- Παιδί, τὸ σπουδαιότερο δῶρο!

Ενας ἄπιστος συνάντησε κάποτε ἕνα πιστὸ καὶ τοῦ λέει· –Ἐγὼ δὲν πιστεύω ὅτι ὑπάρχει Θεός· μπορεῖς ἐσὺ νὰ μοῦ τὸ ἀποδείξῃς; Ἦταν μεσημέρι κι ὁ πιστὸς τοῦ ἀπαντᾷ· –Περίμενε. Ὅταν νύχτωσε, λέει στὸν ἄπιστο· –Κοίταξε τὸν οὐρανό· αὐτὰ τὰ ἑκατομμύρια ἀστέρια ποιός τὰ ἔκανε; Καὶ μόνο αὐτὰ φτάνουν ν᾽ ἀποδείξουν ὅτι ὑπάρχει Θεός. «Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» (Ψαλμ. 18,2). Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἄστρα αὐτά, ποὺ μιὰ μέρα θὰ γίνουν στάχτη («Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται…» Ματθ. 24,35), ὑπάρχουν καὶ ἄστρα πνευματικά, ποὺ λάμπουν στὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ μένουν ἀθάνατα. Καὶ αὐτὰ εἶνε οἱ ἅγιοι. Ἀστέρι πρώτου μεγέθους εἶνε αὐτὸ ποὺ ἑορτάζουμε στὶς 24 Ἰουνίου.

Ἑορτάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Τὸν τιμᾷ ἰδιαιτέρως ἡ Ἐκκλησία μας. Ἄλλοι ἅγιοι ἑορτάζουν μιὰ φορὰ τὸ χρόνο (π.χ. ὁ ἅγ. Νικόλαος 6 Δεκ., ὁ ἅγ. Σπυρίδων 12 Δεκ., ὁ ἅγ. Δημήτριος 26 Ὀκτ.…). Τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν ἑορτάζουμε πολλὲς φορές. Οἱ κυριώτερες ἑορτές του εἶνε τρεῖς· μία στὶς 7 Ἰανουαρίου, μετὰ τὰ Φῶτα, ποὺ ἀξιώθηκε νὰ βαπτίσῃ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, δευτέρα στὶς 29 Αὐγούστου ποὺ εἶνε ἡ Ἀποτομὴ τῆς τιμίας κεφαλῆς του, καὶ τρίτη τὰ γενέθλιά του, ἡ ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε ὁ τίμιος Πρόδρομος, ἕξι μῆνες πρὶν γεννηθῇ ὁ Χριστός μας (24 Ἰουνίου – 25 Δεκεμβρίου).

* * *

Πῶς γεννήθηκε; Μὲ θαῦμα. Τὸ διηγεῖται τὸ εὐαγγέλιο τῆς ἡμέρας (βλ. Λουκ. 1,1-21,57-68,76,80). Τί λέει; Στὴν Ἰουδαία ζοῦσε ἕνα ἀγαπημένο ἀντρόγυνο· τέτοιο ἀντρόγυνο εἶνε σπάνιο σήμερα. Δὲν ἀντάλλαξαν ποτέ λέξι κακή. Ζοῦσαν ζωὴ ἁγία. Ὁ ἄντρας λεγόταν Ζαχαρίας κ᾽ ἦταν ἱερεύς, ἡ γυναίκα Ἐλισάβετ. Τοὺς ἔθλιβε ὅμως ἕνας καημός· ὅλα τὰ εἶχαν, ἕνα ἔλειπε· δὲν εἶχαν παιδί. Ἡ Ἐλισάβετ ἦταν στεῖρα, κ᾽ ἔκλαιγαν καὶ παρακαλοῦσαν μέρα - νύχτα τὸ Θεὸ νὰ τοὺς δώσῃ παιδί. Πέρασαν τὰ χρόνια, ἄσπρισαν τὰ μαλλιά, γέρασαν καὶ οἱ δυό, μὰ παιδὶ τίποτα.

Μιὰ μέρα, τὴν ὥρα ποὺ ὁ Ζαχαρίας ὡς ἱερεὺς κρατοῦσε τὸ θυμιατήρι μέσα στὸ ναό, τοῦ παρουσιάστηκε ἄγγελος Κυρίου. Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους· ἐμεῖς πιστεύουμε. Ὑπάρχουν ἄγγελοι, ὅπως ὑπάρχουν καὶ δαίμονες· καὶ ὑπάρχουν ἅγιοι ἄνθρωποι ποὺ βλέπουν ἀγγέλους. Βλέπει λοιπὸν ἄγγελο «ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος» (Λουκ. 1,11). Ἦταν ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Ταράχτηκε, τὸν κυρίευσε φόβος, ἀλλὰ ὁ Γαβριὴλ τοῦ λέει· –Μὴ φοβᾶσαι, Ζαχαρία· ὁ Θεὸς ἄκουσε τὶς προσευχές σου, καὶ ἡ γυναίκα σου θὰ γεννήσῃ παιδί. Τὸ παιδὶ αὐτὸ θὰ γίνῃ σπουδαῖος ἄνθρωπος, καὶ ἡ γέννησί του θὰ δώσῃ σὲ ὅλους χαρά. –Πῶς εἶνε δυνατόν; λέει ἐκεῖνος· στὴ νεότητά μας ἐμεῖς δὲ γεννήσαμε, τώρα ποὺ γεράσαμε θὰ γεννήσουμε; –Ἐπειδὴ δὲν πίστεψες στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ κ᾽ ἔδειξες ὀλιγοπιστία, θὰ μείνῃς ἄφωνος καὶ κουφός, ἕως ὅτου γεννηθῇ τὸ παιδί.

Ὅπως εἶπε ὁ ἀρχάγγελος ἔτσι καὶ ἔγινε. Ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε καὶ γέννησε ἕνα χαριτωμένο ἀγοράκι. Κι ὅπως ἐμεῖς ἔχουμε τὸ βάπτισμα, οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν τὴν περιτομή. Στὶς ὀχτὼ ἡμέρες λοιπὸν ἀπὸ τὴ γέννησι ἦρθαν νὰ κάνουν περιτομὴ καὶ νὰ δώσουν ὄνομα στὸ παιδί. Πολλοὶ νόμιζαν ὅτι θὰ ὀνομαστῇ Ζαχαρίας, ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ πατέρα του. Ἡ μάνα ὅμως εἶπε· –Ὄχι, θὰ ὀνομαστῇ Ἰωάννης. –Μὰ δὲν ὑπάρχει κανένας συγγενὴς μὲ τέτοιο ὄνομα. Μὲ νοήματα ρώτησαν τὸν πατέρα τί ὄνομα νὰ δοθῇ. Ὁ Ζαχαρίας, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ μιλήσῃ, ζήτησε μιὰ πλάκα κ᾽ ἔγραψε· «Ἰωάννης εἶνε τ᾽ ὄνομά του» (ἔ.ἀ. 1,63). Ὅλοι θαύμασαν. Τότε ἄνοιξε τὸ στόμα του, δοξολόγησε τὸ Θεὸ καὶ εἶπε λόγια προφητικὰ γιὰ τὸ παιδί.

Αὐτὸς ὁ Ἰωάννης ἔζησε στὴν ἔρημο ζωὴ ἁγία καὶ ἔγινε ὁ Πρόδρομος, ποὺ βάπτισε τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸν στὸν Ἰορδάνη.

* * *

Πολλὰ διδάγματα ἔχει, ἀγαπητοί μου, αὐτὴ ἡ ἑορτή. Ἂς προσέξουμε ἕνα, τὸ ὄνομα. Τί σημαίνει «Ἰωάννης»; Εἶνε ὄνομα ἑβραϊκό· στὰ ἑλληνικὰ σημαίνει «δῶρο Θεοῦ», πιὸ λαϊκὰ «μπουναμᾶς». Τὸ παιδί! αὐτὸ εἶνε τὸ σπουδαιότερο δῶρο τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτὸ τοῦτο τὸ παιδί, ποὺ γεννήθηκε θαυματουργικά, ὠνομάστηκε Ἰωάννης.

Τὸ παιδὶ εἶνε πράγματι δῶρο. Ἂς ἔχῃ ἕνας ἄνθρωπος καὶ σπίτια καὶ χωράφια καὶ τηλεοράσεις καὶ ῥαδιόφωνα καὶ κόττερα καὶ αὐτοκίνητα καὶ βιομηχανίες καὶ ἐργοστάσια, ἂς ἔχῃ καὶ μάρκα καὶ δολλάρια καὶ χρυσάφι· ἅμα δὲν ἔχῃ παιδί, κάτι λείπει ἀπ᾽ τὸ σπίτι. Χαρὰ τοῦ σπιτιοῦ εἶνε τὸ παιδί. Τὸ παιδάκι στὴν κούνια εἶνε ἀγγελούδι, δὲν ἔχει κακία ὅπως ἐμεῖς. Τὸ γέλιο του ἀξίζει παραπάνω ἀπὸ ἑκατομμύρια.

Τὸ παιδί του κανένας δὲν τὸ χαρίζει· ποιά μάνα δίνει τὸ παιδί της; Μιὰ στεῖρα σύζυγος ἔλεγε· ―Θεέ μου, ἢ δός μου παιδὶ ἢ ἂς πεθάνω. Τέτοια ἀξία ἔχει τὸ παιδί. Τὸ παιδὶ ἔρχεται ἀπὸ τὸ Θεό· ὁ πατέρας κ᾽ ἡ μάνα, δὲν εἶνε δημιουργοὶ τοῦ παιδιοῦ, εἶνε συνεργοὶ τοῦ Θεοῦ στὴ δημιουργία του.

Σήμερα ὅμως τὸ νὰ ἔρθῃ ἕνας ἄνθρωπος στὸν κόσμο εἶνε χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις; Ἡ γέννησις δυστυχῶς ἐμποδίζεται. Ζῆτε μέσ᾽ στὴν κοινωνία, ἀκοῦτε καὶ κουβεντιάζετε. Ποιός τὸ περίμενε αὐτό; Μόνο ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς εἶχε πῆ· Ὅταν πάψουν οἱ γυναῖκες νὰ γεννοῦν παιδιά, τότε θὰ ἔρθῃ ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου.

Ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας εἶνε μόδα σατανική, οἱ δὲ ἐκτρώσεις τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα. Σκοτώνουν τὸ ἔμβρυο, δὲν τ᾽ ἀφήνουν νὰ δῇ τὸ φῶς. Τὸ ἴδιο κάνει· ἢ σκοτώσῃς ἄνθρωπο ἢ σκοτώσῃς ἔμβρυο, φόνος εἶνε· καὶ φοβερώτερος φόνος, γιατὶ ἐδῶ πρόκειται γιὰ πλάσμα ἀθῷο κι ἀνυπεράσπιστο. Κάθε χρόνο σκοτώνονται 400.000 παιδιά! Ἔτσι στὴν Ἑλλάδα ἔχουμε τὰ λιγώτερα παιδιὰ στὰ Βαλκάνια. Κινδυνεύουμε νὰ μᾶς πάρουν οἱ Τοῦρκοι τὴ Δυτικὴ Θρᾴκη. Δὲ γεννοῦν πιὰ οἱ Ἑλληνίδες· ἕνα, δύο, καὶ τέλος!

Κι ἅμα ρωτήσῃς, Γιατί δὲ γεννᾶτε; σοῦ λένε, Φταίει ἡ φτώχεια. Ποιά φτώχεια, ποὺ ξοδεύουν τόσα σὲ περιττὰ καὶ ἁμαρτωλά; Δῶστε μου τὰ ἑκατομμύρια αὐτά, νὰ θρέψω ὄχι τετρακόσες ἀλλὰ ὀχτακόσες χιλιάδες παιδιά. Γιὰ τὸ κέφι σου ξοδεύεις τὰ χρήματά σου· ὅσο στοιχίζει ἕνα κάπνισμα, ἕνα καπρίτσιο σου, στοιχίζει ἕνα παιδί. Αἰτία δὲν εἶνε ἡ φτώχεια· ἀπόδειξις ὅτι οἱ φτωχοὶ εἶνε πολύτεκνοι, ἐνῷ οἱ πλούσιοι δὲ γεννοῦν. Ἔτσι σβήνει τὸ ἔθνος, ἡ πατρίδα μας ἔγινε γηροκομεῖο.

Ὑπάρχει ὅμως καὶ τὸ ἑξῆς κακό, ποὺ δὲν τὸ λέω ἐγώ, τὸ λένε σπουδαῖοι γιατροὶ ἀπ᾽ ὅλο τὸν κόσμο. Τί λένε· ὅτι ἡ γυναίκα, ὅταν γεννάῃ, εἶνε γερή. Σὰν τὸ ποτάμι, ποὺ ἅμα τρέχῃ εἶνε τὸ νερό του καθαρό, ἅμα σταματήσῃ γίνεται ἕλος καὶ βρωμάει. Βρωμάει καὶ ἡ γυναίκα ἅμα σταματήσουν τὰ αἵματά της. Καὶ τί παθαίνει· οἱ γιατροὶ λένε, ὅτι ὅποια κάνει ἐκτρώσεις καὶ παίρνει χάπια καὶ κάνει ἄτιμα πράγματα, παθαίνει καρκίνο μήτρας καὶ μαστῶν. Ἐνῷ οἱ πολύτεκνες εἶνε πιὸ ὑγιεῖς. Σὲ κάτι πλούσιες περιοχές, ποὺ ἀντὶ παιδιὰ τρέφουν σκυλιὰ μὲ μπιφτέκια, περνάει σκούπα ἠλεκτρική, πεθαίνουν ἀράδα. Ἂμ ἔτσι νόμιζες, ὅτι θὰ κάνῃς ὅ,τι θέλεις;

Ἀλλὰ «στοῦ κουφοῦ τὴν πόρτα ὅσο θέλεις βρόντα». Ἡ φωνή μας ὡς «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Ἠσ. 40,3 = Ματθ. 3,3). Καὶ τὸ ἔγκλημα συνεχίζεται. Θὰ μᾶς τιμωρήσῃ ὁ Θεός. Ὅταν τὸ 1978 ἔγινε σεισμὸς στὴ Θεσσαλονίκη, πολλοὶ κατέφυγαν στὴ Φλώρινα. Ἕνας μορφωμένος κύριος μοῦ εἶπε· Δικαίως μᾶς τιμωρεῖ ὁ Θεός. Κοντὰ στὸ Λευκὸ Πύργο εἶχε φράξει ὁ ὑπόνομος, ἦρθε τὸ συνεργεῖο τοῦ δήμου, ἔσκαψαν καὶ τί βρῆκαν· ὀγδόντα κεφαλάκια ἐμβρύων κομματιασμένα! Δίπλα ἦταν τρεῖς γυναικολογικὲς κλινικές, ποὺ δούλευαν μέρα - νύχτα…

Προσέξτε τα αὐτά. Συμβαίνει στὰ ἀντρόγυνα, ὁ ἄντρας νὰ θέλῃ παιδὶ – ἡ γυναίκα ὄχι, ἢ ἡ γυναίκα νὰ θέλῃ παιδὶ – ὁ ἄντρας ὄχι, κ᾽ ἔχουν φιλονικίες. Εἶνε τώρα πολλὰ χρόνια ποὺ ἦρθε μιὰ γυναίκα κλαίγοντας στὴ μητρόπολι καὶ εἶπε· –Ἔχω δυὸ παιδάκια κ᾽ ἔδωσε ὁ Θεὸς κ᾽ ἔμεινα πάλι ἔγκυος· ἀλλὰ ὁ ἄντρας μου μὲ διώχνει ἂν δὲν πετάξω τὸ παιδί· τί νὰ κάνω; ―Νὰ μὴν ἀκούσῃς τὸ σατανᾶ, τῆς εἶπα· ὁ Θεὸς εἶνε μεγάλος. Χωρὶς ἄντρα (ἢ χωρὶς γυναίκα) μπορεῖς νὰ ζήσῃς, χωρὶς Θεὸ δὲν μπορεῖς.

* * *

Ἀδελφοί μου, μακριὰ ἀπὸ τὴ χολέρα αὐτή. Γεννᾶτε παιδιά! Καὶ πολλὲς φορὲς συμβαίνει τὰ τελευταῖα παιδιὰ νὰ γίνωνται τὰ πιὸ σπουδαῖα. Ἔχω πεῖ καὶ ἄλλοτε γιὰ ἕνα διοικητὴ τοῦ Σώματος στὴν Κοζάνη, ποὺ ἦταν τὸ 15ο παιδὶ τῆς οἰκογενείας. Ποῦ νὰ φανταστῇ ὁ φτωχὸς πατέρας, ὅτι τὸ τελευταῖο του παιδὶ θὰ γίνῃ στρατηγός; Ἀνόητοι γονεῖς, μόνοι σας διώχνετε τὴν εὐτυχία ἀπ᾽ τὸ σπίτι. Μέσ᾽ στὰ πολλὰ παιδιὰ θὰ βγῇ κ᾽ ἕνας σπουδαῖος ἄνθρωπος. Κι ὅταν τὸν ρώτησα, Πῶς ὁ φτωχὸς πατέρας σου ἔκανε 15 παιδιά; σηκώθηκε ὄρθιος καὶ τί μοῦ εἶπε· Πίστευε στὸ Μεγαλοδύναμο!

Αὐτὰ τὰ λίγα εἶχα νὰ πῶ μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τῆς γεννήσεως τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ὁ Κύριος μαζί σας.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ποὺ ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου Κομνηνῶν - Ἑορδαίας τὴν Κυριακὴ 24-6-1984)