- Λίγα λόγια γιὰ τὸν Γέροντα Παΐσιο καὶ τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο Καντιώτη

Ἀγαπητὲ καὶ σεβαστέ μου Γέροντα, πάτερ Χρυσόστομε, χαίρετε πάντοτε ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ, ὑγιαίνετε καὶ εὐλογεῖτε.

Λογισμοὶ γιὰ τὸ ἄρθρο «Ἂν εἶνε ἅγιος ἂς τὸ δείξῃ» (Χριστ. Σπίθα φ. 724/Ἰαν. 2014).

Ταπεινῶς φρονῶ ὅτι ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία, καθὼς ἐπίσης καὶ τὰ ἔκτακτα σημεῖα τοῦ διδύμου τῶν ἐσχάτων ἁγίων π. Αὐγουστίνου Καντιώτου καὶ τοῦ Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ τρόπον τινὰ μαρτυρικό των τέλος πείθουν κάθε καλοπροαίρετο πιστὸ γιὰ τὴν ἁγιότητά των.

α´) Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἔδρασε στὸν κόσμο (σὲ ὅλη σχεδὸν τὴν Ἑλλάδα) καὶ ἄφησε πίσω του ἀξιόλογο ἔργο. Ὁποιαδήποτε σχεδὸν ἀξιόλογη θρησκευτικὴ καὶ πνευματικὴ δραστηριότητα ποὺ παρατηρεῖται καὶ σήμερα (ἔστω καὶ ὑποτονική) καὶ ἂν «σκαλίσεις», θὰ δεῖς νὰ κρύβεται πίσω, εἴτε ὡς ἱδρυτὴς εἴτε ὡς ἐμπνευστής, ὁ «λέων» τῆς Ὀρθοδοξίας πατὴρ Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

Ὑπῆρξε πολυγραφότατος (καὶ τί δὲν ἔγραψε!) καὶ τὰ βιβλία του ἔχουν κάτι τὸ ξεχωριστό. Εἶναι καλογραμμένα, καλοδιατυπωμένα, καὶ τὴν «ζωηράδα» καὶ τέλεια ἐπικοινωνία ποὺ εἶχε ὁ π. Αὐγουστῖνος μὲ τοὺς ἀκροατὰς καὶ τὸ ἐκκλησίασμα (ὑπῆρξε ἱεροκῆρυξ «ἐν βρασμῷ») τὴν ἔχει περάσει καὶ στὰ βιβλία του. Δὲν ἔκανε θαύματα καὶ σὲ γενικὲς γραμμὲς ὁ κόσμος τῆς Ἑλλάδος ἀπεδείχθη ἀνάξιος τοιούτου ἀρχιερέως καὶ τὸν «ἐξόρισε» στὴν ἀκριτικὴ Φλώρινα γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλεῖ μὲ τὸν …«φανατισμό» του.

Ὡστόσο προσπάθησε καὶ ἀγωνίστηκε ὅσο κανένας ἄλλος ἱεράρχης νὰ φράξει τὸν δρόμο τῶν Χριστιανῶν πρὸς τὴν ἐκκοσμίκευση καὶ τὴν ἀποστασία.

β´) Ὁ Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔδρασε ἀπὸ τὸν μοναχικὸ κόσμο, τοὺς «κομμάντος» τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὑπῆρξε ἀσκητικότατος καὶ ὑποδειγματικὸς μοναχός. Ἀπὸ νωρὶς ἔγινε μόνιμο κατοικητήριο καὶ ὄργανο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἔφθασε σὲ μεγάλα ὕψη ἀρετῆς καὶ ἁγιότητος. Δὲν ἔγραψε πολλὰ βιβλία. Ἀπὸ τὰ βιβλία τοῦ Γέροντος Παϊσίου ἕνα νὰ διαβάσεις, εἶναι σὰν νὰ τὰ διάβασες ὅλα, ἀλλὰ θαυματούργησε καὶ παρουσίασε πολλὰ σημάδια ἁγιότητος. Γράφω μερικά.

1) Τὸν εἶδαν νὰ στέκεται 20-30 ἑκατοστὰ στὸν ἀέρα πάνω ἀπὸ τὸ ἔδαφος.

2) Εἶδε πολλὲς φορὲς τὸ ἄκτιστο φῶς καὶ τὸν εἶδαν νὰ «φεγγοβολᾶ» ὁλόκληρος.

3) Εἶχε συνομιλίες μὲ πολλοὺς ἁγίους (κοιμηθέντες) γιὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα κλπ.

4) Συνομίλησε πολλὲς φορὲς μὲ τὴν Παναγία μας καὶ μιὰ φορὰ (κατ᾽ ὁμολογίαν τοῦ ἰδίου) τοῦ ἔδωσε ἡ Θεοτόκος ψωμὶ καὶ σταφύλι καὶ …ἔφαγε!!!

5) Εἶδε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ στὰ 6-7 μέτρα ἀπόσταση.

6) Εὐωδίαζε καὶ τὸ καλύβι του καὶ τὰ ροῦχα του σὲ ἀρκετὰ μέτρα ἀπόσταση.

7) Τὸν εἶδαν σὲ μέρη ποὺ λογικὰ δὲν ἔπρεπε νὰ εἶναι (π.χ. ἐνῶ ἔλειπε γιὰ προσκύνημα στοὺς Ἁγίους Τόπους, τὸν εἶδαν στὸ Ἅγιον Ὄρος).

8) Εἶπε τὰ ὀνόματα καὶ λεπτομέρειες ἀπὸ τὴ ζωή τους σὲ ἀνθρώπους ποὺ τοὺς ἔβλεπε γιὰ πρώτη φορά.

9) Μετὰ τὴν κοίμησί του ἐμφανίστηκε σὲ πολλοὺς καὶ τοὺς φύλαξε ἀπὸ τροχαῖα δυστυχήματα, τοὺς γιάτρεψε ἀπὸ ἀρρώστιες καὶ ἐξέβαλε δαιμόνια.

Καὶ πολλὰ ἄλλα ἔχω ἀκούσει ἀπὸ ἀξιόπιστους μάρτυρες (δὲν τὸν γνώρισα προσωπικά), ἀλλὰ ἂν τὰ γράψω ὅλα λεπτομερῶς μᾶλλον θὰ χρειαστῶ ὁλόκληρο τὸ τετράδιο.

Συμπερασματικὰ

Ταπεινῶς φρονῶ ὅτι τὸ δίδυμο αὐτὸ τῶν ἁγίων δεσπόζει στὸν εἰκοστὸ αἰῶνα καὶ συγκρίνοντας τὸν βίο καὶ τῶν δύο διαπιστώνουμε, ὅτι ἔχουν πολλὰ κοινὰ χαρακτηριστικά, καὶ σὲ ὅ,τι ὑστερεῖ ὁ ἕνας συμπληρώνει ὁ ἄλλος. Καὶ νομίζω, ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ ἐμφάνισή τους καὶ ἡ δράση τους στὸν ἑλληνικὸ χῶρο, στοὺς ἐσχάτους πλήρους σύγχυσης καὶ ἐπικίνδυνους γιὰ τὴν σωτηρίαν μας καιροὺς ποὺ διανύουμε, μᾶλλον δὲν εἶναι καὶ τόσο «τυχαία» καὶ ἀποτελεῖ «σημεῖο» γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας.

α´) Ὁ Γέρων Παΐσιος ἐγεννήθη 16,5 χρόνια μετὰ τὴν γέννηση τοῦ π. Αὐγουστίνου καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐκοιμήθη 16,5 χρόνια μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Γέροντος Παϊσίου.

β´) Ὅ,τι δὲν ἔγραψε καὶ ὅ,τι δὲν ἐκήρυξε μὲ λόγια ὁ Γέρων Παΐσιος, τὸ ἔγραψε καὶ τὸ εἶπε ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος, ὁ ὁποῖος καὶ αὐτὸς θαυματούργησε «ἀλλοτρόπως», διότι ἄφησε πίσω του πλειάδα ἐκλεκτῶν πνευματικῶν τέκνων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ποὺ χάρη σ᾽ αὐτὸν βρῆκαν καὶ καλλιέργησαν τὴν κλίση τους, γνώρισαν τὸν Χριστὸ καὶ συνεχίζουν τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας. (Θαῦμα εἶναι κι αὐτό, γιότι ὅποιος μιλήσει καὶ διδάξει ἔστω καὶ σὲ μία ψυχὴ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς προκαλέσει μετάνοια καὶ ἀλλάξει ζωὴ καὶ ζήσει χριστιανικὰ καὶ σωθεῖ, κάνει μεγαλύτερο θαῦμα ἀπὸ τὸ νὰ ἀναστήσει πεθαμένο).

γ´) Ἐπίσης καὶ οἱ δύο ἦσαν «γεννημένοι» ἅγιοι. «Ἐκ κοιλίας μητρός».

Συγχωρέστε με, πάτερ Χρυσόστομε. Εὔχεσθε.

Μετὰ βαθέος σεβασμοῦ, ἐκτιμήσεως καὶ ἀγάπης Χριστοῦ

Ἐλάχιστος καὶ ἁμαρτωλὸς

Ἀθανάσιος Χ. Καφὲς