16-08-2019

Met mijn fototoestel in de fietstas ga ik op pad. Ik heb nog een paar foto’s nodig om bij het gedicht “De Herder” te plaatsen. Gisteren heb ik de in 1946 geschreven tekst uit het schriftje van mijn opa in de computer gezet. Ik heb het uitgekozen vanwege de paarse heide die nu volop in bloei staat. Het gedicht vertelt over het smalle pad, de paarse heide, de schapen en de brede weg. De paarse hei is nu voor een foto het probleem niet. Voor de schapen fiets ik richting de Achelse Kluis, omdat een schaapsherder daar vaak zijn vee op de hei laat grazen. Deze keer zie ik de verplaatsbare afzetting met schapen niet. Wel zie ik, als ik in de buurt aan het zoeken ben en een onbekende weg ingeslagen ben, een kudde schapen dat op een groen weiland langs het riviertje de Tongelreep staat. Het is dan wel niet op de hei, de schapen heb ik nu ook in beeld. Een aantal keren stop ik nog om foto’s van de paarse heide te maken en ook smalle en brede wegen hebben mijn aandacht. Op de terugweg, alweer bijna thuis, neem ik nog een afslag naar de Leenderheide en daar zie ik een man in een jeep over een smalle zandweg rijden. De herder, is mijn eerste gedachte. En jawel hoor, het is een schaapsherder, want even verderop staat de omheining met grazende schapen op de paarse heide. De hei groeit hier weelderig, groter en meer paars dan elders op mijn route. Een ontdekking die ik doe na een lange fietstocht als ik bijna thuis ben. Het brengt me terug naar het gedicht dat eindigt met: Blijf op het smalle pad der eenvoud, waar schapen grazen!

Harrie van Hoof