เรื่องอุฎฮียะห์ ( การเชือดสัตว์ทำกุรบาน ) ตอนที่ 2

بسم الله الرحمن الرحيم

เงื่อนไขของสัตว์ที่จะใช้ทำกุรบานได้

สัตว์ที่จะใช้ทำกุรบานนั้นจะต้องไม่มีข้อตำหนิ

มีเงื่อนไขว่าสัตว์ที่จะใช้ทำกุรบานนั้นจะต้องไม่มีตำหนิ ซึ่งตำหนินั้นเป็นสิ่งที่ใช้รับประทาน ( กล่าวคือถ้าตำหนิในสัตว์ตัวนั้น เป็นสิ่งที่ไม่ได้ใช้รับประทาน ก็ถือว่าไม่เป็นไร เช่น เล็บของสัตว์ตัวนั้นหลุด ก็สามารถใช้ทำกุรบานได้ เพราะเราไม่ได้กินเล็บของมัน สำหรับอวัยวะอื่นที่เราไม่ได้รับประทาน เช่น อวัยวะเพศของสัตว์ ซึ่งฮารามรับประทาน ส่วนอัณฑะนั้นถือว่ามักโระห์รับประทาน )

ดังนั้นถือว่าใช้ไม่ได้สัตว์ซึ่งมีตำหนิต่อไปนี้

- สัตว์ที่ไม่มีหู ( เพราะหูของสัตว์เราใช้กินได้ ) หรือสัตว์ที่ถูกตัดหู แม้ว่าจะถูกตัดออกเพียงบางส่วนซึ่งเล็กน้อยก็ตามที

- สัตว์ที่ถูกตัดหาง( หรือไม่มีหางด้วยสาเหตใดก็ตาม แต่ถ้าหากว่ามันคลอดออกมาไม่มีหางแต่กำเนิด นั้นถือว่าใช้ได้ )

- สัตว์ที่ลิ้นขาด

- สัตว์ที่เป็นบ้า ซึ่งไม่ยอมกินหญ้า ทำให้มันผอม มีเนื้อน้อย

- สัตว์ที่ เป็นโรคหิด ถึงแม้เพียงเล็กน้อยก็ตามที เพราะเนื้อของมันนั้นเสียหาย

- สัตว์ที่เพิ่งจะคลอดลูก เพราะเนื้อของมันรสชาติไม่ดี

- สัตว์ที่ผอมมาก ( สัตว์ที่ไม่ผอมมาก ไม่เป็นไร )

- สัตว์ที่ตาบอดข้างเดียว ซึ่งการตาบอดของมันนั้นปรากฏชัด ( สัตว์ที่ตาฝ้าฟาง ถือว่าใช้ได้ )

- สัตว์ที่ตาบอดทั้งสองข้าง

- สัตว์ที่ป่วยเป็นโรค ซึ่งปรากฏชัด

- สัตว์ที่เป็นง่อย แม้ว่าการง่อยนั้น สาเหตมาจากการให้สัตว์นั้นนอนตะแคง(ล้มลง แล้วขามันง่อย) เพื่อจะเชือดทำกุรบาน ก็ตามที

- สัตว์ที่กำลังตั้งครรภ์ นั้นใช้ทำกุรบานไม่ได้ ดังเช่นที่มีกล่าวในหนังสือ มัจญมัวะ ซึ่งถือว่าเป็นทัศนะที่แข็งแรง เพราะทำให้เนื้อมันพร่องไป ซึ่งมีทัศนะที่ขัดแย้ง โดยท่าน อิบนิ ริฟอะห์ มีทัศนะว่าสัตว์ที่ตั้งครรภ์นั้นใช้ได้

ดังนั้น บรรดาข้อตำหนิทั้งหมดที่กล่าวมานั้น ( ข้อตำหนิที่ทำให้สิ่งที่รับประทานได้จากสัตว์นั้นพร่องไป ) ถือว่าใช้ไม่ได้ในการจะทำกุรบาน จากสัตว์ดังกล่าว ตราบใดที่การทำกุรบานดังกล่าวนั้นไม่ใช่การทำกุรบานที่บนบานไว้ ด้วยสัตว์ที่มีข้อตำหนินั้น ดังนั้นถ้าหากว่าคนหนึ่งได้กล่าวว่า “ เพื่ออัลลอฮ์ จำเป็นบนฉัน แท้จริงแล้ว ฉันจะทำอุฎฮิยะห์ ด้วยกับแพะตัวนี้ “ หรือกล่าวว่า “ นี่คืออุฎฮิยะห์ “หรือกล่าวว่า “ ฉันทำให้แพะตัวนี้เป็นอุฎฮิยะห์ " โดยสภาพของแพะตัวนั้น ตาบอด หรือป่วย หรือมีข้อตำหนิอย่างหนึ่งอย่างใด ดังที่ได้กล่าวมา หรือว่า สัตว์ตัวนั้นยังมีอายุไม่ครบเกณฑ์ กรณีนี้ถือว่าสัตว์ตัวนั้นใช้ทำกุรบานได้ และวายิบต้องเชือดสัตว์ตัวนั้น

ถือว่าสัตว์ดังต่อไปนี้สามารถใช้ทำกุรบานได้

- สัตว์ที่ไม่มีเขา หรือเขาของมันหัก

- สัตว์ที่มีหูฉีก หรือหูเป็นรู โดยที่เนื้อของใบหูนั้นไม่ได้หายไป

- สัตว์ที่ไม่มีหางแต่กำเนิด

- สัตว์ที่ไม่มีเต้านมแต่กำเนิด

- สัตว์ที่ไม่มีฟัน หรือฟันของมันหักบางส่วน

- สัตว์ที่ไม่มีอวัยวะเพศ เพราะอวัยวะเพศของสัตว์นั้นฮารามที่จะกินมัน

- สัตว์ที่ถูกตอนลูกอัณฑะทั้งสอง(ทำให้อัณฑะมันฝ่อไป) เพราะการตอนนั้นจะทำให้เพิ่มเนื้อของมัน แต่มีข้อพึงระวังในการตอนสัตว์คือ อณุญาติให้ตอนสัตว์ที่กินเนื้อของมันได้( เช่นแพะ วัว ) ขณะที่มันยังเล็กอยู่ แต่ฮารามการตอนสัตว์ที่โตแล้ว ( สัตว์ที่ถือว่าโตแล้ว คือสัตว์ที่มีความต้องการจะผสมพันธ์กับตัวเมียแล้ว ) และฮารามในการตอนสัตว์ที่ไม่อณุญาติกินเนื้อของมัน

เงือนไขของการเชือดสัตว์กุรบาน

- เนียต ( คือนึกในใจว่า นี่คือกุรบานของฉัน ) ในขณะที่เชือดสัตวอุฎฮิยะห์ ดังนั้นถ้าหากได้มีการมอบหมาย ( วาเกล )ให้ผู้อื่นเชือด วายิบจะต้องเนียต(คือนึกในใจว่า นี่คือกุรบานของฉัน ซึ่งจำเป็นต้องเนียตเพื่อให้การทำกุรบานนั้นใช้ได้ ) ในขณะที่ได้มอบ สัตว์ที่ต้องการจะทำอุฎฮิยะห์นั้น ให้ผู้ที่ได้รับมอบหมายในการเชือด ถึงแม้ว่าผู้ที่รับมอบหมายในการเชือดนั้นจะไม่รู้ว่าสัตว์ตัวนั้นเป็นสัตว์ที่จะทำกุรบานก็ตาม ( ถือว่าใช้ได้ ) หรือว่าผู้ที่ต้องการทำกุรบานนั้น ทำการเนียต ในขณะที่ผู้รับมอบหมายนั้นได้ทำการเชือดสัตว์

- และอณุญาติให้ผู้ที่จะทำกุรบานนั้น ทำการมอบหมายการเนียต(ให้ผู้อื่นเนียตแทน ) แก่มุสลิมที่มุมัยยิซ (รู้เดียงสา ) ไม่ว่าผู้ที่ได้รับมอบหมายในการเนียตนั้นจะเป็นคนเดียวกับผู้ที่รับมอบหมายในการเชือด หรือว่าจะเป็นคนอื่น จากผู้ที่รับมอบหมายในการเชือดก็ได้ ( การมอบหมายนั้นมี 2 อย่าง คือ มอบหมายให้เชือด กับ มอบหมายให้เนียต )

- กรณที่สัตว์ที่จะทำอุฎฮียะห์นั้น ได้เจาะจงเอาไว้ ด้วยการบนบาน( เช่นได้กล่าวว่า วัวตัวนี้ฉันจะทำกุรบาน ) ไม่มีเงื่อนไขว่าจะต้องเนียต