ตอน 1

เอียะรอบมัตตัน อัลอาจญะรูมิยะห์ 1

بسم الله الرحمن الرحيم

الكلام هو الفظ المركب المفيد بالوضع

กะลาม คือ คำซึ่งได้มีการเรียบเรียงขึ้น และได้ความเข้าใจ ด้วยภาษาอาหรับ

.......................................

الكلام

เป็นมุบตะดา อ่านรอเฟาะ ด้วย ฎอมเมาะห์ ซอเฮร

ال

ال للجنسي

ให้ความมาย เอกพจน์ ( مفرد ) คือถ้ามันเข้าไปที่คำซึ่งเป็น พหูพจน์ (جمع ) จำทำให้ความหมายเปลี่ยนเป็นเอกพจน์

และทำให้คำนั้นมีความหมาย เป็น موءنث ( ผู้หญิง )

หรือ

ال แทนมาจาก مضاف اليه ซึ่งอาจเป็น ضمير เช่น

كلامنا

หรือ ظاهر ก็ได้ เช่น

كلام النحاة

หรือ

ال للعهد الذهنى

ال للحقيقة وماهية

هو

เอียะรอบได้ 2 แนวทาง คือ เป็น حرف หรือเป็น اسم

ถ้าเป็น حرف จะไม่มีตำแหน่งการเอียะรอบให้กับมัน มันจะใส่ไปเพื่อแยกระหว่าง มุบตะดา กับ คอบัร

เรียกว่า ضمير مجاز

هو

ถ้าเป็น اسم จะเอียะรอบได้ 2 แบบ

คือ เป็น มุบตะดาที่ 2 หรือเป็น ตะกีด

ถ้าเป็นตะกีดนั้น ฎออีฟ เพราะเอาฎอแมร ไปตะกีด ซอเฮร

اللفظ

ถ้า هو เป็น ضمير فصل ก็จะเอียะรอบเป็น خبر ให้กับ الكلام

แต่ถ้า هو เป็น มุบตะดาอ์ที่ 2 ก็จะเอียะรอบเป็น خبر ของ هو

จะได้เป็น جملة اسمية ซึ่งเป็น คอบัร ให้กับ มุบตะดาที่ 1 คือ الكلام

คำว่า اللفظ เป็นมัสดัร จะให้ความหมายเป็นมัฟอูล คือ الملفوظ

เหมือนกับคำว่า الخلق ที่มีความหมายว่า المخلوق

المركب

المركب نعت للفظ ونعت المرفوع مرفوع وعلامة رفعه ضمة ظاهرة في آخره

เอียะรอบ เป็น نعت หรือ صفة ให้กับاللفظ ซึ่งเป็น منعوت ของทัน เมื่อ منعوت อ่าน รอเฟาะ มันจึงอ่านรอเฟาะตาม منعوت โดยเครื่องหมายของการรอเฟาะก็คือ ฎอมมะห์ ที่ท้่ายคำ

กะลาม จะเกิดขึ้นจากการเรียงคำ ตั้งแต่ 2 คำขึ้นไป

การเรียงซ้อนคำมีหลายแบบ

اسنادي

اضافي

مزجي

ตัวอย่าง

اسنادي: قام زيد

เป็นการพาดพิงคำหนึ่ง ไปหาอีกคำหนึ่ง คำที่พาดพิงไปเรียกว่า مسند ส่วนคำที่ ถูกพาดพิงไปยังมัน เรียกว่า مسند اليه

إضافي : عبدالله، عبد القادر، ابو بكر، امرؤ القيس

เป็นการตัรกีบแบบการอีดอฟะต์คำ

مزجي : بعلبك (بعل+بك)‘ سيبويه (سيب+ويه)

มัซญีเป็นการเอาคำ2คำมารวมเป็นคำเดียวกัน

กะลาม จะเกิดจากเฉพาะ ตัรกีบ اسنادي เท่านั้น

คือมีการพาดพิงของ مسند ไปยัง مسد اليه

สิ่งที่จะเป็น مسند اليهได้ ต้องเป็นสิ่งที่มี คือ اسم เท่านั้น

ส่วน مسند เป็นได้ทั้ง اسم และ فعل

المفيد

المفيد : نعت المركب ونعت المرفوع مرفوع وعلامة رفعه ضمة ظاهرة في آخره

เอียะรอบ เป็น نعت หรือ صفة ให้กับ المركب ซึ่งเป็น منعوت ของทัน เมื่อ منعوت อ่าน รอเฟาะ มันจึงอ่านรอเฟาะตาม منعوت โดยเครื่องหมายของการรอเฟาะก็คือ ฎอมมะห์ ที่ท้่ายคำ

อัลมูฟีดู คือ ให้ประโยชน์ หรือ ให้ความเข้าใจ ซึ่ง ประโยคที่จะเรียกว่า กาลาม นั่น ประโยคนั่นจะต้องให้ความเข้าใจแก่ผู้ฟัง

เช่น قام زيد

นายเซดได้ยื่นแล้ว

คนฟัง ฟังประโยคนี้ จะเข้าใจทันทีว่า ผู้พูดต้องการจะบอกอะไรให้เข้า

ส่วนประโยคที่ยังไม่ให้ความเข้าใจแก่ผู้ฟัง ตัวอย่างเช่น :

إن قام زيد

ถ้าหากว่า นาเซดได้ยื่นขึ้น

ผู้พูดก็หยุดพูดแค่นั่น แน่นอนผู้ฟังก็จะถามผู้พูดต่อไปอีกว่า : อะไรมันจะเกิดขึ้นละถ้าหากนายเซดได้ยื่นขึ้น ที่เกิดคำถามแบบนั้นก็เพราะ ประโยคนั้นไม่สมบูรณ์อีก

กะลาม กับ ญุมเลาะห์ เหมือนหรือต่างกันอย่างไร??

กาลาม : คอส

ยุมเลาะ : อาม

คือว่า : ทุกๆๆกาลามนั้น ยุมเลาะ แต่ไม่ใช่ทุกๆๆยุมเลาะนั้น กาลาม

เช่น قام زيد

เป็นกาลาม แน่นอนเขานั้นก็ต้องเป็นยุมเลาะ

แต่ในทางกลับกัน เรากล่าวว่า :

إن قام زيد

เป็นยุมเลาะแล้ว แต่เป็นกาลามไม คำตอบคือ ไม่ใช่กาลาม เพราะยังไม่ครบเงื่อนไขของการที่เขานั้นจะเป็นกาลาม

สรุป: كلام

นิยาม اصطلاح

ما تركب من الكلمتين وافاد

คือ การเรียบเรียงคำตั้งแต่ 2 คำขึ้นไป และได้ประโยชน์ คือความเข้าใจ

**بالوضع**

الباء : حرف جر

الوضع : مجرور بالباء وعلامة جره كسرة ظاهرة في آخره والجار والمجرور متعلق بالمفيد

อธิบาย...بالوضع

ในการแปลความหมายของ บีลวัดอี ในที่นี้ อุลามะมีการคัดแย่งกันออกเป็น สอง ทัศนะด้วยกัน

ทัศนะที่หนึ่ง บอกว่า :

บีลวัดอี แปลว่า الوضع العربي ความว่า ด้วยกับภาษาอาหรับ, นั้นก็หมายความว่า ประโยคที่จะเรียกกาลามได้นั้น จะต้องเป็นประโยคที่มาจากภาษาอาหรับ, ดังนั่น ประโยคที่ไม่ใช่ภาษาอาหรับ อทิเช่น ภาษามือลายู ภาษาไทย เป็นต้น ก็จะไม่เรียกว่าเป็นกาลาม ถึงแม้ว่า ประโยคจะสมบูรณ์ และ เข้าใจก็ตาม.

ทัศนะที่สอง บอกว่า :

บีลวัดอี แปลว่า القصد ( เจตนา ) ความว่า ประโยคที่จะเรียกว่า กาลาม นั้น ประโยคนั้นจะมาจากเจตนาของผู้พูด ถึงแม้ว่า ประโยคที่พูดนั้นจะเป็นภาษาอื่นนอกจากภาษาอาหรับก็ตาม, แต่ถ้าหากว่า ผู้พูด พูดโดยใช้ประโยคที่เป็นภาษาอาหรับ แต่การพูดของเขานั้น พูดโดยไม่ได้ (เจตนา) อทิเช่น เขาพูดในขนาดที่เขานั้นกำลังนอนอยู่ (ฝัน) หรือ เขาพูดในขนาดที่เขาเมาอยู่ หรือ คำพูดของคนบ้า เป็นต้น ก็จะไม่เรียกคำพูดที่เป็นภาษาอาหรับนั้นว่า กาลาม ก็เพราะว่าเขานั้น พูดประโยคนั้นออกมาโดยไม่ได้มี เจตนา, แต่ในทางกลับกัน คำพูดของเขาจะเรียกว่า กาลาม ในศทัศนะแรก.

จากคำว่า بالوضع

باء

เป็น حرف جر اصلي

الباء : حرف جر أصلي

มีคุณสมบัติคือ

- มีความหมาย

- มันทำให้คำนามที่ตกหลังจากมัน ต้องอ่าน ฮารอกัต ยัร

- มันต้องการที่เกี่ยวพัน متعلَّق

มัน ต้องการ متعلَّق โดย متعلق ของมัน เป็น فعل หรือสิ่งที่คล้ายกับ فعل เช่น اسم فاعل หรือ اسم مفعول หรือ مصدر

باء

ในคำว่า بالوضع ได้ تعلق หรือไปเกี่ยวพัน กับ คำว่า المفيد ซึ่งเป็น اسم فاعل

ซึ่งให้ความเข้าใจว่า

ให้ความเข้าใจ ด้วยภาษาอาหรับ

หรือ ให้ความเข้าใจ โดยการมีจุดมุ่งหมาย