ποὺ ἀγάπησε τὸν ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ ἔφυγε ἀπὸ τὴν Στρατευομένη Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ προστέθηκε στὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ Κόρινθος ἔγινε πιὸ πτωχὴ πνευματικῶς. Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς συνειδητὸς ἦταν ὁ Χρῆστος. Ὅσο καὶ νὰ μὴ θέλουν νὰ τὸ παραδεχθοῦν οἱ ψευδάδελφοι καὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Χριστιανῶν, ὁ Χρῆστος ἦταν ἡ φλογερώτερη ψυχή, ἐδῶ στὴν Ἀποστολικὴ πόλι τῆς Κορίνθου, ποὺ πίστεψε καὶ ἀγάπησε τὸν Χριστό, καὶ πόθος του ἦταν νὰ δοξάζεται ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία του.

Μιμητὴς τοῦ ἀποστόλου Παῦλου, κήρυττε μόνον «Ἰησοῦν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν». Κήρυξε καὶ ὡμολόγησε τὸν Θεὸν εὐκαίρως - ἀκαίρως παντοῦ. Σὲ χωριά, σὲ σπίτια, σὲ αἴθουσες, σὲ ἱεροὺς ναούς, σὲ νοσοκομεῖα, σὲ στρατόπεδα, σὲ πλατεῖες, σὲ δικαστήρια. Τὸ στόμα του δὲν ἔπαψε νὰ ὁμιλῆ γιὰ τὸν Χριστὸν ἀπὸ τὰ 33 του χρόνια, ποὺ ἔγινε ἡ θαυμαστὴ ἀλλαγὴ τῆς ζωῆς του πρὸς τὸν Θεό. Καὶ ὄχι μόνο ὡμολογοῦσε, ἀλλὰ καὶ ζοῦσε ἀσκητικὰ μέσα στὸν κόσμο, μὴ ὑπολογίζοντας τὸ σῶμα ἀλλὰ τὸ πνεῦμα. Οἰκογενειάρχης μὲ γυναῖκα καὶ τρία παιδιά, ζοῦσε γιὰ τὸν Χριστὸν καὶ δὲν ἔβαζε τίποτα πάνω ἀπὸ Αὐτόν. Γέννημα καὶ θρέμμα τοῦ Συνοικισμοῦ τῆς Κορίνθου, μὲ ῥίζες ἀπὸ τὴν ἀλησμόνητη Μικρὰ Ἀσία.

Συκοφαντήθηκε, πολεμήθηκε καὶ διώχθηκε ὅσο λίγοι, διότι ἔσεισε τὸ βασίλειο τοῦ Σατανᾶ ἐδῶ στὴν Κόρινθο μὲ τὰ πύρινα κηρύγματά του. Πρῶτοι ἐχθροί του οἱ ψευδάδελφοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ἐφθόνησαν τὴν ἀρετή του καὶ τὴν δόξα του καὶ τὸν συκοφάντησαν.

Στὸ πρόσωπό του ἐφαρμόστηκε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ «οὐκ ἔστι προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι

αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ». Τὸ ἔργο ποὺ ἔκανε εἶναι πολὺ μεγάλο. Ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ δῆς πόσο μεγάλο εἶναι, πρέπει νὰ ἔχης νοῦν Χριστοῦ.Πολλὰ θαύματα ἔκανε ὁ Θεὸς μὲ τὴν παρουσία του καὶ τὸν λόγο του. Πολλὲς ψυχὲς ὁμολογοῦν, ὅτι ἄλλαξε ἡ ζωή τους ἀπὸ τὸ κήρυγμά του ποὺ ἄκουσαν· πῆραν τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἔμαθαν νὰ κάνουν τὸ σταυρό τους, νὰ προσεύχωνται, καὶ νὰ σταματοῦν τὴν ἁμαρτία. Στοὺς ἔσχατους καιροὺς ποὺ ζοῦμε, ποὺ ὁ ἄνθρωπος τρελλάθηκε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ὅπως εἶπε ὁ Μέγας Ἀντώνιος, πόσο ἀξίζει ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ποὺ κηρύττει λόγο Θεοῦ καὶ παρηγορεῖ τὶς ψυχές! Ἡ παρουσία τοῦ Χρήστου ἦταν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ. Δὲν συμβιβάστηκε, οὔτε δέχθηκε νὰ πῆ ψέματα σὲ πολλὲς περιπτώσεις, οὔτε νὰ πάρη χρήματα ποὺ τοῦ τάξανε, παρ᾽ ὅλο ποὺ εἶχε ἀνάγκη, ἀλλὰ ἄφηνε τὰ πάντα στὴν πρόνοια τοῦ Χριστοῦ. Τοῦ εἶπαν ὅτι θὰ τὸν φτειάξουν οἰκονομικά, καὶ δὲν δέχθηκε. Τοῦ κλείσανε ὅλες τὶς πόρτες γιὰ ἐργασία.Ἐντιμότατος, ἠθικώτατος, δίκαιος, εἰλικρινής, ἄκακος, μὲ καρδιὰ μικροῦ παιδιοῦ καὶ μὲ «νοῦν Χριστοῦ». Ὁ Θεὸς τὸν βοήθησε σὲ ὅλα καὶ βγῆκε νικητής. Ὁ μητροπολίτης Φλωρίνης κυρὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἶχε πεῖ ὅταν τὸν γνώρισε, ὅτι αὐτὸς θ᾽ ἀφήση ἐποχή. Οἱ ἀπατεῶνες καὶ οἱ συκοφάντες τρέμανε τὴν παρουσία του, καὶ ἀκούγοντας μόνο τὸ ὄνομά του.«Οὐαὶ αὐτοῖς» καὶ πάλιν «οὐαὶ αὐτοῖς».Ὁ προηγούμενος μητροπολίτης Κορίνθου εἶχε πεῖ στοὺς κληρικοὺς ὅτι, «Ἔχω τριάντα τόσα χρόνια ἐδῶ στὴν Κόρινθο, τέτοιον ἄνθρωπο δὲν ἔχω ξαναδεῖ. Μᾶς ἔβαλε γυαλιὰ ἕνας λαϊκὸς Χριστιανός».

Τοῦ ἔδωσε μάλιστα ἰδιόχειρη ἄδεια νὰ κηρύττη τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ στοὺς ἱεροὺς ναοὺς τῆς Μητροπόλεως. Ἐπίσης τοῦ ἔδωσε καὶ εὐεργετήριο γράμμα, λόγω τοῦ ὅτι εὐεργέτησε τὴν Μητρόπολι Κορίνθου μὲ τὰ ἔργα ποὺ ἔκανε ἀφιλοκερδῶς.

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀνὰ τοὺς αἰῶνας εἶναι «σημεῖο ἀντιλεγόμενον». Ἔτσι κα ὁ γνήσιος δοῦλος του, ὁ Χρῆστος Κλεώπας, μὲ τὰ φλογερὰ κηρύγματά του ποὺ δὲν κολάκευαν καὶ δὲν χάϊδευαν, ἦταν ἔλεγχος πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις· ἰδιαιτέρως στοὺς ἐπαγγελματίες ῥασοφόρους, ποὺ εἶναι ἐκμεταλλευταὶ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἔγινε «σημεῖον ἀντιλεγόμενον», συκοφαντήθηκε καὶ πολεμήθηκε. Αὐτὰ βέβαια γιὰ τὸν Χριστιανὸ εἶναι στεφάνια γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Ἡ συκοφαντία εἶναι τὸ μεγαλύτερο ὅπλο τοῦ Σατανᾶ στὰ στόματα τῶν ὀργάνων του· συκοφαντοῦν τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ ποὺ κηρύττει λόγο Θεοῦ, νὰ μὴ γίνεται πιστευτὸς καὶ σῴζωνται οἱ ψυχὲς γιὰ τὶς ὁποῖες ὁ «Χριστὸς ἀπέθανεν». Γι᾿ αὐτὸ οἱ συκοφάντες πολὺ δύσκολα, πάρα πολὺ δύσκολα (θ)νὰ σωθοῦν! Σχεδὸν ἀδύνατον. «Οὐαὶ αὐτοῖς».

Ἀδελφὲ Χρῆστο! Ἐκεῖ στὸν «τρίτον οὐρανόν», στὸ ὑπερπέραν, πρέσβευε στὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ γλυκύτατο Δεσπότη μας, καὶ στὴν Κυρία Θεοτόκο, καὶ γιὰ μᾶς ἐδῶ κάτω, νὰ μᾶς σκεπάζουν ἀπὸ τὶς πανουργίες τοῦ διαβόλου καὶ τῶν ὀργάνων του, ποὺ ἑτοιμάζουν τὴν ἔλευσι τοῦ Ἀντιχρίστου. Εὔχου νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὰ φοβερὰ δεινὰ ποὺ ἔρχονται στὴν ἀνθρωπότητα καὶ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ἔχουμε ἔνδοξη ἀνάστασι καὶ καλὴ ἀντάμωσι στὴν αἰωνιότητα.

Αἰωνία σου ἡ μνήμη, ἀδελφέ μου Χρῆστο.

Τῆς Κορίνθου ὁ φάρος

καὶ δαιμόνων ὁ τρόμος

ἀνεδείχθης, Χρῆστο Κλεῶπα ἀδελφέ.

Ἔχων μαζί σου τὸν Χριστὸν

ποτέ δὲν ἐκάμφθης, καὶ γι᾿ Αὐτὸν

ἔδινες μαρτυρία ὅτι ζῆ

καὶ ὅτι ἔχει αἰώνια Ζωή.

Ἱερομόναχος Χρυσόστομος (Σουφλῆς)