Embedded Files
Busreis Solmar: 23-05-2014 tot 04-06-2014
05-06-2014
We zijn terug van vakantie, Peñíscola. Inge en ik met de bus naar het Spaanse zuiden, halverwege Barcelona en Valencia. Mijn vader en Karin waren er in 2003, elf jaar geleden, ook met de bus van Solmar. Door de positieve geluiden zijn we in de achtervolging gegaan. Ik zoek naar een e-mail die ik nog bewaard heb uit die tijd. Marjolein doet verslag van een telefoongesprek:
Gisteren belde ons pa en ma op. De vakantie begon niet zo leuk, want op de eerste avond hadden ze storm (!). Ze hebben op hun hotelkamer naar het songfestival zitten kijken. Gelukkig was het zondag wel mooi weer en zijn ze allebei goed verbrand. Ze waren van plan om 's avonds de boel te verkennen. Het hotel heeft geen eigen bar, voor ons pa een grote tegenvaller (uiteraard). De hotelkamer is wel erg mooi. Ze hebben een ligbad, waar ons moeder op zondag twee keer in heeft gelegen. Ze zitten tussen de Spanjaarden dus dat is wel erg leuk. Zo, ben je weer een beetje op de hoogte van de vakantiegangers.
En nog een mail een aantal dagen later:
Ons pa en ma hebben woensdag nog gebeld. Ze hebben het goed naar hun zin, alleen vallen de kroegjes tegen. Ze zitten eigenlijk elke avond in Spaanse snackbars (?) tussen de Spanjaarden. Ons pa mocht al lid worden van de plaatselijke politieke partij dus ze leggen wel veel contacten. En het is mooi weer, dus ze komen waarschijnlijk als twee negers terug. Zijn we alvast voorbereid.
Bij onze aankomst had ik een mail naar Karin gestuurd:
24-05-2014. Reis goed verlopen, om 09:15 waren we in onze hotelkamer. Dit is het uitzicht (foto). Nu nog mooi weer, want het was vandaag bewolkt en koud door de harde, kille wind. Maar dan toch met korte broek naar buiten omdat het Spanje is en vakantie is.
Ik ontdek dat ze net als wij op vrijdag 23 mei zijn vertrokken, precies dus 11 jaar geleden.
De vakantie was uitstekend, een goede keus, dankzij de ervaringen van de genen. Mijn vader heeft er herhaaldelijk over gehad hoe fijn het daar was. Een speciale plek, dat voelde ik wel. Ik probeerde me de plek voor te stellen. Een burcht in de zee, een schiereiland waar een dorp op was gebouwd met bovenin een kasteel waar in de 14e of 15e eeuw de paus had gewoond. Schitterend, vertelde mijn vader, nog een hele klim naar boven, steil dat het was. Nu kon ik het zelf zien, inderdaad schitterend, indrukwekkend, twee kerken, de restaurantjes, winkeltjes en het kasteel. Een groot beeld van Papa Luna, de paus. De associatie met paus Franciscus die in 2013, een paar weken na het overlijden van mijn vader, paus was geworden, kon ik niet uit mijn hoofd zetten. Telkens als ik langs het strand liep met in het vooraanzicht het schiereiland van het oude dorp Peñíscola, dacht ik: hier hebben Karin en mijn vader ook gelopen. Ook was ik onder de indruk van de frisse kleuren, het wit en het mysterieuze van het kasteel. Wij hadden ook de eerste dag storm, kou en een eiland omringd met zwarte wolken. Daarna werd het ook goed weer. De zee bijna groen, zo zal het toen ook geweest zijn, als ze met de voeten door het water, soms de fijne, scherpe kiezelstenen trotserend, richting burcht liepen. Van ver zag je al twee andere dorpen liggen: Benicarlo en nog noorderlijker Vinaros. Met de bus zijn Inge en ik naar Vinaros gegaan. Een mooi oud stadje met nog Arabische invloeden zichtbaar in bouwstijlen. Maar ook moderne, frisse bouwsels langs de boulevard zoals banken, lantaarnpalen en patronen in de weg. Zeer inspirerend en verfrissend in heldere frisgelakte tinten. Ik liep alleen terug langs de kust. Inge ging met de bus. Het was verder dan ik dacht, maar telkens hield ik in gedachte ‘Papa’ met Peñíscola in zicht. Ik had net ontdekt dat papa in het Spaans paus betekende, toen ik beeldjes zag met papa Franciscus, die ze daar verkochten. Mijn papa heette ook Franciscus en hier was hij paus. Zo wandelde ik verder. Onderweg kwam ik door Benicarlo waar Inge en ik een dag eerder naar toe waren gelopen. Namen met Beni...zijn te herleiden naar Arabische volksstammen...zoals ook Benidorm. Het laatste stuk liep ik door het water, het strand schuin en het zand bijna te scherp om met blote voeten overheen te lopen. Het werd een wandeling van 3 uur en 15 min. Ik denk aan het beeld van Papa Luna, het getal 11, frappant, hoe is het mogelijk dat we precies op dezelfde dag vertrokken? Daar voelde ik de aanwezigheid van mijn papa.
Jaren later kan ik nog toevoegen dat we twee excursies hebben gedaan. Eerst zijn we in het binnenland ongeveer 60 km van de kust naar het bergdorpje Morella geweest. Het dorp ligt boven op een rots met prachtige uitzichten over het berglandschap. Morella is een middeleeuwse stad met een kasteel en vestingmuren. De foto’s tonen mooie bouwwerken en dreigende luchten. Op het einde was er een enorme plensbui waarmee de oude straat met trappen in een rivier veranderde. Enigszins met natte haren zaten we weer in de bus voor de terugweg.
De andere excursie is op een blauwe, zonnige dag: met de bus naar Valencia. Ik herinner me het als een aangename uitstap. Valencia is een fijne stad aan zee met mooie gebouwen, winkels, pleinen en standbeelden. We bezochten hier ook de Stad van Kunsten en Wetenschappen (Ciudad de las Artes y Ciencias) ontworpen door de beroemde Spaanse architect Santiago Calatrava. Het is opgericht na een grote overstroming in 1957. Ze hebben toen de rivier drooggelegd en dit enorme complex gebouwd, met futuristische gebouwen, tuinen en waterbaden.
En in Peñíscola maakten we dagelijks de strandwandelingen van het hotel naar het schiereiland met het beeld van Papa Luna, dat de naam is van tegenpaus Pedro Martinez de Luna, die tussen 1328 en 1423 leefde. Tegenpaus omdat hij niet officieel erkend was door Rome. Luna betekent ook maan. Toen we thuis kwamen was het bijna Pinksteren en culinair. Ik kan me herinneren dat ik daar op zondagavond naar de maan wees en tegen mijn familieleden zei: “Papa Luna”.
Google Sites
Report abuse