- Ὁ πόθος τῆς Ἠπειρώτισσας δασκάλας καὶ ἡ παρουσία τῆς Παναγίας στὴ ζωή της

Ἡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΝΔΡΙΚΟΥ γεννήθηκε σὲ ἕνα μικρὸ χωριὸ τοῦ νομοῦ Πρεβέζης, [τὴν] Παναγιά, καὶ ἔμεινε ὀρφανὴ ἀπὸ πολὺ μικρή. Μεγάλωσε στὸ ὀρφανοτροφεῖο Ἰωαννίνων, ἀγαποῦσε τὰ γράμματα καὶ τὴν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ σπουδάση δασκάλα.

Στὸ διπλανὸ χωριό, γιὰ πολλὰ χρόνια, ἐρχόταν κάθε καλοκαίρι ἕνας Ὁλλανδὸς φιλέλληνας καὶ τὸν φιλοξενοῦσε ἕνας συγγενής τους.

Ὁ Ματθαῖος ἦταν μορφωμένος, μιλοῦσε πολλὲς γλῶσσες καὶ εἶχε τὴν θέση τοῦ διευθυντοῦ σὲ μία μεγάλη ἑταιρεία στὴν πατρίδα του, βοηθοῦσε σὲ ὅλες τὶς ἀγροτικὲς ἐργασίες τοῦ χωριοῦ μὲ πολλὴ προθυμία καὶ ἦταν ἀγαπητὸς σὲ ὅλους.

Κάποια στιγμὴ ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἀκρόπολη.

Τὸν ἔβαλαν στὸ λεωφορεῖο γιὰ Ἀθήνα καὶ εἰδοποίησαν τὴν Ἀλεξάνδρα νὰ τὸν πάει στὴν Ἀκρόπολη.

Ἐκεῖ εἶδαν πὼς μποροῦν νὰ ζήσουν μαζί· καὶ ἔτσι, μόλις τελείωσε τὶς σπουδές της, πῆγε στὴν Ὁλλανδία μὲ τὰ ἀδέλφια της καὶ ἔκαναν τὸν γάμο κατὰ τὸ Ὀρθόδοξο δόγμα.

Ἐδῶ τὸ μεγάλο σφάλμα τῆς ἐκεῖ Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὅταν πῆγαν στὸν Ὀρθόδοξο ἱερέα γιὰ νὰ τοὺς κάνει τὸ μυστήριο τοῦ βαπτίσματος τοῦ Ματθαίου μὲ Ὀρθόδοξο δόγμα, τοὺς εἶπε ὅτι δὲν χρειάζεται!

Μέσα της ὅμως τὴν βασάνιζε αὐτὸ ἕως τὴν ἡμέρα ποὺ τὴν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ δεῖ ὅλη τὴν οἰκογένεια της μέσα στὴν Ὀρθοδοξία.

Ἂς δοῦμε πῶς ἡ ἴδια διηγεῖται μὲ τὸν δικό της τρόπο τὴν ὅλη ἀλλαγή.

«Πέρασαν 15 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ φτάσαμε ἐδῶ στὸν ἱερὸ τόπο τοῦ Μοναστηριοῦ τῆς Παναγίας τῆς Θεοσκεπάστου. Ἤλθαμε μὲ τὸν ἀδελφό μου καὶ τὴν γυναίκα του νὰ εὐχαριστήσουμε τὴν Παναγία ποὺ ἔκανε καλὰ τὸν ἄνδρα μου. Ἕνα χρόνο πρίν, εἶχε πάθει μεγάλη ζημιὰ στὴν καρδιά του μὲ ἔμφραγμα, ἀνεύρυσμα καὶ ἀνακοπή. Τρεῖς ἑβδομάδες ἦταν στὴν ἐντατικὴ καὶ οἱ ἰατροὶ δὲν μιλοῦσαν γιὰ καλυτέρευση ἢ δὲν μιλοῦσαν καθόλου. Ζοῦμε στὴν Ὁλλανδία σὲ μία μικρὴ πόλη στὰ δυτικὰ τῆς χώρας καὶ δὲν ἔχομε ἄμεσο πνευματικὸ στήριγμα. Ἡ νύφη μου ἡ Εὐδοξία μοῦ μίλησε γιὰ τὴν θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γοργοϋπηκόου ποὺ εἶναι στὴν Ἱερὰ Μονὴ Δοχειαρίου στὸ Ἅγιο Ὅρος καὶ μοῦ ἔδωσε τὸ τηλέφωνο νὰ μιλήσω μὲ τὸν Καθηγούμενο Γέροντα Γρηγόριο. Κάλεσα τὸ τηλέφωνο καὶ δὲν βρῆκα τὸν Γέροντα ἀλλὰ ἕνα ἄλλο ἀδελφὸ πού μοῦ ἔφερε τὸ κατάλληλο μήνυμα. –Νὰ βαφτίσης τὸν ἄνδρα σου καὶ τὰ παιδιά σου, μοῦ εἶπε μὲ δυνατὴ φωνή, νὰ γίνουν Ὀρθόδοξοι καὶ ἐσὺ νὰ προσεύχεσαι γιὰ τὸν ἄνδρα σου. Μαζεύτηκα, στεναχωρήθηκα, ἀλλὰ δὲν ἀπελπίστηκα. Ἡ Παναγία δὲν θὰ μὲ ἀφήσει, εἶπα, θὰ μὲ βοηθήσει. Οἱ ἅγιοι πατέρες εἶναι αὐστηροὶ ἀλλὰ θὰ προσευχηθοῦν γιὰ μᾶς.

Πράγματι τὴν ἄλλη μέρα ἄρχισε νὰ καλυτερεύει καὶ σὲ λίγες μέρες βγήκαμε ἀπὸ τὸ Νοσοκομεῖο· ἡ Παναγία ἔκανε τὸ θαῦμα της.

Οἱ πατέρες προσευχήθηκαν καὶ ἐκείνη ἄκουσε καὶ γιάτρεψε γρήγορα τὸν Ματθαῖο.

Ἑνάμισυ χρόνο μετά, μπόρεσε νὰ ταξιδέψει καὶ πῆγε στὸἍγιο Ὅρος γιὰ νὰ προσκυνήσει καὶ εὐχαριστήσει τὴν Παναγία ποὺ τὸν ἔκανε καλά.

Γνωρίστηκε μὲ τὸν Γέροντα Γρηγόριο, μίλησε μαζί του, καὶ ἐκεῖνος τὸν κάλεσε νὰ ἔλθει τὸν ἑπόμενο χρόνο νὰ βαπτιστεῖ στὸ Μετόχι τῆς Μονῆς Δοχειαρίου στὸ Σοχὸ - Θεσσαλονίκης.

Εἶχε γνώσεις τοῦ Χριστιανισμοῦ ὁ Ματθαῖος, γνώριζε καλὰ τὴν Βίβλο ἀπὸ μικρὸς καὶ τοὺς ψαλμοὺς ἀπ᾽ἔξω.

Ἐκεῖνο ποὺ τὸν τράβηξε στὴν Ὀρθοδοξία ἦταν τὰ μυστήρια, ἡ μυσταγωγία, οἱ εἰκόνες μὲ τὰ κανδήλια τους, τὰ ἀναμμένα κεριὰ ποὺ ζεσταίνουν τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὄχι τὰ ἄγρια λόγια τοῦ προτεστάντη Πάστορα ποὺ σὲ κάνουν νὰ κατσουφιάζεις καὶ νὰ κρυώνεις.

Ἐρχόταν μαζί μου στὴν Ἐκκλησία, δὲν τοῦ ἦταν ἄγνωστη. Καὶ ἔτσι κανονίσαμε, στὶς 30 Ἰουνίου τὸ 2002 ἔγινε τὸ μυστήριο τῆς βαπτίσεως στὴν Ἱερά Μονὴ Παναγίας Θεοσκεπάστου, μετόχι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου Ἁγίου Ὅρους, ἀπὸ τὰ ἅγια χέρια τοῦ Γέροντα Γρηγορίου, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε πὼς θὰ ἀκολουθήσουν καὶ ἄλλοι.

Πράγματι, τέσσερα χρόνια ἀργότερα, στὶς 22 Ἰουλίου 2006, βαπτίστηκαν τὰ παιδιά μας Ἄννα καὶ Πατρικία καὶ στὶς 23 Ἰουλίου 2006 ἡ ἐγγονή μας ἡ Εὐαγγελία.

Ἀκολούθησαν διάφορα γεγονότα δυσάρεστα καὶ εὐχάριστα.

Ὁ Θεὸς ὅμως ἔδωσε καὶ μετὰ ἀπὸ τέσσερα χρόνια, στὶς 16 Αὐγούστου τὸ 2010, βαπτίστηκαν καὶ ἔγιναν «παιδιὰ τοῦ Θεοῦ», ἐνώπιον τοῦ Γέροντα Γρηγορίου, πάλι στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Θεοσκεπάστου, τὰ ὑπόλοιπα ἐγγόνια μας, Ἐμμανουὴλ 20 μηνῶν, Σοφία 3 χρονῶν, Νικόλαος 5 χρονῶν, Μαριάννα 9 χρονῶν.

Πῶς νὰ μὴ χαίρεται ἡ ψυχή μου ἔπειτα ἀπὸ 40 χρόνια νὰ πηγαίνω μὲ ὅλη τὴν οἰκογένειά μου στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ κοινωνήσω;

Δοξασμένος ὁ Κύριος ποὺ μᾶς ἀξίωσε καὶ ζήσαμε αὐτὲς τὶς μεγάλες στιγμὲς στὴ ζωή μας.

Μεγάλη ἡ χάρη σου, Γοργοϋπήκοε, ποὺ μᾶς βοήθησες καὶ μᾶς προστατεύεις σὲ κάθε δύσκολη στιγμὴ καὶ μᾶς ἀνακουφίζεις.

Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς χαρίζει χρόνια πολλά, ἅγιε Γέροντα Γρηγόριε, ποὺ βοήθησες καὶ ἔγιναν ὀκτὼ μυστήρια στὸ σπίτι μας.

Εὐχαριστοῦμε, Γερόντισσα Εὐσεβία, πού, μαζὶ μὲ τὶς ἀδελφὲς τῆς Μονῆς Παναγίας Θεοσκεπάστου, μᾶς φιλοξενεῖτε μὲ τόση ἀγάπη, καὶ μᾶς δίνετε τὴν εὐκαιρία νὰ βρισκώμαστε κοντὰ στὴν ἀγαπημένη μας Εἰκόνα τῆς Παναγίας Γοργοϋπηκόου ποὺ γιὰ μία ἑβδομάδα, κάθε χρόνο, φιλοξενεῖτε στὴν Μονή.

Μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ Γέροντα, τῶν πατέρων καὶ τῶν ἀδελφῶν τῆς Παναγίας Θεοσκεπάστου, φεύγομε γιὰ τὴν ξενιτειά· καὶ ἐλπίζομε, ὅσο ζοῦμε, νὰ ἀνταμώνωμε μὲ ὑγεία.

Ματθαῖος καὶ Ἀλεξάνδρα Laven