Vrijdag 1 juli 2011
Boosten Busreizen: Spanje:
Vertrek 12:00 uur, overstappen in Hoensbroek/Heerlen bij McDonalds
Malgrat de Mar/ Santa Susanna
Hotel Sirius
Zaterdag 2 juli
Hola, viva Espagna,
Goed aangekomen vanmorgen, om 06:15 waren we al in het hotel, lekker vroeg ja. De reis ging voorspoedig, niet geslapen natuurlijk, maar dat geeft niet. We gaan vanavond vroeg naar bed en dan kunnen we morgen fris van start gaan. Mooi hotel en veel te lekker eten, heel veel keus.
We hadden een minilaptop meegenomen en voor internet op de kamer betaald om contact te houden met het thuisfront.
Date: Saturday, July 2, 2011, 10:40 PM
Hola Monique en Eric,
Vanmorgen hebben we ons eerste ontbijt gehad. O jee, als dat maar goed gaat! Zoveel keus is echt slecht voor de lijn. Kaiserbroodjes, zachte broodjes, yoghurt met allerlei mueslispul, crossantjes enz. En vanavond was het ook al zo lekker, ik heb 3 toetjes op. Stout stout.
We hebben vanmorgen ook een bijeenkomst gehad met een hostess die vanalles vertelde over hier en wat je kan doen. We gaan een keer met de boot met onderwaterramen naar een dorpje en verder gaan we natuurlijk naar Barcelona. En we kregen sangria, dat is vruchtenwijn. Lekker. Daarna hebben we het hier ontdekt en aan het strand gelegen. Harrie heeft gezwommen en ik geslapen. Ach ja wat is nieuw. Vanavond heb ik weer geslapen en Harrie ging op zoek naar koffie, wat nog wel wat moeite koste, maar het was gelukt. Helaas was de MacDonalds er niet meer en we wilden toch wel kunnen internetten, dus we betalen maar in het hotel.
Vanavond doen we niks meer, eerst eens bijslapen, want dat hebben we wel nodig.
Morgen weten we nog niet. Het is mooi weer hier dus we gaan waarschijnlijk dorpje en strand doen. Het hotel is verder heel netjes met veel oudere mensen (zoals wij).
Dus niet echt iets voor jongeren, en zeker niet voor jullie. We zaten trouwens in de bus precies tussen 6 meiden die net hun VWO diploma hadden gehaald en die kletsten echt de hele dag door, maar het was wel grappig om te horen.
Nou, dit was dus al de tweede dag van de vakantie. Waarschijnlijk mailen we morgen of zo wel weer als we iets hebben gedaan wat de moeite van het vertellen waard is.
Jullie weten toch wel dat de pizza's al in de diepvries liggen he (ja mama).
Ok, nog een fijne avond,
groetjes,
Inge en Harrie
Zondag 3 juli
Blanes
We hebben ongeveer van half elf tot zeven uur gelopen. We zijn te voet naar Blanes gegaan, het volgende dorp aan de kust. Het was een mooie route, eerst langs de winkels, dan door het ruige binnenland en vervolgens in het toeristische Blanes.
Daar zijn we in een botanische tuin geweest. Een keer iets anders dan een tuincentrum, nu aan de zee met gigantische cactussen en andere exotische planten. Misschien heb je de foto's al gezien?
Het was wel warm, maar goed te doen. We hebben onderweg zelfs een beetje regen gehad. Daarna werd het warm.
De terugweg ging niet meer makkelijk. We liepen een andere weg, langs de zee. Maar toen stond er een hek en konden we niet verder. Een heel eind weer terug. Ondertussen hadden we allebei blaren op onze voeten. Even verder kozen we voor een andere weg. Deze kwam op zee uit voorbij het hek, maar hier zouden we door het losse zand moeten en het was onduidelijk of een doorgang verderop nog mogelijk was. Dus maar weer omgedraaid. Uiteindelijk hebben we nog een brede rivier moeten doorwaden, gelukkig stond er geen water in.
Maandag 4 juli
Strand Malgrat de Mar
Hola,
Vanmorgen zijn we hier naar het strand geweest. Ik ging in de zee wat niet gemakkelijk was. Het wordt meteen diep en de golven zijn hoog en sterk, een soort mini-tsunami. Als je heel hard zwemt blijf je op dezelfde plaats en als je niets doet drijf je in een minuut wel vijftig meter af, gelukkig niet naar open zee, maar naar een stuk verder aan het strand. Eruit gaan is ook moeilijk; de golven trekken en duwen je benen onder je lichaam vandaan. Je kan nauwelijks blijven staan.
Het waaide heel hard vanmorgen. De wind suisde om onze oren. We lagen op scherp kiezelzand waarin je steeds wegschuift. Op de badlakens hebben we geprobeerd een boek te lezen. Dat viel niet mee. We werden vaak gestoord. Om de paar minuten kwam er een andere Chinese vrouw langs die vroeg: “You want massage?” Ze gingen bij iedereen langs. Niemand die op het aanbod inging. “Very good, 5 euro.” Ook Afrikanen met zonnebrillen en andere koopwaar kwamen ons vervelen. Op het laatst was ik oost-indisch doof geworden, ook door de wind. Ik wilde dat ik het bordje van de hotelkamer had meegenomen: "Do Not Disturb". Hardnekkig bleven de Chinezen het volhouden. De Afrikanen liepen soms zonder te kijken voorbij, ze hadden de moed al opgegeven.
Vanmiddag hebben we door het dorp gelopen. Niet te ver met die blaren aan onze voeten. We hebben een stokbroodje met kaas gegeten.
Dinsdag 5 juli
Tossa de Mar
Vandaag zijn we met de boot naar Tossa de Mar geweest. Vanuit Santa Susanna duurt de vaart ongeveer 2 uur.
De boot vaart tot op het strand, dat kan omdat het zo snel diep is. Het is wel een raar gezicht.
We hadden een paar dagen eerder al deze trip bij de hostess van de reisleiding geboekt. Tijdens het instappen bleek dat het boekingsformulier omgeruild had moeten worden voor echte kaartjes. Gelukkig mochten we toch aan boord en konden ze het rechtzetten. Het duurde wel even voordat alle administratie bijgewerkt was, en ik, wachtend in een hoekje, ook kaartjes voor de terugreis in handen had. Het was veel makkelijker geweest om de kaartjes direct bij het verkooppunt, een hokje aan het strand, te kopen. De prijs was hetzelfde.
Het was veel warmer dan gisteren. Gelukkig stond er geen wind, want dat is niet ideaal voor zeeziekgevoelige mensen. Op het dek waren ook reisgenoten uit Limburg die bij ons in de bus zaten en ook in het zelfde hotel zitten.
Zittend konden we mooi de kustlijn volgen. We zagen de plek waren we een paar dagen eerder op onze voettocht omgedraaid waren in Blanes. Ik had daar niet ver van de droogliggende rivier gestaan. Toen gingen we terug, en een drie kwartier later staken we een paar honderd meter de droge rivier over. Dat had een blaar kunnen schelen.
De boot schommelde best wel heftig, maar er werd niemand zeeziek. Het uitzicht was net zo mooi als aan de ruige Engelse kust met rotsen zoals in Cornwall. Het enige verschil is dat het in Spanje warm is, geen regen en een strakblauwe lucht. De camera dwong me veel foto's te maken, maar als je die terugziet is het toch minder dan het moment dat je de beelden zelf op het netvlies kreeg.
Tossa is wel het mooiste gedeelte van de route. Vanuit zee zie je eerst een oude burcht tussen de rotsen. Tossa ligt aan een baai en heeft een oude kern met middeleeuwse stadsmuren en torens. Smalle straten met natuurstenen trappen leiden naar het oude gedeelte met daarbij het uitzicht op de zee. Het is echt gezellig met de restaurantjes en winkeltjes.
Opa Frans is hier vroeger ook op vakantie geweest. We waren aan het zoeken waar dat geweest kon zijn. Ik weet dat hij ergens van een hoge rots was afgedoken en ik zag een man ook van een hoge rots afduiken. Ik heb er een foto van gemaakt. Straks vragen of dat de plek was.
Daar in de buurt hebben we ook in de schaduw op een terras gezeten. Ik bestelde een bier, een large, maar het bleek wel een erg groot glas te zijn, waar je ook bloemen in kan zetten. Het was lekker licht bier en ik voelde er niets van.
Om 4 uur ging de laatste boot terug. Er stond een enorme grote stoet op het strand te wachten. Als we niet meer meekonden, hoe moesten we dan naar huis? Gelukkig ging iedereen er in, behalve een paar mensen met een verkeerd kaartje.
In het hotel heb ik een half uur in bad gelegen, wat een luxe. Daarna weer gegeten. Het is heel goed eten met veel keuze. Vis of vlees, veel verschillende groentes, pasta, aardappelen in allerlei vorm waaronder friet, brood, toetjes, gebakjes, fruit. Ik schep wel twee keer de hoofdmaaltijd op en ga dan terug voor fruit als meloen, ananas, nectarines, perzik en abrikoos. Ik denk dat ik straks ook moet lijnen.
Vanavond nog even over de boulevard gelopen naar mijn vaste kiosk voor de koffie. Het is nog een behoorlijk eind lopen. We hebben vandaag heel wat kilometers afgelegd.
Woensdag 6 juli
Barcelona
Vandaag zijn we met de trein naar Barcelona geweest. Het spoor gaat langs de zee en de trein stopt onderweg ongeveer om de vijf minuten. De kleine stations in de dorpen worden op een informatiebord aangegeven, maar toen we in de grote stad Barcelona waren, stond dat er helemaal niet op. De trein ging ondergronds, het werd donker en toen veel mensen uitgestapt waren, dachten wij: hadden we hier ook niet uit gemoeten? Ja dus, de volgende halte was ook wel goed maar verder weg uit het centrum waar het meeste te zien is. Toen we op de meegenomen plattegrond hadden uitgevogeld waar we zaten, gingen we op pad. De stad viel ons eigenlijk een beetje tegen. Veel verkeer, rechte wegen, niet iets speciaals. We besloten eerst naar het symbool van Barcelona, de Sagrada Familia, te lopen, een onvoltooide kerk die nog in de steigers staat. Het is een kunstwerk van Gaudi met heel aparte torens. We hebben er alleen omheen gelopen, er stond een rij van een paar honderd wachtende mensen.
Daarna zijn we naar het mooiere deel van Barcelona gelopen. Een ark, een park en heel veel smalle straten met nog meer oude kerken en gebouwen. Toen kwamen we op de Ramblas uit, een lange, brede promenade met kraampjes, terrassen, kunstenaars en artiesten die hun creaties tonen.
Toen werd het tijd om weer terug te gaan. We hadden op de kaart ontdekt waar het station was waar we op de heenreis beter uit hadden gekund. Eenmaal daar aangekomen konden we de goede lijn niet vinden. Metro en trein zitten bij elkaar en de informatieborden zijn heel wazig. Personeel dat informatie geeft is ook heel karig en dan vaak nog knorrig en in het Engels onverstaanbaar. We probeerden met ons kaartje een poort door te komen, maar die weigerde open te gaan, gelukkig, omdat het de verkeerde weg was. We waren niet op het goede plaats. Het station ligt geheel benedengronds dat via trappen te bereiken is. Waar de ingang is voor de buitenstaander niet goed zichtbaar; het is als het zoeken van de uitgang in een doolhof. Even later hadden we aan de overkant van een grote rotonde een andere ingang gevonden. Het was nog steeds erg onduidelijk waar we in moesten, maar eindelijk hadden we het spoor gevonden waar de trein naar Blanes zou komen. We moesten nog tien minuten wachten en konden toen eindelijk instappen. Het valt nog mee met de drukte, zei Inge. Ik haalde een foldertje uit de tas die we net hadden meegenomen met de tijden en schema's. Ik snapte er niet veel van; Spaans, kleine lettertjes. Een vrouw sprak ons aan. Ze zag dat wij toeristen waren en vroeg waar we vandaan kwamen. Ze was ook een Nederlandse en vroeg waar we heen gingen. Santa Suzanna. Oh, dan zit je in de verkeerde trein, zei ze. Het spoor was goed, maar je had een trein later moeten nemen. Deze trein gaar naar de binnenlanden van Spanje. Je kan het beste dadelijk uitstappen bij de volgende halte en dan dit spoor teruggaan en dan weer uitstappen, anders ben je heel de avond nog aan het reizen. Waarschijnlijk woonde ze hier en wist dat toeristen niet deze richting opgingen. Oef bedankt, dat was bijna mis gegaan, als die vrouw het niet had gezegd, hadden we het nog niet zo snel in de gaten gehad. Daarom was het natuurlijk niet druk. De trein stopte, maar buiten was het aardedonker en de deuren wilden niet opengaan. Eerst aan de ene kant op knoppen drukken dan aan de andere kant, de deur ging niet open en de trein reed weer aan. ‘Hij wil niet open, het lukt niet’, zeiden we. ‘Nu gaan we nog naar het binnenland.’ De trein stopte even verderop, hij was gewoon nog niet op zijn plaats. Uitstappen, en van de ander kant kwam al snel een trein. Er weer in en bij de volgende stop eruit. Zitten we ineens in Noord-Barcelona i.p.v. zuid. Weer naar boven, de straat op, de andere ingang zoeken. ‘Misschien daar’, zeg ik, ‘zou logisch zijn’ en ja daar is het. Weer met een trein naar een groter station met een naam die vertrouwd in de oren klinkt. Dan herkennen we weer het spoor van de heenweg. En toen zaten in we de goede trein. Het was zo druk dat we moeten staan.
Het is acht uur als we bij het hotel aankomen, dan kunnen we eindelijk eten. Vanmiddag hebben we alleen een ijsje en een paar wafels gegeten, dus we hebben wel trek. We dachten eerst we kunnen wel twee dagen naar Barcelona, maar dat doen we toch maar niet. Morgen maar weer een keertje naar het strand.
Donderdag 7 juli
Santa Susanna
Vanmorgen zijn we naar het strand van Santa Susanna gelopen. Hier is het niet zo druk. We hebben ongeveer vier uur in de zon gebakken. Ik ging regelmatig de zee in om een flink eind te zwemmen. Het water is heerlijk, goed op temperatuur en helder. Volgens mij is het zouter dan de Noordzee. Regelmatig kreeg ik een slok binnen als ik tegen de golven in zwom.
Vanmiddag zijn we ook naar Santa Susanna gegaan. Inge heeft eindelijk op een terras een sangria kunnen drinken. Daarna heeft ze ook een jurk gekocht van een soort die hier veelvuldig bij boetiekjes hangt. Zo een wil ze al heel de week, maar ze dacht dat het niet de goede maat zou zijn. Ik heb er op aangedrongen tenminste er een te passen, anders zou ze er later spijt van krijgen, en dat wilde ik niet op mijn geweten hebben. De jurk paste, er was maar één maat, een maat die altijd past. De pasruimte was binnen, midden in de winkel waar een spiegel stond; open en bloot dus, maar omdat er toch maar één maat was kon de jurk ook over andere kleren heen gepast worden.
Na het avondeten hebben we over de boulevard gelopen. Eerst naar Santa Susanna en toen naar Malgrat om een kop koffie te bemachtigen.
Dus dit was eigenlijk een relaxte vakantiedag met weinig avontuur. Luieren en wandelen met zon, zee en winkeltjes.
Vrijdag 8 juli
Met de trein naar Calella
Zaterdag 9 juli
Santa Susanna
Strand en palmbomen
Terugreis 21:00
Zondag 10 juli 2011
Hoi, we zitten nu bij McDonalds in Heerlen. Bus gaat hier over een half uur weg.
Ik denk dat we ongeveer om 15:15 bij de Tongelreep zijn,
we sms-en dan wel.
24-07-2011
Spanje, ik wil zo terug. Ik ben uit mijn doen, nu ik vakantie heb en niet in Spanje ben. Ik zou zo terug willen, nog een keer met de bus weg. Alleen de foto’s maken me nog gelukkig, foto’s van Spanje. De verhalen van Spanje, het land van zon en strand. Van jeugd en jong zijn, onbezorgd zijn. Vrolijke mensen. Alles wat ik niet heb, zit in Spanje: temperament, vreugde, mijn verloren jeugd. Voetballen op het strand met papa, als Pelé, geluk. Ervaringen die ze me niet meer afnemen. Toen was geluk heel gewoon. Nu is het anders. Overleven. Maar ik heb drie weken vakantie en het dringt nog niet tot me door. Het is anders dan vroeger.
Foto's van deze vakantie: