19-05-2009
Avondtraining loopgroep Waalre
Zoektocht.
Een rustige duurloop, want overmorgen staat de Hemelvaartsloop op het programma. Ik ga mee in de groep van Piet voor een langzame 8 km. We zijn nog niet zo lang onderweg of Piet neemt onverwachts een afslag en duikt snel de bosjes in. Een sanitaire stop? Loop maar door, zegt hij nog. We doen dat ook en wachten even later op een punt waar hij zeker langs moet komen. Maar hij komt niet. We wachten. Wat nu? Dit duurt te lang, we staan stil. Misschien is hij niet goed geworden. Een paar gaan terug naar de plek waar hij voor het laatst gezien is. Anderen gaan kijken in naburige zijwegen. Geen Piet. De ongerustheid neemt toe. We hadden hem niet alleen mogen laten, in de zeventig is hij ten slotte niet de jongste meer. Zal hij dan een andere weg hebben genomen? Blijven staan heeft ook geen zin, maar als we verder lopen hebben we toch tegenstrijdige gevoelens. Is het niet beter om ermee op te houden? Tot het einde van de weg doorlopen en dan omdraaien, besluiten we, maar ook daar zien we hem niet. Dan als we teruggaan komt ineens Piet vanuit een ander bospad tevoorschijn, kwiek rennend in een hoog tempo. Verbaasd zegt hij: 'Waar bleven jullie nou? Ik heb nog gewacht, maar jullie kwamen maar niet en toen ben ik doorgelopen omdat ik dacht dat jullie al voorbij waren.' Maar dat waren we dus niet. Dat moet wel een hele snelle plas zijn geweest.