- Δὲν εἶστε Ἐκκλησία! (Β' ΜΕΡΟΣ)

(Ἐπιστολὴ τοῦ μητροπολίτου Γόρτυνος Ἰερεμία

πρὸς τὸν ῥωμαιοκαθολικὸ ἀρχιεπίσκοπο Νικόλαο)

Σᾶς συνιστῶ, κ. Νικόλαε, νὰ διαβάσετε ὅλη τὴν σχετικὴ ὁμιλία τοῦ ἱεροῦ Πατέρα.Εἶναι φοβερή, εἶναι «βόμβα» ἐναντίον Σας, ὅπως μοῦ τὴν χαρακτήρισε ἕνα ἱερὸ πρόσωπο! Διαβάσατέ την, παρακαλῶ. Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ στὴν ὁμιλία του αὐτὴ ὁ μέγας θεολόγος ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει, καὶ ὄχι μόνο λέγει ἀλλὰ καὶ τὸ ἀποδεικνύει, ὅτι οἱ Παπικοὶ εἶναι σατανοκίνητοι αἱρετικοί!Συγγνώμην, Τιμιώτατε, ἀλλὰ ἅγιος τῶν Ὀρθόδοξων τὸ λέγει αὐτὸ καὶ ἡμεῖς βεβαίως δεχόμεθα τὸν λόγον του, διότι τὸν λέγει ἅγιος καὶ μέγας θεολόγος. Σὲ μία λοιπὸν μικρὰ περικοπὴ τῆς ὁμιλίας του αὐτῆς λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς:«Αὐτὸς ὁ ἐπάρατος ὄφις (δηλαδὴ ὁ Διάβολος) εἰσάγει διὰ τῶν πειθηνίων του Λατίνων (φοβερὸς ὁ λόγος του• δηλαδή, λέγει ὁ ἅγιος ὅτι οἱ Παπικοὶ εἶναι πειθήνια ὄργανα τοῦ Διαβόλου!...) νέους περὶ Θεοῦ ὅρους, οἱ ὁποῖοι φαίνονται μὲν νὰ ἔχουν μικρὰν παραλλαγήν, ἀλλὰ γίνονται ἀφορμὲς μεγάλων κακῶν, φέρουν πολλὰ δεινὰ ἐκφυλιστικὰ τῆς εὐσεβείας καὶ ἄτοπα καὶ δεικνύουν εἰς ὅλους φανερὰ ὅτι καὶ τὸ μικρότερον εἰς τὰ σχετικὰ μὲ τὸν Θεὸν δὲν εἶναι μικρόν».[5]Προηγουμένως μάλιστα ὁ ἅγιος λέγει ὅτι ἡ αἵρεση τῶν Λατίνων (Ὑμῶν τῶν Παπικῶν) ἔρχεται ὡς συνέχεια τῶν παλαιῶν αἱρέσεων τοῦ Ἀρείου, τοῦ Ἀπολιναρίου, τοῦ Εὐνομίου, τοῦ Μακεδονίου κ.ἄ.

Διαβάστε ἀκόμη, παρακαλῶ, κ. Καθολικὲ Ἐπίσκοπε, τί σᾶς λέει ὁ ἅγιος γιὰ τὸ Filioque Σας καὶ σὲ μία ἄλλη περικοπὴ τοῦ λόγου του.

Παρακαλῶ νὰ προσέξετε ἰδιαίτερα τὴν περικοπὴ αὐτή:

«Πῶς τολμᾶτε σεῖς νὰ δέχεσθε αὐτὸ (τὸ Filioque), τὸ ὁποῖον δὲν ἔχει λεχθῆ ἀπὸ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι διεκήρυξαν τὴν ἀλήθεια (δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους), τὸ ὁποῖο δὲν ἀνήγγειλε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ ἀπήγγειλε ὅλη τὴν ἀλήθεια; (Πῶς τολμᾶτε νὰ δέχεσθε τὸ Filioque) τὸ ὁποῖο δὲν μαρτύρησε οὔτε γνωστοποίησε στοὺς ἀγαπητοὺς Αὐτὸς (δηλαδὴ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς) ὁ γνωστοποιήσας ὅλα ὅσα ἄκουσε παρὰ τοῦ Πατρὸς καὶ ἦλθε γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο, γιὰ νὰ μαρτυρήσει ὑπὲρ τῆς ἀλήθειας; (Ἰω. 18,37). Πῶς τολμᾶτε νὰ εἰσαγάγετε τόσο ἐκφυλιστικὴ προσθήκη στὸν ὅρο τῆς πίστεως, τὸν ὁποῖο οἱ ἔγκριτοι Πατέρες συνέγραψαν πνευματοκινήτως σὲ κοινὴ Σύνοδο καὶ παρέδωσαν;» [6]

Παρατηρῆστε, παρακαλῶ, πῶς λέγει ὁ ἅγιος τὴν προσθήκη τοῦ Filioque ποὺ ἐκάνατε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Τὴν λέγει «ἔκφυλον»!...

Ὁ Παπισμός, κύριε Ἀρχιεπίσκοπε τῶν Καθολικῶν Νάξου, Τήνου, Ἄνδρου καὶ Μυκόνου, εἶναι αἵρεση καὶ μάλιστα, ὅπως μᾶς τὰ εἶπε παραπάνω ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, καὶ τὸ λέγουν καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες, εἶναι μεγάλη αἵρεση. Διὰ τοῦτο καὶ ἐξέστην, ὁμοῦ μετ᾽ ἄλλων κληρικῶν ἀδελφῶν καὶ πολλῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν, εἰς τὸν λόγον Ἀδελφοῦ Ἀρχιερέως, τὸν ὁποῖον διαβάσαμε ἐσχάτως στὸ Διαδίκτυο (ἂν ἀληθεύει ὁ λόγος αὐτός, ἀλλὰ δὲν εἴδαμε τὴν διάψευσή του) ὅτι «δὲν συμπεριλαμβάνονται στὶς αἱρέσεις οἱ Καθολικοὶ ἀδελφοί, οὔτε ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία».

Ἡ γνωμάτευση αὐτὴ ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως (ἂν ἀληθεύει, ἐπαναλαμβάνω) ἔρχεται ἄκρως ἀντίθετη πρὸς τὴν πατερικὴ θεολογία, ἡ ὁποία ὁμόφωνα καταδικάζει τοὺς Παπικοὺς ὡς αἱρετικούς, ὡς καὶ θὰ ἀποδείξω αὐτὸ εἰς σειρὰν μελετῶν μου. Ἀλλ’ ἂς διαβάσει ὁ ἐν λόγῳ Ἀδελφὸς τὰ ὅσα ὀλίγα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ παραθέτω ἐδῶ περὶ τῶν «ἀδελφῶν» του Παπικῶν, τοὺς ὁποίους, ὡς λίαν ἀγαπητούς του, τοὺς ἐναγκαλίζεται χαιρετώντας τους!....

5. Ἀφοῦ, Ἐντιμότατε, οἱ Παπικοὶ δὲν ἀνήκετε εἰς τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στερεῖσθε καὶ τοῦ ὅρου «ἅγιος», διότι ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἁγιότητα οὔτε καὶ σωτηρία.«Extra Ecclesia nulla salus», εἶπε ἀπὸ παλαιὰ ὁ μέγας ἐκκλησιολόγος πατὴρ ἅγιος Κυπριανός, Ἐπίσκοπος Καρχηδόνος. Ἡ ἁγιότητα εἶναι μοσχοβολητὸ ἄνθος, ποὺ φύεται μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι εἰς αὐτὴν μόνο ὑπάρχουν τὰ ὀρθὰ δόγματα τῆς πίστεως, καὶ δὲν νοεῖται ἁγιότητα ἔξω ἀπὸ αὐτήν. «Ἁγίους –λέγει κάπου ὁ ἅγιος Χρυσόστομος– διὰ τῆς τοῦ Πνεύματος δόσεως καὶ τῶν ὀρθῶν δογμάτων» καλοῦμεν (MPG 59,443).Καὶ ἄλλος πατέρας, ὁ Μέγας Βασίλειος, λέγει: «Οἱ ἅγιοι, ἐν οἷς οἰκεία ἁγιότης διὰ τὸν ἕνα τοῦ βαπτίσματος ἁγιασμόν» (MPG 29,761). Ἀλλὰ οἱ Παπικοὶ Καθολικοὶ εἶναι ἀβάπτιστοι! Ἑπομένως, οἱ ἐκφράσεις «ἅγιος» καὶ «ἁγιώτατος» διὰ τὸν Πάπα ἢ γιὰ κάποιον καθολικὸ ἐπίσκοπο, μὴ βαπτισμένους καὶ ἔξω λοιπὸν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία εὑρισκομένους, εἶναι ἡμαρτημένες ἐκφράσεις κατὰ τὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ θεολογία. Γι’ αὐτὸ καί, Ἐντιμότατε κ. Νικόλαε, δὲν σᾶς προσφωνῶ ὡς «ἅγιον» στὴν ἐπιστολή μου. Μοῦ εἶπε ὅμως κάποιος ἡμέτερος ὅτι καὶ στὰ πατερικὰ κείμενα συναντοῦμε τιμητικὲς ἐκφράσεις πρὸς τοὺς αἱρετικούς. Ναί, λέγω καὶ ἐγώ, ἀκόμη καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν αἱρετικὸ Νεστόριο ἔχουμε τὴν προσφώνηση τοῦ ἁγίου Κυρίλλου «ἡ σὴ εὐλάβεια» καὶ «σὴ εὐσέβεια»! Ἂς γνωρίζουμε ὅμως ὅτι αὐτὲς οἱ ἐκφράσεις πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς λέγονται τιμητικῶς πρὶν ἀπὸ τὴν καταδίκη τους, πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποβολή τους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, διὰ νὰ δοθῆ εἰς αὐτοὺς ἡ εὐκαιρία νὰ μετανοήσουν ἀπαρνούμενοι τὴν πλάνη τους. Ἀλλὰ μετὰ τὴν καταδίκη τους ὡς αἱρετικῶν δὲν συναντοῦμε στὰ πατερικὰ κείμενα προσφωνήσεις πρὸς αὐτοὺς «ἅγιος» καὶ «ἁγιώτατος».

Διὰ δὲ τοὺς Παπικοὺς ἔχουμε ἀποφάσεις Συνόδων, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἀναθέματα κατ᾽ αὐτῶν. Δὲν χωροῦν λοιπὸν οἱ προσφωνήσεις πρὸς αὐτοὺς «ἅγιος» καὶ «ἁγιώτατος». Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἁγιότητα ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ ἀποτέλει δόγμα πίστεως.

Ἕτερος Ἀδελφὸς μοῦ εἶπε πάλι τὴν ἀντίρρηση, πῶς προσφωνοῦμε τιμητικῶς ἕναν ἄρχοντα ὡς «Ἐντιμότατον», ἐνῶ δυνατὸν νὰ εἶναι καὶ σκανδαλοποιός; Ἔτσι, τιμητικῶς μόνο, μοῦ εἶπε, προσφωνοῦμε καὶ τὸν Πάπα ὡς «ἁγιώτατο». Σαθρὸν τὸ ἐπιχείρημα! Τὸν ἄρχοντα τὸν προσφωνῶ «ἐντιμότατο», καὶ ἂς μὴν εἶναι τίμιος, διότι ἔχει, ἂν θέλει, τὴν δυνατότητα, στὴν θέση ποὺ βρίσκεται, νὰ γίνει καλὸς καὶ ἔντιμος καὶ ἐντιμότατος. Ὁ Πάπας ὅμως καὶ οἱ παπικοί του, στὴν πλάνη καὶ τὴν αἵρεση εὑρισκόμενοι, δὲν δύνανται ποτὲ νὰ γίνουν ἅγιοι καὶ ἁγιώτατοι! «Extra Ecclesia nulla salus» καὶ ὁμοίως nulla sanctitas (= ἁγιότητα) δι’ αὐτούς!

6. Τέλος, διὰ νὰ παραλείψω τὰ πολλὰ καὶ πάμπολλα τὰ χωρίζοντα ἡμᾶς, κ. Νικόλαε, ὡς παλαιοδιαθηκολόγος καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, στὴν ἕδρα τῆς Εἰσαγωγῆς εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην καὶ Ἑρμηνείας τοῦ κειμένου τῶν Ο΄, ἔχω νὰ ἐκφράσω τὴν βαθυτάτη μου πικρία καὶ θλίψη διὰ τὴν ἐσφαλμένη ἑρμηνεία τῶν Παπικῶν περὶ τῆς ἐκφράσεως «Ἄγγελος Κυρίου» («Μαλὰχ Γιαχβέ»), τὴν συναντωμένην συχνὰ - πυκνὰ στὰ κείμενα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Κατὰ τὴν ἑρμηνεία τῶν ὀρθοδόξων Πατέρων ὁ «Ἄγγελος Κυρίου», ὁ ἐμφανιζόμενος στοὺς δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Πατριάρχες καὶ Προφῆτες, εἶναι τὸ Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἄσαρκος ἔτι ὤν, ὁ Ὁποῖος ἐβιάζετο(!) πότε νὰ σαρκωθῆ καὶ δι᾽ αὐτὸ ἐνεφανίζετο μὲ μορφὴν Ἀγγέλου καὶ πρὶν ἀκόμη ἀπὸ τὴν σάρκωσή Του. Κατ’ αὐτὴν τὴν ἑρμηνεία τῶν Ὀρθοδόξων Πατέρων, ἀλλὰ καὶ τωρινῶν Ὀρθοδόξων ἑρμηνευτῶν, ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι βιβλίο θεοφανειῶν τοῦ ἀσάρκου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ἔτσι εἶναι ὅ,τι εἶναι καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη! Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη ἔχουν τὸ ἴδιο περιεχόμενο! «Δύο διαθῆκαι καὶ δύο παιδίσκαι καὶ δύο ἀδελφαὶ τὸν ἕνα Δεσπότην δορυφοροῦσι» (Χρυσόστομος)! Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι βιβλίο τοῦ ἀσάρκου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη εἶναι βιβλίο τοῦ σαρκωθέντος Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Σεῖς οἱ Παπικοί, Ἐντιμότατε κ. Νικόλαε, ἑρμηνεύσατε τὸν «Ἄγγελον Κυρίου» ὡς κτιστὸν ἄγγελο, καὶ αὐτὸ ἔφερε τὴν ὑποτίμηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στὸν χῶρο μας. Τὴν ἀλήθεια αὐτή, μαζὶ μὲ τὴν πικρία μου, ἐξέφραζα συχνὰ ἀπὸ τὴν Πανεπιστημιακὴν Ἕδρα, διὰ νὰ παγιώσω εἰς τοὺς φοιτητὰς τὴν πατερικὴ ἑρμηνεία καὶ νὰ παρουσιάσω τὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὡς βιβλίο θεοφανειῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

7. Σᾶς εὐχαριστῶ διότι εἴχατε τὴν ὑπομονὴ νὰ διαβάσετε τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς μου. Σᾶς ζητῶ συγγνώμη γιὰ τὴν λύπη ποὺ Σᾶς προξένησα, ἀλλὰ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ ὁ βίος τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκουν, ὅτι σὲ θέματα πίστεως πρέπει νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς καὶ εὐθεῖς. Ἡ ἀρχιερατική μου συνείδηση, ἐπαναλαμβάνω, μοῦ τὸ ἐπέβαλε, Ἐντιμότατε, νὰ γράψω τὴν παροῦσα μου ἐπιστολήν. Θὰ εἴμεθα προδότες τοῦ ἱεροῦ μας ὅρκου κατὰ τὴν χειροτονία μας ἡμεῖς οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ θὰ εἴμεθα ἀνάξιοι διάδοχοι τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, ἂν ἀπὸ μίαν κακῶς ἐννοουμένη εὐγένεια καὶ ἀγάπη ἢ καὶ ἀκόμη καὶ προσωπικὴ ὑποχρέωση πρός τινας δὲν μιλᾶμε καὶ δὲν διαμαρτυρόμεθα, ὅταν βλέπουμε νὰ προσβάλλεται τὸ ὀρθόδοξο δόγμα καὶ ἦθος.

Μὲ πολλὴ - πολλὴ χαρὰ θὰ ἤθελα νὰ ἔχουμε ἕναν ἀνοικτὸ θεολογικὸ διάλογο ἐπὶ τῶν διαφορῶν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τοῦ Παπισμοῦ καὶ νὰ ἀναρτῶμε μάλιστα τὰ κείμενά μας στὸ Διαδίκτυο, διὰ νὰ ἔχουμε καὶ τὴν παρακολούθηση τῶν ἐνδιαφερομένων. Σᾶς παρακαλῶ διὰ τοῦτο. Γνωρίζω ὅτι θὰ περιγελάσετε τὸ κείμενόν μου αὐτό, ἀφοῦ στὴν ἐπιστολή Σας πρὸς τὸν Συλλειτουργό μου Ἀδελφὸ Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ χαρακτηρίζετε τὰ γραπτά Του ὡς «φαιδρὰ ἀναγνώσματα», τὰ ὁποῖα «κάπως Σᾶς ξεκουράζουν» εἰς τὸν κόπο Σας. Ἀναμένω καὶ ἐγὼ τὸν ἴδιο χαρακτηρισμὸ διὰ τὴν ἐπιστολή μου αὐτήν. Πλὴν ὅμως, ἀφοῦ πιστεύετε τὴν ἀλήθεια τοῦ δόγματός Σας, μὴ φοβᾶστε τὸν διάλογο μαζί μας.

Ἐγώ, Ἐντιμότατε, μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους πατέρες καὶ ἀδελφοὺς χριστιανοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, θὰ ἀναπαυόμεθα καὶ θὰ εὐφραινόμεθα στοὺς λόγους τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, μὲ τοὺς ὁποίους ἄρχισα τὴν ἐπιστολή μου πρὸς Σᾶς. Τοὺς ἐπαναλαμβάνω διὰ τὸ μεγαλεῖον τους:

«Ὅλες αἱ πίστες εἶνε ψεύτικες• τοῦτο κατάλαβα ἀληθινόν, ὅτι μόνη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων χρστιανῶν εἶνε καλὴ καὶ ἁγία. Νὰ εὐφραίνεσθε ὁποὺ εἶσθε ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ νὰ κλαίετε διὰ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ αἱρετικοὺς ὁποὺ περιπατοῦν εἰς τὸ σκότος»!!!

____________________

5. «Οὗτος τοίνυν ὁ ἐπάρατος ὄφις... διὰ τῶν αὐτῷ πειθηνίων Λατίνων περὶ Θεοῦ καινὰς εἰσφέρει φωνάς, μικρὰν μὲν δοκούσας ἔχειν ὑπαλλαγήν, μεγάλων δὲ κακῶν ἀφορμὰς καὶ πολλὰ καὶ δεινὰ φερούσας, τῆς εὐσεβείας ἔκφυλά τε καὶ ἄτοπα, καὶ τοῖς πᾶσι φανερῶς δεικνύσας, ὡς οὐ μικρὸν ἐν τοῖς περὶ Θεοῦ τὸ παραμικρόν», Περὶ τῆς ἔκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Λόγος Α΄, Ε.Π.Ε. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Ἔργα 1, σελ. 68-70.

6. Ἡ περικοπὴ εἰς τὸ κείμενον: «...Ὃ μὴ τούτοις εἴρηται τοῖς παρρησιασαμένοις τὴν ἀλήθειαν, ὃ μὴ ἀνήγγελε τὸ Πνεῦμα τὸ πᾶσαν ἀπαγγεῖλαν τὴν ἀλήθειαν, ὃ μὴ ἐμαρτύρησεν ἢ ἐγνώρισεν ὁ πάντα ὅσα ἤκουσε παρὰ τοῦ Πατρὸς τοῖς ἀγαπητοῖς γνωρίσας, καὶ διὰ τοῦτο ἐλθών, ἵνα μαρτυρήσῃ τῇ ἀληθείᾳ, πῶς ὑμεῖς τοῦτο τολμᾶτε λέγειν, οὕτως ἔκφυλον εἰσάγοντες προσθήκην ἐν τῷ τῆς πίστεως ὅρῳ, ὃν οἱ πρόκριτοι πατέρες κοινῇ συνειλεγμένοι πνευματοκινήτως... συνεγράψαντό τε καὶ παραδεδώκασιν;» (Περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Λόγος Α΄, Ε.Π.Ε. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Ἔργα 1, σελ. 76).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Α΄ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΕΔΩ