16-17-18 december 2016
Vrijdag 16-12-2016
Lille
Een driedaagse busreis van Effeweg langs drie Europese steden gelegen in Frankrijk, Engeland en België. Een reis om de kerstsfeer te proeven in Lille, Canterbury en Brugge. Inbegrepen is de overtocht met de boot van Calais naar Dover en terug. We verblijven twee nachten in hotel Ibis in het Belgische Kortrijk.
De opstapplaats is in Breda en daar rijden we vrijdagochtend met behulp van mijn recent gekregen TomTom naar toe. Het vertrek is om elf uur en we mogen daar natuurlijk niet te laat aankomen. De weg vinden ging voorheen wel eens mis, maar nu met moderne apparatuur mag dat niet meer gebeuren. Twee dagen van tevoren heb ik de bestemming, een parkeerplaats bij Prinsenbeek, al in mijn TomTom bij de favorieten gezet. Voor de zekerheid heeft Inge ook de route opgeschreven op een vel papier; je weet maar nooit.
We rijden weg. Voor het vertrek heeft Inge nog even op internet gekeken: er zijn geen files. De bestemming heb ik bij het starten al bij de favorieten gevonden, probleemloos. We zijn twee minuten onderweg en de TomTom valt weg, batterij leeg. Het zal zichzelf wel opladen nu het aangesloten is en het zo wel doen, is mijn gedachte. Voorlopig tot Breda weet ik de weg wel. Even later weer proberen, nog steeds dezelfde boodschap: batterij leeg. Dan duw ik de stekker nog eens goed aan en zie dat er een lampje begint te branden. Oef, de oorzaak is gevonden. Daarna komt er leven in het apparaat, het begint zelfs te praten. “Links aanhouden,” als we op de snelweg zijn en er een afslag aankomt waarbij ‘rechtdoor’ een betere term zou zijn. En dat dan drie keer herhalen: “links aanhouden”. Als we er wel af moeten, horen we een korte mededeling: “neem de afslag”. In ieder geval het werkt én we komen probleemloos en op tijd op onze bestemming in Breda aan.
Even later stappen we in de bus van Effeweg. Een aardige, relaxte chauffeur zet koers naar Lille. De zorg om de weg te vinden is me nu uit handen genomen. Een vak apart, buschauffeur zijn, met zoveel mensen op stap en alles in goede banen leiden. Respect daarvoor.
Bij de Franse grens is er even oponthoud en worden we over een parkeerplaats geleid. Het verkeer rijdt op deze manier langzaam langs de strenge bewaking. Verdachte auto’s worden eruit gehaald en gecontroleerd. Frankrijk verkeert nog altijd in de hoogste staat van paraatheid. Een aanslag op een drukbezochte Kerstmarkt is natuurlijk ook een spookbeeld waar je liever niet aan wilt denken. Toch denk je eraan.
Lille is een stad in Noord-Frankrijk vlak over de grens. Rijsel is de Nederlandse benaming. Het ligt ongeveer 25 km van ons hotel in het Belgische Kortrijk.
(een week na de vakantie stuit ik toevallig op een artikel in de Quest over waarom we de oorspronkelijke naam van een land of stad niet meer uitspreken: "Lille en Rijsel komen beide van Insulina, Latijn voor 'eiland'. De Noord-Franse stad lag toen op een eiland in een rivier. In het Frans veranderde Insulina in de loop der eeuwen via l'Isle naar Lille, in het Vlaams werd het via 'Ter Ijssel' 'Rijsel'.")
De stad is zeer interessant om te zien en nu in kerstsfeer helemaal. Mooie gebouwen en kerken, alles in een gezellige, sfeervolle verlichting. Zeker de moeite waard deze stad te bezoeken ook in een ander jaargetijde.
Een Kerstmarkt bestaande uit houten chalets en kraampjes wordt streng bewaakt. Tassen worden gecontroleerd bij de ingang, de uitgang is aan de andere zijde zodat men beter zicht heeft op de passanten. We drinken een heerlijke ‘vin chaud’, glühwein, maar deze is wel heel verrukkelijk. Er is ook warm bier, dat wil ik de volgende keer wel proeven. Ik drink een koud flesje Leffe bij mijn broodje hamburger met inhoud van ei en groenten. We lopen rond en op het eind is er toch weer even de onzekerheid of we de bus kunnen vinden. Dat is het nadeel van deze busreizen, dat je op tijd terug moet zijn en je eerder teruggaat om zeker niet te laat te zijn. Rond acht uur zijn we in het hotel in Kortrijk. Even lezen op de kamer en op tijd naar bed want de volgende morgen moeten we om half zes opstaan.
Zaterdag, 17-12-2016
Canterbury
Om zes uur is het vertrek naar Calais. Ontbijten in het hotel gaat niet, want het restaurant is nog niet open. Wel krijgen we een lunchpakket mee en een kan koffie die in de bus verdeeld moet worden. Met een beetje geluk weten we een bekertje te bemachtigen. Het is ongeveer anderhalf uur rijden, ruim op tijd voor de boot van kwart over acht. Hoe dichter we de kust naderen hoe duidelijker het vluchtelingenprobleem zichtbaar wordt. De parkeerplaatsen zijn afgesloten zodat men zich niet meer in geparkeerde vrachtwagens kan verstoppen om mee te liften naar Engeland. Nog dichter bij Calais zijn de wegen afgescheiden met dubbele hekken. In Calais staat een hele lange rij bussen. De chauffeur zegt, die boot halen we nooit. Minimaal een uur wachttijd wordt er gezegd. Er is strenge bewaking bij aankomst, twee douaniers met mitrailleurs controleren alle personenwagens, kofferbakken worden opengemaakt, grondig wordt er in de auto’s gekeken. De bussen worden een voor een nagekeken, iedereen moet eruit naar een aparte hal voor de paspoortcontrole. Ondertussen wordt met behulp van honden de onbemande bus met alleen onze handbagage onderzocht. Er zijn op het moment veel Kerstreizen naar Londen en andere steden, veel bussen en ook veel vrachtwagens. In tegenstelling tot de zomervakanties zijn er niet zoveel personenauto’s. Het is lang wachten en veel later dan gepland varen we weg. Twee boten later. Dit heeft de chauffeur ook nog nooit meegemaakt, het is extreem. Toch weet hij zijn goede humeur te bewaren.
Aan boord zoeken we het buitendek op. Het is rustig weer, het zonnetje schijnt, uit de wind is het helemaal niet koud. Het lijkt wel september. Heerlijk weer. De witte krijtrotsen van Dover schitteren in het zonlicht.
Nog een half uur linksrijden naar Canterbury. We hebben er zeven uur over gedaan. Nog 2 ½ uur vrije tijd en dan moeten we terug, de boot is geboekt en de chauffeur heeft zich aan de rijtijden te houden.
Canterbury is een oude stad waar een enorme kathedraal centraal staat. We bezoeken deze niet. Het is 12 euro entree per persoon en we zouden geen tijd meer hebben om de rest te zien. De kathedraal ziet er van een afstand heel mooi uit. In de stad is ook genoeg te zien. We eten een Cornish Pastie, die in onze herinnering aan vroegere Engelse vakanties zo lekker waren. Ze smaken nog altijd goed.
Een lange reis voor een vlug bezoek aan Engeland, maar de moeite waard en een mooie dag. Op de boot maak ik de laatste ponden op aan een heel lekker Belgisch biertje: Paljas.
Rond negen uur zijn we weer in het hotel. We hebben honger en geen eten meer. Alleen een McDonald's is er in de nabijheid, maar dat slaan we af en drinken een glas water. De volgende morgen is het vertrek om negen uur.
Zondag, 18-12-2016
Brugge
De wekker gaat om kwart over zeven. We hebben deze keer de rust om te genieten van het uitstekende ontbijt en de koffie voordat we gaan.
Om tien uur zijn we al in Brugge. Er is een grote parkeerplaats waar alle bussen aankomen. We gaan te voet naar het centrum. Iemand vraagt: “Welke kant is het op?”
“Ik hoef het niet uit te leggen,” zegt de buschauffeur. “Volg de stoet maar dan kom je er vanzelf.” Een hele rij toeristen gaat door het park het gladde houten bruggetje over. Vandaag is het mistig, het heeft hier geregend. We lopen door middeleeuwse straten langs grachten met zwanen, een klooster met een plein van bomen die scheefgegroeid zijn.
Brugge is nog authentiek, als een schilderij van een Vlaamse schilder. Het is nog in oude staat en gerenoveerd omdat het bij het werelderfgoed van Unesco behoort. Er lopen paarden met karren rond waarmee mensen een rondrit kunnen maken. De straten zijn fotogeniek. Er zijn winkels die uitsluitend honderden soorten Belgische bieren verkopen, tegenwoordig ook behorend tot het erfgoed.
Er is een kerstmarkt en de Grote Markt in het historische hart van de binnenstad dat meer indruk maakt. Standbeelden en de grote toren zijn een mooi gezicht op het grote marktplein. Fijn is ook dat er weinig verkeer in de binnenstad is.
Op een ander plein staat een jongeman met een grote stok met attributen grote zeepbellen te produceren. Hij trekt de mensen naar zich toe alsof het een theatervoorstelling is. De kinderen proberen de kleurrijke bellen te vangen, die hoog tegen het mooie gebouw van het Brugse Stadhuis uit de 14e eeuw aanvliegen. Het is een vrolijke boel.
De terugweg is niet al te moeilijk, maar toch staan we ineens in een straat die ons niet bekend voorkomt. We moeten om kwart over twee bij de bus zijn. Ik vraag de weg naar de parkeerplaats aan een Japanse gids, herkenbaar aan zijn paraplu in de lucht. “Is this the right way to the parking?” Het is eigenlijk ook wel te zien aan de stroom toeristen die die kant opgaat. In België in het Engels de weg aan een Japanner vragen: Brugge is een echte wereldstad. Brugge is ook een geweldig mooie stad, de moeite waard om te bezoeken.
Terug in Breda vertrouw ik op mijn eigen gids de TomTom die ons heelhuids naar huis stuurt.
Resumerend.
Een mooie reis, een week voor Kerst in drie landen de kerstsfeer geproefd.
Veel gezien, veel foto’s gemaakt. Veel bewaking en controle en dan hoor je naderhand wat er in Berlijn is gebeurd.
Maandag 19 december was er een terroristische aanslag in Berlijn. Een vrachtwagen reed in op een kerstmarkt, 12 doden en 48 gewonden waarvan 14 zeer zwaar gewond.
Waar je dan vooraf aan denkt gebeurt dan toch achteraf. Op een ander tijdstip en op een andere plaats.
Wat gebeuren er toch vreselijke dingen in de wereld.
Vrede op Aarde, dat zou ik wel willen, maar dat lijkt nog heel ver weg.
De volgende keer zullen we niet thuisblijven.
We wensen voor iedereen fijne Kerstdagen en hopen het beste.
Echt veranderen zal het wel nooit.