- Μάνα, συγγνώμη καὶ...σ᾽ εὐχαριστῶ

Ἕνας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλῃ αίτησι για μια διευθυντική θέσι σε μια μεγάλη εταιρεία. Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξι, έπρεπε τώρα να συμφωνήσῃ καὶ ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψι.

Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε•

–Πῶς κατάφερες να κάνῃς αυτές τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;

–Ὄχι, του απάντησε ο νεαρός.

–Ὁ πατέρας σου κατέβαλε όλα αυτά τα δίδακτρα; ρώτησε ξανά ο διευθυντής.

–Ὁ πατέρας μου, κύριε, πέθανε όταν ήμουν ενός έτους• η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου, ἀπάντησε.

–Που εργάζεται η μητέρα σου;

–Ἡ μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια ρούχων. Πλένει ρούχα για άλλους.

Ὁ διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξῃ τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του, τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά.

–Ἔχεις βοηθήσει ποτέ τη μητέρα σου στο πλύσιμο των ρούχων;

–Ποτέ. Ἡ μητέρα μου ήθελε πάντα να μελετώ και να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα μου πλένει τα ρούχα πιο γρήγορα από μένα.

Ο διευθυντής είπε•

–Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσῃς τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί.

Ὁ νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να πάρῃ τη θέσι ήταν πολύ μεγάλες.

Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσῃ να καθαρίσῃ τα χέρια της. Η μητέρα παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το γυιο της.

Ὁ νεαρός άρχισε να πλένῃ τα χέρια της μητέρας του σιγὰ - σιγά, ενῷ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας του ήταν τόσο ζαρωμένα, κι ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους. Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε όταν τις άγγιζε.Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός συνειδητοποίησε, ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάσι ρούχα για να μπορέσῃ να πληρώσῃ τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια της ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσῃ για την εκπαίδευσί του, το μέλλον του παιδιού της.Μετά τον καθαρισμό των χεριών της μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά - σιγά όλα τα ρούχα που είχαν στοιβαχτῆ για πλύσιμο, μονολογώντας• «Μάνα, συγγνώμη και σ᾽ ευχαριστώ για όλα• μάνα, συγγνώμη και σ᾽ ευχαριστώ για όλα»…, ενώ δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του.Εκείνο το βράδυ μητέρα και ο γυιος έκατσαν και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα.Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο νεαρός πήγε στο γραφείο του διευθυντῆ συγκινημένος και βουρκωμένος, ἐκεῖνος βλέποντάς τον έτσι τον ρώτησε•

–Για πες μου λοιπόν, τι έγινε χθες στο σπίτι σου; Τι έκανες; Έμαθες κάτι καινούργιο;

Ὁ νεαρός απάντησε•

–Καθάρισα τα χέρια της μητέρας μου, αλλά και έπλυνα τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο. Τώρα κατάλαβα και εκτίμησα την προσπάθεια της μητέρας μου. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Συνειδητοποίησα με την πρᾶξι αυτή, πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που σου προσφέρουν οι άλλοι. Έχω καταλήξει να εκτιμώ την αξία και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και στην κοινωνία.

Ὁ διευθυντής τότε του είπε•

–Αυτό είναι που ψάχνω σε ένα συνεργάτη. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που δεν θα σκέφτεται μόνο τον εαυτό του• που μπορεί να γνωρίζῃ και να εκτιμά τη βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχτούν κάποια πράγματα στη ζωή, και δεν θα θέτῃ τα χρήματα ως μοναδικό στόχο του στη ζωή του. Έχεις προσληφθῆ.

Αυτό το νεαρό άτομο εργάστηκε πολύ σκληρά, έλαβε αξιώματα στην επιχείρησι και απολάμβανε το σεβασμό των υφισταμένων του. Κάθε εργαζόμενος, που είχε, εργάστηκε επιμελώς και ως ομάδα με τους υπόλοιπους. Οι επιδόσεις της εταιρείας βελτιώθηκαν σημαντικά.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ένα παιδί, που μεγαλώνει με υπερπροστασία και συνήθως απολαμβάνει ό,τι θέλει, αναπτύσσει πολλές φορές την «αρρωστημένη» νοοτροπία να θέτῃ τον εαυτό του πάνω απ’ όλα. Αυτό το άτομο δύσκολα εκτιμά τις προσπάθειες και τον αγώνα των γονέων του. Όταν αρχίζει να εργάζεται, έχει την απαίτησι, κάθε εργαζόμενος να τον ακούῃ υποτακτικά• και αν γίνῃ προϊστάμενος ή διευθυντής, ποτέ δεν θα αναγνωρίσῃ τις προσπάθειες των εργαζομένων του και θα κατηγορῇ πάντα τους άλλους για τυχόν αποτυχίες. Αυτό το είδος των ανθρώπων, οι οποίοι μπορεί να είναι μορφωμένοι σπουδασμένοι και με πολλά πτυχία, μπορεί προσωρινά να επιτύχουν, αλλά τελικά ποτέ δεν θὰ αισθανθούν την «γλύκα» της επιτυχίας. Θα γκρινιάζουν συνεχώς, θα είναι γεμάτοι μῖσος και θυμό στην προσπάθειά τους να αναδειχτούν.

Αν ανήκουμε σ’ αυτό το είδος των γονέων, καλό θα ήταν να λάβουμε υπ᾽ ὄψι μας τα παραπάνω.

Μπορεί το παιδί μας να μεγαλώνῃ σ᾽ ένα όμορφο και άνετο σπίτι, να έχῃ το φαγητό τῆς αρεσκείας του, να του προσφέρουμε άφθονα παιχνίδια, να το μαθαίνουμε πιάνο και χορό, να του προσφέρουμε όλες τις ανέσεις και να μην του χαλάμε χατίρι, αλλά.…. Όταν π.χ. σκαλίζουμε ή καθαρίζουμε τον κήπο μας, ας το αφήσουμε να συμμετέχῃ• όταν στρώνουμε το τραπέζι για φαγητό, ας το καλέσουμε να βοηθήσῃ, ας το μάθουμε να συμμετέχῃ. Δεν είναι επειδή έτσι θα μας ελαφρύνῃ από τα οικονομικά βάρη, ή ότι δεν έχουμε –ἂν είμαστε πλούσιοι– την ανάγκη της βοήθειάς του, αλλά με αυτό τον τρόπο του δείχνουμε την βασισμένη σε σωστές βάση αγάπη μας• και το πιο σημαντικό, του μαθαίνουμε να εκτιμά την αξία της συνεργασίας με άλλους, προκειμένου να επιτευχθούν κάποια πράγματα σ’ αυτὸ τον κόσμο.

(μᾶς ἐστάλη ἀπὸ ἀναγνώστη• εὐχαριστοῦμε)