- ΩΣΤΕ Ο «ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ» ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΥΠΑΡΚΤΟΣ;

Δύο λέξεις, ἀπὸ ὅσα γράψαμε στὴν «Χριστιανικὴ Σπίθα» γιὰ τὸν ἀείμνηστο καὶ εὐλογημένο Νικόλαο Σωτηρόπουλο, τάραξαν τόσο πολὺ ὡρισμένους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς, ὥστε νὰ μᾶς στείλουν ἑπτασέλιδο κείμενο γιὰ νὰ ἀποδείξουν, ὅτι ὁ ἄδικος καὶ ἀντικανονικὸς «ἀφορισμός», ποὺ ἐπιβλήθηκε στὸν ἀδελφό μας, ἦταν «ὄχι ἀνυπόστατος», ἀλλὰ ἁπλῶς ἀνυπόστατος. Καὶ ἀνέτρεξαν σὲ λεξικὸ γιὰ νὰ δοῦν τὴν ἔννοια τῆς λέξεως ἀνυπόστατος, ἐπικαλέσθηκαν καὶ γνώμη κανονολόγου καὶ παρέθεσαν ἐκτενῆ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἄρθρο ἐκλεκτοῦ κληρικοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ ἀποδείξουν τὴν ἀλήθεια τοῦ ἰσχυρισμοῦ τους· ὅτι δηλαδὴ ὁ «ἀφορισμὸς» ἦταν ἀνυπόστατος. Παίζουν ἆραγε μὲ τὶς λέξεις, στρουθοκαμηλίζουν, ἢ θέλουν νὰ δικαιώσουν τὸν ἑαυτό τους, παρουσιαζόμενοι ὡς ἀμύντορες τοῦ κεκοιμημένου ἀδελφοῦ μας; Ἦταν ἆραγε ὄντως ἀνυπόστατος ὁ «ἀφορισμός», τουτέστι δὲν ἦταν πραγματικός; Δὲν εἶχε συν­έλθει ποτέ ἡ Μείζων καὶ ἡ Ὑπερτελὴς Σύνοδος στὴν Κωνσταντινούπολι, δὲν εἶχε ἀσχοληθῆ καθόλου μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀγαπητοῦ μας Νικολάου; Οὔτε εἶχε προειδοποιηθῆ ὁ ἀδελφὸς γιὰ τὴν εἰσπήδησι ποὺ ἐπρόκειτο νὰ κάνῃ στὴν Ἐκκλησία τῆς Αὐστραλίας ὁ τότε πατριάρχης Ἱεροσολύμων κυρὸς Διόδωρος μὲ τὴν συνοδεία του καὶ τοὺς ὑποστηρικτὰς τῆς εἰσπηδήσεως (μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦταν καὶ ὁ ἀγαπητός μας διδάσκαλος); Κα ὶἐκεῖνοι μέν, οἱ περὶ τὸν πατριάρχη Ἱεροσολύμων, βλέποντες ὅτι ὁ ἐπικείμενος ἀφορισμὸς δὲν θὰ ἦταν ἀνυπόστατος, ἔσπευσαν καὶ ζήτησαν συγγνώμη καὶ ἀπεσύρθησαν ἀπὸ τὴν Αὐστραλία καὶ στὸ παρα-πέντε γλύτωσαν ἀπὸ τὸν πραγματικὸ ἀφορισμό. Ἔμεινε δὲ μόνος ἐκτὸς αὐτῆς τῆς συγγνώμης ὁ ἀνύποπτος καὶ ἀθῷος Νικόλαος, καὶ ἔτσι ἔπεσε κατ᾽ αὐτοῦ ὁ κατὰ τὴν γνώμη τους ἀνυπόστατος «ἀφορισμός».

Δηλαδὴ ὁ Γέροντας τοῦ Νικολάου μητροπολίτης Φλωρίνης κυρὸς Αὐγουστῖνος δὲν ἀγαποῦσε τὸ πνευματικό του τέκνο καὶ δὲν ἐγνώριζε ὅτι ὁ «ἀφορισμὸς» αὐτὸς ἦταν ἀνυπόστατος καὶ ἐσφαλμένως ἐπιθυμοῦσε διακαῶς νὰ ἀρθῇ τὸ ἐπιτίμιο αὐτό; Δὲν ἐγνώριζαν αὐτὸ οὔτε τὸν ἀγαποῦσαν κατ᾽ἐλά­χιστον –λιγώτερο ἔστω ἀπὸ ἐκείνους– οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι, ἡγούμενοι, κληρικοί, θεολόγοι καὶ μή, γνωστοὶ τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ, οἱ ὁποῖοι πολλαπλῶς προσεπάθησαν γιὰ νὰ τακτοποιηθῇ τὸ θέμα αὐτό;

Τὸ ἀνυπόστατον δὲν τὸ ἐγνώριζε οὔτε ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων, ἡ ὁποία ἐνήργησε ἐπισήμως διὰ τοῦ Προέδρου αὐτῆς καθηγητοῦ πανεπιστημίου στὴν ἕδρα τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου ἀειμνήστου Κωνσταντίνου Μουρατίδου, ὁ ὁποῖος, νομίζοντας ὅτι ὁ ἐπιβληθεὶς «ἀφορισμὸς» ἦταν ἀποτέλεσμα τῶν θεολογικῶν διαφορῶν ποὺ εἶχε ὁ Νικόλαος μὲ τὸν Αὐστραλίας, ἐγγράφως ἐμεσολάβησε στὸν Πατριάρχη διὰ νὰ παύσῃ τὸ ἐπιτίμιο αὐτό; Καὶ ὁ Πατριάρχης ἀπήντησε, ὅτι ὁ «ἀφορισμὸς» δὲν ἐπεβλήθη γιὰ τὸν λόγο ποὺ ἐπικαλεῖτο ὁ πρόεδρος τῆς Π.Ε.Θ.· εἶναι θεολόγοι, ἔγραφε, καὶ μποροῦν νὰ τὰ βροῦν. Ἐπεβλήθη διὰ λόγους κανονικῆς τάξεως.

Ὥστε λοιπὸν ἦταν ἀνυπόστατος; Πῶς τότε ὁ ἀγαπητός μας ἀδελφὸς ἔκανε ἔκκλησι καὶ ζητοῦσε γραπτῶς ἀπὸ τοὺς ἀφορίσαντας αὐτὸν τὰ ἑξῆς; «Ἄρατε τὸν ἄδικον ἀφορισμόν. Ἄλλως θὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὰς κεφαλάς σας». Πῶς εἶνε δυνατὸν ἕνας ἀνυπόστατος ἀφορισμὸς νὰ πέσῃ εἰς τὰς κεφαλὰς ἀνθρώπων καὶ νὰ διακινδυνευθῇ ἔτσι ἡ σωτηρία τους; Τί θὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὰς κεφαλὰς τῶν ἀναξίων ταγῶν; κάτι ἀνύπαρκτο ἢ κάτι ὑπαρκτό; Προφανῶς κάτι ὑπαρκτό. Ἄλλως εἶνε ἀδιανόητο.

Ὁ «ἀφορισμὸς» τοῦ Νικολάου ἦταν ἄδικος, ἀντικανονικός, ἀλλὰ ὑπαρκτός. Γι᾽ αὐτὸ τὸ Πανάγαθον Πνεῦμα ἐφρόντισε γιὰ τὸν ἐκλεκτὸ δοῦλο του νὰ μὴ φύγῃ ἀπ᾽ τὸν μάταιο αὐτὸ κόσμο μὲ τὸ βαρὺ αὐτὸ φορτίο. Πρὶν ταξιδεύσῃ στὸ Φανάρι ἡ εἴδησι τῆς κοιμήσεώς του, ὁ Πατριάρχης μετὰ τῆς περὶ αὐτὸν Ἱερᾶς Συνόδου εἶχεν ἄρει ἐν τῇ πράξει τὸν ἀφορισμό. Καὶ τὴν ἀπόφασι αὐτὴ τὴν σεβάσθηκαν οἱ παρευρεθέντες ἐπίσκοποι καὶ οἱ λοιποὶ κληρικοί, ποὺ ἦταν ἐκεῖνοι ἀκριβῶς ποὺ τὸν τιμοῦσαν. Θὰ τὴν ἐσέβοντο, ἐὰν ἦταν ἀνυπόστατος; Ὁ σεβασμός τους αὐτὸς ἀποδεικνύει ὅτι δὲν ἦταν ἀνυπόστατος.

Ἂς ἀφήσουμε, λοιπόν, τὸν ἀδελφὸ Νικόλαο νὰ χαίρεται καὶ νὰ ἀπολαύῃ τὰ ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου καὶ ἂς ἀγωνισθοῦμε ὅλοι νὰ εἴμαστε ζωντανὰ μέλη τῆς κατὰ ἀνατολὰς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀγωνιζόμενοι ἐντὸς τῶν τειχῶν αὐτῆς, βιώνοντες τὴν Ἐκκλησιολογίαν αὐτῆς, ὅπως μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, παρέλαβον δὲ καὶ διέσωσαν μέχρις ἡμῶν οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἡ ἐπιστολή σας θόρυβο μᾶλλον προκαλεῖ. Σὲ τίποτε δὲν ὠφελεῖ. Ἐὰν ἐπανέλθετε, νὰ γνωρίζετε ὅτι δὲν θὰ δώσουμε συνέχεια.