ตอน 3

กิตาบปะลีตอ ปะนูนโตต ตอนที่ 3 หน้าที่ 3

بسم الله الرحمن الرحيم

الحمد لله رب العالمين والصلاةوالسلام على سيدنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين

أما بعد.

ท่านเชคชัรนูยี (รฮ ) ได้กล่าวว่า ในขณะทีฉันได้เห็นบรรดาผู้แสวงหาความรู้มากมายในสมัยของฉัน พวกเขาเหล่านั้นเขมักเขม้นเอาจริงเอาจัง กับการเล่าเรียน แต่พวกเขายังไมได้ถึงไปยังเป้าหมายของการเรียน* หรือไม่ พวกเขาก็ถูกห้ามจากประโยชน์ และผลที่ได้รับจากวิชาความรู้** ซึ่งประโยชน์และผลที่ได้รับจากวิชาความรู้ ก็คือ การทำอามาลด้วยความรู้ และการเผยแพร่ตามความรู้ทีได้ร่ำเรียนมา สาเหตที่เป็นเช่นนั้น ก็เพราะว่าพวกเขามีแนวทางการเรียนที่ผิดพลาดไป และพวกเขายังละทิ้งเงื่อนไขต่างๆของการเรียน และทุกๆคนที่มีแนวทาง ที่ผิดพลาด แน่นอนเขาย่อมหลงทาง และเขาจะไมได้รับตามเป้าหมายที่เขาต้องการ ไม่ว่าเป้าหมายนั้น จะใหญ่หรือเล็กก็ตาม

ดั้งนั้นฉันเลยมีความต้องการและรัก ที่จะชี้แนะให้แก่ผู้ที่แสวงหาวิชาความรู้ทั้งหลายหล่านั้น ต่อแนวทางและกฎระเบียบต่างๆในการเล่าเรียน ตามที่ฉันได้พบเจอในตำราต่างๆและตามที่ฉันได้ยินจากครูบาอาจารย์ของฉัน ซึ่งท่านเป็นผู้ทรงความรู้และเปี่ยมไปด้วยความรู้ที่มีคุณประโยชน์

ในสภาพที่ตัวฉัน หวังต่อองค์อัลลอฮ์ ให้พระองค์ทรงทำให้ผู้ที่แสวงหาวิชาความรู้เหล่านั้นช่วยขอดุอาให้กับฉันให้ได้รับชัยชนะ(ได้เข้าสวรรค์)และรอดพ้น ปลอดภัยจากไฟนรก ในวีนกียามะ ด้วยเถิด

หลังจากที่ฉันได้ขอกับอัลลอฮ์ ให้เลือกในสิ่งที่ดีในเรื่องการแต่งหนังสือเล่มนี้

เช่นเดียวกัน ข้าพเจ้า(ท่านมูฮัมหมัดซาฟีอี ผู้แปล ฉบับภาษามลายู )ก็หวังอย่างยิ่ง เช่นเดียวกับท่านชุรนูยี ผู้แต่ง จากผู้ที่ศึกษาและผู้ที่อ่าน ตำราฉบับแปลเล่มนี้ และหวังว่า ผู้ที่พบข้อผิดพลาดจากตำราเล่มนี้ จะช่วยแก้ไข หลังจากที่ท่านได้พิจาราณาอย่างละเอียดรอบคอบแล้ว และในเรื่องดั่งกล่าวน้ัน(มีข้อผิดพลาด)มันย่อมเกิดขึ้นได้ เพราะข้าพเจ้ายังไม่ชำนาญในการแปลหนังสือ และไม่ชำนาญภาษาอาหรับ

وما توفيقي إلا بالله وعليه توكلت وإليه أنيب وهو المستعان์

ไม่มีผู้ช่วยเหลือข้าพเจ้า นอกจากด้วยการช่วยเหลือของอัลลอฮ์ พระองค์เท่านั้นที่ข้าพระองค์มอบหมาย และพระองค์เท่านั้นที่ฉันขอเตาบัต

พระองค์ผู้ซึ่งเป็นผู้ถูกวอนขอ

.....

*(เป้าหมายของความรู้ คือการได้วิชาความรู้ และนำความรู้ไปปฏิบัติ เพื่อให้ตัวเองใกล้ชิดอัลลอฮ์ )

**( ได้รับความรู้ ตามเป้าหมายที่ตั้งไว้ แต่ไม่ได้รับประโยชน์จากวิชาความรู้ นั้นก็คือได้ความรู้ แต่ไม่มีบารอกัตนั่นเอง )