- «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ» (cd 108ο - 110ο)

108α΄. «ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΤΕΤΗΡΗΚΑ» Ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐγκαινιάζει τὴ σειρὰ τῶν κηρυγμάτων του στὸ ἔτος 1965 ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγ. Παρασκευῆς τοῦ ὁμωνύμου δήμου τῶν Ἀθηνῶν μὲ ἕνα πνευματικὸ θέμα. Εἶνε Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων 3 Ἰανουαρίου. Δύο σημεῖα χρειάζονται ἐξηγήσεις. α΄) Ποιός εἶνε ὁ «μεγάλος ποὺ γιὰ τὰς ἁμαρτίας μας ἐγκατεστάθη κάπου καὶ θέλει νὰ κυβερνήσῃ ὁλόκληρον τὴν νεολαίαν τῆς πατρίδος μας»; Εἶνε ὁ τότε γενικὸς γραμματεὺς τοῦ ὑπουργείου Παιδείας καὶ ψυχὴ τῆς τότε ἐκπαιδευτικῆς μεταρρυθμίσεως Εὐάγγελος Παπανοῦτσος. β΄) Ποιός εἶνε ὁ «αἰσχρὸς χρονογράφος», γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν ἔχει σημασία «νὰ πιστεύωμεν καὶ ἡμεῖς ἂν ὁ Χριστὸς γεννήθηκε ἐκ Παρθένου γυναικός»; Κατὰ πᾶσαν πιθανότητα ἐννοεῖ τὸν Παῦλο Παλαιολόγο τῆς ἐφημερίδος «Τὸ Βῆμα». διάρκεια 17΄:53΄΄

108β΄. ΒΑΘΟΣ – ΥΨΟΣ

Στὸν ἱ. ναὸ τοῦ Προφήτου Δανιὴλ Βοτανικοῦ - Ἀθηνῶν κηρύττει ὁ π. Αὐγουστῖνος στὶς 10 Ἰανουαρίου 1965, Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα. Βρισκόμαστε στὴν ἀρχὴ ἑνὸς σημαντικοῦ σὲ ἐξελίξεις ἔτους, ὅπως θὰ δοῦμε. Τὸ πνευματικὸ κλίμα τῶν ἡμερῶν συνθέτουν διάφορα στοιχεῖα, ποὺ ἐξηγοῦν τὴν ἔντασι τοῦ ὕφους του καὶ τοὺς σαφεῖς ἢ συνεσκιασμένους ὑπαινιγμοὺς τοῦ λόγου του. Στὸν διεθνῆ χῶρο ὁ Ῥῶσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν, μετὰ ἀπὸ μία περιστροφή του γύρω ἀπὸ τὴ Γῆ, ἔχει ἐκφρασθῆ ἀθεϊστικά. Στὴν Ἑλλάδα τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας προωθεῖ τὴν γνωστὴ ἀθεΐζουσα μεταρρύθμισι, ἐνῷ στὰ ἀνάκτορα βασιλεύει ἡ νεαρὴ Ἄννα-Μαρία. Ἡ ἐντυπωσιακὴ πρόοδος τῶν φυσικῶν ἐπιστημῶν κάνει τοὺς τεχνοκράτες νὰ φυσιοῦνται. Τὸ πραγματικὸ ὅμως κέντρο τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου μένει πάντοτε ὁ Χριστός. Αὐτὸ σαλπίζει ὁ κήρυκας.

διάρκεια 24΄:58΄΄

109α΄. Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Κυριακὴ 24 Ἰανουαρίου 1965, καὶ ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔρχεται στὸ ναὸ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου Ν. Ἰωνίας, στὸν ὁποῖο ἔχει κάνει καὶ ἄλλοτε ὁμιλίες. Πρόκειται γιὰ ἐνορία, ποὺ τότε εἶχε προσφυγικὸ κυρίως πληθυσμό, γι᾽ αὐτὸ καὶ μνημονεύει σχετικὰ τοπωνύμια (Τραπεζοῦντα, Νικομήδεια, Ἔφεσο κ.λπ.). Σήμερα δὲν ἀνήκει πλέον στὴν ἀρχιεπισκοπή· ὑπάγεται στὴν ἰδιαίτερη ἱ. μητρόπολι ποὺ ἱδρύθηκε κατόπιν. Λίγο πρὶν τὸ τέλος τῆς ὁμιλίας ἀκούγεται καὶ τὸ ρολόι τοῦ ναοῦ νὰ σημαίνῃ (ὥρα 10 π.μ.). Στὸ εὐαγγέλιο τῆς ἡμέρας ἔχει ἀναγνωσθῆ ἡ περικοπὴ γιὰ τὸν τυφλὸ τῆς Ἰεριχοῦς (βλ. Λουκ. 18,35-43). Στὸ κήρυγμα αὐτό, ὅπως καὶ σὲ ὅλα λίγο - πολὺ τὰ κηρύγματα αὐτῆς τῆς περιόδου,ὑπάρχει καὶ ἀπολογητικὸς στόχος, λόγῳ τῆς ἐκπαιδευτικῆς μεταρρυθμίσεως Παπανούτσου ποὺ ἀναπτέρωνε τὸν ὀρθολογισμό.

διάρκεια ὁμιλίας 21΄:12΄΄

109β΄. ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ!

Τὴν ἑπομένη Κυριακή, 31 Ἰανουαρίου 1965, ὁ π. Αὐγουστῖνος κηρύττει ἐπὶ τοῦ ἀποστόλου ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ ναοῦ Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων - Ἀθηνῶν, ἐνῷ τὸ εὐαγγέλιο μιλοῦσε γιὰ τὸν Ζακχαῖο (βλ. Λουκ. 19,1-10). Γνωρίζουμε πλέον, ποιοί εἶνε ποὺ «ἔρχονται νὰ κλονίσουν τὴν πίστι μέσ᾽ στὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων» μὲ τὴν ἐκπαιδευτικὴ μεταρρύθμισι· καὶ χωρὶς νὰ τὸν κατονομάζῃ καταλαβαίνουμε ποιός εἶνε ἐκεῖνος ποὺ «βγῆκε στὸ μπαλκόνι του καὶ μᾶς λέει, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε “κατ᾽ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν” τοῦ Θεοῦ» ἀλλὰ κατάγεται ἀπὸ τὸν πίθηκο. Αὐτὰ κυκλοφοροῦσαν τότε, ὅπως βλέπουμε καὶ στὸ σχετικὸ βιβλίο τοῦ ἱεροκήρυκος Τὸ ἐκπαιδευτικὸν πρόβλημα τῆς Ἑλλάδος (Ἀθῆναι 1967). Κέρβερος εἶνε ὁ μυθικὸς πολυκέφαλος σκύλος φύλακας τοῦ ᾅδου. Ἡ ἐπίκλησι τοῦ κήρυκα στὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου Νικολάου ἐξηγεῖται, διότι αὐτὸς εἶνε ὁ ἅγιος τοῦ ναοῦ ὅπου γίνεται ἡ ὁμιλία.

διάρκεια ὁμιλίας 20΄:00΄΄

110α΄. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΘΕΣΙ ΣΥ ΕΚΕΙ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ!

Τὴν Κυριακὴ τῆς Χαναναίας, 7 Φεβρουαρίου 1965, ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης κηρύττει στὸ μεγάλο ναὸ τῶν Ἁγ. Κωνσταντίνου & Ἑλένης κοντὰ στὴν πλατεῖα Ὁμονοίας. Εἶνε ἀνεβασμένος ψηλὰ στὸν ἄμβωνα καὶ ἡ φωνὴ ἀντηχεῖ στὸ κενό. Τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες παιζόταν κάποιο ἔργο, γιὰ τὸ ὁποῖο ἐκφράζει ἔντονη ἀποδοκιμασία. Ὁ «μπακκαρᾶς», ποὺ ἀναφέρει, εἶνε εἶδος τυχεροῦ χαρτοπαιγνίου. Μὲ τὴ λέξι «κορσὲς» ἐννοεῖ πῶς ἐκλαμβάνουν πολλοὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ εὐαγγελίου. Τὴν περίοδο ἐκείνη στὴ Μόσχα ἐπικρατοῦσε γρίππη καὶ οἱ κάτοικοι κυκλοφοροῦσαν μὲ μάσκες ἀντιγριππικές. Ἂς σημειωθῇ τέλος, ὅτι τὴν ἡμέρα αὐτὴ στὸ κινηματοθέατρο «Ἀκροπὸλ» ἔγινε συλλαλητήριο, στὸ ὁποῖο κάλεσε νὰ συμμετάσχῃ ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα καὶ στὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος παρέστη καὶ μίλησε (βλ. βιβλίο Ἀπολογία, Ἀθῆναι 1965, σσ. 31-45).

διάρκεια ὁμιλίας 18΄:30΄΄

110β΄. «ΠΟΝΗΡΟΙ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΣ»

Καὶ μὲ τὴν ἔναρξι τοῦ Τριῳδίου, στὶς 14 Φεβρουαρίου 1965, ὁ π. Αὐγουστῖνος κηρύττει στὸ ναὸ Ἁγ. Νικολάου Φιλοπάππου - Ἀθηνῶν. Ἡ περίοδος ἀπὸ πλευρᾶς πολιτικῶν γεγονότων ἦταν ταραγμένη καὶ γίνονται ὑπαινιγμοὶ στὴ νοοτροπία τῶν ὑποψηφίων πολιτευτῶν. Σὲ κάποιο σημεῖο τῆς ὁμιλίας ἀκούγονται παιδικὲς φωνὲς ἀπὸ τὴν προσέλευσι σχολείου γιὰ ἐκκλησιασμό· αὐτὸ τοῦ δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ σχολιάσῃ τὴν ἀπουσία τῶν γονέων καὶ νὰ ἀποδοκιμάσῃ τὸν ὑποχρεωτικὸ ἐκκλησιασμὸ τῶν παιδιῶν, ποὺ θορυβοῦν γιατὶ ὁδηγοῦνται ὑπὸ τὴν ἀπειλὴ τῆς «βέργας». Καυτηριάζει καὶ τὴν πονηρία τῶν αἱρετικῶν χιλιαστῶν. Αἱ ὁδοὶ Σταδίου, Αἰόλου, Ἑρμοῦ, ποὺ ἀναφέρει, εἶνε γνωστοὶ δρόμοι τῆς πρωτευούσης μὲ ἐμπορικὰ καταστήματα. Στόχος τοῦ κηρύγματος εἶνε νὰ στηρίξῃ ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους ποὺ σκανδαλίζονται ἀπὸ τὴν προκοπὴ τῶν πονηρῶν.

διάρκεια ὁμιλίας 23΄:10΄΄