- ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ!
Μὲ πάγους ὑλισμοῦ καὶ ἀθεΐας
«…Ἡ ἀδράνεια τῶν χριστιανῶν εἰς τὴν πολιτικήν», ἔγραφε μεταξὺ ἄλλων ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος, «δημιουργεῖ κενὸν καὶ εἰς τὸ κενὸν αὐτὸ εἰσβάλλουν ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι δὲν πιστεύουν εἰς τὸν Κύριον, ἔχουν ἄλλας ἀντιλήψεις περὶ Θεοῦ, κόσμου καὶ ζωῆς, καὶ δαιμονιώδη δραστηριότητα ἀναπτύσσοντες παρασύρουν πρὸς τὸ μέρος των τὰ πλήθη, καὶ καταλαμβάνουν τὴν ἐξουσίαν, καὶ ψηφίζουν καὶ ἐφαρμόζουν ἀντιχριστιανικοὺς νόμους, καὶ δροῦν καταλυτικῶς διὰ τὴν κοινωνίαν, καὶ ὁ πιστὸς λαὸς παραπονεῖται καὶ ἀγανακτεῖ διὰ τὴν ἐπικράτησιν τοῦ κακοῦ, ἐνῷ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΟΥΚ ΟΛΙΓΗΝ ΕΥΘΥΝΗΝ ΕΧΕΙ...
Καὶ ἡ ψῆφος εἶνε ὅπλον. Δυνάμει τῆς ψήφου ἀνέρχονται εἰς τὴν ἐξουσίαν ἢ ἄνθρωποι χρηστοὶ καὶ ἐνάρετοι ἢ ἄνθρωποι φαῦλοι καὶ διεφθαρμένοι, οἱ μὲν διὰ νὰ σώσουν, οἱ δὲ διὰ νὰ θύσουν καὶ νὰ ἀπολέσουν. Ἡ ψῆφος δὲν εἶναι μόνον δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ καθῆκον παντὸς πολίτου. Ὅπως οὗτος στρατεύεται καὶ λαμβάνει ὅπλα διὰ νὰ ὑπερασπίσῃ τὴν Πατρίδα, οὕτω καὶ καλεῖται νὰ ψηφίσῃ, διὰ νὰ βοηθήσῃ εἰς τὴν πρόοδον τῆς Πατρίδος. Ἡ ψῆφος ὅπλον. Καὶ ὅπως ὁ ῥίπτων τὸ ὅπλον κατακρίνεται ὡς ῥίψασπις, οὕτω καὶ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δὲν ψηφίζει εἶνε ἀξιοκατάκριτος ὅπως ὁ ῥίψασπις.
Ἀλλὰ καὶ ἡ γνώμη ἄλλων, ὅτι πρέπει νὰ ῥίπτωνται λευκὰ ψηφοδέλτια, εἶνε καὶ αὐτὴ διὰ τοὺς ἀνωτέρω λόγους ἐσφαλμένη. Τί τὸ ὄφελος, νὰ ἔχῃς ὅπλον ἀλλὰ νὰ τὸ κρατῇς ἄσφαιρον; Ὡς γνωστὸν κατὰ τὸ πολίτευμα τοῦ Σόλωνος, ὅταν κινδυνεύῃ ἡ Πατρὶς οὐδεὶς ἐπιτρέπεται νὰ παραμένῃ οὐδέτερος. Ἡ οὐδετερότης εἶνε ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν. Ὁ τηρῶν οὐδετερότητα ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος βλέπει νὰ καίεται τὸ δάσος καὶ δὲν σπεύδει νὰ βοηθήσῃ εἰς τὴν κατάσβεσιν τῆς πυρκαϊᾶς…
Ἀπόντος πολιτικοῦ σχήματος μὲ χριστιανικὲς ἀρχές, οἱ χριστιανοὶ ἂς ἐπιλέξουν χριστιανούς, ἠθικούς, ἀξίους, τιμίους πολιτικοὺς σὲ κάθε κόμμα, μὴ ἀνήκοντας εἰς τὴν μασονικὴν στοὰν ἢ εἰς ἄλλας σκοτεινὰς κινήσεις, ἀγαπῶντας τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησίαν ὑπὸ τὸν θεμελιώδη ὅρον, ἂν τὸ κόμμα εἰς τὸ ὁποῖον ἀνήκει, ἐνεργήσῃ τι τὸ ὁποῖον ἀντίκειται εἰς τὴν χριστιανικὴν πίστιν καὶ ἠθικήν, νὰ μὴ διστάσῃ νὰ ἐξέλθῃ αὐτοῦ καὶ νὰ ἑνωθῇ μὲ ἄλλα χριστιανικὰ στοιχεῖα, καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ δημιουργήσουν πολιτικὸν σχῆμα εὐαγγελικῶν ἀρχῶν πρὸς σωτηρίαν τοῦ Ἔθνους... Εἴθε εἰς τὰς μεταπροσεχεῖς ἐκλογὰς νὰ ὑπάρχῃ ἰσχυρὸν πολιτικὸν σχῆμα μὲ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ θεμέλια.
Τὸ σχῆμα τοῦτο θὰ εἶνε ἡ πολιτικὴ ἔκφρασις τῶν πιστευόντων εἰς τὸ Εὐαγγέλιον... εἴθε νὰ ὑπάρξῃ ἰσχυρὸν πολιτικὸν σχῆμα μὲ θεμέλιον τὸν Χριστὸν καὶ τὸ Εὐαγγέλιόν Του.
Ἄλλως, οὐκ ἔσται δεινῶν παῦλα.
Χριστὸς ἡγείσθω ἐν πᾶσι!».
ΜΗ ΡΙΧΝΕΤΕ ΛΕΥΚΗ ΨΗΦΟ!
«Ἡ χώρα μας», ἔλεγε ὁ Γέροντας Ἀμφιλόχιος, «εἶναι σκεπασμένη μὲ τοὺς πάγους τοῦ ὑλισμοῦ καὶ τῆς ἀθεΐας καὶ καλούμαστε ὅλοι νὰ συμβάλουμε στὴ διάλυσή τους. Μόνο ὅταν φύγουν οἱ πάγοι αὐτοί, θὰ μπορέσουμε νὰ βροῦμε καὶ νὰ χαροῦμε ξανὰ τὴ γῆ ἐκείνη τὴν πραγματική, τὴν ὅποια καλλιέργησαν ἀποστολικὰ ἄροτρα καὶ τὴν πότισαν αἵματα Μαρτύρων καὶ ἱδρῶτες Ὁσίων. Τότε μόνο ὁ νοητὸς ἥλιος θὰ θερμάνει τὴν ἑλληνικὴ γῆ καὶ ἀμέσως θὰ βλαστήσει, θὰ ἀνθίσει καὶ θὰ καρποφορήσει, ὅπως καὶ ἄλλοτε, πρὸς δόξαν Θεοῦ».
Τί θὰ ψηφίσουμε, γέροντα;
Ρώτησε κάποιος τὸν Γέροντα Πορφύριο, τί πρέπει νὰ ψηφίσῃ στὶς βουλευτικὲς ἐκλογές. Ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε παραβολικά·
«Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι σὰν τὴν κλώσσα: Κάτω ἀπὸ τὰ φτερά της σκεπάζει καὶ ἄσπρα πουλάκια καὶ μαῦρα πουλάκια».Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν πολιτικοποιεῖται καὶ πολὺ περισσότερο δὲν κομματικοποιεῖται. Σκεπάζει μὲ τὴν ἀγάπη ὅλους, χωρὶς νὰ ταυτίζεται μὲ φατρίες. Κάποτε ὁ Γέροντας (Πορφύριος) μὲ ρώτησε πῶς πᾶνε τὰ πολιτικὰ πράγματα. Τοῦ ἀπάντησα ὅτι γενικὰ δὲν πᾶνε καλά. Κι ὁ Γέροντας εἶπε· «Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ πολιτικοί; Εἶναι μπερδεμένοι μὲ τὰ ψυχικὰ πάθη τους. Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸν ἑαυτό του, πῶς θὰ μπορέσει νὰ βοηθήσει τοὺς ἄλλους;
Φταῖμε κι ἐμεῖς γιὰ τὴν κατάσταση αὐτή. Ἂν ἤμασταν ἀληθινοὶ χριστιανοί, θὰ μπορούσαμε νὰ στείλουμε στὴ Βουλή, ὄχι βέβαια χριστιανικὸ κόμμα, ἀλλὰ χριστιανοὺς πολιτικούς, καὶ τὰ πράγματα θὰ ἦταν διαφορετικά».
«Τί νὰ τὸ κάνω τὸ δεξὶ ἢ τὸ ἀριστερὸ χέρι, ἂν δὲν κάνη σταυρό;»
Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἦταν ἄνθρωπος τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἑνότητος. Δὲν ἀνῆκε σὲ κανένα κόμμα. Ἦταν ὑπεράνω κομμάτων. Ἀπέρριπτε ἄθεα πολιτικὰ κόμματα καὶ πολιτικοὺς ποὺ εἶχαν σχέσι μὲ τὴ Μασονία, γιὰ τὴν ἀθεΐα τους καὶ τὴν πολεμική τους πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Ἔλεγε·
«Τί νὰ τὸ κάνω τὸ δεξὶ ἢ τὸ ἀριστερὸ χέρι, ἂν δὲν κάνῃ σταυρό;», ἀπορρίπτοντας ἔτσι τοὺς ἄθεους πολιτικοὺς ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν πολιτική τους τοποθέτησι...
Ποιόν νὰ ψηφίσουμε;
–Νὰ ψηφίσετε ὅποιον βλέπετε ὅτι εἶναι ὁ καλύτερος, ὅποιον ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ τὴν πατρίδα μας, αὐτὸν νὰ ψηφίσετε.
Τότε ἐκεῖνοι (ἐνν. οἱ προσκυνητές), ἐπὶ μονίμου βάσεως τοῦ ἀπαντοῦσαν·
–Γέροντα, ὅλοι τὸ ἴδιο εἶναι. Κ᾽ ἐκεῖνος τοὺς ἔλεγε· –Βρὲ παιδιά, κοιτάξτε ἐδῶ πέρα· ὅλες οἱ ἐλιὲς ἴδιες εἶναι καὶ ὅλες ἔχουν δάκο, ὅμως ἄλλες ἔχουν ἑκατὸ τοῖς ἑκατό, ἐνῷ ἄλλες πενήντα τοῖς ἑκατό. Ἐμεῖς λοιπόν, ἐφόσον ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ἐλιές, πρέπει νὰ κοιτάξουμε ποιές ἔχουν τὸ λιγώτερο δάκο, γιατὶ διαφορετικὰ δὲ γίνεται. Καὶ πάντα πρέπει νὰ ψηφίζουμε μὲ δύο κριτήρια: α΄) μὲ τὸ πόσο ἀγαπᾷ ὁ ὑποψήφιος τὸ Θεὸ καὶ εἶναι συνειδητὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας καὶ β΄) μὲ τὸ πόσο ἀγαπᾷ τὴν πατρίδα καὶ ἀποβλέπει στὸ γενικὸ καλὸ τοῦ τόπου κι ὄχι στὸ δικό του συμφέρον.
Ἐὰν κάποιος χρησιμοποιήσῃ κάποιο ἄλλο κριτήριο, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο, τότε κινεῖται ἰδιοτελῶς, καὶ δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνει χριστιανικό. Ἀργότερα θὰ ἐπιτρέψῃ ἡ Θεία Δικαιοσύνη νὰ τὸ πληρώσῃ».
(Ἀπὸ βιβλίο Ἁγιορείτου ἱερομονάχου «Ὁ Γέρων Παΐσιος», σ. 231, ἐκδόσεις «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ» 1994).
