- Ἐξ ἀφορμῆς τῆς προφυλακίσεως τοϋ π. Ἐφραὶμ

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

τοῦ κ. Νικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου

Η Δικαιοσύνη τῆς Ἑλλάδος δὲν ἔκλεισε στὶς φυλακὲς σωματεμπόρους καὶ ἐμπόρους ναρκωτικῶν. Ἐπίσης δὲν ἔκλεισε στὶς φυλακὲς κλέπτες πολιτικοὺς καὶ ἀνθρώπους τους, οἱ ὁποῖοι κατέκλεψαν καὶ ρήμαξαν τὸ δημόσιο ταμεῖο καὶ ὡδήγησαν τὴν Ἑλλάδα σὲ χρεωκοπία καὶ τὴν καταχρέωσαν σὲ ξένους τοκογλύφους καὶ τὴν ὑποδούλωσαν καὶ τὴν κατεξευτέλισαν παγκοσμίως, περιήγαγαν δὲ μεγάλο μέρος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ σὲ δεινὴ οἰκονομικὴ κρίσι, ὥστε ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν πίστι στὸ Θεό, ν᾽ ἀπελπίζωνται καὶ ν᾽ αὐτοκτονοῦν. Ἡ Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη ἔκλεισε στὴ φυλακὴ ἕνα καλόγερο, τὸν ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου, τὸν πατέρα Ἐφραίμ, καὶ ἔπραξε τοῦτο τὴν παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων, μεγίστης ἑορτῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχει παρατηρηθῆ, ὅτι κατὰ τὶς μέγιστες ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας ὁ Διάβολος δι᾽ ὀργάνων του μὲ διαφόρους ἀσεβεῖς τρόπους ἐπιτίθεται κατὰ τῆς Πίστεως. Ἡ Πίστι πάντοτε πολεμεῖται ἀπὸ χριστομάχους καὶ ἐκκλησιομάχους, ἀλλὰ κατὰ τὶς μέγιστες ἑορτὲς πολεμεῖται περισσότερο.

Ἡ ὑπόθεσι Βατοπαιδίου ἀπὸ τὰ κατευθυνόμενα καὶ σκανδαλοθηρικὰ Μ.Μ.Ε. προβλήθηκε κατὰ κόρον ὡς σκάνδαλο, καὶ πολὺς καὶ ἐπὶ πολὺ χρόνο μέχρι σήμερα δημιουργήθηκε θόρυβος, καὶ ὁ θόρυβος αὐτὸς τίς οἶδεν ἐπὶ πόσον ἀκόμη χρόνο θὰ συνεχισθῆ. Ἀλλ᾽ ἐρωτᾶται: Ἡ ὑπόθεσι Βατοπαιδίου εἶνε ὄντως σκάνδαλο, καὶ ὁ π. Ἐφραὶμ εἶνε ὄντως αἴτιος σκανδάλου λόγῳ τῶν ἀνταλλαγῶν ἀκινήτων μεταξὺ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ τοῦ Κράτους; Πολλοὶ θεωροῦν τὸ σκάνδαλο κατασκευασμένο γιὰ λόγους σκοπιμότητος. Ἔγιναν ἐξεταστικὲς ἐπιτροπές, τὸ θέμα ἐρευνήθηκε καὶ δὲν ἀποδείχθηκε, ὅτι μὲ τὶς ἀνταλλαγὲς ἀκινήτων ὁ π. Ἐφραὶμ ζημίωσε τὸ Κράτος. Μεγάλο τηλεοπτικὸ κανάλι τῶν Ἀθηνῶν δηλώνει, ὅτι ὁ π. Ἐφραὶμ δὲν ζημίωσε τὸ Κράτος καὶ τὸ σκάνδαλο εἶνε κατασκευασμένο. Ναί, δὲν ζημίωσε τὸ Κράτος ὁ π. Ἐφραίμ, ἀλλὰ καθηκόντως ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὸ συμφέρον, τὰ δικαιώματα καὶ τὴν περιουσία τοῦ μοναστηρίου.

Ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου Ἐφραὶμ δὲν εἶνε τυχαῖο πρόσωπο. Εἶνε προσωπικότης. Ἔχει πνευματικότητα, τῆς ὁποίας στεροῦνται οἱ κατήγοροί του. Κατὰ τὴν ὁμολογία προσώπων, τὰ ὁποῖα τὸν γνώρισαν καὶ ἐξωμολογήθηκαν σ᾽ αὐτόν, εἶνε χαρισματικός. Πολὺ ἱκανός, πολὺ δεξιὸς κῆρυξ τοῦ λόγου, καὶ πολὺ ἑλκυστικὸς μὲ ἑλκτικὴ δύναμι τὴ χάρι καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Βρῆκε τὸ Βατοπαίδι σὲ κακὴ κατάστασι καὶ πνευματικῶς καὶ ὑλικῶς. Καὶ τὸ ἀνακαίνισε καὶ ὑλικῶς καὶ πνευματικῶς. 120 εἶνε σήμερα οἱ μοναχοὶ τοῦ Βατοπαιδίου. Σὲ μία ἐποχὴ τόσο ὑλιστικὴ καὶ σαρκολατρική, πῶς ἑλκύσθηκαν τόσα πρόσωπα στὸ μοναστήρι καὶ ἀφωσιώθηκαν ψυχῇ καὶ σώματι στὸ Χριστὸ καὶ ἀσκοῦνται μὲ ἄσκησι, γιὰ τὴν ὁποία ὁ λαός μας λέγει «βαρειὰ ἡ καλογερική»; Ὁ Χριστὸς τοὺς εἵλκυσε, καὶ ὁ καλὸς δοῦλος του Ἐφραίμ. Καὶ ἔγινε τὸ Βατοπαίδι ἕνα μοναστήρι μὲ παγκόσμια ἀκτινοβολία. Τὸ θαυμάζουν καὶ τὸ ἐπισκέπτονται ὄχι μόνο μικροὶ καὶ ταπεινοὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ μεγάλοι καὶ τρανοὶ ἀπὸ τὸ Ἐσωτερικὸ καὶ ἀπὸ τὸ Ἐξωτερικό.

Τὸ Βατοπαίδι ἔχει μεγάλη περιουσία. Ἀλλ᾽ ἔχει καὶ μεγάλα ἔξοδα καὶ μεγάλη φιλανθρωπία. Κατηγορεῖται τὸ μοναστήρι γιὰ τὴν περιουσία του. Ἀλλ᾽ ἡ περιουσία εἶνε τοῦ μοναστηριοῦ, δὲν εἶνε κανενὸς μοναχοῦ. Τὸ μοναστήρι εἶνε πλούσιο, ἀλλ᾽ οἱ μοναχοὶ εἶνε ἀκτήμονες. Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων ἦταν ἀκτήμων καὶ ζοῦσε ζωὴ ἀσκητική. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως τῆς Ἀλεξανδρείας εἶχε στόλο, τὰ πλοῖα ἔκαναν διαμετακομιστικὸ ἐμπόριο, καὶ τὰ κέρδη χρησιμοποιοῦνταν γιὰ φιλανθρωπία. Ἀλλ᾽ ἕνας κακοπροαίρετος καὶ φιλοκατήγορος ἄνθρωπος θὰ μποροῦσε νὰ κατηγορήση τὸν Πατριάρχη ὡς ἐφοπλιστή!

Δικαιοῦται καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ ἔχη περιουσία, ἀρκεῖ νὰ τὴν ἀξιοποιῆ καὶ νὰ τὴν χρησιμοποιῆ γιὰ τὶς πραγματικὲς ἀνάγκες της καὶ γιὰ φιλανθρωπία. Ὅταν κανεὶς βρίσκεται σὲ μεγάλη οἰκονομικὴ ἀνάγκη, δὲν πηγαίνει σὲ βουλευτὴ ἢ ὑπουργὸ γιὰ νὰ ζητήση βοήθεια, σὲ παπᾶ ἢ δεσπότη πηγαίνει...

Θὰ εἰποῦν μερικοί: Δὲν ὑπάρχουν στὸ Βατοπαίδι καὶ πράγματα, γιὰ τὰ ὁποῖα μποροῦμε νὰ ἀσκήσωμε κριτική; Βεβαίως καὶ στὸ Βατοπαίδι ὑπάρχουν πράγματα, γιὰ τὰ ὁποῖα δύναται νὰ ἀσκηθῆ κριτική. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καὶ ὅλα τὰ ἀνθρώπινα ἔχουν τὶς ἀτέλειές τους καὶ ὑπόκεινται σὲ κριτική, μόνον ὁ Χριστὸς εἶνε τέλειος. Ἀλλ᾽ αὐτὴ ἡ ὥρα δὲν εἶνε καιρὸς γιὰ κριτική, εἶνε καιρὸς γιὰ ὑπεράσπισι τῆς περίλαμπρης Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου καὶ τοῦ ἀξίου ἡγουμένου της.

Κατασκευασμένο τὸ σκάνδαλο Βατοπαιδίου. Ἀλλ᾽ ἂς ὑποθέσωμε, ὅτι εἶνε πραγματικό. Τότε ὅμως γιατί φυλακίζεται ὁ π. Ἐφραὶμ καὶ δὲν πῆγαν στὴ φυλακὴ καὶ οἱ ἐμπλεκόμενοι στὸ σκάνδαλο πολιτικοί, ἀλλὰ καὶ μὴ πολιτικοί; Λέγουν οἱ κατήγοροι τοῦ π. Ἐφραίμ, ὅτι ὅλοι εἴμεθα ἴσοι ἀπέναντι τοῦ νόμου, δὲν πρέπει νὰ γίνωνται διακρίσεις καὶ ἐξαιρέσεις, καὶ συνεπῶς ὀρθῶς ὁ ἡγούμενος φυλακίσθηκε. Ἀλλ᾽ ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ αὐτοῦ ἐπιχειρήματος ἐρωτᾶται·

Ἀφοῦ ὅλοι εἴμεθα ἴσοι ἀπέναντι τοῦ νόμου, γιατί οἱ ἄλλοι ἐμπλεκόμενοι στὴν ὑπόθεσι Βατοπαιδίου, πολιτικοὶ καὶ μή, δὲν φυλακίσθηκαν; Ὅπως φαίνεται, ὅλοι εἴμεθα ἴσοι, ἀλλὰ μερικοὶ εἶνε... πιὸ ἴσοι!

Οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας θεωροῦν, ὅτι ὁ βάναυσος διωγμὸς τοῦ π. Ἐφραὶμ ὀφείλεται σὲ πολιτικὴ σκοπιμότητα καὶ ἀντιχριστιανικὸ καὶ ἀντιεκκλησιαστικὸ πνεῦμα. Καὶ γι᾽ αὐτὸ πιστὸς λαὸς καὶ ἐπιφανῆ πρόσωπα τοῦ Ἐσωτερικοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἐξωτερικοῦ, ἰδίως τῆς Ρωσίας, διαμαρτύρονται ἐντόνως γιὰ τὸ διωγμό. Ἀλλ᾽ ἀπὸ τὸ διωγμὸ ὁ ἡγούμενος τοῦ Βατοπαιδίου ἀποδεικνύεται πιστὸς δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, διότι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. γ΄ 12). Ὁ διωγμὸς γιὰ τὸν π. Ἐφραὶμ εἶνε τιμὴ καὶ δόξα.

Γιὰ τοὺς εὐσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑφίστανται διωγμούς, ὁ Χριστὸς εἶπε· «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι» (Ματθ. ε΄ 10). Δὲν μακάρισε ὁ Κύριος τοὺς μὴ δεδιωγμένους, ἀλλὰ τοὺς δεδιωγμένους. Ὡς πρὸς δὲ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ τοὺς διῶκτες τῶν εὐσεβῶν τί προβλέπει ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Γραφῆς; Αἰωνία δυστυχία καὶ καταισχύνη.

Ὁ ἄνθρωπος δὲν αὐτοδημιουργήθηκε καὶ δὲν ἐμφανίσθηκε αὐτομάτως. Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο μὲ νοῦ καὶ συνείδησι, ὁπωσδήποτε θὰ τὸν κρίνη καὶ θὰ τὸν κατακρίνη, θὰ τὸν δικάση καὶ θὰ τὸν καταδικάση, ἂν χρησιμοποίησε τὸ νοῦ του γιὰ πονηρίες καὶ δολιότητες καὶ καταπάτησε τὴ συνείδησί του.

Τὸ σχετικῶς μικρὸ τοῦτο ἄρθρο, τὸ ὁποῖο γράφτηκε γιὰ πολὺ μεγάλο θέμα, κατακλείω μὲ ἕνα λόγο, τὸν ὁποῖον ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος εἶχε πεῖ γιὰ τὴν ἀνθρωπίνη Δικαιοσύνη· «Ἀφ᾽ ὅτου ἡ ἀνθρωπίνη Δικαιοσύνη καταδίκασε τὸν Θεάνθρωπο, στὸ πρόσωπό της ἐγκολάφθηκε ἀνεξίτηλο στίγμα, αἰώνιο στίγμα».