- ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Μία βαρυσήμαντη ἐπιστολὴ - ὑπόμνημα πρὸς τὸν μακαριώτατο ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπέστειλε, τὸν Αὔγουστο τοῦ λήξαντος ἔτους 2013, ὁ Ἁγιορείτης ἱερομόναχος π. Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος διετέλεσε, γιὰ πολλὰ χρόνια, ἀρχιγραμματεὺς τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους (κατὰ τὰ ἔτη 1977-78, καθὼς καὶ ἀπὸ τὸ 1982 ἕως τὸ 1992).

Στὸ πρῶτο τμῆμα αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς ὁ σεβαστὸς γέροντας ἀναφέρεται στὴν ἐπίθεσι ποὺ δέχεται, τὰ τελευταῖα χρόνια, ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ ξένους πολιτικοὺς καὶ οἰκονομικοὺς παράγοντες θεωρώντας ὅτι πίσω της κρύβονται σκοτεινὲς δυνάμεις ποὺ στοχεύουν ὄχι μόνο στὴν οἰκονομικὴ ἀλλὰ καὶ στὴν πνευματικὴ κυρίως καταστροφὴ τῆς πατρίδος μας. Γι᾽ αὐτὸ θεωρεῖ ὅτι εἶνε τεράστια ἡ εὐθύνη τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας.

Ἂς δοῦμε μερικὰ ἀποσπάσματα:

«Ἡ σχέσις συναλληλίας τοῦ νέου Ἑλληνικοῦ κράτους μὲ τὴν Ἐκκλησίαν, κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Βυζαντίου, ἐσυνεχίσθη καθ΄ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος μέχρι σήμερον. Τὰ πράγματα ἤλλαξαν ἄρδην μὲ τὴν ἔνταξιν τῆς χώρας εἰς τὴν Ε.Ο.Κ τῷ 1981, ἐρήμην τῆς γνώμης τοῦ λαοῦ, χωρὶς δηλαδὴ τὴν διεξαγωγὴν δημοψηφίσματος. […] Ἡ Εὐρώπη, ἀπὸ τὴν Ἀναγέννησιν καὶ ἐντεῦθεν, κρατεῖ ἀπόστασιν ἀπὸ τὸν χριστιανισμὸν καί, εἰς τὴν πλειοψηφίαν των, τὰ κράτη της εἶναι ἐπισήμως ἄθεα. Ὁ πολιτισμός της εἶναι ὑλιστικὸς καὶ πνευματικῶς διεφθαρμένος. […] Ἡ αἵρεσις εἰς τοὺς Δυτικοὺς χριστιανοὺς καὶ ἡ ἀθεΐα, τῶν πλείστων πολιτικῶν καὶ διανοουμένων, ἐχαρακτήριζε τὴν Εὐρώπην μετὰ τὸ Σχῖσμα καὶ χαρακτηρίζει τὴν σημερινὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν. […] Σήμερον ἡ Εὐρώπη ἄγεται ἀπὸ τὸν Σιωνισμόν. […] Ἡ ἐκπεσοῦσα ἐκ τῆς ὑγιοῦς χριστιανικῆς ἀληθείας Δυτικὴ Εὐρώπη, μὲ τοὺς διεφθαρμένους ἐκ τῆς πλάνης θεσμούς της καὶ τὸν καθοδηγούμενον ὑπὸ τοῦ διαβόλου Εὐρωπαϊκὸν νοῦν, τὸν ἄμοιρον θείας χάριτος, δίδουν ὁδηγίας σεβασμοῦ τῆς “ἑτερότητας”, δηλαδὴ τῆς πλάνης. […] Σήμερον ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι χωρὶς φωνὴν εἰς τὴν Εὐρώπην καὶ δέχεται μόνον “ὁδηγίας”, διότι ἡ Ἑλλὰς στερεῖται ἀξίων τῆς ἱστορίας της πολιτικῶν καὶ πνευματικῶν ἡγετῶν».

Στὸ δεύτερο τμῆμα τοῦ ὑπομνήματος ὁ Ἁγιορείτης μοναχὸς θίγει τὸ καυτὸ θέμα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν τὸ ὁποῖο «μεταπατερικοὶ» «θεολόγοι» ἐπιχειροῦν νὰ διαστρέψουν καὶ νὰ τὸ μετατρέψουν σὲ Δούρειο Ἵππο τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Μεταξὺ ἄλλων γράφει: «Τὸ τραγικώτερον ὅμως καὶ ἐπικινδυνωδέστερον εἶναι ἡ ἐπιμονὴ τῶν λεγομένων θεολόγων, μικρᾶς μειοψηφίας, ἀλλὰ πεισμώδους καὶ ἀποφασιστικῆς εἰς τὰς ἐνεργείας της, διὰ τὴν πνευματικὴν μετάλλαξιν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ὁμὰς αὕτη τῶν θεολόγων, οἱονεὶ προέκτασις τῆς Τρόϊκα, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν ἀπὸ δεκαετίας Σύμβουλον τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, κ. Σ. Γιαγκάζογλου, καὶ ὁμὰς ἑτέρων θεολόγων, τινὲς τῶν ὁποίων εἶναι μέλη τῆς συντακτικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ (νῦν ἐκπεσόντος ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας) περιοδικοῦ ΣΥΝΑΞΗ, προσπαθεῖ νὰ ἐπιβληθῇ δυναστικῶς καὶ παρὰ πᾶσαν δημοκρατικὴν δεοντολογίαν εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν τῶν Ἑλληνοπαίδων, μεταβάλλουσα τὸ μάθημα τῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς θρησκειολογίαν, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς παρουσίας μιᾶς μικρᾶς μειοψηφίας λαθρομεταναστῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐπειγομένη νὰ ἐφαρμόσῃ Εὐρωπαϊκὰς ὁδηγίας ὡς καὶ ἄλλων σκοτεινῶν κέντρων. […] Ἡ ἰδική των πρότασις, τῶν ἐκπεσόντων τούτων θεολόγων, καὶ τῆς ἐκπεσούσης ἐκ τοῦ ὀρθοτομεῖν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μὲ τὴν ἔκδοσιν τοῦ γνωστοῦ ψηφίσματος στηρίξεως τοῦ πιλοτικοῦ προγράμματος μεταλλαγῆς τοῦ μαθήματος ἀγωγῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλληνοπαίδων εἰς θρησκειολογίαν καὶ μάλιστα μὲ ἀπαράδεκτα οἰκονομικὰ ποσὰ συγγραφῆς νέων βιβλίων (2.380.000 εὐρώ), ἐν καιρῷ τοιαύτης οἰκονομικῆς κρίσεως, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ἀποθνήσκουν ἐκ τῆς πείνης καὶ αὐτοκτονοῦν Ἕλληνες, εἶναι ἀπαράδεκτος. Ἡ ἐξίσωσις τῆς ἀληθείας μὲ τὴν πλάνην, τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀληθινοῦ Θεανθρώπου, μὲ τοὺς ψευδοθεοὺς τῶν θρησκειῶν, καὶ ἡ ἀπονομὴ τοῦ τίτλου τῆς ἁγιότητος, εἰς τὸν Βούδδα, τὸν Μωάμεθ, τὸν Δαλάϊ Λάμα καὶ τὸν Κομφούκιον ἀποτελεῖ ὕβριν κατὰ τῆς ἀληθείας, ἐμπαιγμὸν τῆς νεολαίας, ὑποκρισίαν ἐσχάτου εἴδους καὶ ἄρνησιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἤδη μόνοι των, οὗτοι οἱ μωρανθέντες θεολόγοι, ἔχουν θέσει ἑαυτοὺς οὐσιαστικῶς ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπολείπεται ἡ Ἐκκλησία τυπικῶς νὰ ἐπικυρώσῃ, ἐφ᾽ ὅσον μείνουν ἀμετανόητοι, τὴν ἀποκοπὴν ἀπὸ τὸ Σῶμα της, ὡς σεσηπότων μελῶν.

Ἂς φαντασθῶμεν τὸν Κύριον, ἐντελλόμενον τοῖς ἀποστόλοις ὅπως πορευθῶσιν εἰς τὰ ἔθνη καὶ διδάσκουν τὴν Ἀλήθειαν, ἀναμεμιγμένην μὲ τὰς πολυπολιτισμικὰς πλάνας, τὰς δαιμονικὰς λατρείας, τῆς Ρωμαϊκῆς Οἰκουμένης. Θὰ ὑπῆρχε σήμερον χριστιανικὴ Ἀλήθεια; Θὰ εἶχε στερεωθῆ ἡ Ἐκκλησία καὶ ὁ χριστιανισμός; Ἀσφαλῶς ὄχι».

Τὸ κείμενο κατακλείεται μὲ τὶς ἑξῆς ἕξι ἐπισημάνσεις πρὸς τὸν ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὴν Ἱ. Σύνοδο:

1. «Ἐπιβάλλεται κατὰ τὴν ἐμὴν ταπεινόφρονα γνώμην ἡ ὑγιὴς εἰρηνικὴ ἀντίδρασις, πρωτίστως τῆς σεπτῆς ἱεραρχίας καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ συστράτευσις πάντων ἡμῶν ἱερέων, διακόνων καὶ μοναχῶν, ὡς καὶ τῶν ὑγιῶν θεολόγων διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων, τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐὰν ἀδιαφορήσωμεν, καὶ ἀφήσωμεν νὰ γίνῃ τὸ θέλημα τῶν σκοτεινῶν κέντρων καὶ τῶν μεμωραμένων θεολόγων, πρέπει, ὡς ἀνάξιοι τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν περιστάσεων ἱερεῖς καὶ Ἐπίσκοποι νὰ ἀποθέσωμεν τὰ ἐπιτραχήλια καὶ τὰ ὠμοφόρια ἡμῶν εἰς τὴν ἁγίαν Τράπεζαν καὶ νὰ ἔλθουν ἄλλοι ἄξιοι τῆς κρισιμότητος τῶν καιρῶν καὶ τοῦ Χριστοῦ».

2. «Θεωρῶ ἐπιβεβλημένον νὰ διαφωτισθῇ ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς διὰ νὰ ἀξιώσῃ ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς διεξαγωγὴν δημοψηφίσματος, διὰ νὰ ἐξέλθωμεν ἀπὸ τὴν Εὐρώπην καὶ τὴν Εὐρωζώνην, δεδομένου ὅτι ἡ περαιτέρω παραμονή μας θὰ ἀποβῇ ὀλέθριος διὰ τὸ μέλλον τῆς χώρας καὶ τῶν ἐπερχομένων γενεῶν».

3. «Φρονῶ ταπεινῶς ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἐνεργήσῃ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀποπομπὴν τοῦ κ. Γιαγκάζογλου ἐκ τῆς Δ/νσεως τοῦ περιοδικοῦ “Θεολογία”, νὰ ἐνεργήσῃ παρὰ τῇ Πολιτείᾳ τὴν ἀποπομπήν του ἐκ τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, ὡς ἔπραξε παλαιότερον διὰ τὴν Δραγώνα καὶ τὴν Ρεπούση».

4. «Συντάσσομαι μὲ τοὺς ἁγίους Ἀρχιερεῖς, τὴν σεπτὴν Ἱερὰν Κοινότητα τοῦ Ἁγ. ὄρους Ἄθω καί τοὺς ὀρθοδόξους θεολόγους οἱ ὁποῖοι κατεδίκασαν, ὡς προδοτικὸν τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων τῆς πίστεως ἡμῶν, τὸ πιλοτικὸν πρόγραμμα θρησκειολογίας τῶν ἐμπειρογνωμόνων τῆς ὁμάδος Γιαγκάζογλου. Στεροῦνται Ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καὶ δὲν σέβονται τὴν Ἐκκλησιαστικὴν ἱεραρχίαν, τὸν ἱερώτατον θεσμὸν τοῦ Ἐπισκόπου, τὴν προέκτασιν τῆς Πεντηκοστῆς εἰς τὸν χρόνον. Ἀρνοῦνται ὅτι ἡ σεπτὴ Ἱεραρχία πρέπει νὰ ἔχῃ λόγον εἰς τὴν χριστιανικὴν ὀρθόδοξον ἀγωγὴν τῆς Ἑλληνικῆς νεολαίας, τοῦ μέλλοντος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἑλλάδος. Μόνον ἄφρονες, ἄθεοι καὶ ἐχθροὶ τῆς ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι δυνατὸν νὰ εἰσηγοῦνται τοιαῦτα».

5. «Εἶναι ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία νὰ κηρύξῃ καθολικὴν μετάνοιαν εἰς τὸν ὀρθόδοξον λαόν. “Εἰ γὰρ πάντες ἁμαρτωλοί ἐσμεν, καὶ οὐδεὶς ὑπέρτερος τῶν πειρασμῶν, οὐδεμία ἄρα τῶν ἀρετῶν ὑψηλοτέρα τῆς μετανοίας” (Ἰσαὰκ Σῦρος, Λόγος ΝΕ΄ σελ. 220, ἐκδ. Νικ. Θεοτόκη)»

6. «Ἡ Ἐκκλησία νὰ πάρη θέση. Συμφώνως πρὸς τὸν ἐπίγειον νομοθέτην συμπράττει εἰς τὸ ἔγκλημα αὐτὸς ποὺ τὸ βλέπει νὰ διαπράττεται καὶ σιωπᾶ καὶ δὲν τὸ καταγγέλλει. Ἡ σιωπὴ τῆς Ἐκκλησίας σήμερον μπορεῖ νὰ ἀποτελέσῃ αὔριον αἰτίαν στοχοποιήσεώς της, καθόσον θὰ ταυτισθῇ μὲ τοὺς ὑπαιτίους τῆς σημερινῆς καταστάσεως.

Ποία θὰ εἶναι αὔριον ἡ θέσις τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία σήμερον σιωπᾷ διὰ τὰς ἐφαρμοζομένας μεθόδους ἀργοῦ θανάτου εἰς τὸν λαόν της; Ποία ἡ ἀνάγκη ὑπάρξεώς της αὔριον, ὅταν σήμερον περιορίζῃ ἀσφυκτικὰ τὸν ῥόλον της εἰς τὴν παροχὴν εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης καὶ διατροφῆς, ῥόλον τὸν ὁποῖον κάλλιστα δύναται νὰ διεκπεραιώσῃ μία ἐκ τῶν ἑκατοντάδων Μ.Κ.Ο;».

(στὸ ἑπόμενο τὸ β΄ μέρος)