- Πατριαρχικὴ ἐκτροπὴ

Μὲ συνοχὴ ψυχῆς καὶ θλίψη βαθειὰ ἀναγκαζόμαστε νὰ σύρουμε ἀνήσυχοι τὶς ἑπόμενες γραμμές.

Στὶς καρδιές μας ὁ σταυρωμένος θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ὅραμα ἱερό, σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν ἐλπίδων καὶ τῶν πόθων μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ μὴν πενθοῦμε κάθε ποὺ διαπιστώνουμε ὅτι ἐπιχειρεῖται κάθοδος ἀπὸ τὸν ὑπέρτατο θρόνο τοῦ Σταυροῦ.Ἡ πλέον ὀδυνηρὴ διαπίστωση ὑπῆρξε αὐτὴ τῆς αὐτοπρόσωπης πατριαρχικῆς παρουσίας στὴν ἐνθρόνιση τοῦ πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκου τοῦ Α΄. Ἔγραψαν ὅτι εἶναι ἡ πρώτη τέτοια παρουσία μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 1054. Ἐμεῖς ἀμφιβάλλουμε ἂν καὶ τοὺς τελευταίους τουλάχιστον αἰῶνες πρὸ τοῦ σχίσματος εἶχε ποτὲ συμβεῖ κάτι τέτοιο. Ἀλήθεια, ποιός ὁ λόγος νὰ ἀθετηθεῖ ὀρθόδοξη πρακτικὴ τόσων αἰώνων; Δὲν ἐλέγχουμε. Ποιοί εἴμαστε ἄλλωστε; Μόνο πονοῦμε. Κατανοοῦμε τὶς δυσχέρειες τοῦ Πατριαρχείου. Ὅμως ὑπάρχουν κάποια ὅρια, ἡ ὑπέρβαση τῶν ὁποίων δὲν ἀφήνει περιθώρια σιωπῆς.Λυπηθήκαμε βαθύτατα γιὰ τὸ πρωτόγνωρο ἀτόπημα, ποὺ ὑπογραμμίσθηκε καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς παπικῆς ὑποβαθμίσεως τῆς παρουσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Παρέστη καὶ ἐκεῖνος ὡς ἕνας ἀνάμεσα σὲ δεκάδες κάθε εἴδους θρησκευτικοὺς ἡγέτες.

Ἀλήθεια, πῶς αἰσθάνθηκε ἀνάμεσά τους; Εἶναι δυνατὸν νὰ δέχεται τέτοια θέση γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία αὐτὸς κατ᾽ ἐξοχὴν ἐκπροσωποῦσε;

Ὑπῆρξε ἐκτροπὴ αὐτὴ ἡ ἐνέργεια. Μεγάλη! Πρωτίστως διότι δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωση στὸν ἀπληροφόρητο λαὸ ὅτι τίποτε πιὰ δὲν μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Παπισμό.

Πραγματικὴ κατὰ Θεὸν ἕνωση μὲ τὸ παπικὸ τερατούργημα οἱ θεολόγοι γνωρίζουμε πολὺ καλὰ ὅτι εἶναι ἀδύνατη. Ὁ ἴδιος ἄλλωστε ὁ Πάπας, ποὺ στὴν ἐνθρόνισή του κατήργησε τὰ σύμβολα τῆς δῆθεν τριπλῆς του ἐξουσίας, κράτησε τὸ δακτυλίδι τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ τάχα διαδόχου τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἄλλωστε ποτὲ νὰ ἀπαρνηθεῖ ὁ Παπισμὸς αὐτά, διότι θὰ καταρρεύσει ἀμέσως. Συνεπῶς μόνο μὲ ἐκπτώσεις ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ κάποια ψευδοένωση.

Καὶ πρὸς τὰ κεῖ πιὰ φαίνεται ὅτι κατατείνει ἡ ὑπόθεση. Σχηματίζεται σιγὰ - σιγὰ ἐν τῇ πράξει μία ψευδοεκκλησία ἀδογμάτιστου χριστιανικοῦ συνονθυλεύματος.

Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι χάρηκαν καὶ ποικιλοτρόπως ἐπῄνεσαν τὸν Πατριάρχη γιὰ τὴν παρουσία του στὴ Ρώμη. Διότι γι᾿ αὐτοὺς ἡ δημιουργία μιᾶς πανθρησκείας, κατάλληλης γιὰ ὅλους τοὺς λαούς, εἶναι ἐπιθυμητὴ καὶ ἐπιδιωκόμενη.

Ἐμεῖς προσευχόμαστε νὰ μὴν ξανακατεβεῖ ἀπὸ τὸν θρόνο τοῦ Σταυροῦ ὁ πρῶτος τῇ τάξει Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Ἀρκεῖ ἡ παροῦσα ἐκτροπή• ποὺ εἴθε νὰ συνοδευθεῖ ἀπὸ μετάνοια καὶ ἀλλαγή.

Μέχρις ἐδῶ... «Μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου» (Παροιμ. κβ΄ 28)!

(περιοδικὸ «Ὁ Σωτὴρ» τ. 2065/2013)