- ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ Η ΠΑΤΟΥΣΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἅγιε Καθηγούμενε καὶ πατριαρχικὲ Ἔξαρχε τῆς παλαιφάτου Μονῆς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὁ νοῦς μου παραμένει ἀκόμη στὴν ἀγρυπνία τοῦ Θεολόγου καὶ τὴν Θεία Λειτουργία στὸ Καθολικὸ τῆς Μονῆς ἀπαρασάλευτος. Σοῦ γράφω αὐτὸ τὸ μικρὸ γράμμα, γιὰ νὰ ἐκφράσω τὴν θλίψη μου καὶ τὸν πόνο τῆς καρδιᾶς μου ποὺ ἐπιμένει ὁ ἀρχιεπίσκοπός μας νὰ ἔχουν οἱ καθολικοὶ ἐκκλησία στὴν Πάτμο, χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ πλήρωμα μὲ τὴν παπικὴ ὁμολογία. Ἀλλοίμονο ἂν ὅπου λούονται οἱ Φράγκοι, ἐπιτρέπουμε νὰ πηγνύουν ἱερά. Τὸ δοῦλο Γένος, παρὰ τὶς δυσκολίες ποὺ συνάντησε, δὲν ἐπέτρεπε νὰ κτίζωνται ἱερὰ ἑτεροδόξων. Καὶ ὅπου κατάφεραν καὶ ἔστησαν ἱερά, εἶναι σήμερα μιὰ μεγάλη πληγὴ γιὰ τὴν περιοχὴ ἐκείνη. Ἡ πατοῦσα τοῦ πάπα εἶναι πολὺ μεγάλη. Σᾶς παρακαλῶ μὴν ἐπιτρέψετε οὔτε τὸ δάκτυλο τοῦ μικροῦ του ποδιοῦ νὰ πατήσῃ ὁ πάπας στὴν Πάτμο. Κρατῆστε τὴν ὁμολογία τοῦ Θεολόγου, τοῦ ὁσίου Χριστοδούλου καὶ πάντων τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος Ἁγίων καὶ κεκοιμημένων Πατέρων τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Θεολόγου. Ὄχι στὴν Πάτμο τὸ μνημόσυνο τοῦ πάπα σὲ ναό, ὅποιος καὶ νὰ εἶναι αὐτός. Δῶστε μιὰ μαρτυρία σὲ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ σεσαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν δέχεται τὸν αἱρεσιάρχη τῆς Δυτικῆς σπείρας -γιατὶ εἶναι δύσκολο νὰ τὴν ποῦμε Ἐκκλησία. Κι ἕνα ἄλλο πλήγωσε τὴν καρδιά μου, ποὺ ἀνοίξατε πόρτα ἀπὸ τὸ κάτω μέρος τοῦ Καθίσματος τοῦ ἱεροῦ Σπηλαίου, γιὰ νὰ διευκολύνεται ὁ κόσμος. Δύο σπήλαια ἔχουμε στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία: τὸ σπήλαιο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ στὴν Βηθλεὲμ καὶ τὸ σπήλαιο τοῦ Θεολόγου στὴν Πάτμο. Ὅταν κατεβαίναμε τὶς σκάλες, ὅλοι ζούσαμε μὲ τὸ συναίσθημα ὅτι πᾶμε στὸ Σπήλαιο. Τώρα, μπαίνοντας ἐκεῖ ἀπὸ τὴν κάτω πόρτα, ὅλοι θὰ αἰσθάνωνται ὅτι μπαίνουν μέσα σὲ μιὰ τρύπα τῆς γῆς. Δὲν πειράζει ἂν κάποιοι ἀδυνατοῦν νὰ κατέβουν τὰ ψηλὰ σκαλοπάτια. Κανενὸς ἡ σωτηρία δὲν διακυβεύεται, ἂν δὲν προσκυνήσῃ τὸ σπήλαιο τοῦ Θεολόγου.

Συμμαζέψτε τὸν τουρισμὸ ἀπὸ τὰ ἱερὰ καθιδρύματα, γιατὶ στὸ τέλος δὲν θὰ μείνῃ μοναχὸς οὔτε γιὰ νὰ ἀνάβῃ τὰ καντήλια τοῦ Θεολόγου. Μὲ πικρία σοῦ τὸ γράφω καὶ μὴ μὲ παρεξηγήσῃς, διότι ἐγὼ αἰσθάνομαι Πάτμιος μοναχός, δὲν αἰσθάνομαι Ἁγιορείτης, καὶ ὅ,τι πῆρα ἀπὸ τὸν λατρινὸ μοναχισμὸ τὸ κρατῶ ἀκόμη καὶ τὸ ἔχω σημαιάκι.

Μετὰ τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

ὁ Καθηγούμενος Δοχειαρίου

Γρηγόριος