- Ὁ νέος ἱερομάρτυρας Αὐγουστῖνος τῆς Καλούνγκα

Ε΄

τοῦ ἡγουμένου Δαμασκηνοῦ Orlosky

Τὸ 1934 ὁ ἐπίσκοπος ἀποφυλακίστηκε ἀπὸ τὸ στρατόπεδο συγκεντρώσεως καὶ τοποθετήθηκε στὶς πόλεις Καλούγκα καὶ Μπορόβσκ. Στὴν πόλι Καλούγκα πῆγε καὶ ἡ κόρη του Νίνα καὶ νοίκιαζε ἕνα δικό της σπίτι, γιὰ νὰ εἶνε κοντὰ στὸν πατέρα της. Οἱ ἄνθρωποι τῆς περιοχῆς ἀρχικὰ δὲν τὸν γνώριζαν καὶ ἔτσι τὸ πρῶτο Πάσχα τὸ γιώρτασε μόνος μὲ τὴν κόρη του. Ἀργότερα γνωρίστηκε μὲ τοὺς πιστοὺς τῆς πόλεως καὶ μετακόμισε στὸ σπίτι ἑνὸς ἱερέως τῆς Καλούγκα.

Ὁ ἐπίσκοπος ὑπηρέτησε στὴν Καλούγκα τὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στὴν ὁποία πάντοτε πήγαινε μὲ τὰ πόδια φορώντας τὸ ῥάσο του, ἔχοντας τὸ ἐγκόλπιο τῆς Παναγίας στὸ στῆθος του καὶ κρατώντας τὸ ῥαβδί του. Αὐτὴ ἦταν ἡ χειρότερη περίοδος γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ῾Ρωσικὴ Ἐκκλησία, γιατὶ ὑπῆρχαν πολλοὶ διωγμοί. Ἔτσι, πολλοὶ ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ τὸν κορόιδευαν στὸ δρόμο καὶ τὸν περιγελοῦσαν, ἀλλὰ ὁ ἐπίσκοπος ἀνενόχλητος συνέχιζε τὸ δρόμο του. Λειτουργοῦσε συχνὰ καὶ κήρυττε τὸ θεῖο λόγο. Προσευχόταν μὲ πολλὴ κατάνυξι καὶ ἡ ἀκλόνητη πίστι του ἦταν ἐκείνη ποὺ ἐνδυνάμωνε καὶ στήριζε τοὺς πιστοὺς στὸ δύσκολο ἀγῶνα τους. Κάθε φορὰ μετὰ τὸ τέλος τῆς θείας λειτουργίας περίμεναν ὅλοι οἱ πιστοὶ νὰ πάρουν τὴν εὐχή του καὶ πολλοὶ ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ τὸν συνώδευαν μέχρι καὶ στὸ σπίτι του. Μποροῦσε κανεὶς νὰ διακρίνῃ μέσα του τὴν ἀκλόνητη ἀποστολικὴ πίστι καὶ τὴν σταθερότητα. Ὁ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος εἶχε βαθειὰ ταπείνωσι καὶ δεχόταν τοὺς πιστοὺς ποὺ προσέτρεχαν γιὰ βοήθεια καὶ συμβουλὴ ὁποιαδήποτε ὥρα. Δὲν ἀρνοῦνταν τὴ βοήθειά του σὲ κανένα. Ἐξωμολογοῦσε, νουθετοῦσε καὶ στήριζε στὴν πίστι ὅλους ἐκείνους ποὺ τὸν ἐπισκέπτονταν μὲ πολλὴ ὑπομονή, ταπείνωσι καὶ ἀγάπη. Μὲ τὴν κόρη του Νίνα θεωροῦσε ἐπιβεβλημένο νὰ συζητήσουν ὄχι μόνο θεολογικὰ θέματα ἀλλὰ καὶ ἐπιστημονικά. Ἔτσι λοιπόν, τῆς ἐξηγοῦσε πόσο ἀβάσιμες ἦταν οἱ θεωρίες τοῦ Δαρβίνου περὶ τῆς ἐξελίξεως τοῦ ἀνθρώπου στηρίζοντας τὰ ἐπιχειρήματά του πάντοτε μὲ ἐπιστημονικὸ τρόπο. Στὶς 2 Ἀπριλίου τοῦ 1936 ὁ ἐπίσκοπος προάγεται σὲ ἀρχιεπίσκοπο. Τὸ φθινόπωρο ὅμως τοῦ 1937 ἄρχισαν στὴν περιοχὴ τῆς Καλούγκα οἱ συλλήψεις ἱερέων καὶ πιστῶν Χριστιανῶν. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Αὐγουστῖνος ἦταν σίγουρος ὅτι πολὺ σύντομα θὰ ἐρχόταν καὶ ἡ δική του σειρά, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἄρχισε ἤρεμα νὰ ἑτοιμάζεται γιὰ τὶς ἐπικείμενες δοκιμασίες. Κατέστρεψε ὅσα γράμματα μποροῦσαν νὰ ἐνοχοποιήσουν κάποιον. Καὶ στὶς 8 Σεπτεμβρίου, στὸ Γενέσιο τῆς Θεοτόκου, τοῦ ἦρθε εἰδοποίησι νὰ παρουσιαστῇ ἐνώπιον τῶν ἀρχῶν. Βέβαια οἱ ἀρχὲς εἶχαν καλέσει πολλὲς φορὲς στὸ παρελθὸν τὸν ἀρχιεπίσκοπο στὰ γραφεῖα τῆς πόλεως γιὰ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, ἀλλ᾽ αὐτὴ τὴ φορὰ ὁ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος κατάλαβε ὅτι ἐπρόκειτο νὰ τὸν συλλάβουν, διότι τοῦ εἶπαν νὰ παρουσιαστῇ ἀργὰ τὸ βράδυ.

Στὴν ἀγρυπνία γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Θεοτόκου δὲν εἶδε τὴν κόρη του Νίνα –ἡ ὁποία ἦταν τιμωρημένη στὸ σχολεῖο– κι ὅταν βγῆκε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία τὴ ρώτησε ἁπλᾶ· «Σὲ περίμενα, γιατί δὲν ἦρθες;». Καὶ στὴ συνέχεια τὸ ἴδιο ἀτάραχα πρόσθεσε· «Μὲ φώναξαν οἱ Σοβιετικὲς ἀρχὲς νὰ παρουσιαστῶ». Τέλος τὴν εὐλόγησε καὶ τῆς εἶπε· «Ἐὰν χρειάζεσαι χρήματα, προσευχήσου στὸν ἅγιο Σεραφείμ· θὰ σὲ βοηθήσῃ ὅπως βοηθοῦσε κ᾽ ἐμένα».

Τὸ ἴδιο βράδυ οἱ ἀρχὲς μπῆκαν στὸ σπίτι του καὶ κατέσχεσαν ὅλα του τὰ πράγματα· τὴν Παναγία, τὸ Εὐαγγέλιο, πνευματικὰ βιβλία καὶ πολλὰ ἄλλα. Τὸν κατηγόρησαν, ὅτι εἶνε ὁ ἀρχηγὸς ἑνὸς παρανόμου ἐπαναστατικοῦ κινήματος, κάτι τὸ ὁποῖο φυσικὰ ὁ ἴδιος ἀρνήθηκε. Βρέθηκαν κάποιοι ψευδομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι μπροστά του τὸν κατηγόρησαν ὡς μέλος ἑνὸς ἐπαναστατικοῦ κινήματος, ὁ ἀρχιεπίσκοπος ὅμως δὲν κλονίστηκε. Ἀκόμη καὶ ὁ συγκρατούμενός του στὸ ἴδιο κελλὶ κατέθεσε ψευδῶς ὅτι ὁ ἀρχιεπίσκοπος Αὐγουστῖνος ἔκανε ἀντισοβιετικὰ σχόλια στὸ κελλί του.

Στὶς 19 Νοεμβρίου τοῦ 1937 οἱ ἀρχὲς ἀποφάσισαν τὸν θάνατό του διὰ τουφεκισμοῦ. Στὶς 21 Νοεμβρίου οἱ ἀρχὲς κάλεσαν τὴν 17χρονη κόρη του Νίνα καί, μὲ τὴν ἀπειλὴ τῆς φυλακίσεως, τὴ ρώτησαν γιὰ τὸ ποιός εἶχε ἐπισκεφθῆ τὸν πατέρα της. Οἱ ἀνακρίσεις καὶ οἱ πιέσεις δὲν ἔφεραν κανένα ἀποτέλεσμα. Κι ὅταν οἱ ἀρχὲς εἶδαν ὅτι ἡ κόρη του παρατηροῦσε τὸ ῥαβδὶ τοῦ πατέρα της, ποὺ ἦταν ἀκουμπισμένο στὴ γωνία τοῦ δωματίου, τῆς τὸ ἔδωσαν καὶ τῆς εἶπαν· «Πάρ᾿ το, δὲν θὰ τοῦ ξαναχρειαστῇ. Φέρε μόνο κάποια καθαρὰ σεντόνια». Στὴν ἐρώτησί της γιὰ τὸ τί ἐπρόκειτο νὰ συμβῇ στὸν πατέρα της, ἔλαβε τὴν ἑξῆς σκληρὴ ἀπάντησι· «Κοίτα καλύτερα τὸν ἑαυτό σου, δὲν θὰ τὸν ξαναδῇς».

Δύο μέρες ἀργότερα ἡ Νίνα ἔφερε τὰ καθαρὰ σεντόνια στὴ φυλακή. Ὁ πατέρας της εἶχε τουφεκιστῆ στὶς 23 Νοεμβρίου τοῦ 1937 καὶ θάφτηκε σ᾿ ἕναν ἄγνωστο τάφο μαζὶ μὲ ἄλλους νέους ἱερομάρτυρες.

Στὶς 7 Αὐγούστου τοῦ 2000 ἡ ῾Ρωσικὴ Ἐκκλησία τὸν κατέταξε στὸν χορὸ τῶν ἁγίων στὴ νεόδμητη ἐκκλησία τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ στὴ Μόσχα. Ἡ μνήμη τοῦ ἀρχιεπισκόπου Αὐγουστίνου τιμᾶται μαζὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους ῾Ρώσους νεομάρτυρες στὶς 23 Νοεμβρίου.

Εἴθε τέτοια παραδείγματα ἀκλόνητης καὶ μετὰ θυσίας πίστεως νὰ ἐμπνέουν κ᾽ ἐμᾶς σήμερα, γιατὶ ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἔχουν παρουσιαστῆ ἀνησυχητικὰ φαινόμενα ἀθεΐας καὶ καταφρονήσεως τῆς πίστεώς μας μέσῳ τῶν Μ.Μ.Ε., τῆς παιδείας καὶ τῆς πολιτικῆς, ποὺ ἀποσκοποῦν στὸν θρησκευτικὸ ἀποχαρακτηρισμὸ τῆς πατρίδος μας· ἀμήν.

(τέλος)

[μετάφρασι· ἱ. μονὴ Ἁγ. Αὐγουστίνου Φλωρίνης]