- Ἕνα θαῦμα ποὺ συνέβη στὸν π. Αὐγουστῖνο τὸ 1964

Στὶς 28 Αὐγούστου συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ μᾶς ἄφησε καὶ ἔφυγε γιὰ τὸ ὑπερπέραν ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος (21-4-1907 – 28-8-2010). Ὁ μεγάλος καὶ φλογερὸς ἀγωνιστὴς ἱεράρχης μᾶς ἄφησε ὡς παρακαταθήκη τοὺς λόγους του καὶ τὶς ὁμιλίες του, ποὺ μέχρι σήμερα ἀφυπνίζουν καὶ ξυπνοῦν συνειδήσεις. Αἰωνία ἡ μνήμη του. Παραθέτουμε εἰς μνήμην του ἕνα θαῦμα. Τὸ 1964 ὑπηρετοῦσε ὡς ἱεροκήρυκας στὴν ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν. Ἀρχὲς Αὐγούστου μπῆκε ἐπειγόντως στὸ νοσοκομεῖο «Εὐαγγελισμὸς» γιὰ μία ἁπλῆ ἐπέμβασι. Ἔπαθε ὅμως μόλυνση καὶ ἔμεινε στὸ νοσοκομεῖο δύο μῆνες, μὲ ὑψηλὸ πυρετὸ ποὺ ἔφτανε στοὺς 40 βαθμούς. Ἔπαθε σηψαιμία. Στὰ σημεῖα ποὺ τοῦ ἔκαναν ἐνέσεις, γιὰ νὰ πέσῃ ὁ πυρετός, μαζευόταν πύον καὶ ἄνοιξαν πληγὲς ποὺ μετὰ τὴν θεραπεία ἄφησαν μεγάλες οὐλές. Τὰ σημάδια τῶν οὐλῶν, ὅπως ἔλεγε, τὰ ἔφερε στὸ σῶμα του ὣς τὸ βαθὺ γῆρας. Κάποια μέρα διηγούμενος τὸ θαῦμα αὐτὸ τοῦ Θεοῦ, πῶς θεραπεύθηκε χάρη στὶς προσευχὲς τῶν πιστῶν, ἔλεγε· «Οἱ γιατροὶ τοῦ “Εὐαγγελισμοῦ” ἔκαναν ὅ,τι μποροῦσαν, ἀλλὰ ὁ πυρετὸς δὲν ἔπεφτε. Σήκωσαν τὰ χέρια ψηλὰ καὶ περίμεναν τὸ τέλος. Ὥρισαν δὲ καὶ τὴν ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα ἀκόμη τοῦ θανάτου μου· κάποιος μάλιστα –νὰ σᾶς πῇ ὁ π. Ἱερόθεος ποιός– (ἦταν ὁ θεολόγος Κων. Κούρκουλας) ἑτοίμασε καὶ τὸν ἐπικήδειό μου.

Ὁ διευθυντὴς τῆς κλινικῆς, ὁ κ. Ἀπόστολος Δεληβελιώτης, ἔστειλε στὸ θάλαμο ἕνα νεαρὸ γιατρό, γιὰ νὰ βρίσκεται δίπλα μου τὶς τελευταῖες στιγμὲς τῆς ζωῆς μου καὶ νὰ μοῦ κλείσῃ τὰ μάτια.

Ἐγώ, τὸν ἔβλεπα καὶ παραξενευόμουν ποὺ δὲν ἔφευγε. Ἄρχισα νὰ τοῦ μιλῶ γιὰ τὴν ἄλλη ζωὴ καὶ τὴν αἰωνιότητα. Ἐκεῖνος μὲ κοίταζε περίεργα, δὲν καταλάβαινα τὸ γιατί.

Στὶς 12 ἡ ὥρα τὰ μεσάνυχτα, ποὺ οἱ γιατροὶ εἶχαν ὁρίσει ὡς ὥρα τοῦ θανάτου μου, μ᾽ ἔπιασε δυνατὸ ῥῖγος. Ὁ νεαρὸς γιατρὸς σηκώθηκε καὶ μὲ κρατοῦσε. Ὅταν συνῆλθα, ἔβαλε θερμόμετρο καὶ εἶδε ὅτι ὁ πυρετὸς ἔπεσε ἀπότομα. Τηλεφώνησε στὸ διευθυντή του κ. Δεληβελιώτη κ᾽ἐκεῖνος δὲν τὸ πίστευε. Τοῦ εἶπε νὰ ξαναβάλῃ τὸ θερμόμετρο. Ὑπήκουσε. Ὁ πυρετὸς πράγματι εἶχε πέσει καὶ ὁ ὀργανισμὸς ἦταν στὴν φυσιολογική του θερμοκρασία.

Ὁ διευθυντὴς δὲν μποροῦσε νὰ τὸ πιστέψῃ. Ἦρθε στὸ νοσοκομεῖο ἐκείνη τὴν ὥρα τὰ μεσάνυχτα, γιὰ νὰ βάλῃ ὁ ἴδιος θερμόμετρο. Τότε φώναξε·

–Ἐδῶ ἔχουμε 100% θαῦμα! Βγάλτε του τοὺς ὀρούς, δὲν χρειάζεται καμμιά βοήθεια ἀπὸ μᾶς».

Ὁ γιατρὸς Ἀπόστολος Δεληβελιώτης, μετὰ ἀπὸ 65 μέρες καὶ μετὰ τὴ θαυμαστὴ θεραπεία, εἶπε στὸν π. Αὐγουστῖνο, ὅτι εἶνε πλέον ὑγιής. Τὸ πρωὶ ἔβγαινε ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο.

Κατὰ τὴν ἔξοδό του ὁ π. Αὐγουστῖνος πῆγε στὸ ναὸ τοῦ νοσοκομείου, γιὰ νὰ λειτουργηθῇ καὶ νὰ εὐχαριστήσῃ τὸ Θεό. Κατὰ τὴ θεία λειτουργία μίλησε στὸ ἐκκλησίασμα (προσωπικὸ τοῦ νοσοκομείου καὶ πιστοὺς ποὺ βρίσκονταν ἐκείνη τὴν ὥρα ἐκεῖ). Ἡ ὁμιλία εἶνε στὸ cd 103α΄.

Μετὰ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ θαῦμα ὁ γιατρὸς κ. Δεληβελιώτης πῆγε μὲ τὴ συνοδεία του στὸ Ἅγιο Ὄρος. Ἐκεῖ συνάντησαν κάποιο φωτισμένο μοναχὸ ἀπὸ τὰ Καρούλια καὶ αὐτὸς ρωτοῦσε μὲ ἀγωνία νὰ μάθῃ γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ λαοφιλοῦς ἱεροκήρυκα. Τοὺς διηγήθηκε μάλιστα ἕνα ὅραμα ποὺ εἶδε σχετικὸ μὲ τὸν π. Αὐγουστῖνο. Τὸ μεταφέρουμε ὅπως τὸ διηγήθηκαν αὐτήκοοι.

«Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἦταν νεκρὸς στὸ ἔδαφος καὶ κάποιος ἄγγελος τοῦ ἔπιασε τὸ χέρι λέγοντας·

“Σήκω, δὲν ἀφήνουν οἱ προσευχὲς τῶν πιστῶν νὰ σὲ πάρω”».

Ἦταν τὸ βράδυ ἐκεῖνο ποὺ ἔπεσε ὁ πυρετός.

Ἡ θεραπεία αὐτὴ εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαυμαστὰ ποὺ ἱστοροῦνται στὴ ζωὴ τοῦ ἀειμνήστου γέροντος.

Νά ᾽χουμε τὴν εὐχή του.