ตอนที่ 3

📚กีตาบ ตักรีบุลอิควาน

✅ตอนที่3 24/4/60 น3 ย่อหน้าที่2 ต่อ

โอ้บรรดาพี่น้องร่วมศาสนาของฉัน พวกเรา(มนุษย์)ทั้งหลาย เรานี้มีความมั่นใจแล้ว[1] ว่าแท้จริงแล้ว บรรดาอาลัม[2]ทั้งหลายนี้ ทั้งหมดนั้นถูกทำให้มีขึ้นมา(มังอาดอ) โดยผู้สร้างก็คืออัลลอฮ์ พระเจ้าผู้ทรงเอกะนั่นเอง

ถึงแม้ว่าสิ่งต่างๆเหล่านั้น ซึ่งเราได้ประจักษ์ว่ามันถูกสร้างขึ้นมาโดยนายช่าง[3]

ถ้าเช่นนั้นแล้ว[4] เพราะฉะนั้นตัวเรานี้ ก็ย่อมเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมา เป็นผลงานของอัลลอฮ์ด้วยเช่นกัน เช่นนั้น จึงไม่เป็นการสมควรเลยที่เราจะเนรคุณต่ออัลลอฮ์ตาอาลา[5] เพราะว่าผู้ที่ทำการทรยศฝ่าฝืนกฏของผู้ปกครอง/ผู้นำ/ผู้ใหญ่บ้าน นั้น ถ้าเราฝ่าฝืนเราก็อยู่ไม่ได้อยู่ไม่เป็นสุข เช่นกัน จึงไม่เป็นการสมควรเลยที่เราจะทำการทรยศต่ออัลลอฮ์ เพราะเราอยู่บนดุนยาแค่ชั่วคราวชั่วครู่ ดังนั้นฉไนเล่าที่เราจะได้รับความสุขสบาย ในเมื่อเรานั้นได้ทำการทรยศต่อผู้เป็นเจ้าของเขาทั้งดุนยาและอาคีรัตแล้ว แล้วเราจะไปพึ่งพาใครได้[6]

และด้วยเสบียงอันใดกันเล่า ที่เราหวังจะนำไปใช้ในการเดินทาง อันแสนยาวไกล[7]หลังจากดุนยานี้

ในขณะที่ซึ่งเราจะเดินทางไป ก็เป็นที่ซึ่งไม่คุ้นเคย นั่นคือโลกในกุโบร์ หรือ อาลัมบัรซัค มันเป็นโลกที่อยู่ระหว่างการมีชีวิตบนดุนยาและการฟื้นคืนชีพ หลังจากนั้นเราจะต้องไปรวมกันที่ทุ่งมะชัร เพื่อจะไปตรวจสอบและสอบสวนการงานทั้งหลายของเรา เพื่อแสดงถึงความยุติธรรมของอัลลอฮ์ตาอาลา หลังจากนั้นเราต้องเดินข้ามสะพานซีรอตที่ทอดข้ามปากนรก ดังนั้นนับว่ามีโชควาสนาอันใหญ่หลวง สำหรับผู้ที่สามารถ ข้ามสะพานซีรอตได้ เพราะเขาจะได้เข้าสู่สรวงสวรรค์ สวรรค์คือสถานที่ที่เต็มไปด้วยสิ่งที่เราอยากได้ เข้าไปแล้ว เราจะได้อยู่ในนั้นตลอดกาล เราจะหนุ่มตลอดกาล[8] และจะอยู่สบายไม่เจ็บป่วยตลอดกาล และจะอิ่มตลอดกาล[9]

ดังนั้นคนที่ไม่สามารถผ่านสะพานซีรอตได้ นับเป็นความพินาศสำหรับเขา เพราะว่าเขานั้นจะต้องทุกลงโทษอย่างแสนสาหัส ในนรก ซึ่งมี ไฟนรกลุกโชน มี งู แมลงป่อง มากมายในนั้น

พวกเรา อิสลามทั้งหลายที่ปฏิบัติตามฮุก่มของอัลลอฮ์จะไม่ตกลงไปในนรก เว้นเสียแต่ว่าผู้ที่ทำให้สูญเปล่าสำหรับการใช้ชีวิตของเขา เขาให้ความใส่ใจ ต่อสิ่งที่ไม่มีราคาไม่มีคุณค่า เขาปฏิบัติตามนัฟซูที่ดึงเขาไปสู่หนทางที่ชั่ว เขาสนุกสนานใช้ชีวิตรื่นเริง คึกคะนอง จนกระทั่งอายุล่วงเลยจนอายุเข้าสู่วัยชรา และจนกระทั่งเขาตายไป โดยที่เขาไม่เคยรู้สึกสำนึกเลยว่า ใครกันเล่าที่สร้างชั้นฟ้า และแผ่นดิน.และสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสอง ดังนั้นคนเหล่านั้น[10]สุดท้ายแล้วเขาต้องตกนรก

ดังนั้นเป็นการสมควรที่เขานั้น จะต้องลงนรก เพราะว่าคนมีมากมาย เช่น โต๊ะครู หรือผู้สอน ที่ได้ทำการตักเตือนเขา ในขณะที่เขามีชีวิตอยู่บนดุนยาแต่ว่าพวกเขาเหล่านั้นหาได้ใคร่ครวญหรือสำนึกไม่ แต่เขา กลับมองว่ามันเป็นเรื่องเล็ก และทำเบาความ ไม่เก็บมาคิดมาใคร่ครวญ ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยตลอดทั้งชีวิต และยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาเหล่านั้นได้กล่าวว่า ถ้าหากเราไม่เข้านรกแล้ว ดังนั้นนรกอันกว้างขวางของอัลลอฮ์ก็จะไม่เต็ม(เป็นการล้อเล่น)! ถ้าหากเขามีจุดมุ่งหมายในการพูดดังกล่าว เพื่อทำเบาความหรือล้อเล่น ในสิ่งที่เป็นสัญญาของอัลลอฮ์ ดังนั้นเขาต้องอยู่ในนรกนั้นตลอดกาล[11]

โอ้บรรดาพี่น้องร่วมศาสนาของฉัน ท่านอย่าได้เลือกนรกแทนทีจะเลือกสวรรค์เลย[12] โดยที่ท่านได้เลือกสิ่งสนุกสนานในดุนยาอย่างเดียว ทั้งๆที่ท่านต้องอยู่บนดุนยาแค่ชั่วครู่เท่านั้น ท่านพึงยินดี ต่อความยากลำบาก และหนักอึ้ง ในการทำความดีทั้งหลายในขณะอยู่ในดุนยานี้ ขอเพียงให้เราได้รับความสุขสบายในอาคีรัตก็พอ นั่นคือ สวรรค์ ที่มีส่งต่างๆมากมายที่ทำให้เรามีความสุข ทั้งทางตา ทางหู ยิ่งไปกว่านั้นในสวรรค์มีทุกอย่างที่นัฟซูเราชอบ ดังนั้นผู้ที่เพ่งเล็งหรือมองเห็นด้วยตาใจ ไปยังความสุขอันถาวร ที่เขาจะได้รับในวันอาคีเราะห์ เขานั้นคือผู้ที่ฉลาดอย่างแท้จริง เขานั้นเป็นผู้ที่รู้จักในการระวังรักษาตัวเองให้รอดพ้นจากการลงโทษในวันอาคีเราะห์ และแสวงหาหรือกระตือรือร้นที่จะทำตัวให้มีความสุขในวันอาคีเราะห์

พึงทราบเถิด โอ้พี่น้องของฉัน อัลลอฮ์ไม่ได้พิจารณาจากตระกูลที่ดี และไม่ได้ดูจากเชื้อสายที่ดี และไม่ได้ดูจากรูปพรรณสัณฐาน หรือ รูปร่างหน้าตาที่สวยงาม แต่แท้ที่จริงพระองค์นั้นจะพิจารณาจากหัวใจ และอามาลที่เขากระทำ ดังนั้นสิ่งนี้นับเป็นความโชคดีอย่างล้นเหลือสำหรับเราที่มีเชื้อสายวงศ์ตระกูลอันต่ำต้อย และรูปไม่งาม เพราะว่าหัวใจและอามาลของเรานั้นสามารถปรับปรุงให้มันดีขึ้นได้[13]

วัลลอฮุอะลัม

[1] การยึดมั่นอย่างแน่นแฟ้นในจิตใจ

[2] ทุกอย่างที่มี นอกจากอัลลอฮ์ เช่น ตัวเรา โลก สวรรค์ นรก เป็นต้น

[3] เข่นเดียวกับสิ่งอื่นๆเช่น พ่อแม่ของเรา ซึ่งให้กำเนิดเรา เปรียบเหมือนนายช่างที่สร้างเรามา โดยรูปนอก แต่แท้ที่จริงแล้วนั้น ในทางฮากีกัต อัลลอฮ์เท่านั้นที่สร้างเราขึ้นมา หรือว่าต้นไม้ที่มันให้ผลออกมา เช่น ต้นมังคุด เมื่อถึงอายุที่มันออกผล เสมือนกับผลของมันออกมาจากต้นมังคุด แต่จริงๆแล้วไม่ใช่แบบนั้น โดยแก่นแท้แล้วอัลลอฮ์เป็นผู้สร้าง เราสังเกตเห็นจากการออกแบบผลมังคุด ให้มีเปลือกหนา ให้เหมาะสมกับลักษณะของต้นของมันซึ่ง อยู่สูงจากพื้นดิน ถ้าเปลือกไม่หนา เวลาตกลงมา เนื้อข้างในก็เละหมด นี่บ่งบอกว่าผู้ที่สร้างต้องมีความรู้ความสามารถและลำพังโดยตัวมันเองแล้วไม่สามารถสร้างลูกของมันได้เพราะต้นมังคุดนั้นไม่มีสติปัญญา

[4] บรรดามัคโล้คนี้ถูกสร้างขึ้นมาโดยอัลลอฮ์

[5] อัลลอฮ์ให้เรามีสติปัญญา ให้ริสกี ให้มีอวัยวะที่ใช้ประโยชน์ได้ ให้เราเรียนหนังสือ ให้เรามีอิหม่าน ให้เราเป็นอิสลาม สมควรหรือไม่ที่เราจะฝ่าฝืนบังคับบัญชาของพระองค์

[6] ในเมื่ออัลลอฮ์นั้นเป็นที่พึ่งพาเดียวของเราทั้งดุนยาและอาคีรัต และอัลลอฮเป็นผู้ที่ให้เรา ให้เรามีอิหม่าน ให้เรามีความรู้สึกอยากทำความดีห่างไกลความชั่ว ทั้งหมดนั้นมันมาจากอัลลอฮ์ทั้งสิ้น เมื่อเราได้ตายไปแล้ว การลงโทษก็เป็นสิทธิ์ของพระองค์ จะให้เข้านรกหรือสวรรค์ก็เป็นสิทธิ์ของพระองค์ เพราะฉะนั้นถ้าเราทรยศต่อพระองค์แล้วเราจะไปพึ่งพาใครได้

[7] เราเดินทางมาจากโลก อาลัมรัวะห์>>อาลัมท้องแม่>>อาลัมดุนยา>>อาลัมกุโบร์>>อาลัมอาคีรัต เรามีเวลาเพียงน้อยนิดเพื่อเก็บเกี่ยวเสบียงของเรา ถ้าหากเราละทิ้งไม่ทำในสิ่งที่อัลลอฮ์แล้วเราจะเอาเสบียงทีไหนกันเล่า

[8] อายุประมาณ 33ปี สูงประมาณ60ศอก ความหนาประมาณ6ศอก ร่างกายเหมือนนาบีอาดัม ความสุขในสวรรค์มีมากมายหลายประการ มีภรรยามากมาย (น้อยสุด70คน) ยิ่งอยู่ยิ่งมีความสุข บ้านช่องเปลี่ยนไปตามความต้องการ และความสุขที่สูงสุดแล้ว คือการมองเห็นอัลลอฮ์ตาอาลา(แต่ไม่ได้หมายความว่าอัลลอฮ์อยู่ในสวรรค์ เพราะพระองค์ไม่ใช่มัคโล้ค)

[9] หลังจากทีดื่มน้ำจากบ่อน้ำนาบี

[10] คนเหล่านั้น ที่ใช้ชีวิตอย่างหลงระเริง คนที่ใช้เวลาของเขาโดยเปล่าประโยชน์

[11] เพราะเขาได้ตกเป็นกาเฟรแล้ว

[12] หมายความว่า การที่เราทำสิ่งที่ไร้สาระและศาสนาห้าม คือเราทำในสิ่งที่ถูกห้าม และละทิ้งในสิ่งที่ศาสนาใช้

[13] ปรับปรุงให้อามาลดีขึ้นได้ ปรับปรุงให้หัวใจดีขึ้นได้ ให้ปราศจากสิ่งที่ไม่ดี เพราะสองอย่างนี้สามารถปรับปรุงซ่อมแซมและแก้ไขข้อบกพร่องได้ การปรับปรุงแก้ไขคือการเรียนรู้แล้วนำมาปฏิบัติได้ เอาความรู้ ที่เรียนมานำมาปฏิบัติเพื่อเป็นการเพิ่มพูนความดีให้แก่เรา