Toen het zwarte zijden kleed

dat glom in ’t avondduister

van je naakte schouders gleed

zag ik je blanke luister...

Ik hoorde zoet gefluister,

toen ik me in mijn lippen beet,

en toen in wellust gloeiend heet

mijn hartstocht werd een kluister...

Maar ik kuste koel jouw mond,

en ik knielde op de grond

voor je naakte schoonheid neder...

En heel zwijgend en heel teder

gaf ik je bescherming weder

van het kleed, dat ik daar vond...

Henri van Hoof