- «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ»(cd 73ο - 80ό)

γέρων ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ – Ἀθήνα

73α΄. Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ…Στὸν ἱ. ν. Ἁγ. Ἀνδρέα Πατησίων-Ἀθηνῶν κηρύττει ἐπὶ τοῦ ἀποστόλου ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης τὴν Β΄ Κυριακὴ Νηστειῶν. Εἶνε 10 Μαρτίου τοῦ 1963. Ἀκούγεται συχνὰ νὰ βήχῃ. Τὸ θέμα του εἶνε καθαρὰ πνευματικό. Μόνο πρὸς τὸ τέλος, ἀναφερόμενος στὸ φρικτὸ ἁμάρτημα, λέει ὅτι βλασφημία ἀκούγεται καὶ «μέσ᾽ στὰ πολιτικὰ γραφεῖα». Ποιόν ὑπαινίσσεται; ποιόν ἄλλον ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ μᾶς ἔβαλε –χωρὶς νὰ μᾶς ρωτήσῃ– στὴν Εὐρ. Ἕνωσι. Γιὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ εἶχε δημοσιεύσει πρὸ ἔτους ἄρθρα στὴν «Σπίθα» (βλ. φφ. 250 & 251/1962), ὅπου ἔγραφε• «Ἀπὸ ἐτῶν διαδίδεται εὐρέως, ὅτι ὁ ἀξιότιμος κ. πρωθυπουργὸς ἐν τῇ ἐνασκήσει τῶν βαρυτάτων καθηκόντων ὡς κυβερνήτου τῆς χώρας περιέρχεται ἔστιν ὅτε εἰς κατάστασιν ἐξάψεως, καὶ ἐκ τοῦ ἕρκους τῶν ὀδόντων ἐκφεύγουν, μεταξὺ τῶν ἄλλων, καί… βλασφημίαι κατὰ τῶν θείων». διάρκεια ὁμιλίας 18΄:04΄΄73β΄. «ΚΡΑΤΩΜΕΝ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ»Ἐπειδὴ ὁ π. Αὐγουστῖνος φημίζεται γιὰ τὸν ἐλεγκτικό του λόγο, ἴσως κάποιος νομίσῃ ὅτι στὴν οἰκοδομητικὴ διδαχὴ ὑστερεῖ. Ἡ σειρὰ ὅμως τῶν κηρυγμάτων του, ποὺ παρακολουθοῦμε τὴν περίοδο αὐτή, δείχνει ὅτι ἐξ ἴσου καλὰ ἢ καὶ καλύτερα χειρίζεται τὰ δύσκολα πνευματικὰ θέματα. Αὐτὸ διαπιστώνουμε καὶ στὸ ἑπόμενο κήρυγμα. Εἶνε Γ΄Κυριακὴ Νηστειῶν-Σταυροπροσκυνήσεως, 17-3- 1963, καὶ τὸν ἀκοῦμε στὸ ναὸ Ἁγ. Δημητρίου Ν. Ἑλβετίας-Ἀθηνῶν. Διαμαρτύρεται γιὰ τὴν εὐρωπαϊκὴ μουσικὴ στοὺς ναούς, καθὼς καὶ γιὰ τὸ τραγούδισμα τῶν ἱ. ἀναγνωσμάτων. Κάνει καὶ ἀναφορὰ στὸν ἐσωτερικὸ καὶ ἐξωτερικὸ δανεισμὸ τοῦ κράτους• τί θὰ ἔλεγε σήμερα!… διάρκεια ὁμιλίας 23΄:41΄΄74α΄. ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΤΟΝ ΟΡΚΟ

Στὶς 24 Μαρτίου 1963, Δ΄ Κυριακὴ Νηστειῶν, ὁ ἱεροκήρ. τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ὁμιλεῖ στὸ ναὸ τῆς Ἁγ. Γλυκερίας στὸ Γαλάτσι, κάτω ἀπὸ τὰ Τουρκοβούνια. Ἀκούγεται νὰ βήχῃ μερικὲς φορές• ἴσως ἦταν ἐλαφρὰ κρυωμένος. Πνευματικὸ τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας, περιέχει ὡστόσο καὶ ἔλεγχο. Δὲν διστάζει νὰ καταγγείλῃ, ὅτι τὸ κράτος εἶνε μασονικό, ὅτι μᾶς κυβερνᾷ ἡ μασονία. Ἐλέγχει ὅμως καὶ πρὸς τὰ ἔσω• καυτηριάζει τοὺς κληρικοὺς ποὺ δὲν ἀρκοῦνται στὶς ταπεινὲς ἐνορίες τους, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἐπισκόπους ἐπιδιώκουν νὰ μετατεθοῦν σὲ πλουσιώτερες μητροπόλεις. Τὴν ἀφορμὴ θὰ τοῦ δώσῃ τὸ τελούμενο τὴν ἡμέρα ἐκείνη μνημόσυνο ἑνὸς τιμίου λευΐτου, τοῦ ἀειμνήστου παπα-Νικόλα Δεσποτίδη (βλ. καὶ τὸ ἄρθρο του «Ἀρχιερεῖς, καθρεπτισθῆτε! – Φωνὴ ἐκ Δονούσης» στὴν «Σπίθα» φ. 259/Ἀπρ. 1963, σ. 4).

διάρκεια ὁμιλίας 21΄:10΄΄

74β΄. ΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΩΣ ΤΟ ΛΑΙΜΟ…

Ἀγαπητὴ στὸ λαὸ ἡ βραδινὴ ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου τὴν 5η Παρασκευὴ τῆς Σαρακοστῆς. Ἀλλὰ ἡ κοσμοσυρροὴ δημιουργεῖ θόρυβο καὶ ἀνησυχία. Γι᾽ αὐτὸ ὁ π. Αὐγουστῖνος, ποὺ ἔρχεται στὶς 29 Μαρτίου 1963 νὰ κηρύξῃ στὸ ναὸ τῆς Ἁγ. Μαρίνης Ἡλιουπόλεως-Ἀθηνῶν, δυσφορεῖ• καὶ θὰ χαρακτηρίσῃ ὡς «κομῆτες» αὐτοὺς ποὺ ἐμφανίζονται στὴν ἐκκλησία κατὰ ἀραιὰ διαστήματα, μόνο τέτοιες μέρες, ἐνῷ τὸν ὑπόλοιπο καιρὸ ἀπουσιάζουν. Ἀκούγοντάς τον νὰ λέῃ ἔντονα ὅτι «ἔρχεται θύελλα» κι ὅτι «θὰ σειστῇ ἡ γῆ ἐκ θεμελίων», ἡ σκέψι πηγαίνει καὶ στὸν σεισμὸ ποὺ συγκλόνισε τὴν Ἀθήνα τὸ 1981. Κι ὅταν προτρέπει νὰ πᾶνε στὸν πνευματικὸ γιὰ ἐξομολόγησι, θυμόμαστε τὸν ἀείμνηστο ἐφημέριο τοῦ ναοῦ π. Δημήτριο Παπαντώνη, χαρισματοῦχο ἐξομολόγο. διάρκεια ὁμιλίας 26΄:00΄΄

75α΄. Η ΑΙΩΝΙΑ ΛΥΤΡΩΣΙΣ

Λίγες μέρες πρὸ τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος τοῦ 1963, τὴν Ε΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν – 31 Μαρτίου, ὁ ἱεροκῆρυξ τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐπισκέπτεται τὸν ὡραῖο ναὸ τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Βουλιαγμένης. Θὰ μιλήσῃ καὶ ἐδῶ ἐπὶ τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος τῆς ἡμέρας, ὅπως κάνει γενικὰ τὴν περίοδο αὐτή, καὶ θὰ διαλέξῃ ἕνα θέμα καθαρὰ πνευματικό. Ἄλλα κηρύγματά του, κοινωνικοῦ καὶ μάλιστα ἐλεγκτικοῦ περιεχομένου, ἑλκύουν εὔκολα τὸ ἐνδιαφέρον. Γιά νὰ δοῦμε τώρα ἐδῶ• θὰ κατορθώσῃ ἆραγε νὰ κρατήσῃ τὴν προσοχὴ τῶν ἀκροατῶν του; «Δὲν εἶνε τὸ κήρυγμα τόσο εὔκολο», ἀναγνωρίζει μπαίνοντας στὸ κύριο μέρος τῆς ὁμιλίας. Ὁ παραστατικὸς λόγος του καὶ ὁ τόνος τῆς φωνῆς του κρούουν δυνατὰ τὴν θύρα τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς. διάρκεια ὁμιλίας 19΄:52΄΄

75β΄. «Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΓΓΥΣ»

Φθάσαμε καὶ στὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Εἶνε 7 Ἀπριλίου τοῦ 1963 καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔρχεται νὰ κηρύξῃ στὸ ναὸ τῶν Ταξιαρχῶν τοῦ Πεδίου Ἄρεως - Ἀθηνῶν, μέσα στὸ ἄλσος. Ἐπιμένοντας νὰ καταπιάνεται μὲ τὰ δύσκολα, θὰ πάρῃ καὶ ἐδῶ ἀφορμὴ ἀπὸ τὸ ἀποστολικὸ ἐπίσης ἀνάγνωσμα. Ἔχει τὸν τρόπο νὰ ἐκλαϊκεύῃ τὰ διδάγματα. Σὲ κάποιο σημεῖο –παρακολουθώντας τὶς ἐξελίξεις στὴν τεχνολογία– λέει, ὅτι «ὁ Μωυσῆς ἀπέκτησε μία πνευματικὴ τηλεόρασι» (σημειωτέον ὅτι ἡ τηλεόρασι ἦλθε στὴν Ἑλλάδα στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽60). Καὶ ἀλλοῦ λέει, ὅτι ἔχει «μανία ὁ κόσμος νὰ πλησιάσῃ τὸν ἥλιο, νὰ πλησιάσῃ στὰ ἄστρα» (τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ διαστημικὲς δοκιμὲς ἦταν στὸ κέντρο τοῦ ἐνδιαφέροντος). Ἔτσι αἰσθητοποιεῖ τὶς ὑψηλὲς ἔννοιες χρησιμοποιώντας σύγχρονες εἰκόνες. διάρκεια ὁμιλίας 20΄:28΄΄

76α΄. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ

Στὸν ψηφιακὸ αὐτὸ δίσκο ἀκοῦμε δύο ὁμιλίες ποὺ ἔκανε τὴν κατανυκτικὴ περίοδο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος τοῦ 1963 ὁ τότε ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης. Ἡ πρώτη ἔγινε τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων, 7 Ἀπριλίου, τὸ βράδυ στὴν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου, στὸν ἱ. ναὸ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου Ν. Ἰωνίας. - Ἀττικῆς. Μέσα στὴν θεολογικὴ ἑρμηνεία, ποὺ προσφέρει, ἀγγίζει καὶ τὰ πατριωτικὰ αἰσθήματα κάθε Ἕλληνος καὶ εἰδικὰ τῶν ἀκροατῶν τῆς ἐνορίας αὐτῆς. Ἂς ληφθῇ ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι ἡ Ν. Ἰωνία, τὰ χρόνια μάλιστα ἐκεῖνα, εἶχε πληθυσμὸ κατὰ πλειονότητα προσφυγικῆς καταγωγῆς. Γι᾽ αὐτὸ σὲ κάποιο σημεῖο ὁ ὁμιλητὴς θὰ ἀναφερθῇ καὶ στὴν πολύκλαυστη Μικρασιατικὴ καταστροφὴ τοῦ 1922. Οἱ μεσήλικες ποὺ τὸν ἄκουγαν ἦταν μάρτυρες τῶν θλιβερῶν ἐκείνων γεγονότων. διάρκεια ὁμιλίας 22΄:34΄΄

76β΄. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΥΜΝΟΣ!

Ἱερὰ συγκίνησις καὶ συγκλονισμὸς ψυχῆς χαρακτηρίζει τὸ κήρυγμα τῆς Μ. Παρασκευῆς. Εἶνε 12 Ἀπριλίου 1963 καὶ τὸ πρωί, στὴν ἀκολουθία τῆς Ἀποκαθηλώσεως, ὁ π. Αὐγουστῖνος κηρύττει στὸ ναὸ τῆς Μεταμορφώσεως Μοσχάτου - Ἀθηνῶν, μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε δεσμούς. Ἀναπτύσσοντας τὸ θέμα του θὰ κάνῃ ἀναδρομὴ σὲ παλαιότερες ἡμέρες ποὺ ἔζησε ὁ τόπος, στὰ χρόνια 1941-᾽42- 43 (ποὺ τότε ἀπεῖχαν μιὰ εἰκοσαετία), καὶ θὰ παραλληλίσῃ τὴν γύμνωσι τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν καταισχύνη τῆς πατρίδος. Μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε, τί θά ᾽λεγε σήμερα;… Στὸ τέλος στρέφεται πρὸς τὸν Ἐσταυρωμένο, ποὺ ὑψώνεται στὸ κέντρο τοῦ ναοῦ, καὶ κλείνει τὸ κήρυγμα μὲ μία κατανυκτικὴ προσευχὴ δικῆς του συνθέσεως. διάρκεια ὁμιλίας 29΄:00΄΄

77α΄. ΤΑ ΤΡΙΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Σὰν πασχαλινὴ «ἀπόδρασι» –συνδυασμένη βέβαια ἀπαραιτήτως καὶ μὲ πνευματικὴ διακονία καὶ προσφορά– θὰ χαρακτήριζε κανεὶς τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν Ἀθήνα τοῦ ἱεροκήρυκος τῆς ἀρχιεπισκοπῆς ἀρχιμ. Αὐγουστίνου Καντιώτη τὴν Διακαινήσιμο ἑβδομάδα τοῦ 1963. Ἔτσι τὴν Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, 21 Ἀπριλίου, τὸν βρίσκουμε στὴν Κοζάνη. Τὸν συνδέουν μαζί της ἀναμνήσεις• ἔχει ἰσχυροὺς δεσμοὺς μὲ τοὺς ἐκεῖ πιστοὺς ἀπὸ τὰ δύσκολα χρόνια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς. Τὸ πρωὶ κηρύττει στὸ ναὸ τοῦ Ἁγ. Δημητρίου τῆς πόλεως. Στὸ ἀναστάσιμο τοῦτο κήρυγμά του, πρὸς τὸ τέλος, διηγεῖται ἕνα θαῦμα, ποὺ φαίνεται ὅτι εἶχε γίνει στὴν Ἀθήνα προσφάτως• θ᾽ ἀκούσουμε νὰ τὸ ἐπαναλαμβάνῃ καὶ ἄλλοτε. Ἀναγγέλλει, ὅτι λίγο μετὰ τὴ θ. λειτουργία θὰ μιλήσῃ στὴν αἴθουσα τοῦ συλλόγου «40 Μάρτυρες», ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε ἱδρύσει ἐκεῖ. διάρκεια ὁμιλίας 22΄:00΄΄

77β΄. Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΓΟΓΓΥΣΜΟΥ

Τὴν Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, 28 Ἀπριλίου 1963, κι ἀφοῦ ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν Κοζάνη, ὁ π. Αὐγουστῖνος κηρύττει στὴν Μεταμόρφωσι τοῦ Κυρίου Μοσχάτου - Ἀθηνῶν. Πολλὲς φορὲς ἔχει μιλήσει στὸ ναὸ αὐτόν, ὅπου προϊστάμενος ἦταν ὁ –ἀείμνηστος τώρα πιά– φίλος του ἀρχιμ. Εὐσέβιος Μπερερῆς. Συνθέτοντας τὸ κήρυγμά του παραπέμπει σὲ σύγχρονες κοινωνικὲς καταστάσεις (παράπονα μικρασιατῶν προσφύγων ἔναντι τῶν ἐντοπίων), χρησιμοποιεῖ πρόσφορα θέματα ἀπὸ τὴν ἐπικαιρότητα (διαστημικὲς πτήσεις πυραύλων), ἀποκρούει ἀντιχριστιανικὲς ἰδέες (ποὺ ἔρχονταν ἀπὸ τὴν τότε ἀθεϊστικὴ Μόσχα), καὶ τέλος ἐντοπίζει «σημεῖα τῶν καιρῶν» ποὺ ἔκαναν τὴν ἐμφάνισί τους καὶ ἦρθαν ἤδη, ὅπως ὑπογραμμίζει. διάρκεια ὁμιλίας 21΄:18΄΄

78α΄. ΣΧΟΛΕΙΟ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Τὴν Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου τοῦ 1963 ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔκανε μία ἀρκετὰ μεγάλη καὶ δυνατὴ ὁμιλία, ποὺ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἰσοδυναμεῖ μὲ δύο κηρύγματα. Παρὰ τὶς προσπάθειες καὶ τὴν ἔρευνα δὲν κατέστη δυνατὸ νὰ προσδιορισθῇ σὲ ποιό ναὸ τῶν Ἀθηνῶν ἔγινε ἡ ὁμιλία αὐτή. Ἦταν 5 Μαΐου καὶ ἑώρταζε ἡ ἁγία Εἰρήνη, ἡ ὁποία καταλαμβάνει τὸ δεύτερο μέρος τοῦ κηρύγματος. Ὁ ὁμιλητὴς ἐκφράζει τὸν πόθο του γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ ἀναγέννησι τῆς πατρίδος μας, τοῦ «ὀρθοδόξου βασιλείου» μας ὅπως λέει, ἐφ᾽ ὅσον τὸ πολίτευμα ἦταν τότε βασιλευομένη δημοκρατία. Σὲ μία παρέκβασι, ἐλέγχοντας ψαλτάδες καὶ παπᾶδες, θὰ ἐκφράσῃ ἔντονα τὸν καημὸ καὶ τὶς παρατηρήσεις του γιὰ τὴν τυποποίησι τῆς λατρείας. διάρκεια ὁμιλίας 27΄:58΄΄

78β΄. ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ;

Τὴν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου οἱ κυριακάτικες ἀποστολικὲς περικοπὲς ποὺ διαβάζονται στοὺς ναοὺς εἶνε παρμένες ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν ἀποστόλων καὶ περιγράφουν τὴ ζωὴ τῶν πρώτων Χριστιανῶν. Εἶνε ἕνας καθρέφτης, στὸν ὁποῖο καλούμεθα κάθε φορὰ νὰ καθρεφτιζώμαστε, γιὰ νὰ ἐλέγχουμε τὴν πνευματική μας κατάστασι καὶ νὰ μὴ ζοῦμε μὲ αὐταπάτες. Προσφέρονται γιὰ αὐτοεξέτασι, αὐτοέλεγχο καὶ αὐτογνωσία. Καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος δὲν χάνει τὴν εὐκαιρία νὰ διδάξῃ τοὺς ἀκροατάς του. Τὴν Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος 12 Μαΐου 1963 κηρύττει στὰ ἀνατολικὰ προάστια τῶν Ἀθηνῶν, στὸ ναὸ τοῦ Ἁγ. Νικολάου Καισαριανῆς. Ἡ ἐνορία εἶχε κόσμο φτωχὸ καὶ ἐργατικό, στὸν ὁποῖο θὰ προσφέρῃ ἕνα μάθημα οὐσιαστικὸ καὶ ἀπαραίτητο. διάρκεια ὁμιλίας 21΄:00΄΄

79α΄. ΔΥΟ ΕΙΔΗ ΣΕΙΣΜΩΝ

Συχνὰ τὸ ὁμολογητικὸ κήρυγμα τοῦ ἱεροκήρυκος τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστίνου Καντιώτου γινόταν ἀντικείμενο ἐπικρίσεων καὶ εἰρωνειῶν ἀπὸ τοὺς ὀρθολογιστάς. Χρειαζόταν θεία δύναμι γιὰ ν᾽ ἀντιπαλαίσῃ τὶς ἐπιθέσεις τους. Εἶνε καὶ αὐτὸ ἕνα τεκμήριο γνησιότητος τῆς διδαχῆς του. Οἱ ὀρθολογισταὶ τὰ θεωροῦν ὅλα τυχαῖα ἢ τὰ ἀποδίδουν σὲ διεργασίες τῆς ἀλόγου φύσεως. Ὁ κήρυκας ὅμως μὲ κάθε εὐκαιρία ἀνεδείκνυε τὴν αἰτιώδη σχέσι ποὺ συνδέει τὰ γεγονότα τῆς ζωῆς μὲ τὴ στάσι τῶν θνητῶν ἀπέναντι στὸν θεῖο νόμο. Ἕνα τέτοιο θέμα ἔχει καὶ τὸ κήρυγμα ποὺ θ᾽ ἀκούσουμε ἐδῶ. Εἶνε 19 Μαΐου 1963, Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ, καὶ ὁμιλεῖ πάλι στὴν Καισαριανή, στὸ ναὸ τώρα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Τὴν ὁμιλία αὐτὴ δημοσίευσε στὸ περιοδικό του «Χριστιανικὴ Σπίθα» (φφ. 535 & 536) τὸ 1996, τὴν συμπεριέλαβε δὲ καὶ στὸ βιβλίο του «Ὁ Σεισμοκράτωρ» (σσ. 142 κ.ἑ.). διάρκεια ὁμιλίας 22΄:24΄΄

79β΄. «ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΕΑΥΤΟΙΣ»

Στὶς ἐξαιρέσεις ἀνήκει ἡ μεγάλη ὁμιλία ποὺ ἀκολουθεῖ. 26 Μαΐου 1963, Κυριακὴ Πατέρων Α΄ Οἰκουμ. Συνόδου, καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος κηρύττει «ἐκτὸς ἕδρας», στὴν πρωτεύουσα τῆς Πελοποννήσου• τὸν ἀκοῦμε, σὲ μία ὁμιλία νηπτικοῦ περιεχομένου, ποὺ ἔκανε στὸν μητροπολιτικὸ ναὸ Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν, ὅπως εἶχε ὁρίσει ἡ ἐκεῖ ἱερὰ μητρόπολις (μητροπολίτης ἦταν ὁ Κων. Πλατῆς). Σὲ μία παρέκβασι τοῦ λόγου του ἀναιρεῖ ἀσεβὲς δημοσίευμα ποὺ ἔγινε σὲ τοπικὴ ἐφημερίδα τῆς πόλεως ἀπὸ κάποιον συνδεόμενον ὅπως φαίνεται μὲ τὴ μασονία καὶ τὸ ῥόταρυ• ὁ συντάκτης –δὲν κατονομάζεται– τόλμησε νὰ γράψῃ ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς χρεωκόπησε. Καὶ νὰ σκεφθῇ κανείς, ὅτι τὴ χρονιὰ ἐκείνη ἑωρταζόταν ἡ χιλιετηρίδα τοῦ Ἁγ. Ὄρους (963-1963)! διάρκεια ὁμιλίας 35΄:03΄΄

80α΄. ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, 2 Ἰουνίου 1963, ὁ ἱεροκῆρυξ τῆς ἀρχιεπισκοπῆς ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης κηρύττει στὸ ναὸ τοῦ Ἁγ. Ἀθανασίου Ἄ. Κυψέλης - Ἀθηνῶν. Ὁ ναὸς ἀνήκει στὴν Ὀρθόδ. Κατηχητικὴ Σχολή, ποὺ εἶχε ἱδρύσει ὁ ἀείμνηστος εὐπαίδευτος μητροπολίτης πρ. Νευροκοπίου Γεώργιος (Παπαγεωργιάδης 1881-1958) καὶ διηύθυνε ὁ –ἀείμνηστος ἐπίσης τώρα– καθηγητὴς τῆς θεολογίας Βασ. Δεντάκης (1916-2001). Ὁ π. Αὐγουστῖνος συνδεόταν μαζί τους καὶ πολλὲς φορὲς κήρυξε στὸ ναὸ τῆς σχολῆς. Ἔτσι καὶ τὴν ἑόρτιο αὐτὴ ἡμέρα. Ἐφιστᾷ τὴν προσοχὴ στὶς ὡραῖες εὐχές, οἱ ὁποῖες θὰ ἀκουστοῦν κατὰ τὸν ἑσπερινὸ τῆς γονυκλισίας ποὺ θ᾽ ἀκολουθήσῃ ἐν συνεχείᾳ. Χαρακτηριστικὲς οἱ ἀναφορές του στὴν «ἐποχὴ τῶν πυραύλων», ποὺ ἔχει ἤδη ἀρχίσει, καθὼς καὶ στὰ ὄνειρα τῶν τεχνοκρατῶν «νὰ πετάξουν στὰ ἄστρα». διάρκεια ὁμιλίας 16΄:10΄΄

80β΄. ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

Τὴν ἑπομένη Κυριακή, τῶν ἁγ. Πάντων, 9 Ἰουνίου 1963, ὁ π. Αὐγουστῖνος κηρύττει σὲ ἕνα μικρὸ ναὸ τῆς Γλυφάδας, τὸν Ἅγ. Παντελεήμονα Τραχώνων (σήμερα Ἁλίμου τῆς μητροπ. Ν. Σμύρνης), καὶ δὲν θὰ παραλείψῃ θυμίσῃ ὅτι «αὔριο ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν ἁγ. Ἀποστόλων». Σὰν προφητικὴ ἀντηχεῖ ἡ θλιβερὴ πρόβλεψις ὅτι «θὰ ἔρθῃ ἡ ὥρα ποὺ ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ ἔχῃ παπᾶδες». Μὲ παρρησία χαρακτηρίζει τὸν κόσμο τῆς ἐποχῆς «μασονικὴ γενεά»• λίγοι τολμοῦσαν νὰ μιλοῦν ἔτσι. Ἀλγεινὴ ἐντύπωσι τέλος τοῦ προκαλεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι κατὰ τὴν προηγηθεῖσα ἑορτὴ τῆς Ἁγ. Τριάδος, σὲ κάποιον πανηγυρίζοντα ναό, τὴν ὥρα τῆς λιτανείας, ἡ μουσικὴ τοῦ δήμου, μόλις ἀκούστηκε ὅτι νίκησε μιὰ ποδοσφ. ὁμάδα, ἄλλαξε «σκοπὸ» καὶ ἔπαιξε μιὰ κοσμικὴ μελῳδία… διάρκεια ὁμιλίας 19΄:12΄΄