- ΝΕΟΕΚΛΕΓΕΝΤΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐξέλεξε τὴν 26-5-2015 μὲ χρηστὲς ἐλπίδες δύο νέους μητροπολῖτες· τὸν ἀρχιμ. Γεράσιμο Φωκᾶ γιὰ τὴν ἱερὰ Μητρόπολι Κεφαλληνίας, καὶ τὸν ἀρχιμ. Ἰουστῖνο Μπαρδάκα γιὰ τὴν ἱερὰ Μητρόπολι Ν. Κρήνης & Καλαμαριᾶς.

Οἱ ἐκλεγέντες κληρικοὶ εἶχαν κοινὰ στοιχεῖα. Πρῶτον, εἶχαν πολυετῆ πεῖρα στὴν ἐκκλησιαστικὴ διοίκησι, διότι εἶχαν διατελέσει πρωτοσύγκελλοι ὁ ἕνας στὴν Μητρόπολι γιὰ τὴν ὁποία ἐξελέγη, τῆς Κεφαλληνίας, καὶ ὁ ἄλλος στὴν Μητρόπολι Φλωρίνης. Δεύτερο κοινὸ στοιχεῖο ἦταν, ὅτι εἶχαν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ ἀνάλογο ἦθος. Ἀμφότεροι εἶχαν συνδεθῆ μὲ ἱερὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα σημάδευσαν τὴν ἱστορία τῶν τελευταίων χρόνων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Κεφαλληνίας Γεράσιμος εἶχε συνδεθῆ μὲ τὸν ὅσιο Φιλόθεο τὸν Ζερβᾶκο, ἡγούμενο τῆς ἱερᾶς Μονῆς Λογγοβάρδας, καὶ ὁ Ν. Κρήνης & Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος μὲ τὸ πνευματικὸ τέκνο τοῦ ἰδίου ὁσίου, τὸν μητροπολίτη Φλωρίνης κυρὸ Αὐγουστῖνο. Ἐκ τῶν δύο ὅμως, ὁ ἅγιος Κεφαλληνίας μετέστη στὴν αἰωνιότητα τὴν 21-6-2015. «Ἔφυγε», ὅπως προσφυῶς καὶ εὐστόχως ἔγραψε ὁ σεβ. μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, «μὲ τὸν μανδύα τῆς Ἀρχιερωσύνης ἀκηλίδωτο ὡς Ἄγγελος, πρὶν προλάβουν τὰ προβλήματα, οἱ παγίδες, καὶ τὰ ἐνεδρεύοντα πάθη τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, νὰ μειώσουν τὴν δύναμη καὶ καθαρότητα τοῦ Παναγίου Πνεύματος». Ὁ κυρὸς Γεράσιμος ἦταν πολὺ εὐαίσθητος καὶ εἶχε δοκιμασθῆ ἀρκετὰ κατὰ τὸν χρόνο τῆς πρωτοσυγκελλίας του. «Τίς ἔγνω νοῦν Κυρίου;...» (Α΄ Κορ. 2,16). Εὐχόμεθα, νὰ εἶνε αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη ἐν τῇ ἀγήρω μακαριότητι.

Ὁ ἅγιος Ν. Κρήνης & Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστῖνος ἀφέθη στὴν στρατευομένη Ἐκκλησία γιὰ νὰ δώσῃ τὴν μαρτυρία τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου σὲ ἕνα κόσμο πολλαπλῶς δοκιμαζόμενο. Ἀπὸ τὸν χειροτονητήριο λόγο του, ὁ ὁποῖος ἦταν συγκινητικός, ἔμεινε στὴ μνήμη μας ἡ ἀναφορά του στὸν γέροντα τῆς Φλωρίνης κυρὸ Αὐγουστῖνο, τὴν ὁποία παραθέτουμε κατωτέρω.

«Μὲ σχετικὴ εὐκολία ἐγκατέλειψα τὴν διαφαινόμενη πανεπιστημιακή μου καρριέρα στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης καὶ ρίχτηκα στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ ὑπακούοντας στὴν προσταγὴ τοῦ ἐπισκόπου τῆς ἰδιαιτέρας πατρίδος μου. Τὴν ἀφιέρωσί μου τὴν κατέθεσα στὰ ἅγια χέρια τοῦ μητροπολίτη τῆς γενετείρας μου, τοῦ θρυλικοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἀνδρὸς ζωηροῦ μὰ καὶ χαριτωμένου ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Αὐτὸς μὲ ἔκειρε μοναχὸ καὶ μὲ χειροτόνησε διάκονο καὶ πρεσβύτερο. Θυμᾶμαι τὶς παραινέσεις του κατὰ τὴν συγκλονιστικὴ στιγμὴ τῆς χειροτονίας μου, νὰ κρατήσω ἀμόλυντο τὸ ράσο μου, νὰ διατηρήσω τὶς μοναχικὲς ἀρετὲς τῆς παρθενίας τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς ἀκτημοσύνης, νὰ διακονήσω μέχρις αὐτοθυσίας τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ εἶμαι συγκαταβατικὸς στὶς πτώσεις τοῦ ἄλλου, νὰ κρατήσω ἀκέραιη τὴν ὀρθόδοξη πίστη, νὰ δώσω καὶ τὴ ζωή μου ἂν χρειαστῇ γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα».

Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν προσφώνησι τοῦ ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου πρὸς τὸν νεοχειροτονούμενο σημειώσαμε τὰ ἑξῆς χαρακτηριστικὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν προφανῶς καὶ ἐξομολόγησι τῆς ψυχῆς του. «Τὸ δεύτερο σημεῖο ποὺ ἰδιαίτερα ἐπρόσεξα εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἐγγίζει κ᾽ἐμένα, γιατὶ γνώρισα τὰ δύο πρόσωπα, τόσο τὸν σεβαστὸ γέροντα Αὐγουστῖνο Καντιώτη, κυρὸ πλέον, δυνατὸ ὅμως καὶ στὴν ἄλλη του κηρυκτικὴ ζωή, καὶ στὴ διαποίμανσι τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης, καὶ τὸν νῦν σεβασμιώτατο μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητο· καὶ οἱ δύο δυνατὰ πρόσωπα, ποὺ ὅταν τοὺς προσεγγίζει κανεὶς καὶ τοὺς ζῆ ἔχει πολλὰ νὰ ὠφεληθεῖ. Ἰδιαίτερα θὰ ἤθελα νὰ σταματήσω στὴ συνεργασία ποὺ εἶχα ὡς ἀρχιγραμματεὺς καὶ ἔπειτα ὡς μητροπολίτης Θηβῶν καὶ Λεβαδείας στὶς συνεδριάσεις καὶ τὶς ἐπιτροπὲς μὲ τὸν μακαριστὸ κυρὸ μητροπολίτη Αὐγουστῖνο. Δὲν εἶναι ἀνάγκη ἐγὼ νὰ ὑπογραμμίσω καὶ νὰ ὑπομνήσω πράγματα. Σεῖς τὰ ζήσατε ἀπὸ κοντά του καὶ τὸ ἀσφαλὲς εἶναι δὲν περιμένουμε νὰ δοῦμε αὐτὰ ποὺ πίστευε νὰ τὰ ἐφαρμόση, ἀλλὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἐφήρμοζε ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποῖα πίστευε, μολονότι οἱ ὀξύτητες μερικὲς φορὲς δημιουργοῦσαν λογισμοὺς καὶ συλλογισμούς».

Ἡ μαχητικὴ ἔπαλξι τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας», τὴν ὁποία ἵδρυσε ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὁ μετέπειτα ἐπίσκοπος Φλωρίνης, εὔχεται ταπεινῶς στὸν ἅγιο Ν. Κρήνης & Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστῖνο νὰ εὐαρεστήσῃ καὶ ἀπὸ τὴν νέα του θέσι τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους Του, νὰ κρατήση ἀκέραιη τὴν ὀρθόδοξη πίστι, καὶ νὰ ἔχῃ καλὴν ἀπολογίαν κατὰ τὴν μεγάλη καὶ φοβερὰ ἐκείνη ἡμέρα τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου.