- Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΕΜΙΣΗΘΗ ΥΠΟ ΤΩΝ ΤΟΤΕ ΕΒΡΑΙΩΝ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τὸ ὑπ’ ἀριθμ. 457/12.12.2012 ἔγγραφο τοῦ Προέδρου τῆς Ὁμοσπονδίας Ἐπαγγελματικῶν καὶ Βιομηχανικῶν Σωματείων Πειραιᾶ καὶ Προέδρου Καταστηματαρχῶν Πειραιᾶ κ. Ἰωάννου Τσάκου καὶ τὴν προφορικὴ παράκληση τοῦ Προέδρου κ. Βασιλείου Κροκίδη διὰ τῶν ὁποίων ζητεῖται συμπαράστασι καὶ τὸν δικαιολογημένο θόρυβο σχετικὰ μὲ τὴν νομοθετικὴ πρωτοβουλία τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀνάπτυξης κ. Κ. Χατζηδάκη γιὰ τὸ ἄνοιγμα τῆς ἀγορᾶς κατὰ τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς καὶ τὶς προκλητικές δηλώσεις του: «Ἡ Κυβέρνηση ... δὲν θὰ ἀφήσει ἐκείνους ποὺ ἁπλὰ καὶ μόνο φοβοῦνται τὸ καινούργιο πολλές φορές χωρὶς κανένα λόγο νὰ κρατήσουν τὴ χώρα στὸ παρελθόν. Ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ προχωρήσει μπροστά...» ἔχω νὰ παρατηρήσω: 1. Ὁ ἑορτασμὸς μιᾶς ἡμέρας ἀναπαύσεως τῆς ἑβδομάδος ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση βασίζεται στὸ βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «Γένεση» (β΄,2-3), ἔτσι τὸ Σάββατο διὰ τοῦ Νόμου τῆς ΠΔ εἰσῆλθε ὡς «ἡμέρα Κυρίου» στὴν Καινὴ Διαθήκη μὲ τὰ δύο βασικὰ στοιχεῖα, δηλ. ἀποχὴ ἀπὸ τὶς ἐργασίες καὶ ἰδιαίτερη λατρεία τοῦ Θεοῦ. Τὴ θέση τοῦ Σαββάτου στὸν Χριστιανισμὸ κατέλαβε ἡ Κυριακὴ (Ἀποκαλ. α΄, 10) σὰν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος κατὰ τὴν ὁποία ἀνεστήθη ὁ Κύριος ἐκ τοῦ Τάφου, δημιούργησε τὸ ἀναστάσιμο φῶς καὶ ἀπέστειλε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα νὰ ἐπιφοιτήση στοὺς Ἀποστόλους. Ἡ Κυριακὴ σὰν κατ’ ἐξοχὴν «ἡμέρα τοῦ Κυρίου» ὑπενθυμίζει τὸν ἐρχόμενο Χριστὸ σὰν ἀνατέλλοντα ἥλιο, ὁ Ὁποῖος θὰ ἔλθῃ νὰ ἀποκαταστήση τὴν χειμαζομένη δικαιοσύνη καὶ νὰ καταργήση τὴν ἀφόρητη ὑποκρισία.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου λέγει ὁ Ἱ. Αὐγουστῖνος ὑπόσχεται σὲ ὅλους μας τὴν αἰώνια ἡμέρα καὶ τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως (Serm 15 de verb apost). Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἀρχαιοτάτη ἑορτὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ὁποία ἀποκαλεῖται στὸ Εὐαγγέλιο, ὡς ἡ «μία τῶν Σαββάτων» (Ματθ. κη΄1, Μαρκ. ιστ΄2, Α΄Κορ. ιστ΄2, Πραξ. κ΄7), στὴν δὲ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου ὀνομάζεται Κυριακὴ ἡμέρα (Ἀποκαλ. α΄10).

Οἱ μαρτυρίες γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς Κυριακῆς συνεχίζονται καὶ μετὰ τὴν Καινὴ Διαθήκη. Στὴν ἐπιστολὴ Βαρνάβα ὀνομάζεται «8η ἡμέρα», ὁ δὲ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας καταδικάζει τοὺς σαββατίζοντες καὶ μὴ συμμορφουμένους στὴν καθολικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας γράφοντας: «Κατὰ Κυριακὴν Κυρίου ζῶντες ἐν ᾗ καὶ ἡ ζωὴ ἡμῶν ἀνέτειλε δι᾽ Αὐτοῦ» (Μαγν. κεφ. 9).

Κατὰ τὰ μέσα τοῦ 2ου αἰ. ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καὶ μάρτυς γράφει στὴν Ἀπολογία του πρὸς τὸν Ρωμαῖο Αὐτοκράτορα (Κεφ. 67) «Τὴν δὲ τοῦ ἡλίου ἡμέραν κοινὴν τὴν συνέλευσιν ποιούμεθα» χρησιμοποιῶν γιὰ τὴν Κυριακὴ τὸν ὅρο «ἡλίου ἡμέρα», ὁ ὁποῖος παρέμεινε σὲ ὁρισμένες Εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες ὅπως στὴν Ἀγγλικὴ Sunday, στὴν Γερμανικὴ Sonntag κλπ.

Μετὰ τὴν εἰρήνη τοῦ Μ. Κων/νου μὲ τὸ διάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313) καθορίζεται μὲ τὸν πρῶτο νόμο του στὶς 7/3/321 ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, θείας λατρείας καὶ ἀγαθοεργίας ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, ἡ «σεβαστὴ ἡμέρα τοῦ ἡλίου» ὅπως τὴν ἀποκαλοῦσε, ἡ δὲ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος μὲ τὸν 29ο Κανόνα της ὥρισε «οὐ δεῖ χριστιανοὺς ἰουδαΐζειν, τὴν δὲ Κυριακὴν προτιμῶντες σχολάζειν ὡς χριστιανοί».

Τὸ νόμο τοῦ Μ. Κων/νου «Omnes judices urbanaeque pledes et atrium officia cunctarum venerabili die solis quiescant» ἐπεκύρωσε καὶ ὁ διάδοχὸς του Μ. Θεοδόσιος, μὲ τὸν κωδ. VIII 8, 3 καὶ XV 5, 2. 2.

Ὅλη αὐτὴ ἡ τόσο ἱερὰ ὑπόθεση, κατὰ τὸν ἐκσυγχρονιστὴ Ὑπουργὸ κ. Χατζηδάκη «κρατᾶ τὴν χώρα στὸ παρελθόν» καὶ ἔρχεται ὁ κ. Χατζηδάκης γιὰ νὰ τὴν εἰσαγάγη στὸ μέλλον, ὑπενθυμίζων δυστυχῶς δι’ αὐτὸν μὲ τὶς ἐνέργειες καὶ τὰ λόγια του ἀναποδράστως τὸ μαρτυρικὸ τέλος δι’ ἀπαγχονισμοῦ τοῦ διδάχου τοῦ Γένους Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (1714-1779) ὁ ὁποῖος ὑπερασπιζόμενος πέραν τῶν ἄλλων τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς ἐμισήθη θανασίμως ὑπὸ τῶν τότε Ἑβραίων τῶν Ἰωαννίνων.

Ἔγραψε πρὸς τὸν ἀδελφὸ του Χρύσανθο τὸ ἀποκαλυπτικό: «χιλιάδες ἑβραῖοι θέλουν τὸν θάνατὸ μου καὶ ἕνας ὄχι» καὶ ἦταν τραγικὴ ἀλήθεια γιατὶ χρηματίσαντες μὲ ἱκανὰ ἀργύρια τὸν Τουρκαλβανὸ Κούρτ Πασᾶ τοῦ Βερατίου ἐπέτυχαν τὸ μαρτυρικὸ τέλος τοῦ μεγάλου ἐθνεγέρτου καὶ ἰσαποστόλου ὁ ὁποῖος ἐτελειώθη «κρεμασθεὶς ἐκ δένδρου» τὴν 24/8/1779.

Αὐτοὶ οἱ συνειρμοὶ προκαλοῦνται ἐκ τῶν θέσεων τοῦ κ. Ὑπουργοῦ καὶ βέβαια οἱ ἰσχυρισμοὶ του καταρρίπτονται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ ἀγορὰ δὲν πάσχει ἀπὸ ὧρες λειτουργίας ἀλλὰ ἀπὸ ἔλλειψη ρευστότητος!!! Αὐτὸ τουλάχιστον θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ γνωρίζει ὁ πολυτάλαντος κ. Χατζηδάκης.

3. Ἀπὸ διαφορετικές βέβαια ἀφετηρίες ἐκκινοῦν τὰ κόμματα ποὺ άντιτίθενται στὴν ρύθμιση τοῦ κ. Χατζηδάκη. Ὡστόσο ὑπερασπίζονται ἕνα ἱερὸ δικαίωμα τῶν μικρεμπόρων καὶ τῶν ἐργαζομένων γιατὶ εἶναι βέβαιο ὅτι σύντομα θὰ «εὑρεθῆ» ὁ τρόπος νὰ εἰσέλθουν στὴν «μηχανή» καὶ οἱ πολυεθνικὲς καὶ τὰ πολυκαταστήματα τῶν χιλιάδων τετραγωνικῶν παρὰ τὸν σημερινὸ περιορισμὸ ποὺ τίθεται ἀσφαλῶς γιὰ νὰ ἀμβλυθοῦν σὲ πρώτη φάση οἱ ἀντιθέσεις.

4. Συγχαίρομε ἐκ βαθέων τὸν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. κ. Ἱερώνυμο τὸν Β΄ καὶ τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν πολλαπλὴ ὑπεράσπιση τῆς ἰδιοπροσωπίας τοῦ Γένους μας καὶ γιὰ τὴν σοφὴ κατάρριψη τῶν σχετικῶν φληναφημάτων τοῦ δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ ὅπως καὶ σήμερα ἀπέδειξε.

5. Τέλος ὑπενθυμίζομε στὸν φερέλπιδα Ὑπουργὸ κ. Χατζηδάκη τὴν πολιτικὴ τύχη τῆς ὁμόφρονός του κας. Μ. Γιαννάκου τὴν ὁποίαν ἀσφαλῶς συμπαθοῦμε διὰ τὸ θέμα τῆς ὑγείας της, ἀλλὰ ἀδυνατοῦμε νὰ λησμονήσουμε ὅτι ἦταν ἐκείνη ἡ ὁποία διὰ τοῦ ὑφυπουργοῦ της κ. Γ. Καλοῦ «ἐξεδίωξε» ἐκ τῆς μαθητικῆς κοινότητος τοὺς Κληρικοὺς πνευματικοὺς συμβούλους ὅταν ἐπὶ 20ετία δὲν εἶχαν διανοηθεῖ νὰ πράξουν κάτι τέτοιο οἱ Κυβερνήσεις τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ ὅταν στὶς ἀγγλόφωνες χῶρες ὑφίσταται μετ’ ἐπιτυχίας καὶ τιμῆς ὁ θεσμὸς τοῦ chaplain καὶ στὶς γαλλόφωνες ὁ θεσμὸς τοῦ omonie σήμερα ποὺ οἱ μαθητές λιποθυμοῦν ἀπὸ ὑποσιτισμὸ καὶ δὲν ὑπάρχει πνευματικὸς βοηθὸς στὰ σχολεῖα γιὰ νὰ συνδράμει καὶ ὑλικῶς.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

(ἐλήφθη ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα romfea.gr)