Stedentrip Venetië, Rome en Florence
03-04-2015, vrijdag
Eindhoven - Enkering
Even na vijven in de ochtend lopen we in de richting van zwembad ‘De Tongelreep’, naar de opstapplaats, een wandeling van twintig minuten. De wieltjes van onze tassen ratelen over de stoeptegels. Het is nog donker, de vogels fluiten al en de lucht is lekker fris, een beetje boven het vriespunt. Niemand is op straat; geen verdwaalde voetganger, geen auto of fiets, alleen de bus van Effeweg komt eraan. Eerst rijden we naar het noorden, via stadjes als Helmond, Veghel, Uden en dan naar Didam bij Arnhem, het verzamelpunt voor heel Nederland. Na de overstap begint de reis echt, door Duitsland naar het zuiden. Tegen zessen zijn we in het hotel: ‘Gasthof Heckl’ in Enkering in de omgeving van München. Een mooie locatie om te verblijven. Na het eten is er live muziek met accordeon, klepperende lepels en een apart houten instrument waar Rik de chauffeur goed mee overweg kan. De gezellige geluiden zijn geheel op zijn Bayerisch in de sfeer van bierfeesten.
04-04-2015, zaterdag
Enkering - Rimini
Het is een werkvakantie, niks uitslapen want om half zes gaat de wekker. Ontbijten, inpakken en de bus vertrekt richting Italië. Het is nog 800 km rijden. We gaan door Oostenrijk, langs Innsbrück en Brennerpas. Hoger en kouder. Er ligt nog volop sneeuw en bij de plaspauze lopen we alsof het winter is nog door vallende sneeuwvlokken. Weer verder, het is een lange rit. Op een grote piste langs de snelweg wordt nog druk geskied. Ik lees een boek en bekijk ondertussen het schitterende berglandschap van de Alpen met kastelen, kerken en rotsen. Daarna rijden we Italië in, voor ons de eerste keer. De zon gaat schijnen, het wordt warmer. We doorkruisen een gebied met veel appelbomen, dalen af naar de Po-vlakte dat iets weg heeft van een Nederlands polderlandschap. Het reisgezelschap bestaat uit 57 mensen. De chauffeur Rik is gezellig en vertelt wetenswaardigheden van de streek waar we langskomen, wellicht met de hulp van Wikipedia. Hij stelt daarna veelvuldig vragen waar veel getallen in voorkomen. Aan hoeveel landen grenst Oostenrijk? Hoe lang is de rivier de Po?
Om 18:00 uur zijn we in hotel Jolie in Bellaria, bij Rimini. De zee is vlakbij, even wandelen en dan het avondeten, gezellig aan tafel met dezelfde mensen als gisteren. Allemaal ouder dan ons, maar dat voelt niet zo, ze zijn nog jong van geest. Flesje wijn erbij, het eten start met pasta, daarna groente en vlees, toetje achteraf.
05-04-2015, zondag Pasen
Rimini - Venetië - Rimini
Het hotel heeft drie sterren, maar dat is een beetje ruim beoordeeld. Althans ons verblijf op de 3e etage is meer een zolderkamertje. Het ligt helemaal op het uiteinde van de gallerij, in een verre hoek en daar is ook een schuin dak. De ruimte is kleiner dan de andere kamers, denken we. Er is een zeer kleine badkamer waarbij de douche half boven de wc hangt, naast het putje van de afvoer en de wasbak. Als je gaat douchen dien je papier en textiel eerst hoog en droog op te bergen. Anders wordt alles nat, zoals buiten... Het stormt en regent, en de kozijnen zijn niet van nieuwbouwkwaliteit. De metalen luiken aan de buitenkant rammelen flink in de wind. Het is zo een beetje onrustig slapen, lawaai en tocht. De wekker gaat om zes uur. Mijn tas en de deken die half op de vloer hangt, zijn nat. De tas staat op de grond onder het schuine dak, daar neergezet als reminder om ons hoofd niet te stoten. Nu staat de tas in een plas. De oorzaak: het raam op het gangpad staat pal in de regen en is niet waterdicht. Het water is onder de deur via de tegelvloer naar onze kamer gestroomd. Gelukkig is de binnenkant van de tas nog droog omdat het op wieltjes staat.
In de ochtend regent het nog steeds flink. Dat ziet er niet zo fraai uit, want vandaag is de uitstap naar Venetië. Het klaart op, de zon gaat schijnen als we in Venetië arriveren. Nu is het een half uur varen in de haven langs Venetiaanse gebouwen. Het is druk, voornamelijk met toeristen en niet alleen omdat het Paaszondag is. Dit is normaal, elke dag, elke week. In de zomer echter is het veel drukker en dan bij soms 40 °C. Nu loopt de temperatuur ook al aardig op naar lentewarm, alleen de wind is nog fris. In het centrum is het San Marcoplein, een werkelijk indrukwekkend plein met basiliek, kerkgebouw en de lange gevels van het dogenpaleis. Iedereen is bezig met foto’s te maken; een verandering in methode daarbij is de selfiestick. Nu kan men nog beter en zonder schouder uit de kom zichzelf op het beeldscherm vastleggen. Vaak met z’n tweeën en op de achtergrond een typerend gebouw, of op een bruggetje en een gracht met gondels op de achtergrond. Heb je nog geen selfiestick? Voor een paar euro kan je ze kopen bij vele niet-betrouwbare verkopers op het plein. Een hype dus. We gaan eerst met de gondel mee, waar 22,50 euro p.p. voor betaald is. Zes personen gaan in de gondel en een gondelier, die ons via de grote route langs grachten duwt. Met aan een kant een roeispaan puntert de macho Italiaan behendig het vaartuig door het groene water, dat soms stinkt, waar veelal opstoppingen zijn. ‘Het duurt niet lang meer of er staan hier stoplichten’, zegt een medepassagier. ‘Of er wordt een rotonde aangelegd’, grap ik.
Even later zijn we weer op het plein, wandelen door de stegen met winkels, vooral souvenirs en Venetiaanse maskers. We eten een stukje pizza, krijgen nog een rondleiding met de chauffeur die ons steegjes instuurt die we al gezien hebben en sommige die we niet ontdekt zouden hebben. Nog de brug met trappen die zó vol staat met selfie-lui, dat dit toch wel een niet-normaal-verschijnsel lijkt te zijn. Of is iedereen tegenwoordig zó zélfbewust? Dan half vier verzamelen op San Marcoplein, daar zijn we op tijd. Gaan jullie maar vast, kwart voor vier is vooral gezegd de uiterlijke tijd bij de boot. Ik loop ondertussen natuurlijk nog van alles te fotograferen waar ik op de heenweg geen tijd voor had, want toen liepen we in colonne de chauffeur achterna. Ik zie niemand van de groep ons inhalen. Zal de boot om vier uur vertrekken, vragen wij ons af, zodat de chauffeur nog een kwartier speling heeft; er zijn ten slotte altijd laatkomers. Het is 15:43 uur als we bij de boot zijn en daar staat chauffeur Rik al op de loopplank. Kom snel gebaart hij, ons al zoekend. Wij zijn de laatste en als we aan boord zijn, vaart de boot onmiddellijk weg. Dat zou toch wel een probleem zijn geweest om weer in het hotel te geraken. Half uur varen en 260 km naar Rimini. Vandaag dus ruim 500 km in de bus gezeten.
Het avondeten is Italiaans: pasta met beetje saus vooraf, vlees met gebakken aardappels heel karig voor 6 personen, geen groente. Toetje is cake met chocola. Tsja? Avondwandeling langs boulevard, niet echt gezellig, restaurants met helverlichte tl-lampen. Het is nog niet het seizoen, maar voor strand en eten beter naar Spanje.
06-04-2015 paasmaandag
Rimini - San Marino - Fiuggi
Het ontbijt is armzalig, karig en smakeloos. Witte oude sneetjes brood, kaas en ham zonder smaak, maagvulling dus met ook al niet-lekkere koffie. Het slechtste hotel tot nu toe, 3 sterren heeft het, en dat zijn er 2 te veel, wellicht verkregen met hulp van de maffia. Goed dat ik niet moet gaan werken en de hele dag bijna alleen maar in de bus hoef te zitten. Zo verbrand ik weinig energie; qua gewichtsafname zal het wel meevallen en het vitaminegebrek zal ook wel weer aangevuld worden.
Om 08:00 uur is de volgende verhuizing. Eerst rijden we naar San Marino, nog geen uur rijden. Het is mooi weer en de zwarte berg van de dwergstaat is al zichtbaar. Het is een zeer leuk stadje om te bezoeken. Een klim naar boven met torens, oude gebouwen en winkels. Belastingvrij, maar ik hoor van de mensen die iets kopen dat de prijzen niet zo bijzonder laag zijn. Wij kopen alleen een paar broodjes, kaas en bananen in een ons aangewezen supermarkt, een andere winkel met levensmiddelen zijn we nog niet tegengekomen. Met het wisselgeld hebben we een paar euromunten met de afbeelding van het land San Marino weten te bemachtigen.
Vervolgens gaat de reis naar het zuiden langs de Adriatische zee en golvend heuvellandschap. Dan geweldig uitzicht op de Apennijnen die ineens als een rij bergketens opduiken. Flanken met sneeuw, mooie bruggen en lange tunnels. Pittoreske dorpen op heuveltoppen. Vulkanisch gebied, de bergen hebben de vorm van vulkanen. Mooie busreis, je ziet op deze manier veel van het landschap dat telkens verandert. Ook veel benzinestations als we pauzeren, die lijken allemaal op elkaar. Dure prijzen, we vermijden iets te kopen, zonde van het geld. Gelukkig hoef ik hier ook geen koffie te kopen wat ik normaal dan wel doe. De buschauffeur heeft daar namelijk de oplossing voor. Hij zet een tafeltje buiten met een grote pot met liefde gezette koffie; 1 euro voor een bekertje en dan kan je daar gratis nog een scheut amoretto in doen. Koek erbij, kost 25 cent. En gezellig zo met de hele groep bij elkaar. Goed idee. Een ander goed idee is dat we rouleren met de zitplaatsen in de bus. Met de klok mee schuiven we elke dag vier banken op zodat we elke dag andere buren hebben. Vandaag zitten we op de achterbank. Rome is zichtbaar rechts van de weg, een paar gebouwen steken er in de verte bovenuit. We zijn bijna bij het hotel in Fiuggi om morgen naar Rome te gaan. Fiuggi was vroeger een welvarende stad, maar nu staan vele hotels leeg. De crisis heeft hard toegeslagen en men tankt vaak voor 10 of 15 euro, levend van dag tot dag. Het hotel waar we vertoeven is deze keer zijn drie sterren wel waardig. Geen grote mankementen, goed bed, geen tochtende kozijnen. Alleen de badkamer is alweer een beetje raar ingedeeld. Naast de wc en voor de ingang van de douchecabine staat een bidet, en in het midden van de badkamer een dikke pilaar. Je kan overal net tussendoor: wastafel, wc, bidet, douche. Mijn theorie: de bidet is naderhand geplaatst (daar voor de ingang van de douchecabine is nog plaats), de pilaar ook naderhand omdat het voor de veiligheid verplicht werd wegens aardbevingen die hier wel eens voorkomen. Het hotel heeft er wel een extra ster voor gekregen, zonder maffiapraktijken.
Het eten is deze keer goed. Gezellige ruimte, de tafels niet zo krap neergezet als in Rimini waar alleen tengere Italiaantjes tussen pasten. Het bestellen van de drank bij het eten is ook goed geregeld. In Rimini moest iedereen het zelf bij de bar gaan halen. Dan was er geen water, dan liep het bier langzaam uit de tap, dan was er geen wisselgeld. Een biertje kostte 3,50, een glas wijn 1 euro. Elk biertje uit de tap kreeg een ander soort glas. Chaos dus. In Fiuggi is het goed geregeld, zoals in Spanje een ober die de bestelling opneemt, duidelijk lijstje met prijzen. Het eten: voorgerecht door ober opgeschept, een portie goede pasta die heerlijk smaakt en nog een keer aangevuld waarmee ik wel tevreden was als er niet meer bijkwam. Maar er is meer: vlees met wortels en erwtjes, blikspul en nog salade en meer groenten en aardappels die je zelf moet opscheppen op een aparte tafel, waar dus heel de groep naar toe moet, daar is dan minder over nagedacht. Toetje: fruit, banaan, appels en sinaasappels. Eindelijk is mijn vitaminegebrek geweken, en het zonlicht van vandaag daarbij opgeteld: ik voel me gezond en aangesterkt. Ik kan er weer tegen. Op naar Rome!
07-04-2015 dinsdag
Fiuggi - Rome - Fiuggi
Op en neer naar Rome vandaag. We hebben oortjes gehuurd voor 4 euro p.p. zodat we de gids in de menigte kunnen horen. Schitterende indrukken vanuit de bus al. Romeinse gebouwen nu zo indrukwekkend wanneer je het in werkelijkheid ziet. Het gaat allemaal vrij snel, fotograferen, hup naar het volgende mooi gebouw of fontein. De beroemde Trevi Fontein staat in de steigers voor restauratie. Te veel om op te noemen en veel te veel voor een dag. We stappen weer in de bus en gaan naar het Vaticaan. Wat een mooi indrukwekkend plein, één groot kunstwerk. We zijn net te laat voor de Paus, die was er op paaszondag. De bloemen liggen er nog. De Sixtijnse kapel bezoeken zou je zeggen, maar daar staat een rij die een paar keer rondom het plein cirkelt. Uren wachten en dan zouden we nog niet op terug zijn voor het geplande vertrek van 16:00 uur. Achteraf horen we dat twee mensen van de groep het wel hebben gedaan. Bijna anderhalf uur hebben ze in de rij gestaan, maar wel voorgedrongen en stiekem ergens tussendoor geglipt. Zoiets zouden wij niet doen en had het toch langer geduurd. Ze zijn nog een uur binnen geweest, wel zeer indrukwekkend. Maar ja, de tijd is beperkt en je moet een keuze maken. Wij genieten van de buitenkant. Er zijn extra veel toeristen i.v.m. Pasen, veel groepen kinderen en veel Italianen die een extra vrije dag hebben genomen. Van iemand anders hoor ik, die hier al geweest is, dat de wachttijd toen niet zo lang was. Nu kiezen we in de gegeven tijd een stukje door Rome te wandelen. In de zon is het lekker, het is 18 °C, alleen de wind komt nog langs de met verse sneeuw bedekte toppen van de Apennijnen. Het is prachtig, ik moet de namen later nog eens opzoeken, de Engelenburcht, de rivier Tiber, de brug met beelden, het plein met terrassen waar ondanks de drukte bijna niemand zit wegens de hoge prijzen van een consumptie, en vooral de fonteinen met schitterend beeldhouwwerk. Ook hier weer de fotografische tendens: iedereen staat foto’s te maken, selfies, verkopers van selfiestokken nog meer in getale dan in Venetië. Veel illegale verkopers van tassen, kleedjes, zonnebrillen, zijden doeken. Ook veel bedelaars.
We zorgen dat we op tijd terug zijn bij de bus die om 16:00 uur weer vertrekt. We wachten, nog niet iedereen is er. Tijd om een sms’je te sturen: “We zijn vandaag in Rome geweest heel indrukwekkend, willen zeker nog eens terug. Hele mooie reis tot nu toe, leuke medereizigers, meeste zijn 70’ers. Prachtig landschap met sneeuw op de bergen. Morgen gaan we richting noorden naar Toscane.” Twee mensen zijn te laat. Ze reageren niet op mobiel. Chauffeur belt naar de basis in Nederland, die bellen familieleden en die weten de twee te bereiken. Ze stonden bij een verkeerde parking, een taxi heeft ze verkeerd afgezet, paniek dus. Ze arriveren drie kwartier te laat. Gelukkig voor hen heeft de chauffeur genade en gewacht. Gelukkig is er niks ernstigs gebeurd.
Onze gezichten voelen warm aan door het buiten zijn in de zuiderse zon. Tijdens avondeten zitten we bij weer andere mensen aan tafel. Leuk dat je elkaar zo beter leert kennen. Het is een leuke groep, 57 mensen. Ik schat dat er 40 tot 45 ouder dan 65 jaar zijn. Zij schatten ons veel jonger dan 50 jaar en wij hebben ook moeite hun leeftijd goed te schatten. Het zijn bijna allemaal mensen die van reizen houden, veel wandelen, sportief en nog vitaal zijn. Er zijn ook bijna geen rokers bij. Het is dat de grijze en witte haren hen verraden niet zo jong meer te zijn. Een paar buitenbeentjes zijn er bij, maar dat houdt het ook weer spannend. Morgen vertrekken we weer.
08-04-2015 woensdag
Fiuggi - Florence - Montecatini Terme
Het budget-ontbijt is weer op. De Italiaan ontbijt nauwelijks, neemt haastig een kop koffie en een stuk brood, gaat werken en ontbijt later nog wel een keer bij de lunch. De voorraad bij het hotel is beperkt, als er geen kaas meer ligt, wordt die ook niet meer aangevuld wat je bij een hotel toch zou verwachten.
Om 07:45 uur rijden we, verlaten Fiuggi en gaan richting Florence. Op de snelweg: links ligt Rome, de piramide en St. Pieter zichtbaar; rechts een vuilnisbelt waar hutjes in staan en mensen met kinderen leven. We rijden door Umbrië en dan Toscane. Firenze oftewel Florence is de hoofdstad van Toscane, een der mooiste gebieden van Italie. Dunbevolkt, heuvel- en bergachtig, het wijngebied Chianti (‘doc’ op de fles is goede wijn, ook bij ons bij Lidl en Aldi verkrijgbaar), olijven, cipressen, rivier de Arno die ook door Florence stroomt.
We hebben weer een gids en de zender met oortjes. De hele groep loopt langs de rivier luisterend naar de Italiaanse dame die met zwaar accent Nederlands spreekt. In Florence kijk je je ogen uit. Het is ook stralend weer, warm zonnetje. Het is allemaal zo kunstzinnig, zo geweldig mooi. De kathedraal, de gebouwen en vooral de meesterwerken van beelden, allemaal top. Dit is weer zo’n stad waarnaar je terug moet. Eerst boeken bestuderen nu je een beeld, een indruk van de stad hebt.
Om 17:00 uur rijden we een uur naar het hotel in Montecatini Terme. Deze keer een 4-sterren hotel, mooie hoge kamers, alles piekfijn in orde. In tegenstelling tot de eerdere hotels dient er betaald te worden voor wifi, nogal fiks dat doen we dus niet. Zo is er toch iets te mopperen. Het avondeten is luxe. We zitten met mensen die we al beter kennen aan een tafel voor acht personen. Aan het eten is niets aan te merken; soep, lasagna, venkel, kippenbout, appelstrude; in deze gangen. Een fles rode wijn Chianti met doc-label zoals we geleerd hebben. Heerlijk, zoals Rik de buschauffeur ook altijd zegt: “Heerlijk, pasta, flesje wijn erbij; daar word je groot en sterk van!” Daarna drinken we beneden in het hotel nog gezamenlijk een drankje, een lekker biertje.
09-04-2015 donderdag
Montecatini Terme - Denkendorf
Zes uur op, half zeven ontbijten, we hebben een lange reis voor de boeg, het eerste deel van de terugreis. 07:15 uur is vertrek dus er dient snel gehandeld te worden. De hele groep valt de tafel aan waar het brood en beleg op staan. Koffie staat bij de ingang, dus daarmee moet je door de massa om bij je tafel te komen. Natuurlijk zijn er ook voordringers. ‘Heb je meeuwen gezien?’ vraagt iemand. ‘Meeuwen?’ ‘Ja, daar bij die tafel, alsof je stukjes brood strooit en meeuwen die om de kruimels vechten.’ Ja, zo is het precies.
De terugweg is alweer prachtig. De Dolomieten, blauwe lucht, bergflanken, sneeuwtoppen.
Het hotel in Denkendorf is de beste van de reis. Denkendorf ligt bij Ingolstadt in de buurt van München. Alles is op z’n Duits: groot gebouw, mooie kamers sfeervol ingericht, goed eten en een goede pul bier voor niet teveel geld. Ook gratis wifi, zelfs een wachtwoord is niet nodig. We hebben nu ook wat meer tijd. Aan tafel zitten we nu met een hechte groep. We zijn nu de jeugd, de jongelui. Zij zijn dan wel ouder, maar jong van geest. Over het algemeen zijn de ouderen in de hele groep nog vitaal. Er wordt meestal stevig doorgelopen. Een dag door een stad lopen is best wel vermoeiend. Daarbij is het een werkvakantie; elke dag rond 06:00 uur op, bus in bus uit, verplaatsingen, verhuizingen, zorg dragen om telkens op tijd bij de bus te zijn.
Aan tafel, een gemoedelijke dame komt het bier brengen. Er wordt geklonken, van de groep foto’s gemaakt. Een heerlijk smaakvolle soep, salades en groenten, een goed stuk vlees en lekker ijs toe. In het hele hotel hangt een lekkere geur van kruidig vlees. Een slagerij is ook onderdeel van het geheel, vandaar. Nog even buiten wandelen en daarna een biertje drinken. Gezellig! De kamer is ook perfect, op een doorlopende wc en een sprietsende douchekop na. Op de wandeling zagen we nog een hotel met een bus van Effeweg. In deze omstreken overnacht men op doorreis naar Italië, Kroatië, Roemenië en wellicht meer. De buschauffeurs hebben zich aan de rijtijden te houden, vandaar de stopplaats in de buurt van München. Ze kunnen natuurlijk ook kiezen voor twee chauffeurs en in een ruk doorrijden, maar dan zal het ook geen budgetprijs meer zijn.
10-04-2015 vrijdag
Denkendorf - Didam - Eindhoven
Voor het ontbijt hebben we deze keer wat meer tijd. Ook weer het beste tot nu toe. Lekkere broodjes, goede koffie, thermoskan al op tafel, eitje. De Duitser heeft het ook beter georganiseerd dan de Italianen. Geen grote rijen, geen plaats voor meeuwen. Bij de Duitser is het goed, gemoedelijk en gezellig. Bij de Italiaan meer chaotisch, gejaagd en vooral het gastronomische minder van kwaliteit en duurder.
Op de laatste dag richting Nederland zitten we vooraan, achter de chauffeur. Het geheugen van mijn fototoestel zit helemaal vol. Een paar mislukte foto’s heb ik gewist, zodat ik er nog een paar kan maken. De zon schijnt, ruim 20 °C wordt het vandaag. De temperatuur is vanaf het begin van de reis alleen maar opgelopen. Ideaal weer hebben we gehad. Veel gezien in een week. De steden: Venetië, San Marino, Rome en Florence. De landen: Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Italië, San Marino en Vaticaanstad. De bergen: Alpen, Apennijnen en Dolomieten. De rivieren: Donau, Inn, Po, Arno en Tiber. De Adriatische zee.
Eerst in het rustig op de weg, dan file maar vóór zes uur zijn we in Didam, bij juffrouw Tok waar we eerst gaan eten. Ons groepje zit weer bij elkaar. We lachen wat af. Zoals gisteren een voorval met Peter. Ik ging voor ons een biertje halen en had betaald. Peter wilde zijn biertje terugbetalen en gaf mij een tientje. ‘Kan je wisselen?’ vroeg hij. Ik keek in mijn portemonnee en zag dat ik geen wisselgeld had. ‘Ja, ja’, zei ik, ‘ik kan wisselen’ en gaf hem een ander tientje. Hadden we mooi een tientje gewisseld.
Na de soep duurde het een tijdje voordat we weer iets kregen. Bij juffrouw Tok staat een grote kip bij de ingang. ‘Ze moeten de kip nog vangen’, werd er gegrapt. Algemeen bekend is dat er vaak schnitzel op het menu staat. We verwachtten wel een kipschnitzel te krijgen. Toen de schnitzels kwamen met friet en groenten bleek het varkensschnitzel te zijn. ‘Ik heb nog nooit een varken “tok” horen zeggen’, flapte ik eruit. Dat was het dan weer, einde reis. “Effeweg, zo weer thuis!”