- ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟ

Όταν τὸν Ἰούλιο τοῦ 1914 ξέσπασε ὁ Πρῶτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ὁ ἐπίσκοπος Ἀνδρόνικος προσπάθησε νὰ διαγνώσῃ τὰ αἴτιά του καὶ νὰ προβλέψῃ τὶς συνέπειές του. Ἔγραφε τότε σὲ σχετικὴ ἐγκύκλιό του πρὸς τὸ πλήρωμα τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας·

«Οἱ σύγχρονοι πόλεμοι, μὲ τὰ τέλεια πολεμικὰ μέσα ποὺ κατέχουν οἱ λαοί, εἶναι φοβεροί. Πολὺ πιὸ φοβερὸς εἶναι ἕνας τόσο μεγάλος πόλεμος. Γιὰ μᾶς πάντως, εἶναι ἱερός, ἐπειδὴ καλούμαστε νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν ὀρθόδοξη πίστι καὶ τὴν ἐθνική μας ταυτότητα. Μεγάλη εἶναι βέβαια ἡ σημασία του καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους λαούς, καθὼς χαράζει μία βαθειὰ διαχωριστικὴ γραμμὴ ἀνάμεσα στὸ παρελθὸν καὶ τὸ μέλλον. Ὅταν τελειώσῃ αὐτὸς ὁ πόλεμος, ὁ χάρτης τῆς Εὐρώπης θὰ ἔχῃ ἀλλάξει ῥιζικά. Αὐθόρμητα σκέπτεται κανεὶς ὅτι πρόκειται γιὰ πόλεμο ἀποκαλυπτικό, ἕναν ἀπὸ τοὺς πολέμους ποὺ θὰ προηγηθοῦν τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου, ὅπως ὁ Ἴδιος προεῖπε· “Τὸ ἕνα ἔθνος θὰ ξεσηκωθῇ ἐναντίον τοῦ ἄλλου καὶ τὸ ἕνα βασίλειο ἐναντίον τοῦ ἄλλου· θὰ ἔρθουν πεῖνα, ἀρρώστιες καὶ σεισμοὶ σὲ διάφορα μέρη” (Ματθ. 24,7).

Γι᾽ αὐτό, ἀγαπητά μου πνευματικὰ παιδιά, ὀφείλουμε νὰ συγκεντρώσουμε ὅλες μας τὶς δυνάμεις, γιὰ νὰ ἀποτρέψουμε τὸν θρίαμβο τοῦ ἐχθροῦ. Πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα ἂς παραδεχθοῦμε ὅλοι ἀνεπιφύλακτα, ὅπως οἱ ἀρχαῖοι Νινευΐτες, πὼς εἴμαστε ἄξιοι μιᾶς τέτοιας δεινῆς δοκιμασίας, ἡ ὁποία παραχωρήθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Πραγματικά, ἡ κακία μας εἶναι τόσο κραυγαλέα, ποὺ ἔχει ἀνέβει ὣς τὸν οὐρανό (πρβλ. Ἰων. 1,2).

Οἱ ἄνθρωποι πάντοτε παρανομοῦσαν καὶ ἁμάρταναν, ποτέ ὅμως ὅπως τώρα. Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι ὄχι μόνο ἁμαρτάνουν, ὄχι μόνο ἀπαρνοῦνται τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ καυχῶνται γιὰ τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ τὴν ἀρνησιθεΐα τους, προβάλλοντάς τες σὰν σωστὲς καὶ εὔλογες. Ἀντὶ γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ προσκυνοῦν τοὺς θεοὺς τῆς διαφθορᾶς, τῆς μέθης, τῆς δόξας, τοῦ πλούτου, τῆς ἡδονῆς. Μ᾽ αὐτὴ τὴν εἰδωλολατρία εὐφραίνονται, ὅπως οἱ ἀρχαῖοι Ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι τιμωρήθηκαν ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ σκορπίστηκαν σ᾽ ὅλον τὸν κόσμο.

Πάντοτε ὑπῆρχε ἁμαρτία, πάντοτε ὑπῆρχε ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεό, πάντοτε ὑπῆρχε παράβασι τοῦ νόμου Του τόσο στὴν πατρίδα μας ὅσο καὶ στὶς ἄλλες χῶρες. Ἀλλὰ ἡ σημερινὴ κατάστασι εἶναι χειρότερη ἀπὸ κάθε προηγούμενη. Χλευάζονται καὶ ἐξυβρίζονται οἱ ἅγιες παραδόσεις τῶν πατέρων μας, ἡ ἐνάρετη ζωή, ἡ ἀμώμητη πίστι μας…

Ἂς ὁμολογήσουμε λοιπόν, πὼς ἔχουμε ἁμαρτήσει βαρειὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἂς ἀπαρνηθοῦμε τὶς ἁμαρτωλὲς ἀπολαύσεις καὶ ἂς ξεφύγουμε ἀπὸ τὴ ρηχότητα τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς. Ἂς ὁπλιστοῦμε μὲ πνευματικὸ θάρρος μπροστὰ στὰ μεγάλα γεγονότα ποὺ λαμβάνουν χώρα σύμφωνα μὲ τὴ θεία πρόνοια. Ἂς ἀδειάσουν τὰ κέντρα διασκεδάσεως καὶ διαφθορᾶς. Δὲν εἶναι καιρὸς γιὰ τέτοια. Δὲν γίνονται γλέντια, ὅταν θερίζει ἡ πανούκλα! Δὲν μποροῦμε νὰ ἁμαρτάνουμε ἀσύστολα, ὅταν στὰ σύνορα τῆς πατρίδας μας καὶ πιὸ πέρα ἀπ᾽ αὐτὰ τὰ ἀδέλφια μας χύνουν τὸ αἷμα τους γιὰ μᾶς! Γιὰ τὶς αἱματηρὲς θυσίες τους, ἂς εἴμαστε αὐστηροὶ μὲ τὸν ἑαυτό μας. Ἂς ζοῦμε εὐλαβικὰ μὲ νηστεία, προσευχή, ἐγκράτεια, ἀγαθοεργίες, φόβο Θεοῦ...».

(ἱερομάρτυς ἅγιος Ἀνδρόνικος ἀρχιεπίσκοπος Πὲρμ – 1870-1918)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ