- Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ & ΜΟΝΑΧΩΝ ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ

Η Άτυπη σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν, ζώντας τὴν τραγικότητα τῆς ἐποχῆς μας καὶ παρακολουθώντας μὲ ἀγωνία καὶ προσευχὴ τὶς κοινωνικοπολιτικὲς ἐξελίξεις στὸν κόσμο καὶ στὴ Χώρα μας, κατὰ τὴν συνάντησή μας στὶς 11 Ὀκτωβρίου 2012 στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ ἁγίου Νικολάου Πειραιῶς, συζητήσαμε τὸ πάντα ἐπίκαιρο πρόβλημα τῆς Μασονίας (Τεκτονισμοῦ), μὲ εἰσηγητὰς τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς κ.κ. Σεραφεὶμ καὶ τὸν αἰδεσιμολογιώτατον Πρωτοπρεσβύτερον π. Γεώργιον Μεταλληνόν. Ὁμόθυμα δὲ ἀπεφασίσθη ἡ σύνταξη καὶ κοινοποίηση εἰς τὸν Λαόν μας τῆς Διακηρύξεως αὐτῆς γιὰ τὴ Μασονία, μὲ σκοπὸ τὴν ἐνημέρωση τοῦ Ὀρθοδόξου Ποιμνίου καὶ παράλληλα τὴν ὑποβολὴ υἱϊκῆς ἐκκλήσεως πρὸς τὴν Σεβαστὴ Ἱεραρχία μας, νὰ ἡγηθῆ τοῦ ἀγῶνος γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων, ποὺ δημιουργεῖ ἡ ἀνανεωμένη δράση τῆς σκοτεινῆς αὐτῆς Ὀργανώσεως στὴν ἐποχή μας. Ἡ Διακήρυξη αὐτὴ μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ συνέχεια τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», τὴν ὁποία συντάξαμε καὶ ἐκυκλοφορήσαμε τὸ 2009, ἐφ᾽ ὅσον μάλιστα ὑπάρχει γενετικὴ καὶ στοχοθεσιακὴ σχέση μεταξὺ Οἰκουμενισμοῦ καὶ Μασονίας.

Γιὰ τὴ Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν ὑπογράφουν: Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου, Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος, Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ἀμαρούσιον Ἀττικῆς, Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου, Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος, Ἄνω Γατζέας Βόλου, Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος, Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγ. Ὄρους, Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

ΜΕΡΟΣ Α΄

Έχοντας τὴν εὐλογία νὰ γεννηθοῦμε Ἕλληνες καὶ νὰ ἀναγεννηθοῦμε διὰ τοῦ Μυστηρίου τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος εἰς τοὺς κόλπους τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων καὶ Πατέρων ὅλων τῶν αἰώνων, καὶ γνωρίζοντας τὸν φθοροποιὸ καὶ ἐθνοκτόνο ρόλο τῆς Μασονίας στὴ Χώρα μας, διακηρύττουμε:

1. Μία ἀπὸ τὶς πλάνες, ποὺ γέννησε ὁ Διάβολος γιὰ τὴν καταπολέμηση καὶ καταστροφὴ τοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν παρακώλυση καὶ ματαίωση τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου, εἶναι ἡ Μασονία ἤ Τεκτονισμός, ποὺ λειτουργεῖ καὶ δραστηριοποιεῖται στὴν κοινωνία μας, μὲ τὴν κάλυψη μάλιστα καὶ προστασία τῶν Νόμων τοῦ Κράτους. Διότι ἡ Μασονία λειτουργεῖ στὴν Ἑλλάδα ὡς «Ἵδρυμα», ἀναγνωρισμένο ἀπὸ τὴν Πολιτεία μὲ τὸ ΠΔ τῆς 21-1-1927, τὸ ΒΔ ἀπὸ 19-7-1948 καὶ τὸ ΒΔ ἀπὸ 23-12-1955. Ἔτσι δραστηριοποιεῖται ἀνενόχλητα στὴν κοινωνία μας, γιὰ τὴν προώθηση καὶ ἐκπλήρωση τῶν σκοπῶν της.

2. Ἔχει ἐπανειλημμένα καὶ διὰ πολλῶν ἀποδειχθεῖ, ὅτι ἡ Μασονία εἶναι ὀργάνωση, ποὺ λειτουργεῖ μυστικὰ καὶ συνωμοτικά, σὲ συνεργασία μὲ ὅλες τὶς παραφυάδες της [1], μὲ βασικὸ στόχο τὴν ἅλωση τῆς κοινωνίας καὶ τὴν πολιτικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἰσοπέδωση τῶν λαῶν τῆς γῆς.

3. Ἡ ἐπιδιωκόμενη ἅλωση καὶ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀπὸ τὴ Μασονία, ἄρχισε μὲ τὴν ἵδρυση τῆς πρώτης Στοᾶς στὴν «καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολὴν» στὴ Σμύρνη τὸ 1745 καὶ τὴν ἐξάπλωση τῶν Στοῶν στὴν Κωνσταντινούπολη (1748), τὴν ἕδρα τῆς Ρωμαίικης (Ἑλληνορθόδοξης) Ἐθναρχίας (Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου) [2]. Ἡ διείσδυση τῆς Μασονίας στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, εὐνοούμενη ἀπὸ τὸ εὐρωπαϊκὸ πολιτιστικὸ κλίμα τῆς Μικρασίας καὶ τὴν κοσμοπολίτικη πληθυσμιακὴ σύνθεσὴ της, ἔβαινε παράλληλα μὲ τὴν ἀποδυνάμωση τῆς χριστιανικῆς Πίστεως καὶ ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Στὰ τέλη τοῦ 18ου αἰώνα ἐπεξετάθη ἡ ἵδρυση Στοῶν καὶ στὸν μητροπολιτικὸ ἑλληνικὸ χῶρο (Ἀθήνα, Ζαγορά, Ἀμπελάκια, Ἰωάννινα καὶ τὰ Ἰόνια Νησιά). Ὁ Τεκτονισμὸς στηριζόμενος κυρίως στὸ ἀστικὸ στοιχεῖο, κινήθηκε καὶ κινεῖται στὸ χῶρο τῶν λογίων, τῶν ἐμπόρων, τῶν ἐχόντων κοινωνικὴ ἐπιρροὴ καὶ τῶν πολιτικῶν.

4. Γίνεται λοιπὸν ἀντιληπτό, ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι ἐμβόλιμο μέγεθος στὴν ἑλληνορθόδοξη κοινωνία καὶ παρασιτεῖ στὸ σῶμα της, μὲ συνέπειες ὀδυνηρὲς γιὰ τὴν συνοχὴ καὶ τὴν ταυτότητά της [3]. Διότι ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι τοκετὸς ξένων ὠδίνων, ποὺ μεταφυτεύθηκε στὸ χῶρο μας καὶ μένει τελείως ξένος πρὸς τὴν ταυτότητα τοῦ Γένους / Ἔθνους μας καὶ τὸν πολιτισμό μας, καὶ στὴν οὐσία του μὴ συμβατὸς μὲ αὐτήν. Γι᾽ αὐτὸ ἡ παρουσία καὶ δραστηριοποίησή του στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία κατεργάζεται τὸν ἰδεολογικὸ διαμελισμὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐφ᾽ ὅσον ἀναπτύσσεται ὡς θανατηφόρο καρκίνωμα στὸ ἐθνικό μας σῶμα. Αὐτὸ εἶναι συνειδητὸ στὴν εὐρύτερη λαϊκὴ μας βάση, ὅπως φαίνεται στὸν ἀπαξιωτικὸ γιὰ κάποιον χαρακτηρισμό, ὅτι συμπεριφέρεται «σὰν μασῶνος»!

5. Στὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐνισχυθεῖ καὶ ἐντατικοποιηθεῖ ἡ δράση τῆς Μασονίας, λόγῳ τῆς παθολογίας καὶ ρευστότητας τῆς πολιτικοκοινωνικῆς καταστάσεως τῆς Χώρας μας. Καὶ μόνο στὸν Πειραιᾶ, τὸ πρῶτο λιμάνι τῆς Χώρας μας, μαρτυρεῖται ἡ λειτουργία δεκαπέντε τεκτονικῶν Στοῶν. Βιώνουμε, ἔτσι, μία ἐπέλαση τῆς μασονικῆς παρατάξεως, μετὰ ἀπὸ μία περίοδο κάμψεως τῆς δραστηριότητάς της.

6. Ἡ Μασονία συγκαλύπτει καὶ ἀρνεῖται τὸν θρησκευτικό της χαρακτήρα, ὁ ὁποῖος ὅμως ἀνήκει στὴν οὐσία της. Ἡ ἄρνηση ὡστόσο αὐτὴ τῶν Τεκτόνων προσκρούει στὴ διαφωνία τῶν ἰδίων τῶν κειμένων τους, ὅπως ὁ Καταστατικὸς Χάρτης καὶ ὁ Γενικὸς Κανονισμὸς τῆς Στοᾶς, ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ καιροὺς διακηρύξεων γνωστῶν Τεκτόνων. Σημαντικὸ πάντως εἶναι ὅτι ὁ χαρακτήρας τοῦ Τεκτονισμοῦ ὡς θρησκείας εἶναι γνωστὸς εἰς τὸ ὀρθόδοξο Πλήρωμα καὶ τὴν Πνευματική του Ἡγεσία, διακηρύσσεται δὲ ἀδιάκοπα, σὲ κάθε εὐκαιρία γιὰ τὸ ξεσκέπασμα τῆς Μασονίας καὶ τὴν προφύλαξη τοῦ ὀρθοδόξου Ποιμνίου. Ἤδη ἡ πρώτη ἐκτενὴς ἀναίρεση τῆς Μασονίας στὸ χῶρο μας, ἀπὸ τὸν ἁγιορείτη μοναχὸ Ἀγάπιο Κολλυβὰ Παπαντωνάτο [4], ἀντιμετωπίζει τὴ Μασονία ὡς θρησκεία ἀναιρετικὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γενικὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ. «Ἡ φραγμασονικὴ πίστις», διαβάζουμε ἐκεῖ, «εἶναι ἡ πλέα ἀσεβεστέρα καὶ ἡ πλέα ἐπιβλαβεστέρα εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος ἀπὸ ὅσας ἀσεβείας ἐστάθησαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τοῦ αἰῶνος ἕως τῆς σήμερον». Καταλήγει δὲ στὸ συμπέρασμα, ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι ἀντιχριστιανισμὸς καὶ πλήρης ἀνατροπὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ.

7. Τὸν θρησκευτικὸ χαρακτήρα τοῦ Τεκτονισμοῦ ἐδέχθη ἡ Διορθόδοξος Ἐπιτροπὴ (Ἅγιον Ὄρος, 1930), ἀλλὰ καὶ Καθηγηταὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν τὸ 1933, τὴν γνωμοδότηση τῶν ὁποίων υἱοθέτησε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος [5] τὸ ἴδιο ἔτος, ποὺ ἀνανεώθηκε μὲ τὶς ἀποφάσεις της τὸ 1968, τὸ 1972 καὶ τὸ 1996, καὶ σὲ εἰδικὰ φυλλάδια «Πρὸς τὸν Λαὸ» τὸ 1982 καὶ τὸ 1996.

---------------------------

Ὑποσημειώσεις:

[1]. «Ὑποπρακτορεῖα τῆς πλάνης» ἀποκαλεῖ εὐθαρσῶς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ τὶς ὀργανώσεις Ρόταρυ, Λάϊονς, ΧΑΝ, ΧΕΝ, Προσκόπους, Ρόσιτερς (Μασονία ἡ θρησκεία τοῦ Ἀντιχρίστου, ἔκδ. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, Ἀθήνα 2012, σ. 56).

[2]. Διὰ τὴν ἐγκατάσταση καὶ πορεία τῆς Μασονίας στὴν ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ βλ. Ἀγαπίου Κολυβᾶ Παπαντωνάτου, Ἀνατροπὴ τῆς Φραγμασωνικῆς Πίστεως (1782), ἐκδίδουν π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνὸς - Χαράλαμπος Α. Μηνάογλου, Πρότυπες Θεσσαλικὲς Ἐκδόσεις, Τρίκαλα - Ἀθήνα 2007, σ. 9 ἑπ. Κατὰ τὸν καλὸ γνώστη τῶν πραγμάτων Στῆβεν Ράνσιμαν, «οἱ ἰδέες τοῦ Τεκτονισμοῦ τὸν ΙΘ΄ αἰ. ἦσαν ἐχθρικὲς πρὸς τὶς ἀρχαῖες ἐκκλησίες». Μὲ τὴν εἰσχώρηση μάλιστα καὶ μερικῶν Ἑλλήνων ἐκκλησιαστικῶν στὴ Μασονία ἐπιτεύχθηκε ἠ «ἐξασθένηση τῆς ἐπιρροῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας». (Βλ. Στ. Ράνσιμαν, Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐν αἰχμαλωσίᾳ, μετάφρ. Ν. Κ. Παπαρρόδου, Ἀθήνα 1979, σ. 688).

[3]. Βλ. π. Γ. Δ. Μεταλληνου, «Ὁ Τεκτονισμὸς στὴν “καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολήν”», στὸ βιβλίο τοῦ Ἰδίου, Μαρτυρίες γιὰ θέματα πνευματικὰ καὶ κοινωνικά, Ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2010, σ. 53 ἑπ.

[4]. Βλ. παραπάνω σημ. 2.

[5]. «Πρᾶξις περὶ Μασονίας» τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.