- Σ᾽ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Ὅταν τὶς νύχτες ἐρευνῶ τὸν οὐρανό,τὰ μύρια ἀστέρια, τὸ φεγγάρι τ᾽ ἀργυρό,μὲ νοῦ καὶ χείλη προσευχὴ μονολογῶ•–Γιὰ ὅλα τοῦτα, Κύριέ μου, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.Ὅταν ξυπνάω τὴν αὐγὴ πουρνὸ - πουρνό,ἤρεμη ἡ φύση κι ἀπαλὸ τὸ πρωινό,κι ἀκούω ἀηδόνια σ᾽ ἕναν ὕμνο θεϊκό,τότε ἀνακράζω στὸ Θεό• –Σ᾽ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.Κι ὅταν θὰ ᾽ρθῆ τὸ μεσημέρι τὸ καυτὸκ᾽ ἐγὼ στὸν ἴσκιο κάποιου δέντρου ἀναπαυθῶ,ἀκούω τὸ τζίτζικα μ᾽ ὁλόγλυκο σκοπὸνὰ λέη μαζί μου• –Ὦ Θεέ, Σ᾽ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.Κι ὅταν τὰ λάθη μου καθίσω καὶ σκεφτῶἀναμετρώντας τὸν χαμένο μου καιρό,τότε σοῦ λέω ἀπ᾽ τὴν καρδιὰ Σ᾽ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ•μοῦ δίνεις πίστωση γιὰ νὰ διορθωθῶ.

Κι ὅταν κοιτῶ τὸν διπλανό μου ἀδελφὸ

κι ὅτ᾽ εἶν᾽ εἰκόνα σου τὸ ἀναλογισθῶ,

ὅ,τι κι ἂν μοῦ ᾽κανε εὐθὺς τὸν συγχωρῶ,

μέσα μου νιώθω πὼς διπλᾶ τὸν ἀγαπῶ.

Κι ὅ,τι μοῦ φέρει ἡ ζωὴ στὸν πηγαιμό,

εὔκολο, δύσκολο, τὸ ἴδιο τὸ μετρῶ.

–Κάνε, Θεέ μου, νὰ σοῦ λέω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ἢ δυσκολεύομαι , ἢ χαίρω, ἢ πονῶ.

«ΑΜΗΝ»

Κ. Δ.