Johan Cruijff

Ik ben het jongetje.

Voetballen als Johan Cruijff.

Het spelletje begrijpen, alle details, tot in de puntjes.

Begrijpen wat de meester zegt.

Het gevoel van de bal, onder controle, tactische aspecten.

Marco van Basten, dezelfde slimheid in de ogen,

steekt boven de anderen uit,

de meester in de voetsporen van Johan.

En ik, ik begrijp het allemaal.

Ik ben het jongetje.

Harrie van Hoof

24-03-2019

Vandaag drie jaar geleden overleed Johan Cruijff. Ooit schreef ik dit gedicht. Johan was mijn jeugdheld, een vaderfiguur omdat hij zoals mijn vader de beste voetballer was. Ik was 6-7-8 jaar, voetbalde heel de dag en wij wonnen 3x achter elkaar de Europacup. Op het voetbalveld was ik Johan, nummer 14. Het WK van 1974, zijn terugkeer naar Nederland begin jaren ‘80, behoren bij mijn beste voetbalherinneringen. Johan bleef mijn held. Marco van Basten had dezelfde kwaliteiten. Hij had de zoon van Johan kunnen zijn. Hij is in hetzelfde jaar geboren als ik. We schelen twee weken. Hij had een zoon van mijn vader kunnen zijn. Ik had Marco kunnen zijn. In de tijd van het gedicht keken mijn vader en ik voetbal op tv met achteraf de analyses van Johan en Marco, die trainers waren of waren geweest. En wij vieren begrepen elkaar. Nu is Johan 3 jaar dood en leeft Ajax en het Nederlands elftal weer op. Frenkie de Jong is de nieuwe Johan. Ajax-Barcelona-Nederlands elftal. En ik droomde om voetballer te worden. Maar dromers zijn dichters en geen voetballers.