- ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΟΛΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΗΣΟΥΝ

Ὁ μακαριστὸς γέρων Παΐσιος, στὸ λιτὸ μονόχωρο ἐκκλησάκι τοῦ κελλιοῦ του στὴν Παναγούδα, μοῦ εἶπε·

–…Τὸ δίκαιο ἄνθρωπο, τὸν πρᾶο, ὅλοι προσπαθοῦν νὰ τὸν σπρώξουν στὴ χειρότερη θέση, νὰ τὸν ἀδικήσουν, νὰ τὸν βάλουν στὸν πάτο· ἀλλὰ ὅσο οἱ ἄνθρωποι τὸν σπρώχνουν πρὸς τὰ κάτω, τόσο ὁ Θεὸς τὸν ἀνεβάζει, νά, σὰν τὸ φελλό!! ὅσο τὸν σπρώχνεις στὸν πάτο, τόσο τὸ νερὸ τὸν ἀνεβάζει πρὸς τὰ πάνω. Νὰ ἕνα ἀληθινὸ περιστατικό, μοῦ τὸ εἶπε ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος: «Πέθανε ὁ πατέρας καὶ πῆγαν τὰ ἀδέρφια νὰ χωρίσουν τὰ χωράφια. Ὅταν εἶδα τὰ μεγάλα μου ἀδέρφια νὰ φωνάζουν, ἕτοιμοι νὰ ἁρπαχτοῦν, ἐγώ, μικρότερος, τί νὰ πῶ, ὅ,τι μοῦ δώσουν, εἶπα. Μοῦ ἔδωσαν κάτι χωράφια ὅλο ἄμμο. Δὲν καλλιεργοῦσες τίποτα. Δὲν μποροῦσα νὰ ζήσω μὲ αὐτά. Ἀναγκάσθηκα νὰ φύγω στὴ Γερμανία, γιὰ νὰ δουλέψω, νὰ ζήσω τὴν οἰκογένειά μου. Ὅταν γύρισα μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια, τί βρῆκα; Ἀπὸ τὴ μιὰ καὶ τὴν ἄλλη μεριὰ τοῦ χωραφιοῦ εἶχαν χτίσει δύο μεγάλα ξενοδοχεῖα. Καὶ τὰ δύο ζητοῦσαν νὰ ἀγοράσουν τὸ χωράφι. Ἔτσι ἡ τιμὴ ἀνέβηκε στὰ ὕψη. Πῆρα ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια!! Εἶπα Γέροντα νὰ δώσω τὰ μισὰ ἐλεημοσύνη καὶ ἦρθα νὰ μοῦ πεῖτε ποῦ νὰ τὰ δώσω». – «Δῶσε πρῶτα στ᾽ἀδέλφια σου, γιὰ νὰ μὴν τὰ κακοκαρδίσεις, καὶ τὰ ὑπόλοιπα κάνε τα ὅ,τι θέλεις», ἔτσι τοῦ εἶπα Θανάση, γιὰ νὰ μὴν ἔχουν μνησικακία μεταξύ τους.

[Ἀθαν. Ρακοβαλῆ, Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ…, Θεσσ/νίκη 200417, σ. 43]