- Φλωρίνης Αὐγουστῖνος καὶ Μύρων Νικόλαος (Β' ΜΕΡΟΣ)

τοῦ ἀρχιμ. Λαυρεντίου Γρατσία

2. Ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ ὀρθοπραξία.

Ὁ ἅγιος Νικόλαος ἔδειξε εὐαισθησία γιὰ τὴν καθαρότητα τῆς πίστεως, κράτησε τὴν Ὀρθοδοξία μὲ κάθε θυσία• ὅταν τὸ κάλεσε ἡ ἀνάγκη, ὑπέμεινε δεσμὰ καὶ φυλάκισι λόγῳ τῆς ὀξείας ἀντιδράσεώς του στὴν αἵρεσι καὶ τῆς χειροδικίας στὸν Ἄρειο.

Καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ἀνήκει στοὺς μιμητάς του• σὲ ζητήματα δογμάτων καὶ ἱερῶν κανόνων δὲν δεχόταν συμβιβασμούς. Ἡ ἀκεραιότητά του στὴν πίστι βεβαιώνεται ἀπὸ πολλὰ περιστατικά.

-Πολέμησε τὴ μασονία κατ᾽ ἐπανάληψιν (6).

-Ἤλεγξε τὸν πανθεϊσμό (7).

-Στηλίτευσε τὸν χιλιασμό (8).

-Ἀντιστάθηκε στὸν μονοφυσιτισμό (9).

-Ἀντέκρουσε τὸν παπισμό (10).

-Ἀντέδρασε νωρὶς κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ (11).

-Πολέμισε τὸν παγανισμὸ καὶ τὴν νεοειδωλολατρία (12).

-Ὑπερασπίστηκε τὸν σεβασμὸ στὸ σύμβολο τοῦ σταυροῦ καὶ ἀγωνίστηκε γιὰ τὸ ἀδιάλυτο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ γάμου.

-Καταπολέμησε τὰ καλλιστεῖα, τὶς ἄθεσμες συμβιώσεις, τὶς προγαμιαῖες σχέσεις, τὸν πολιτικὸ «γάμο» καὶ τὸ διαζύγιο.

-Ἐξεθείαζε τὸν θεσμὸ τῆς νηστείας καὶ τὴν ἐγκράτεια.

-Καταπολέμησε τὰ καζῖνο, τὸν καρνάβαλο, τὴν πορνεία καὶ τοὺς οἴκους ἀνοχῆς, τὶς ἐκτρώσεις, τὰ μικτὰ λουτρά… Γιὰ καθένα σχεδὸν ἀπὸ τὰ ζητήματα αὐτὰ ἔγραψε καὶ ἕνα εἰδικὸ βιβλίο.

Ὁ ἔλεγχος ποὺ ἤσκησε γιὰ τὴν σιμωνία τῶν κληρικῶν, τὸ μεταθετὸ τῶν ἐπισκόπων, τὰ κωλύματα τῆς ἱερωσύνης, τὰ ὅρια ἡλικίας τῶν χειροτονουμένων, τὸν τρόπο ἐκλογῆς τῶν ποιμένων, τὸν τρόπο ἀπονομῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοσύνης, τὴν ἀνατροπὴ τοῦ συνοδικοῦ συστήματος, τὴν πλημμελῆ λειτουργία τῶν ὀργάνων διοικήσεως, τὶς ἀντικανονικὲς ῥυθμίσεις τοῦ καταστατικοῦ χάρτου, τὶς ἐπεμβάσεις τῆς πολιτείας στὰ ἐσώτερα τῆς ἐκκλησίας μὲ τὴν ψήφισι ἀντιευαγγελικῶν νόμων τοῦ κράτους καὶ ἄλλα ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, κίνητρο ἄλλο δὲν εἶχαν παρὰ μόνο τὸν σεβασμὸ τῶν ἱερῶν κανόνων, τοὺς ὁποίους θέσπισαν ἅγιοι πατέρες σὰν τὸν ἅγιο Νικόλαο σὲ ἱερὲς συνόδους.

3. Ἡ φιλανθρωπία.Ὁ ἅγιος Νικόλαος σπλαχνιζόταν τοὺς φτωχούς, προστάτευε τοὺς ἀδυνάτους, προίκιζε ἄπορα κορίτσια.Καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔσκυψε μὲ συμπόνια στὶς ἀνθρώπινες ἀνάγκες, μάλιστα τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων, καὶ ἄσκησε συστηματικὰ καὶ ἐκτεταμένα τὴ φιλανθρωπία καὶ τὴν ἐλεημοσύνη.Ὁ ἴδιος διηγεῖται πῶς ξεκίνησε στὴν Κοζάνη, στὸν ἱστορικὸ ναὸ τοῦ πολιούχου της Ἁγίου Νικολάου, στὶς 27 Ἰανουαρίου τοῦ 1944, τὸ συσσίτιο τὸν καιρὸ τῆς πείνας. Ἂς τὸν ἀκούσουμε•«Εἶπα τότε στὸν Ἅγιο Νικόλαο – γεμᾶτος ἦταν ὁ ναός, ἀλλὰ πτωχαδάκια• οἱ ἄλλοι ἦταν ἀπ᾽ ἔξω καὶ κοροϊδεύανε. Τοὺς λέω• “Θὰ πᾶτε τὸ βράδυ στὰ σπίτια σας καὶ ὅ,τι ἔχετε θὰ τὸ χωρίσετε στὴ μέση. Μιὰ ὀκᾶ μακαρόνια; τὴ μισὴ ὀκᾶ θὰ τὴ φέρετε ἐδῶ. Μιὰ ὀκᾶ φακές; ἡ μισὴ νὰ ᾽ρθῇ ἐδῶ. Ἀπ᾽ ὅ,τι ἔχετε, τὰ μισὰ ἐδῶ”. Τὰ εἶπα μὲ ἔντονη φωνή. Τοὺς ἐξώρκισα ἐνώπιον τῆς εἰκόνος τοῦ ἁγίου Νικολάου, ποὺ ἀγαποῦν αὐτοὶ οἱ Κοζανῖτες. “Θὰ τὰ χωρίσετε ὅλα στὴ μέση καὶ τὰ μισὰ θὰ τὰ φέρετε ἐδῶ. Ἂν τὰ κρατήσετε ὅλα γιὰ τὸν ἑαυτό σας, θὰ σαπίσουν”. Δὲν τὸ πίστευα! Τὴν ἄλλη μέρα, τί νὰ δῶ, οὐρὰ εἶχε σχηματισθῆ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἑστία. Ἔχουμε καλὸ καὶ εὐγενῆ λαό. Ὅλοι αὐτοὶ κρατοῦσαν στὰ χέρια τους σακκουλάκια, μέχρι κρεμμύδια καὶ σκόρδα φέρανε…Τὸ βράδυ, νά, ὁ διάολος μὲ τὰ κέρατα παρουσιάστηκε… Ἔρχεται ὁ νομάρχης καὶ κάτι ἄλλοι καὶ λένε•–“Ἐν ὀνόματι τίνος τὰ μάζεψες αὐτά; Τὰ κατάσχομε”.–“Βρέ”, τοὺς λέω, “ἐσεῖς θὰ τὰ κατάσχετε; Ἐγὼ τὰ μάζεψα γιὰ τὰ περιστέρια, καὶ θὰ τὰ φᾶνε τὰ κοράκια; Λάθος κάνετε”.

Καὶ γίνεται ἕνας καυγᾶς…» (13).

«Δὲν τὸ λέγω πρὸς ἔπαινον ἐμοῦ… Τὸ λέγω πρὸς ἔπαινον τῆς πόλεως καὶ τιμὴν τοῦ ἁγίου Νικολάου. Διότι ἐκεῖνο ποὺ ἔγινε τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ἐν μέσῳ πολλῶν ἐμποδίων, εἶνε θαῦμα τοῦ ἁγίου Νικολάου. Ὁ ἅγιος Νικόλαος ἔκανε τὸ θαῦμα ἐκεῖνο• εὐλόγησε τὰ λίγα ψωμιὰ καὶ μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἡ Ἑστία, ἀπὸ μηδέν, ἔφθασε, παρακαλῶ, στὰ 8.000 πιάτα ἡμερησίως» (14).

Στὸν ἅγιο Νικόλαο ἀπέδιδε ὁ π. Αὐγουστῖνος ὄχι μόνο τὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ χιλιάδων λαοῦ, ἀλλὰ καὶ ἕνα ἄλλο θαῦμα• τὴν σωτηρία τριακοσίων καὶ πλέον ἀθῴων πολιτῶν.

Ἂς ἀκούσουμε πάλι τὸν ἴδιο•

«Τὰ ἔτη 1943-45 ἤμουν στὴν Κοζάνη, τὴν πρωτεύουσα τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας. Ἦταν ἡμέρες τρομερὲς γιὰ τὸ ἔθνος μας. Οἱ ἀντάρτες συνέλαβαν τριακοσίους καὶ πλέον Κοζανῖτες, ἀθῴους ἀνθρώπους, τοὺς ἔκλεισαν στὴ φυλακὴ τῆς Κοζάνης καὶ ἀνεμένετο ἡ ἐκτέλεσί τους. Ἀγωνία μεγάλη σὲ ὅλη τὴν πόλι. Ξημέρωσε ἡ 6η Δεκεμβρίου, ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ἡ Κοζάνη ἑορτάζει τὸν ἅγιο Νικόλαο ὡς πολιοῦχο της στὸν ὡραῖο ἱστορικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Κοζάνης. Ἑορτὴ λοιπὸν στὴν Κοζάνη, ἀλλὰ οἱ Χριστιανοὶ οὐδέποτε ἄλλοτε ἦταν τόσο λυπημένοι καὶ στενοχωρημένοι ὅσο τὴν ἡμέρα ἐκείνη• δάκρυα ἔτρεχαν στὰ μάτια τους. Τότε ὡς ἱεροκήρυκας τῆς πόλεως ἀνέβηκα στὸν ἄμβωνα ὑπὸ τὸ κράτος ἱερᾶς συγκινήσεως καὶ εἶπα τὰ ἑξῆς λίγα λόγια.

“Σήμερα ὁ Ἅγιος Νικόλαος Κοζάνης δὲν ἑορτάζει. ―“Πέστε στὰ γόνατα, πέστε στὰ γόνατα μικροὶ καὶ μεγάλοι, καὶ παρακαλέστε τὸν ἅγιο νὰ κάνῃ τὸ θαῦμα” (15)― Σήμερα ὁ Ἅγιος Νικόλαος πενθεῖ καὶ κλαίει, διότι ἀθῷοι ἄνθρωποι εἶνε μέσα στὰς φυλακάς. Ὅπως ἐκεῖνοι οἱ ἔνδοξοι στρατηγοὶ ἦταν εἰς τὰς φυλακὰς καὶ τοὺς ἔσωσε ὁ ἅγιος Νικόλαος, ἔτσι καὶ σήμερον εἰς τὰς φυλακὰς τῆς Κοζάνης ὑπάρχουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί”. Ἐν συνεχείᾳ, μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς μου, ἀπηύθυνα ἔκκλησι δραματικὴ πρὸς τοὺς ἀντάρτες, πρὸς τὸν καπετὰν - Μᾶρκο (Βαφειάδη) ὁ ὁποῖος κυριαρχοῦσε στὴν περιφέρεια ἐκείνη καὶ ἦταν σὰν θηρίο ἀνήμερο, καὶ τοὺς εἶπα• “΄Ἐν ὀνόματι τοῦ Ναζωραίου, ἐν ὀνόματι τοῦ δικαίου, ἐν ὀνόματι τοῦ ἀνθρωπισμοῦ, εἶσθε ὑποχρεωμένοι τοὺς ἀθῴους αὐτοὺς ἀνθρώπους, τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα τοῦ ἁγίου Νικολαου, νὰ τοὺς ἐλευθερώσετε”.

Ἔτσι εἶπα. Καὶ μολονότι ἀπευθυνόμουν σὲ σκληρὲς καρδιές, ἐν τούτοις ὁ ἅγιος κατευνάζει καὶ τοὺς πιὸ ἀμείλικτους χαρακτῆρες. Ὅπως ὁ ἥλιος μαλακώνει τὸ κερί, ἔτσι ἡ ἐπέμβασί του μαλάκωσε τὶς καρδιὲς αὐτῶν τῶν ἀγρίων ἀνθρώπων. Τὸ ἴδιο βράδυ, προτοῦ νὰ δύσῃ ὁ ἥλιος, οἱ 300 Κοζανῖτες ἦταν ἐλεύθεροι μέσ᾽ στοὺς δρόμους τῆς Κοζάνης!

Νά λοιπὸν ὅτι καὶ τότε καὶ τώρα καὶ πάντοτε ὁ ἅγιος Νικόλαος θαυματουργεῖ. Καὶ νά γιατί τὸ θαῦμα μὲ τοὺς τρεῖς στρατηγοὺς μὲ συγκινεῖ ἰδιαιτέρως. Ἔσωσε στὴ Λυκία τοὺς τρεῖς ὅταν ἦταν σωματικῶς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσωσε στὴν Κωσταντινούπολι τοὺς τρεῖς ὅταν πλέον ἦταν στὸν οὐρανό, ἔσωσε καὶ τοὺς τριακοσίους στὴν Κοζάνη ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας» (16).

--------------------------------------------------------------------------------------------

6. βλ. φφ. «Σπίθας» 99/1949, ὅπου περιέχεται εὐθέως τὸ ἐρώτημα «Βασιλεῦ, εἶσαι μασόνος;», καὶ βιβλία Σημεῖα τῶν καιρῶν, Ἀθῆναι 1953, σσ. 199 κ.ἑ., καὶ Σφενδόνη τ. Α΄, Ἀθῆναι 1987, σσ. 40 κ.ἑ. – 109/Ἰούλ. 1950 καὶ βιβλίο Σφενδόνη τ. Α΄, σσ. 49 κ.ἑ. – 158/Μάιος 1954 – 166/Φεβρ. 1955 – 191/Φεβρ. 1957 καὶ βιβλίο Σφενδόνη τ. Α΄ σσ. 147 κ.ἑ. – 411/Ἰούν. 1981 – 412/Ὀκτ. 1981 καὶ βιβλίο Σφενδόνη τ. Β΄, σσ. 235 κ.ἑ. – 518/Μάιος 1995 καὶ βιβλίο Συνοδικὰ Β΄, σσ. 77κ.ἑ..

7. βλ. φ. «Σπίθας» 230/Σεπτ. 1960 καὶ βιβλίο Σφενδόνη τ. Α΄, Ἀθῆναι 1987, σ. 250 κ.ἑ..

8. βλ. βιβλία Ἀντιχιλιαστικά, Ἀθῆναι 1988, σσ. 157 καὶ Συνοδικὰ τ. Β΄, Ἀθῆναι 1995, σ. 56 κ.ἑ..

9. βλ. φ. «Σπίθας» 481/1991.

10. βλ. βιβλίο Ἀντιπαπικά, Ἀθῆναι 1987, σσ. 159.

11. βλ. βιβλίο Ἡ Ὀρθοδοξία ἔναντι τοῦ οἰκουμενισμοῦ, Ἀθῆναι 1990 σσ. 311.

12. βλ. βιβλίο Ἐπιστροφὴ εἰς τὴν ἀρχαίαν εἰδωλολατρίαν; Ἀθῆναι 1992, σσ. 263.

13. Ἀνδρονίκης Π. Καπλάνογλου, Μία ζωντανὴ ἱστορία – Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη, τ. 1ος, Κατάσχονται, σ. 33-34.

14. Ἀνδρονίκης Π. Καπλάνογλου, ἔ.ἀ., τ. 2ος, Ἡ Ἑστία συσσιτίων, σ. 323.

15. ἀπὸ προφορικὸ κήρυγμα τῆς 6-12-1978 στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Νικολάου Φλωρίνης στὸ Ἀνδρονίκης Π. Καπλάνογλου, ἔ.ἀ., τ. 1ος, Θαῦμα τοῦ ἁγίου Νικολάου, σ. 13. Ἐξεδόθη τὸ 2001 στὸ περ. «Κυριακὴ» φ. 824/2001 ὑπὸ τὸν τίτλο «Προστάτης τῶν ἀδυνάτων».

16. ἀπὸ προφορικὸ κήρυγμα τῆς 5-12-1981 στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Νικολάου πόλεως Φλωρίνης ἐκδοθὲν στὸ περ. «Κυριακὴ» 1306/6-12-2006.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Α' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ