- Ἡ Ἱ. Σύνοδος συγκαλύπτει παραπτώματα τοῦ σεβ. Μεσσηνίας;
τοῦ κ. Κων. Παπαδοπούλου
Απὸ τῆς ἐλεύσεώς του ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας, διὰ τῆς βιοτῆς καὶ τῶν ἔργων του δὲν ἠκολούθησε τὰ ἴχνη τῆς χριστιανικῆς καὶ πατερικῆς διδασκαλίας, τὰ ὁποῖα ἠκολούθησαν οἱ προγενέστεροι, ἀλλ᾽ ἐνεφάνισεν ἕνα κοσμικὸν πρόσωπον ποὺ ἀπάδει πρὸς τὴν ἰδιότητα τοῦ ἐπισκόπου. Πολλὰ τὰ ἀντιχριστιανικά, ἀντιπατερικὰ καὶ ἀντικανονικά, τὰ ὁποῖα σοκάρουν τὴν κοινὴν γνώμην πανελληνίως. Τὰ παραπτώματα αὐτὰ ὅλα ἀνέφερα εἰς τὴν Ἱ. Σύνοδον, ἀπὸ τετραετίας, τρὶς μέχρι σήμερον. Ἡ Ἱ. Σύνοδος τὰς ἀναφοράς μου αὐτὰς τὰς ἔθεσε εἰς τὸν κάλαθον τῶν ἀχρήστων, χωρὶς νὰ μὲ ἐνημερώση καὶ χωρὶς νὰ ἀσχοληθῆ μὲ αὐτά, ἀφήνοντας ἀνενόχλητον τὸν εἰρημένον μητροπολίτην, ὡσὰν νὰ τοῦ λέγουν· Προχώρει, ἀδελφέ, εἰς τὸ ἀντιχριστιανικόν σου ἔργον μὲ τὰς εὐλογίας μας. Τὴν τελευταίαν ἀναφοράν μου ἔστειλα δι᾽ ἐπιστολῆς τὴν 19-1-2012, εἰς τὴν ὁποίαν ἀναφέρω τὰ κραυγαλέα καὶ ἀντίθετα πρὸς τὰ χριστιανικὰ ἤθη ἔργα τοῦ ἀνωτέρω…, τὰ ὁποῖα συστοιχοῦνται πρὸς ἀνθρώπους τῶν ἀγυιῶν καὶ τριόδων, τὰς δηλώσεις ποὺ ἀποδεικνύουν τὸν ἀμοραλισμὸν «ἐπισκόπου», τὰς ὁποίας ἔδωσε εἰς τὸ διμηνιαῖον περιοδικὸν τῆς Μεσσηνίας «Flash» μηνῶν Δεκεμβρίου 2009 – Ἰανουαρίου 2010.
Ἐρώτησις δημοσιογράφου: «Καὶ μιὰ καὶ μιλήσαμε γιὰ σχέσεις, θὰ ἤθελα νὰ μιλήσουμε γιὰ τὶς προγαμιαῖες σχέσεις. Εἶναι, ἆραγε, ἁμαρτία νὰ συναντῶνται δύο νέοι καὶ νὰ ἔχουν σεξουαλικὲς σχέσεις;».
Ἀπάντησις μητροπολίτου: «Ὅταν δύο ἄνθρωποι ξεκινοῦν μιὰ πορεία ζωῆς καὶ μέσα σὲ αὐτὴ τὴν πορεία ἔχουν καταλήξει ὅτι μποροῦν νὰ συνυπάρξουν ὡς προσωπικότητες, ἡ σεξουαλικὴ σχέση εἶναι ἕνα στοιχεῖο τῆς σχέσης».
Αἱ προγαμιαῖαι σχέσεις κατὰ τὴν χριστιανικὴν διδασκαλίαν θεωροῦνται πορνεία. Ἰδού· α΄) «Φεύγετε τὴν πορνείαν» (Α΄ Κορ. 6,18). β΄) «Ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ τῆς πορνείας» (Α΄ Θεσ. 4,3). γ΄) «Οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι …βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. 6,9-10). Νά ποὺ ὁ κκ. Σαββάτος ἀντιλέγει εἰς τὴν χριστιανικὴν διδασκαλίαν.
Ἐρώτησις: «Ἡ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου γιὰ τὸ κατέβασμα τῶν συμβόλων ἀπὸ τὰ δικαστήρια καὶ τὰ σχολεῖα ξεσήκωσε ἀρκετὲς ἀντιδράσεις, ἐσεῖς τί γνώμη ἔχετε;». Ἀπάντησις: «Ἐγὼ δὲν ἔχω καμία ἀντίρρηση. Ἡ Ἐκκλησία δὲ μένει στὸ ἐπίπεδο τῶν συμβόλων. Εἴτε μπεῖ εἴτε δὲν μπεῖ ἡ εἰκόνα στὸ δικαστήριο, ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ συνείδηση τοῦ δικαστῆ, ἂν θὰ εἶναι δίκαιος ἢ ὄχι».
Οἱ Χριστιανοὶ βοηθοῦνται ἀπὸ τὰς ἱερὰς εἰκόνας. Ὁ ἱ. Δαμασκηνὸς ἀποφαίνεται, ὅτι πρέπει νὰ τιμῶμεν τὰς ἱερὰς εἰκόνας. Ὁ Μ. Βασίλειος· «Ἡ τιμὴ τῆς εἰκόνος ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει».
Ἐρώτησις: «Στὴν Καλαμάτα ὅμως οὔτε οἱ καθολικοὶ ἔχουν ἐκκλησία οὔτε οἱ μουσουλμᾶνοι τζαμί».
Ἀπάντησις: «Οἱ καθολικοὶ μόνο ζήτησαν καὶ τοὺς παρεχώρησα… Ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ χτίσω τζαμί, μοῦ δίνει ὅμως τὸ δικαίωμα τὸ κανονικὸ δίκαιο νὰ προσφέρω ἕνα ναό. Δὲν κατάλαβα γιατί ὑπῆρξε ἀντίδραση ποὺ προσεφέρθη ἕνας ναὸς γιὰ νὰ ἐξυπηρετεῖ τοὺς 60 καθολικοὺς τῆς πόλεώς μας».
Τὴν ἀπάντησιν εἰς τὸν κκ. Σαββάτον δίδει ὁ ΣΤ΄ ἱ. κανὼν τῆς Συνόδου τῆς Λαοδικείας· «ἀπαγορεύεται νὰ εἰσέρχωνται αἱρετικοὶ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ».
Ἐρώτησις: «Ἔγινε εἴδηση ὅταν ἤπιατε καφὲ στὴν παραλία».
Ἀπάντησις: «Τώρα πάω συχνά, ἦταν ἀφορμὴ τότε γιὰ κάποιους νὰ ξεκινήσουν τὶς φασαρίες, μετὰ ὅτι πῆγα στὸ θέατρο καὶ εἶδα γυμνές. Καλά, δὲν ἔχουν δεῖ οἱ ἄνθρωποι τὸ σῶμα τους γυμνό; σκανδαλίζονται τόσο πολύ; Μὰ ἂν εἶναι τόσο ἐπιρρεπεῖς, πῶς κρίνουν τοὺς ἄλλους καὶ δὲν κρίνουν τὸν ἑαυτό τους;».
Ἡ Κ. Διαθήκη λέγει· «Πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ» (Ματθ. 5,28). Καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη διὰ τοῦ ψαλμῳδοῦ Δαυΐδ· «Ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμούς μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα» (Ψαλμ. 118,37). ῾Ερμηνεύων δὲ αὐτὸ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει· «Γύρισε τὰ μάτια μου, Κύριε, διὰ νὰ μὴ βλέπουν τὰς ψυχοβλαβεῖς θεωρίας καὶ τὰ μάταια (σωματικὰ) κάλλη».
Βλέπω τὴν ἀνοχὴν καὶ τὴν συγκάλυψιν τῶν παραπτωμάτων τοῦ μητροπολίτου ἀπὸ τὴν Σύνοδον. Τὴν ὁποίαν κατηγόρησεν, ἐπειδὴ ἔλαβεν ἀπόφασιν νὰ ἐπισκεφθῇ ὁ ἀρχιεπίσκοπος τὸν προφυλακισθέντα π. Ἐφραίμ. Ἔπειτα ἐξύβρισε τὴν Σύνοδον ὡς ἀνώριμον καὶ μετρίαν. Καὶ ἡ ἱ. Σύνοδος, ἀντὶ νὰ κάνῃ ἀνακρίσεις διὰ τὰ προρρηθέντα, τὸν «ἐβράβευσε» διὰ τῆς ἀνοχῆς καὶ ἀπραξίας της. Δὲν ἔπραξεν ὅμως τὸ ἴδιο καὶ διὰ τὰς μοναχὰς τῆς ἱ. γυναικείας Μονῆς Ἁγ. Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Καλαμάτας. Ἐκεῖ ἀνταπεκρίθη ἀμέσως· ἔστειλεν ἀνακριτὴν καὶ κατεδίκασε μὲ ψευδεῖς κατηγορίας 4 μοναζούσας μὲ ἐξορίας 2 καὶ 3 μηνῶν. Εἰς τὰς ἰδικάς μου ἐπανειλημμένας αἰτήσεις δι᾽ ἀποστολὴν ἀνακριτοῦ διὰ τὰ κραυγαλέα παραπτώματα τοῦ κκ. Σαββάτου ἐκώφευσεν.
Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων ὁ κκ. Σαββάτος κατέστη θρασύτατος, ἀφοῦ ἀπὸ 22-9-2010 ἕως σήμερον (20-2-2012), διὰ νὰ ἐκδικηθῆ τὰς μοναζούσας –εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν ἐκδικεῖται τὴν ὀρθόδοξον ἐκκλησίαν– τῆς εἰρημένης Μονῆς, ἀφήνει ἀλειτούργητον τὸν ἱ. Ναὸν της, εἰς τὸν ὁποῖον ἐκτὸς τῶν μοναζουσῶν ἐκκλησιάζοντο καὶ πολλοὶ χριστιανοί, ἀφοῦ οὗτος εὑρίσκεται εἰς τὸ κέντρον σχεδὸν τῆς Καλαμάτας. Καὶ πάλιν λαβοῦσα γνῶσιν ἡ Ἱ. Σύνοδος κωφεύει. Ἔτσι ἀνεχομένη τὰ παραπτώματα τοῦ κκ. Σαββάτου οἱονεὶ συνευδοκεῖ εἰς αὐτά.
Ζητοῦμεν ἐπίσκοπον (ποὺ δὲν ἔχομεν) εἰς τὰ ἴχνη τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, καὶ ὄχι «ἐπίσκοπον» τῶν ἀγυιῶν καὶ τριόδων, διδάσκοντα ἡμᾶς μαθήματα ῥυπαρολογίας, αἰσχρολογίας καὶ ἀδιαντροπιᾶς, ποὺ καθάπτονται τοῦ ῥάσου.
